Inicio (Página inicial del blog de la Iglesia de Sopelana)
Jose Antonio Pagolaren Homiliak (Jose Antonio Pagolaren Homiliaren horria)
Homilias de Jose Antonio Pagola (Página Homilias de Jose Antonio Pagola)
Videos de conferencias de Jose Antonio Pagola (Página Conferencias de Jose Antonio Pagola)
José Antonio Pagola: He recibido con satisfacción la resolución definitiva de la Congregación Romana para la Doctrina de la Fe sobre mi libro, Jesús.Aproximación histórica.
Jose Antonio Pagolaren homiliak hainbat hizkuntzetan
Homilias de José Antonio Pagola en diferantes idiomas
Jose Antonio Pagola homilies in different languages
ES - AL AMANECER
EU - EGUNSENTIAN
CA - A L'ALBA
IT - ALL’ALBA
FR - A L’AUBE
PT - AO AMANHECER
HOMILIA - ES
14 de abril de 2013
3 Pascua (C)
Juan 21, 1-19
AL
AMANECER
En el epílogo del evangelio de
Juan se recoge un relato del encuentro de Jesús resucitado con sus discípulos a
orillas del lago Galilea. Cuando se redacta, los cristianos están viviendo
momentos difíciles de prueba y persecución: algunos reniegan de su fe. El
narrador quiere reavivar la fe de sus lectores.
Se acerca la noche y los
discípulos salen a pescar. No están los Doce. El grupo se ha roto al ser
crucificado su Maestro. Están de nuevo con las barcas y las redes que habían
dejado para seguir a Jesús. Todo ha terminado. De nuevo están solos.
La pesca resulta un fracaso
completo. El narrador lo subraya con fuerza: "Salieron, se embarcaron y
aquella noche no cogieron nada". Vuelven con las redes vacías. ¿No es ésta
la experiencia de no pocas comunidades cristianas que ven cómo se debilitan sus
fuerzas y su capacidad evangelizadora?
Con frecuencia, nuestros
esfuerzos en medio de una sociedad indiferente apenas obtienen resultados.
También nosotros constatamos que nuestras redes están vacías. Es fácil la
tentación del desaliento y la desesperanza. ¿Cómo sostener y reavivar nuestra
fe?
En este contexto de fracaso, el
relato dice que "estaba amaneciendo cuando Jesús se presentó en la
orilla". Sin embargo, los discípulos no lo reconocen desde la barca. Tal
vez es la distancia, tal vez la bruma del amanecer, y, sobre todo, su corazón
entristecido lo que les impide verlo. Jesús está hablando con ellos, pero
"no sabían que era Jesús".
¿No es éste uno de los efectos
más perniciosos de la crisis religiosa que estamos sufriendo? Preocupados por
sobrevivir, constatando cada vez más nuestra debilidad, no nos resulta fácil
reconocer entre nosotros la presencia de Jesús resucitado, que nos habla desde
el Evangelio y nos alimenta en la celebración de la cena eucarística.
Es el discípulo más querido por
Jesús el primero que lo reconoce:"¡Es el Señor!". No están solos.
Todo puede empezar de nuevo. Todo puede ser diferente. Con humildad pero con
fe, Pedro reconocerá su pecado y confesará su amor sincero a Jesús:"Señor,
tú sabes que te quiero". Los demás discípulos no pueden sentir otra cosa.
En nuestros grupos y comunidades
cristianas necesitamos testigos de Jesús. Creyentes que, con su vida y su
palabra nos ayuden a descubrir en estos momentos la presencia viva de Jesús en
medio de nuestra experiencia de fracaso y fragilidad. Los cristianos saldremos
de esta crisis acrecentando nuestra confianza en Jesús. Hoy no somos capaces de
sospechar su fuerza para sacarnos del desaliento y la desesperanza.
José Antonio Pagola
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Ayuda a reconocer la presencia de Jesús vivo entre nosotros.
Pásalo.
HOMILIA - EU
2013ko apirilaren
14a
Pazkoaldiko 3.
Igandea C
Joan 21,1-19
EGUNSENTIAN
Joanen
ebanjelioaren epilogoak, Jesus berpiztuak eta ikasleek, Galileako aintziraren
ertzean, egin duten topo egite bat dakar. Kontakizun hori idatzi denean,
kristauak momentu gogorrak ari dira bizitzen: probaldia eta pertsekuzioa;
batzuek uko egin diote fedeari. Kontalariak irakurleen fedea biziberritu nahi
du.
Hurbil
da iluna eta ikasleak arrantzura irten dira. Ez daude Hamabiak. Taldea hautsi
egin da haien Maisua gurutzean josi dutenean. Jesusi jarraitzeko alde batera
utziak zituzten beren ontzi eta sareetara itzuli dira. Bukatu da dena. Bakarrik
daude berriro.
Arrantzua
erabateko porrota izan da. Kontalariak indartsu azpimarratu du: «Irten ziren,
ontziratu ziren eta gau hartan ez zuten ezertxo ere harrapatu». Sareak hutsik
itzuli dira. Ez ote da hau bera kristau-elkarte ez gutxiren esperientzia, beren
indar eta ahalmen ebanjelizatzaileak ahuldurik ikustean?
Sarritan,
gizarte axolagabearen barnean doi-doi izaten du emaitzarik gure ahaleginak.
Geuk ere sareak hutsik direla egiaztatzen dugu. Aise sor daiteke adore-faltaren
eta etsipenaren tentazioa. Nola eutsi geure fedeari eta biziberritu hura?
Porrotaren
testuinguru honetan, kontakizunak dio «eguna argitzen ari zela, Jesus
aintzira-ertzean agertu zenean». Alabaina, ikasleek ez diote antzeman ontzitik.
Agian distantziagatik, agian egunsentiko lainoagatik eta, seguruena, bihotzeko
tristurak ikustea galarazten dielako. Jesus hizketan ari zaie, baina «ez
zekiten Jesus zela».
Ez
ote hau bera jasaten ari garen krisi erlijiosoaren ondorio kaltegarrienetako
bat? Nola biziraungo kezkaturik, geure ahuldadea gero eta argiago egiaztaturik,
ez zaigu gauza batere erraza gertatzen Jesus berpiztuaren presentzia geure
baitan hautematea, Ebanjeliotik mintzo zaigunean eta eukaristi afariaz
elikatzen gaituenean.
Jesusek
maite duen ikasle hura izan da lehenik antzeman diona: «Jauna da!» Ez daude
bakarrik. Dena has daiteke berriro. Dena izan daiteke desberdin. Apaltasunez
baina fedez, Pedrok aitortuko du bere bekatua eta agertuko dio Jesusi bere
zinezko maitasuna: «Jauna, zuk badakizu maite zaitudala». Gainerako ikasleek
ezin sentitu dute horixe besterik.
Geure
kristau-talde eta elkarteetan Jesusen lekukoren beharra dugu. Geure porrotaren
eta ahuldadearen esperientziaren erdian, beren bizieraz eta hitzez Jesusen
presentzia bizia aurkitzen lagunduko diguten fededunen beharra dugu. Jesusekiko
geure konfiantza hazirik irtengo gara kristauok krisialdi honetatik. Gaur ez
gara gai barruntatzeko konfiantza horrek zer-nolako indarra duen, adore-falta
eta etsipen horretatik irteten laguntzeko.
José Antonio Pagola
BERRI ONAK Sare Ebanjelizatzailea
Lagundu gure artean bizi den Jesusen
presentzia hautematen.
Bidali hau.
HOMILIA - CA
14 d’abril de 2013
Diumenge III de
Pasqua (C)
Joan 21, 1-19
A L'ALBA
A
l'epíleg de l'evangeli de Joan es recull un relat de la trobada de Jesús
ressuscitat amb els seus deixebles a la vora del llac de Galilea. Quan es
redacta, els cristians estan vivint moments difícils de prova i persecució:
alguns reneguen de la seva fe. El narrador vol revifar la fe dels seus lectors.
S'acosta
la nit i els deixebles surten a pescar. No són els Dotze. El grup s'ha trencat
en ser crucificat el seu Mestre. Estan de nou amb les barques i les xarxes que
havien deixat per seguir Jesús. Tot s’ha acabat. De nou estan sols.
La
pesca és un fracàs complet. El narrador ho subratlla amb força: "Sortiren,
doncs, i pujaren a la barca, però aquella nit no van pescar res". Tornen
amb les xarxes buides. No és aquesta l'experiència de no poques comunitats
cristianes que veuen com es debiliten les seves forces i la seva capacitat
evangelitzadora?
Sovint,
els nostres esforços enmig d'una societat indiferent gairebé no obtenen
resultats. També nosaltres constatem que les nostres xarxes estan buides. És
fàcil la temptació del desànim i la desesperança. Com sostenir i revifar la
nostra fe?
En
aquest context de fracàs, el relat diu que "quan va despuntar el dia,
Jesús es presentà vora el llac". No obstant això, els deixebles no el
reconeixen des de la barca. Potser és la distància, potser la boira de l'alba,
i, sobretot, el seu cor entristit el que els impedeix veure. Jesús està parlant
amb ells, però "no s’adonaven que fos ell".
No és
aquest un dels efectes més perniciosos de la crisi religiosa que estem patint?
Preocupats per sobreviure, constatant cada vegada més la nostra debilitat, no
ens resulta fàcil reconèixer entre nosaltres la presència de Jesús ressuscitat,
que ens parla des de l'Evangeli i ens alimenta en la celebració del sopar
eucarístic.
És el
deixeble més estimat per Jesús el primer que el reconeix: "És el
Senyor!". No estan sols. Tot pot començar de nou. Tot pot ser diferent.
Amb humilitat però amb fe, Pere reconeixerà el seu pecat i confessarà el seu
amor sincer a Jesús: "Senyor, tu saps que t'estimo". Els altres
deixebles no poden sentir res més.
En
els nostres grups i comunitats cristianes necessitem testimonis de Jesús.
Creients que, amb la seva vida i la seva paraula ens ajudin a descobrir en
aquests moments la presència viva de Jesús enmig de la nostra experiència de
fracàs i fragilitat. Els cristians sortirem d'aquesta crisi augmentant la
nostra confiança en Jesús. Avui no som capaços de sospitar la seva força per
treure'ns del desànim i la desesperança.
José Antonio Pagola
Xarxa evangelitzadora BONES NOTÍCIES
Ajuda a reconèixer la presència de Jesús viu
entre nosaltres.
Passa-ho!
HOMILIA - GL
14 de abril de 2013
3 Pascua (C).
Xoán 21, 1-19
AO
AMENCER
No epílogo do evanxeo de Xoán
recóllese un relato do encontro de Xesús resucitado cos seus discípulos nas
beiras do lago Galilea.
Cando se redacta, os cristiáns
están a viviren momentos difíciles de proba e persecución: algúns renegan da
súa fe. O narrador quere reavivar a fe dos seus lectores.
Achégase a noite e os discípulos
saen pescar. Non están os Doce. O grupo rompeuse ao ser crucificado o seu
Mestre. Están de novo coas barcas e as redes que deixaran para seguiren a
Xesús. Todo terminou. De novo están sos.
A pesca resulta un fracaso
completo. O narrador sublíñao con forza: "Saíron, embarcaron e aquela
noite non colleron nada". Volven coas redes baleiras.
Non é esta a experiencia de non
poucas comunidades cristiás que ven como se debilitan as súas forzas e a súa
capacidade evanxelizadora?
Con frecuencia, os nosos esforzos
no medio dunha sociedade indiferente apenas obteñen resultados. Tamén nós
constatamos que as nosas redes están baleiras.
É fácil a tentación do desalento
e a desesperanza. Como soster e reavivarmos a nosa fe?
Neste contexto de fracaso, o
relato di que "estaba amencendo cando Xesús se presentou na beira".
Con todo, os discípulos non o recoñecen desde a barca. Talvez é a distancia,
talvez a bruma do amencer, e, sobre todo, o seu corazón entristecido é quen
lles impide velo. Xesús está falando con eles, pero "non sabían que era
Xesús".
Non é este un dos efectos máis
perniciosos da crise relixiosa que estamos a sufrir? Preocupados por
sobrevivirmos, constatando cada vez máis a nosa debilidade, non nos resulta
doado recoñecermos entre nós a presenza de Xesús resucitado, que nos fala desde
o Evanxeo e nos alimenta na celebración da cea eucarística.
O discípulo máis querido por Xesús
é o primeiro que o recoñece:"É o Señor!". Non están sos. Todo pode
empezar de novo. Todo pode ser diferente. Con humildade, pero con fe, Pedro
recoñecerá o seu pecado e confesará o seu amor sincero a Xesús:"Señor, ti
sabes que che quero". Os demais discípulos non poden sentiren outra cousa.
Nos nosos grupos e comunidades
cristiás necesitamos testemuñas de Xesús. Crentes que, coa súa vida e a súa
palabra nos axuden a descubrirmos nestes intres a presenza viva de Xesús no
medio da nosa experiencia de fracaso e fraxilidade. Os cristiáns sairemos desta
crise acrecentando a nosa confianza en Xesús. Hoxe non somos capaces de
sospeitar a súa forza para sacarnos do desalento e da desesperanza.
José Antonio Pagola
Traduciu: Xaquín Campo Freire
Rede evanxelizadora BOAS NOTICIAS.
Axuda a recoñecer a presenza de Xesús vivo entre nós.
Pásao
HOMILIA -IT
14 aprile 2013
III Pasqua (C)
Gv 21, 1-19
ALL’ALBA
Nell’epilogo
dell’evangelo di Giovanni si riporta un racconto dell’incontro di Gesù risorto
con i discepoli sulle rive del lago di Galilea. Quando viene redatto, i
cristiani stanno vivendo momenti difficili di prova e persecuzioni: alcuni
rinnegano la loro fede. Il narratore vuole ravvivare la fede dei suoi lettori.
Si
avvicina la notte e i discepoli escono a pescare. Non sono i Dodici. Il gruppo
si è spezzato con la crocifissione del Maestro. Sono di nuovo sulle barche con
le reti che avevano lasciato per seguire Gesù. Tutto è finito. Di nuovo sono
soli.
La
pesca risulta un fallimento completo. Il narratore lo sottolinea con forza:
Uscirono e salirono sulla barca; ma quella notte non presero nulla. Tornano con
le reti vuote. Non è questa l’esperienza di non poche comunità cristiane che
vedono come vengono meno le loro forze e la loro capacità di evangelizzazione?
Spesso,
i nostri sforzi in mezzo a una società indifferente ottengono poco risultato.
Anche noi costatiamo che le nostre rete sono vuote. È facile la tentazione
dello scoraggiamento e della disperazione. Come sostenere e ravvivare la nostra
fede?
In
questo contesto di fallimento, il racconto dice che già era l’alba quando Gesù
stette sulla riva. I discepoli, però, non lo riconoscono dalla barca. Forse è
la distanza, forse la bruma dell’alba, e, soprattutto è il loro cuore
intristito che impedisce loro di vederlo. Gesù sta parlando con loro, ma i
discepoli non si erano accorti che era Gesù.
Non è
questo uno degli effetti più perniciosi della crisi religiosa che stiamo
soffrendo? Preoccupati di
sopravvivere, costatando sempre più la nostra debolezza, non ci risulta facile
riconoscere in mezzo a noi la presenza di Gesù risorto, che ci parla
dall’Evangelo e ci alimenta nella celebrazione della cena eucaristica.
È il
discepolo più amato da Gesù, il primo che lo riconosce: È il Signore! Non sono
soli. Tutto può incominciare di nuovo. Tutto può essere diverso. Con umiltà, ma
con fede. Pietro riconoscerà il suo peccato e confesserà il suo amore sincero a
Gesù: Signore, tu lo sai che ti voglio bene. Gli altri discepoli non possono
sentire altro.
Nei
nostri gruppi e comunità cristiane abbiamo bisogno di testimoni di Gesù.
Credenti che, con la loro vita e la loro parola ci aiutino a scoprire in questi
momenti la presenza viva di Gesù in mezzo alla nostra esperienza di fallimento
e fragilità. Noi cristiani usciremo da questa crisi aumentando la nostra
fiducia in Gesù. Oggi non siamo capaci d’immaginare la sua forza per uscire
dallo scoraggiamento e dalla sfiducia.
José Antonio Pagola
Rete evangelizzatrice BUONE NOTIZIE
Aiuta a reconoscere la presenza di Gesù vivo in mezzo a
noi.
Diffondilo.
HOMILIA - FR
14 avril2013
3 Pâques (C)
Jean 21, 1-19
A L’AUBE
L’épilogue
de l’évangile de Jean recueille le récit de la rencontre de Jésus ressuscité
avec ses disciples au bord du lac de Galilée. Au moment de sa rédaction, les
chrétiens sont en train de vivre un temps difficile d’épreuve et de persécution
: quelques uns renient leur foi. Le narrateur veut raviver la foi de ses
lecteurs.
La
nuit tombe et les disciples partent à la pêche. Tous les Douze ne sont pas là.
A la crucifixion du Maître, le groupe s’est brisé. Ils retrouvent à nouveau les
barques et les filets qu’ils avaient quittés pour suivre Jésus. Tout est fini.
Ils se retrouvent à nouveau tout seuls.
La
pêche est un échec complet. Le narrateur le fait remarquer avec force : « Ils
partirent au large et ils ne prirent rien cette nuit-là » Ils reviennent, les
filets vides. Cette expérience, n’est-elle pas celle de nombreuses communautés chrétiennes qui voient leurs
forces et leur capacité d’évangélisation
s’affaiblir ?
Souvent,
nos efforts, dans une société indifférente, produisent à peine des résultats.
Nous constatons aussi que nos filets sont vides. Elle est facile la tentation du découragement et
du manque d’espérance. Comment soutenir et raviver notre foi ?
Dans
ce contexte d ‘échec, le récit dit “ que c’est à l’aube que Jésus se présente
sur la rive”. Cependant, les disciples, depuis leur barque, ne le reconnaissent pas. C’est peut-être la
distance, ou le brouillard du petit matin et surtout c’est leur cœur attristé
qui les empêche de le voir. Jésus parle avec eux, mais « ils ne savaient pas
que c’était lui ».
N’est-ce
pas là l’un des effets le plus pernicieux de la crise religieuse que nous
subissons actuellement? Préoccupés
pour notre survie, constatant de plus en plus notre
faiblesse, il ne nous est pas facile de
reconnaître parmi nous la présence de Jésus ressuscité, lui qui nous parle dans
son Evangile et qui nous nourrit dans la célébration de la cène eucharistique.
C’est
le disciple bien-aimé de Jésus qui le reconnaît en premier : « C’est le
Seigneur! ». Ils ne sont pas seuls. Tout peut recommencer. Tout peut devenir
différent. Humblement mais avec foi, Pierre reconnaîtra son péché et confessera
son amour sincère envers Jésus : « Seigneur, tu sais que je t’aime ». Les
autres disciples ne peuvent pas éprouver un autre sentiment.
Dans
nos groupes et dans nos communautés chrétiennes nous avons besoin de témoins.
Des croyants dont la vie et la parole nous aident à découvrir en ces moments la
présence vivante de Jésus au milieu de notre expérience d’échec et de
fragilité. C’est en augmentant notre confiance en Jésus, que nous, chrétiens,
nous surmonterons cette crise. Nous ne sommes pas capables aujourd’hui de
saisir la force de cette confiance en Jésus
pour nous sortir du découragement et du désarroi.
José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna, csv
Réseau d’évangélisation BONNES NOUVELLES
Aide à reconnaître la présence parmi nous de Jésus vivant
:
Fais passer ce message !
HOMILIA - PT
14 de Abril de 2013
3 Páscoa (C)
João 21, 1-19
AO AMANHECER
O
epílogo do evangelho de João recolhe um relato do encontro de Jesus
ressuscitado com os Seus discípulos na margem do lago da Galileia. Quando se
redata, os cristãos estão a viver momentos difíceis de prova e perseguição:
alguns renegam a sua fé. O narrador quer reavivar a fé dos seus leitores.
Aproxima-se
a noite e os discípulos saem a pescar. Não estão os Doze. O grupo desfez-se ao
ser crucificado o seu Mestre. Estão de novo com os barcos e as redes que tinham
deixado para seguir Jesus. Tudo terminou. De novo estão sós.
A
pesca resulta num fracasso completo. O narrador realça-o com intensidade:
"Saíram, embarcaram e aquela noite não colheram nada". Voltam com as
redes vazias. Não é esta a experiência de não poucas comunidades cristãs que
vêm como se debilitam as suas forças e a sua capacidade evangelizadora?
Com
frequência, os nossos esforços no meio de uma sociedade indiferente mal obtêm
resultados. Também nós constatamos que as nossas redes estão vazias. É fácil a
tentação do desalento e do desespero. Como sustentar e reavivar a nossa fé?
Neste
contexto de fracasso, o relato diz que "estava a amanhecer quando Jesus se
apresentou na margem". No entanto, os discípulos não o reconhecem a partir
do barco. Talvez seja a distância, talvez a bruma do amanhecer, e, sobre tudo,
os seus corações entristecidos que lhes impedem de ver. Jesus fala com eles,
mas "não sabiam que era Jesus".
Não é
este um dos efeitos mais perniciosos da crise religiosa que estamos a sofrer?
Preocupados por sobreviver, constatando cada vez mais a nossa debilidade, não
nos resulta fácil reconhecer entre nós a presença de Jesus ressuscitado, que
nos fala desde o Evangelho e nos alimenta na celebração da ceia eucarística.
É o
discípulo mais querido de Jesus o primeiro que o reconhece: "É o
Senhor!". Não estão sós. Tudo pode começar de novo. Tudo pode ser
diferente. Com humildade mas com fé, Pedro reconhecerá o seu pecado e
confessará o seu amor sincero a Jesus: "Senhor, Tu sabes que te
quero". Os demais discípulos não podem sentir outra coisa.
Nos
nossos grupos e comunidades cristãs necessitamos de testemunhas de Jesus.
Crentes que, com a sua vida e a sua palavra nos ajudem a descobrir nestes
momentos a presença viva de Jesus no meio da nossa experiência de fracasso e
fragilidade. Os cristãos, sairemos desta crise acrescentando s nossa confiança
em Jesus. Hoje não somos capazes de imaginar a Sua força para nos tirar do
desalento e do desespero.
José Antonio Pagola
Rede evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Ajuda a reconhecer a presença de Jesus vivo entre nós.
Passa-o
HOMILIA - EN
April 14, 2013
3rd Sunday of Easter
John 21: 1-19
AT DAYBREAK
In the epilogue of John’s Gospel, we find an account of the meeting between the
resurrected Jesus and his disciples on the banks of the Sea of Galilee. When this epilogue was being redacted, the
early Christians were living through difficult times of testing and
persecution: some abandon their faith.
The narrator wants to bring his readers’ faith back to life.
Night falls and the disciples go out fishing. These aren’t the Twelve. That group has broken apart when their Master
was crucified. They’re back with the
boats and nets that they had left behind to follow Jesus. It’s all over. They’re alone again.
The fishing has been a total disaster. The narrator underlines it forcefully: “They
went out, got into the boat, but caught nothing that night”. They’re coming back with empty nets. Isn’t this the experience of all too many
Christian communities who see how weak their efforts and evangelizing
capabilities are?
Very often our efforts in the midst of an indifferent
society barely go anywhere. We also can
attest that our nets are empty. It’s
easy to be tempted by discouragement and hopelessness. How to sustain and resuscitate our faith?
In this context of failure, the Gospel account says
that “it was just dawning when Jesus stood there on the shore”. However the disciples didn’t recognize him
from their boat. Maybe it’s the
distance, maybe the mist of the dawn, and above all their saddened hearts that
keep them from seeing him. Jesus speaks
to them, but “they did not realize that it was Jesus”.
Isn’t this one of the most harmful effects of the
religious crisis that we’re going through?
Worried about surviving, facing our weakness at every turn, it’s hard to
recognize the presence of the resurrected Jesus
among us , the Jesus who speaks to us from the Gospel and who feeds us
in the celebration of the Eucharistic meal.
It is the beloved disciple who is the first to
recognize him: “It’s the Lord!” They
aren’t alone. Everything can begin
again. Everything can be different. Humbly but faithfully Peter will acknowledge
his sin and confess his sincere love to Jesus: “Lord, you know that I love
you”. The other disciples can’t help but
feel the same.
In our groups and our Christian communities we need
witnesses of Jesus: believers who by their life and their word help us to
discover in our times the living presence of Jesus in the midst of our experience
of failure and weakness. We Christians
will come out of this crisis as we grow in our confidence in Jesus. Today we can’t begin to imagine how strong he
is to pull us out of discouragement and hopelessness.
José Antonio Pagola
Evangelization Network BUENAS NOTICIAS
Help to recognize the presence of the Living Jesus
among us.
Pass it on.
HOMILIA - CN
2013年4月14日
第三个星期日复活节
约翰福音21:1-19
黎明时分
在若望福音的结尾部分,有一段描述复活的耶稣与门徒们在加里肋亚湖畔相遇的叙述。当撰写这段历史时,初期教会的基督徒们正处在迫害与考验的困难时刻:一些人否认他们的信仰。作者想要激励他的读者们重活他们的信仰。
天黑了,门徒们出去捕鱼。并非12个人都在,团体已经因着他们老师的被钉而解散了。当初为了追随耶稣而舍弃的船和网再次出现了。一切都已经结束了,他们又回到了最初的孤立无援。
捕鱼毫无收获,彻底的失败。作者用力强调这一点:“他们便出去,上了船;但那一夜什么也没捕到”,拖着空网打算返回。这不正是许多团体看到他们的福传能力越来越弱时的感受吗?
很多时候,在一个冷漠而无动于衷的社会中,我们的力量显得微不足道,当我们看到我们的网中空无一物时,很容易觉得气馁、绝望。如何能继续维持并重新活出我们的信仰呢?
在人的努力已经失败时,经上说“凌明时分,耶稣站在岸边”。然而,门徒们从船上没有认出他来。也许是因为离得太远,也许是因为凌晨的雾,尤其是因为忧伤的心灵使他们认不出耶稣来。耶稣跟他们说话,可他们不知道那是耶稣。
这不正是我们所面临的信仰危机最严重的伤害之一吗?为能够勉强活下去而努力挣扎,越来越感受到自身的软弱无能,越来越难以认出复活的耶稣在我们中的临在,尽管他不断地从福音向我们说话,在晚餐祭献中以圣体滋养我们。
是耶稣所爱的门徒第一个认出他来:“是主”。他们并不孤单。一切都可以重新开始,一切都有改变的可能。谦虚,但满怀信德,伯多禄承认他的罪,宣认他对耶稣真诚的爱:“主,你知道我爱你”。其他的门徒们不可能说出相反的话来。
在我们的基督徒团体中,我们需要耶稣的见证人,即当我们经验到失败与软弱无能时,那些以自己的生活和言语帮助我们认出耶稣的临在的信友。当我们更加信赖耶稣时,我们将走出这个危机。今天,为走出气馁与失败,我们不能怀疑他的能力。
若瑟×安多尼∙帕戈拉.
翻译者: 宁远
(Traducción de Eclesalia Informativo)
红传福音的好消息
庆祝主的受难,死亡成为其中的一部分。
通过。
No hay comentarios:
Publicar un comentario