lunes, 9 de julio de 2018

07-15-2018 -15th Sunday in Ordinary Time – B

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hemos llegado a los dos millones de visitas al blog. Gracias de corazón.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre de 2014, José Antonio Pagola nos visitó  en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos  la conferencia: Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción.
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------
Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------



HOMILIA – ES

15-07-2018
Domingo 15 Tiempo ordinario – B
Marcos 6,7-13

NUEVA ETAPA EVANGELIZADORA

El papa Francisco nos está llamando a una «nueva etapa evangelizadora marcada por la alegría de Jesús». ¿En qué puede consistir? ¿Dónde puede estar su novedad? ¿Qué hemos de cambiar? ¿Cuál fue realmente la intención de Jesús al enviar a sus discípulos a prolongar su tarea evangelizadora?

El relato de Marcos deja claro que solo Jesús es la fuente, el inspirador y el modelo de la acción evangelizadora de sus seguidores. No harán nada en nombre propio. Son «enviados» de Jesús. No se predicarán a sí mismos: solo anunciarán su Evangelio. No tendrán otros intereses: solo se dedicarán a abrir caminos al reino de Dios.

La única manera de impulsar una «nueva etapa evangelizadora marcada por la alegría de Jesús» es purificar e intensificar esta vinculación con Jesús. No habrá nueva evangelización si no hay nuevos evangelizadores, y no habrá nuevos evangelizadores si no hay un contacto más vivo, lúcido y apasionado con Jesús. Sin él haremos todo menos introducir su Espíritu en el mundo.

Al enviarlos, Jesús no deja a sus discípulos abandonados a sus fuerzas. Les da su «poder», que no es un poder para controlar, gobernar o dominar a los demás, sino su fuerza para «expulsar espíritus inmundos», liberando a las personas de lo que las esclaviza, oprime y deshumaniza.

Los discípulos saben muy bien qué les encarga Jesús. Nunca lo han visto gobernando a nadie. Siempre lo han conocido curando heridas, aliviando el sufrimiento, regenerando vidas, liberando de miedos, contagiando confianza en Dios. «Curar» y «liberar» son tareas prioritarias en la actuación de Jesús. Darían un rostro radicalmente diferente a nuestra evangelización.

Jesús los envía con lo necesario para caminar. Según Marcos, solo llevarán bastón, sandalias y una túnica. No necesitan de más para ser testigos de lo esencial. Jesús los quiere ver libres y sin ataduras; siempre disponibles, sin instalarse en el bienestar; confiando en la fuerza del Evangelio.

Sin recuperar este estilo evangélico no hay «nueva etapa evangelizadora». Lo importante no es poner en marcha nuevas actividades y estrategias, sino desprendernos de costumbres, estructuras y servidumbres que nos están impidiendo ser libres para contagiar lo esencial del Evangelio con verdad y sencillez.

En la Iglesia hemos perdido ese estilo itinerante que sugiere Jesús. Su caminar es lento y pesado. No sabemos acompañar a la humanidad. No tenemos agilidad para pasar de una cultura ya pasada a la cultura actual. Nos agarramos al poder que hemos tenido. Nos enredamos en intereses que no coinciden con el reino de Dios. Necesitamos conversión.


José Antonio Pagola

HOMILIA – EU

2018-07-15
Urteko 15. igandea – B
Markos 6,7-13

EBANJELIZAZIO ARO BERRIA

Frantzisko aita santua, «Jesusen pozaren ukituko ebanjelizazio-aro berri» baterako deika ari zaigu. Zer izan daiteke, ordea, hori? Zein izan daiteke berorren berritasuna? Zer behar dugu aldatu? Zein izan zen egiaz Jesusen asmoa, ikasleak bere eginkizun ebanjelizatzailea luzatzera bidali zituenean?

Markosen kontakizunak argi uzten du, Jesus bakarrik dela beraren jarraitzaileen egintza ebanjelizatzailearen iturria, inspiratzailea eta eredua. Ez dute ezer egingo beren izenean. Jesusen «bidaliak» dira. Ez dira izango beren buruaren predikari: Jesusen Ebanjelioa hots egingo dute, soilik. Ez dute izango beste interesik: soilik, Jainkoaren erreinuari bideak urratzeari emanak biziko dira.

«Jesusen pozaren ukituko ebanjelizazio-aro berri» bat eragiteko era bakarra, Jesusekiko lotura hau garbitu eta indartzea izango da. Ez da izango ebanjelizazio berririk, ez badago ebanjelizatzaile berririk, eta ez da izango ebanjelizatzaile berririk, ez badago Jesusekin harreman biziagorik, argiagorik eta suharragorik. Hura gabe, munduan haren Espiritua sartu ez beste edozer gauza egingo dugu.

Bidali dituenean, Jesusek ez ditu utzi ikasleak beren indarraren baitan. «Bere aginpidea» eman die; ez da, ordea, gainerakoak kontrolatzeko, gobernatzeko edo dominatzeko boterea, baizik eta «espiritu lohiak bota» ahal izateko beraren indarra da, jendea askatzen duena pertsona eta gizartea esklabutzen, estutzen eta gizatasuna kentzen duen orotatik.

Ikasleek oso ondo dakite zer dien Jesusek gomendatu. Ez dute ikusi hura sekula inor mendean hartzen. Beti ikusi izan dute hura zaurituak sendatzen, sufrimendua arintzen, bizitza eraberritzen, beldurretik liberatzen, Jainkoaganako konfiantza kutsatzen. «Sendatu» eta «liberatu» dira lehenengo egitekoak Jesusen jardueran. Horrek guztiak errotik aldatuko luke gure ebanjelizazioaren aurpegiera.

Biderako premiazkoa berekin dutela bidali ditu. Markosen arabera, «makila, sandaliak eta tunika bat» eramango dute soilik. Ez dute beste ezeren beharrik funtsezkoaren lekuko izateko. Aske eta loturarik gabe ikusi nahi ditu Jesusek; beti prest, ongizateari lotu gabe; Ebanjelioaren indarrean fidaturik.

Ebanjelio-jarrera hau berreskuratu ezean, ez da izango «ebanjelizazio-aro berririk». Garrantzizkoa ez da jarduera eta estrategia berriak abian jartzea, baizik eta alde batera uztea ohiturak, egiturak, mirabetzak, Ebanjelioaren funtsa egiaz eta xume kutsatzeko aske izatea eragozten diguten neurrian.

Elizan galdu egin dugu Jesusek iradokitzen duen bidari-estilo hau. Eta bidari nagi eta astun bihurtu da Eliza. Ez daki nola lagun egin gizadiari. Ez dugu zalutasunik jada, iragana den kultura batetik gaur egungora igarotzeko. Izan dugun botereari eutsi nahi diogu. Jainkoaren erreinuarekin zerikusirik ez duten gauzetan katramilatzen gara. Bihotz-berritu beharra dugu.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA – CA

15-07-2018
Diumenge 15 durant l’any – B
Marc 6,7-13

NOVA ETAPA EVANGELITZADORA

El papa Francesc ens està cridant a una «nova etapa evangelitzadora marcada per l’alegria de Jesús». En què pot consistir? On pot estar la seva novetat? Què hem de canviar? Quina va ser realment la intenció de Jesús enviant els seus deixebles a perllongar la seva tasca evangelitzadora?

El relat de Marc deixa clar que només Jesús és la font, l’inspirador i el model de l’acció evangelitzadora dels seus seguidors. No faran res en nom propi. Són «enviats» de Jesús. No podran predicar a si mateixos: només anunciaran el seu Evangeli. No tindran altres interessos: només es dedicaran a obrir camins al regne de Déu.

L’única manera d’impulsar una «nova etapa evangelitzadora marcada per l’alegria de Jesús» és purificar i intensificar aquesta vinculació amb Jesús. No hi haurà nova evangelització si no hi ha nous evangelitzadors, i no hi haurà nous evangelitzadors si no hi ha un contacte més viu, lúcid i apassionat amb Jesús. Sense ell ho farem tot menys introduir el seu Esperit en el món.

Enviant-los, Jesús no deixa als seus deixebles abandonats a les seves forces. Els dóna el seu «poder», que no és un poder per controlar, governar o dominar els altres, sinó la seva força per expulsar «esperits malignes», alliberant les persones del que les esclavitza, oprimeix i deshumanitza.

Els deixebles saben molt bé què els encarrega Jesús. Mai no l’han vist governant ningú. Sempre l’han conegut curant ferides, alleujant el sofriment, regenerant vides, alliberant pors, encomanant confiança en Déu. «Curar» i «alliberar» són tasques prioritàries en l’actuació de Jesús. Donarien una cara radicalment diferent a la nostra evangelització.

Jesús els envia amb el necessari per caminar. Segons Marc, només portaran bastó, sandàlies i un vestit. No necessiten res més per ser testimonis de l’essencial. Jesús els vol veure lliures i sense lligams; sempre disponibles, sense instal·lar-se en el benestar; confiant en la força de l’Evangeli.

Sense recuperar aquest estil evangèlic no hi ha «nova etapa evangelitzadora». L’important no és posar en marxa noves activitats i estratègies, sinó desprendre’ns de costums, estructures i servituds que ens estan impedint ser lliures per encomanar l’essencial de l’Evangeli amb veritat i senzillesa.

A l’Església hem perdut aquest estil itinerant que suggereix Jesús. El seu caminar és lent i pesat. No sabem acompanyar la humanitat. No tenim agilitat per transitar d’una cultura ja passada a la cultura actual. Ens agafem al poder que hem tingut. Ens enredem en interessos que no coincideixen amb el regne de Déu. Necessitem conversió.

José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat

HOMILIA – GL

15-07-2018
Domingo 15 Tempo ordinario – B
Marcos 6,7-13

NOVA ETAPA EVANXELIZADORA

O papa Francisco estanos chamando a unha «nova etapa evanxelizadora marcada pola alegría de Xesús». En que pode consistir? Onde pode estar a súa novidade? Que temos de cambiar? Cal foi realmente a intención de Xesús ao enviar aos seus discípulos a prolongar a súa tarefa evanxelizadora?

O relato de Marcos deixa claro que só Xesús é a fonte, o inspirador e o modelo da acción evanxelizadora dos seus seguidores. Non farán nada en nome propio. Son «enviados» de Xesús. Non se predicarán a si mesmos: só anunciarán o seu Evanxeo. Non terán outros intereses: dedicaranse só a abriren camiños ao reino de Deus.

O único xeito de impulsaren unha «nova etapa evanxelizadora marcada pola alegría de Xesús» é purificar e intensificar esta vinculación con Xesús. Non haberá nova evanxelización se non hai novos evanxelizadores, e non haberá novos evanxelizadores se non hai un contacto máis vivo, lúcido e apaixonado con Xesús. Sen el faremos todo menos introducir o seu Espírito no mundo.

Ao envialos, Xesús non deixa aos seus discípulos abandonados ás súas forzas. Dálles o seu «poder», que non é un poder para controlaren, gobernaren ou dominaren aos demais, senón a súa forza para «expulsaren espíritos inmundos», liberando ás persoas do que as escraviza, oprime e deshumaniza.

Os discípulos saben moi ben o que lles encarga Xesús. Nunca o viron gobernando a ninguén. Sempre o coñeceron curando feridas, aliviando o sufrimento, rexenerando vidas, liberando dos medos, contaxiando confianza en Deus. «Curar» e «liberar» son tarefas prioritarias na actuación de Xesús. Darían un rostro radicalmente diferente á nosa evanxelización.

Xesús envíaos co necesario para camiñar. Segundo Marcos, só levarán caxato, sandalias e unha túnica. Non necesitan de máis para ser testemuñas do esencial. Xesús quéreos ver libres e sen ataduras; sempre dispoñíbeis, sen instalárense no benestar; confiando na forza do Evanxeo.

Sen recuperar este estilo evanxélico non hai «nova etapa evanxelizadora». O importante non é poñer en marcha novas actividades e estratexias, senón desprendérmonos de costumes, estruturas e servidumes que nos están impedindo sermos libres para contaxiar o esencial do Evanxeo con verdade e sinxeleza.

Na Igrexa perdemos ese estilo itinerante que suxire Xesús. O seu camiñar é lento e pesado. Non sabemos acompañar á humanidade. Non temos axilidade para pasarmos dunha cultura xa pasada á cultura actual. Agarrámonos ao poder que habemos ter. Enredámonos en intereses que non coinciden co reino de Deus. Necesitamos conversión.

José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire

HOMILIA –IT

15-07-2018
Domenica 15 Tempo ordinario – B
Marco 6,7-13

NUOVA TAPPA EVANGELIZZATRICE

Papa Francesco ci sta chiamando a una «nuova tappa evangelizzatrice segnata dalla gioia di Gesù». In che potrebbe consistere? Quale potrebbe essere la sua novità? Che cosa dobbiamo cambiare? Quale fu realmente l’intenzione di Gesù nell’inviare i suoi discepoli a prolungare la sua missione evangelizzatrice?

Il racconto di Marco lascia chiaro che solo Gesù è la fonte, l’ispiratore e il modello dell’azione evangelizzatrice dei suoi seguaci. Non faranno nulla in nome proprio. Sono «inviati» da Gesù. Non predicheranno se stessi: annunzieranno solo il suo Evangelo. Non avranno altri interessi: si dedicheranno soltanto ad aprire strade al Regno di Dio.

L’unica maniera di dare impulso a una «nuova tappa evangelizzatrice segnata dalla gioia di Gesù» è purificare e intensificare questo legame con Gesù. Non ci sarà nuova evangelizzazione se non ci sono nuovi evangelizzatori, e non ci saranno nuovi evangelizzatori se non c’è un contatto più vivo, lucido e appassionato con Gesù. Senza di lui faremo tutto meno che introdurre il suo Spirito nel mondo.

Nell’inviarli, Gesù non lascia i suoi discepoli abbandonati alle loro forze. Dà loro il suo «potere», che non è un potere per controllare, governare o dominare gli altri, ma la sua forza di «scacciare demoni», liberando le persone da quello che le schiavizza, opprime e disumanizza.

I discepoli sanno molto bene di che cosa li incarica Gesù. Mai lo hanno visto comandare qualcuno. Lo hanno sempre conosciuto che curava ferite, alleviava la sofferenza, rigenerava vite, liberava da paure, contagiava fiducia in Dio. «Guarire» e «liberare» sono i compiti prioritari nell’agire di Gesù. Darebbero un volto radicalmente diverso alla nostra evangelizzazione.

Gesù li invia con il necessario per camminare. Secondo Marco porteranno solo bastone, sandali e una tunica. Non hanno bisogno di altro per essere testimoni dell’essenziale. Gesù li vuole vedere liberi e senza legami, sempre disponibili, senza istallarsi nel benessere, confidando nella forza dell’Evangelo.

Senza ricuperare questo stile evangelico, non c’è «nuova tappa evangelizzatrice». L’importante non è dare avvio a nuove attività e strategie, ma distaccarci da abitudini, strutture e schiavitù che ci stanno impedendo di essere liberi per contagiare l’essenziale dell’Evangelo con verità e semplicità.

Nella Chiesa abbiamo perso questo stile itinerante che Gesù suggerisce. Il suo andare è lento e pesante. Non sappiamo accompagnare l’umanità. Non abbiamo agilità per passare da una cultura già superata alla cultura attuale. Ci attacchiamo al potere che abbiamo avuto. Ci complichiamo con interessi che non coincidono con il Regno di Dio. Abbiamo bisogno di conversione.

José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo

HOMILIA – FR

15-07-2018
Dimanche 15 Temps ordinaire – B
Marc 6,7-13

NOUVELLE ÉTAPE EVANGELISATRICE

Le pape François nous appelle à une «nouvelle étape évangélisatrice marquée par la joie de Jésus». En quoi peut-elle consister? Où peut-on trouver sa nouveauté? Que devons-nous changer? Quelle fut réellement l’intention de Jésus en envoyant ses disciples continuer sa mission évangélisatrice?

Le récit de Marc met clairement en évidence clair que seul Jésus est la source, l’inspirateur et le modèle de l’action évangélisatrice de ses disciples. Ils ne doivent rien faire en leur propre nom. Ils sont des «envoyés» de Jésus. Ils ne doivent pas se prêcher eux-mêmes: ils n’annonceront que l’Evangile. Ils ne doivent pas avoir d’autres intérêts: ils se consacreront uniquement à ouvrir des chemins au royaume de Dieu.

La seule manière de lancer une «nouvelle étape évangélisatrice marquée par la joie de Jésus» consiste à purifier et à intensifier ce lien avec Jésus. Il n’y aura pas de nouvelle évangélisation s’il n’y a pas de nouveaux évangélisateurs, et il n’y aura pas de nouveaux évangélisateurs s’il n’y a pas un contact plus vivant, plus lucide et passionné avec Jésus. Sans lui nous pourrons tout faire sauf introduire son Esprit dans notre monde.

En les envoyant, Jésus ne laisse pas ses disciples abandonnés à leurs seules forces. Il leur donne son «pouvoir», qui ne consiste pas à contrôler, à gouverner ou à dominer les autres, mais à accueillir sa force pour «expulser les esprits mauvais», en libérant ainsi les personnes de tout ce qui les rend esclaves, qui les opprime et les déshumanise.

Les disciples sont bien conscients de la tâche que Jésus leur confie. Ils ne l’ont jamais vu en train de gouverner qui que ce soit. Ils l’ont toujours vu en train de guérir les blessures, de soulager la souffrance, de régénérer des vies, de libérer de la peur et de communiquer aux autres sa confiance en Dieu. «Guérir» et «libérer», ce sont-là les tâches prioritaires dans l’agir de Jésus. Elles pourraient donner à notre évangélisation un visage radicalement différent.

Jésus les envoie avec le nécessaire pour marcher. D’après Marc, ils n’emporteront qu’un bâton, des sandales et une tunique. Ils n’ont besoin de rien d’autre pour être des témoins de l’essentiel. Jésus les veut libres et sans attaches; toujours disponibles, non installés dans le confort et faisant confiance à la force de l’Evangile.

Si nous ne recouvrons pas ce style évangélique, il n’y aura pas de «nouvelle étape évangélisatrice». Ce n’est pas la mise en oeuvre de nouvelles activités et de nouvelles stratégies qui est le plus important, mais se détacher des coutumes, des structures et des servitudes qui nous empêchent d’être libres pour transmettre l’essentiel de l’Evangile dans la vérité et dans la simplicité.

Dans notre Eglise nous avons perdu ce style itinérant suggéré par Jésus. La marche de notre Eglise est lente et lourde. Nous ne savons pas accompagner l’humanité. Nous ne sommes pas assez souples pour passer d’une culture déjà démodée à la culture actuelle. Nous nous accrochons au pouvoir dont nous avons bénéficié autrefois. Nous nous embourbons dans des intérêts qui ne sont pas ceux du royaume de Dieu. Nous avons besoin de nous convertir.

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna


HOMILIA – PT

15-07-2018
Domingo 15 Tempo ordinário – B
Marcos 6,7-13

NOVA ETAPA EVANGELIZADORA

O papa Francisco está a chamar-nos para uma «nova etapa evangelizadora marcada pela alegria de Jesus». Em que pode consistir? Onde pode estar a sua novidade? Que temos de mudar? Qual foi realmente a intenção de Jesus ao enviar os seus discípulos a prolongar a Sua tarefa evangelizadora?

O relato de Marcos deixa claro que só Jesus é a fonte, o inspirador e o modelo da acção evangelizadora dos Seus seguidores. Não farão nada em nome próprio. São «enviados» de Jesus. Não predicarão sobre si mesmos: anunciarão o Seu Evangelho. Não terão outros interesses: só se dedicarão a abrir caminhos para o reino de Deus.

A única maneira de impulsionar uma «nova etapa evangelizadora marcada pela alegria de Jesus» é purificar e intensificar esta vinculação com Jesus. Não haverá nova evangelização se não há novos evangelizadores, e não haverá novos evangelizadores se não há um contacto mais vivo, lúcido e apaixonado com Jesus. Sem Ele faremos tudo menos introduzir o Seu Espírito no mundo.

Ao enviá-los, Jesus não deixa os Seus discípulos abandonados às suas forças. Dá-lhes o Seu «poder», que não é um poder para controlar, governar ou dominar os outros, mas a Sua força para «expulsar espíritos imundos», libertando as pessoas do que as escraviza, oprime e desumaniza.

Os discípulos sabem muito bem o que Jesus os encarrega. Nunca o viram a governar ninguém. Sempre o conheceram curando feridas, aliviando o sofrimento, regenerando vidas, libertando de medos, contagiando confiança em Deus. «Curar» e «libertar» são tarefas prioritárias na actuação de Jesus. Dariam um rosto radicalmente diferente à nossa evangelização.

Jesus envia-os com o necessário para caminhar. Segundo Marcos, só levarão bastão, sandálias e uma túnica. Não necessitam de mais para ser testemunhas do essencial. Jesus quer vê-los livres e sem estarem atados; sempre disponíveis, sem instalar-se no bem-estar; confiando na força do Evangelho.

Sem recuperar este estilo evangélico não há «nova etapa evangelizadora». O importante não é colocar em marcha novas actividades e estratégias, mas desprendermo-nos de costumes, estruturas e subordinações que nos estão a impedir de ser livres para contagiar o essencial do Evangelho com verdade e simplicidade.

Na Igreja temos perdido esse estilo itinerante que sugere Jesus. O Seu caminhar é lento e pesado. Não sabemos acompanhar a humanidade. Não temos agilidade para passar de uma cultura já do passado para a cultura actual. Agarramo-nos ao poder que tivemos. Enredamo-nos em interesses que não coincidem com o reino de Deus. Necessitamos conversão.

José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez

HOMILIA – EN

07-15-2018
15th Sunday in Ordinary Time – B
Mark 6,7-13

A NEW STAGE OF EVANGELIZATION

Pope Francis is calling us to a «new stage of evangelization marked by Jesus’ joy». What could it consist of? Where can its novelty lie? What needs to change? What was Jesus’ real intention when he sent his disciples to continue his evangelizing work?

Mark’s story makes it clear that Jesus is the source, the inspiration, and the model of doing evangelization for his followers. They are to do nothing in their own name. They are «sent» by Jesus. They won’t preach themselves: only announce his Gospel. They won’t have other interests: only dedicate themselves to opening up paths to God’s reign.

The only way to push a «new stage of evangelization marked by Jesus’ joy» is to purify and intensify this connection with Jesus. There won’t be a new evangelization if there aren’t new evangelizers, and there won’t be new evangelizers if there’s not a more living, lucid and passionate contact with Jesus. Without him we will do everything except introduce his Spirit into the world.

When he sent them, Jesus doesn’t leave his disciples abandoned to their own power. He gives them his «power», which isn’t a power to control, govern or dominate others, but his power to «cast out evil spirits», free people from what enslaves, oppresses and dehumanizes them.

The disciples know full well what Jesus has put them in charge of. They’ve never seen him govern anyone. They’ve always known him to heal wounds, alleviate suffering, regenerate lives, help people live free from fear, spread trust in God. «Heal» and «free» are priority tasks in Jesus’ way of acting. They will give a radically different face to our evangelization.

Jesus sends them out with what’s necessary to go walking. According to Mark, they will only take a staff, sandals and one tunic. They don’t need anything else to be witnesses of what’s essential. Jesus wants them to be free and without hindrances, always available, without getting comfortably settled, trusting in the power of the Gospel.

Without recovering this evangelical style, there’s no «new stage of evangelization». What’s important isn’t to put in place new activities and strategies, but to let go of customs, structures and compulsions that keep us from being free to spread what’s essential in the Gospel truly and simply.

In the Church we’ve lost that itinerate style that Jesus suggests. Her walking is slow and tiresome. We don’t know how to accompany humanity. We don’t have the agility to pass from a culture that’s over and done with, to the culture of now. We hold onto power that we’ve had. We get caught up in interests that don’t coincide with God’s reign. We need conversion.

José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


No hay comentarios:

Publicar un comentario