Hemos llegado a los dos millones de visitas al blog. Gracias de corazón.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre de 2014, José Antonio Pagola nos visitó en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos la conferencia: Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción.
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola: EL recibido estafa Satisfacción la Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe sobre mi Libro, Jesús.Aproximación Histórica .
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------
Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
ES - ABRIR CAMINOS NUEVOS
EU - BIDE BERRIAK IREKI
CA - OBRIR CAMINS NOUS
GL - ABRIR CAMIÑOS NOVOS
IT - APRIRE CAMMINI NUOVI
PT - ABRIR CAMINHOS NOVOS
EN - OPEN NEW PATHS
HOMILIA – ES
09-12-2018
Domingo 2 Adviento
– C
Lucas 3,1-6
ABRIR
CAMINOS NUEVOS
Los primeros cristianos vieron en
la actuación del Bautista al profeta que preparó decisivamente el camino a
Jesús. Por eso, a lo largo de los siglos, el Bautista se ha convertido en una
llamada que nos sigue urgiendo a preparar caminos que nos permiten acoger a
Jesús entre nosotros.
Lucas ha resumido su mensaje con
este grito tomado del profeta Isaías: «Preparad el camino del Señor». ¿Cómo
escuchar ese grito en la Iglesia de hoy? ¿Cómo abrir caminos para que los
hombres y mujeres de nuestro tiempo podamos encontrarnos con él? ¿Cómo acogerlo
en nuestras comunidades?
Lo primero es tomar conciencia de
que necesitamos un contacto mucho más vivo con su persona. No es posible alimentarnos
solo de doctrina religiosa. No es posible seguir a Jesús convertido en una
sublime abstracción. Necesitamos sintonizar vitalmente con él, dejarnos atraer
por su estilo de vida, contagiarnos de su pasión por Dios y por el ser humano.
En medio del «desierto
espiritual» de la sociedad moderna, hemos de entender y configurar la comunidad
cristiana como un lugar donde se acoge el Evangelio de Jesús. Vivir la
experiencia de reunirnos creyentes, menos creyentes, poco creyentes e, incluso,
no creyentes, en torno al relato evangélico de Jesús. Darle a él la oportunidad
de que penetre con su fuerza humanizadora en nuestros problemas, crisis, miedos
y esperanzas.
No lo hemos de olvidar. En los
evangelios no aprendemos doctrina académica sobre Jesús, destinada
inevitablemente a envejecer a lo largo de los siglos. Aprendemos un estilo de
vivir realizable en todos los tiempos y en todas las culturas: el estilo de
vivir de Jesús. La doctrina no toca el corazón, no convierte ni enamora. Jesús
sí.
La experiencia directa e
inmediata con el relato evangélico nos hace nacer a una nueva fe, no por vía de
«adoctrinamiento» o de «aprendizaje teórico», sino por el contacto vital con
Jesús. Él nos enseña a vivir la fe, no por obligación sino por atracción. Nos
hace vivir la vida cristiana, no como deber sino como contagio. En contacto con
el evangelio recuperamos nuestra verdadera identidad de seguidores de Jesús.
Recorriendo los evangelios
experimentamos que la presencia invisible y silenciosa del Resucitado adquiere
rasgos humanos y recobra voz concreta. De pronto todo cambia: podemos vivir
acompañados por Alguien que pone sentido, verdad y esperanza en nuestra
existencia. El secreto de toda evangelización consiste en ponernos en contacto
directo e inmediato con Jesús. Sin él no es posible engendrar una fe nueva.
José Antonio Pagola
HOMILIA – EU
2018-12-09
Abendualdiko 2.
igandea – C
Lukas 3,1-6
BIDE BERRIAK IREKI
Lehen
kristauek, Joan Bataiatzailearen jardueran, Jesusi bidea modu erabakitzailean
irekin zion profeta ikusi zuten. Horregatik, mendetan barna, Bataiatzaileak dei
bat izaten jarraitzen du; geure artean Jesus onartzeko aukera emango diguten
bideak premiatsuki prestatzea eskatzen digun deia da.
Isaias
profetagandik hartu duen mezu honekin laburtu du Joanena Lukasek: «Prestatu
Jaunaren bidea». Nola entzun genezake irrintzi hori gaurko Elizan? Nola ireki
bideak gaur egungo gizon-emakumeok Jaunarekin topo egin ahal izateko? Nola onar
genezake Jauna geure elkarteetan?
Lehenengo
gauza jabetzea da ezen beharrezkoa dugula harreman biziago bat Jaunarekin
berarekin. Ezin elika gintezke irakaspen erlijiosoarekin bakarrik. Ezin
jarraitu diogu Jesusi bera abstrakzio eder-eder bihurturik. Berarekin era
bizian sintonizatu beharra dugu, beraren bizierak erakar gaitzan utzi beharra,
berak Jainkoaz eta gizakiaz duen irrikak kutsa gaitzan utzi beharra.
Gizarte
moderno honen «basamortu espiritual» honetan, kristau-elkartea ulertu eta
eratu, Jesusen Ebanjelioa onartzen den leku bezala ulertu eta eratu behar dugu.
Sinestedunak, sinestedun txikiagoak, sinestedun eskasak eta, are, sinesgabeak
elkartzearen esperientzia bizi behar dugu, Jesusen ebanjelio-kontakizunaren
inguruan. Jesusi aukera eman beharra dugu bere indar gizatiarraz sar dadin gure
arazo, gure krisi, gure beldur eta esperantzan.
Ez
dezagun ahaztu. Ebanjelioetara ez goaz Jesusez irakaspen akademiko bat
jasotzera, mendeen joan-etorrian zaharkituz joango litzatekeena. Biziera bat
ikastera joango gara, aldi eta kultura guztietan bizi ahalko dena: Jesusen
beraren biziera. Irakaspenak ez du bihotza ukitzen, ez du bihotz-berritzen, ez
maitemintzen. Jesusek bai.
Ebanjelio-kontakizunarekin
egindako zuzeneko eta ondo-ondoko esperientziak fede berri batera jaioarazten
gaitu, ez «irakastearen irakasteaz» edota «ikastearen ikaste teorikoaz», baizik
erakarriz. Kristau-bizia bizitzera eraman ohi gaitu, ez betebehar bat bezala,
baizik eta kutsaduraz. Ebanjelioaren arrimuan, Jesusen jarraitzaileen zinezko
nortasuna berreskuratzen dugu.
Ebanjelioetan
nahasten ibiliz, esperimentatu ohi dugu ezen Berpiztuaren presentzia ikusezin
eta isila giza ezaugarriz janzten dela eta ahots jakin bat hartzen duela.
Bat-batean dena da aldatzen: Norbait lagun dugula bizi ohi gara, gure bizitzari
zentzua, egia eta esperantza ematen dizkiona. Ebanjelizazio ororen sekretua
Jesusekin zuzeneko eta ondo-ondoko harremanetan jartzean datza. Hura gabe ezin
eragin da fede berririk.
José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain
HOMILIA – CA
09-12-2018
Diumenge 2 d’Advent
– C
Lc 3,1-6
OBRIR CAMINS NOUS
Els
primers cristians van veure en l’actuació del Baptista el profeta que va
preparar decisivament el camí a Jesús. Per això, al llarg dels segles, el
Baptista s’ha convertit en una crida que ens segueix urgint a preparar camins
que ens permeten acollir Jesús entre nosaltres.
Lluc
ha resumit el seu missatge amb aquest crit manllevat del profeta Isaïes:
«Prepareu el camí del Senyor». Com escoltar aquest clam en l’Església d’avui?
Com obrir camins perquè els homes i les dones del nostre temps puguem
trobar-nos amb ell? Com acollir-lo a les nostres comunitats?
El
primer és prendre consciència que necessitem un contacte molt més viu amb la
seva persona. No és possible alimentar-se només de doctrina religiosa. No és
possible seguir Jesús convertit en una sublim abstracció. Necessitem
sintonitzar vitalment amb ell, deixar-nos atreure pel seu estil de vida,
encomanar-nos de la seva passió per Déu i per l’ésser humà.
Enmig
del «desert espiritual» de la societat moderna, hem d’entendre i configurar la comunitat
cristiana com un lloc on s’acull l’Evangeli de Jesús. Viure l’experiència de
reunir-nos creients, menys creients, poc creients i, fins i tot, no creients,
entorn del relat evangèlic de Jesús. Donar-li a ell l’oportunitat que penetri
amb la seva força humanitzadora en els nostres problemes, crisis, pors i
esperances.
No ho
hem d’oblidar. En els evangelis no aprenem doctrina acadèmica sobre Jesús,
destinada inevitablement a envellir al llarg dels segles. Aprenem un estil de
viure realitzable en tots els temps i en totes les cultures: l’estil de viure
de Jesús. La doctrina no toca el cor, no converteix ni enamora. Jesús sí.
L’experiència
directa i immediata amb el relat evangèlic ens fa néixer a una nova fe, no per
via «d’adoctrinament» o «d’aprenentatge teòric», sinó pel contacte vital amb
Jesús. Ell ens ensenya a viure la fe, no per obligació sinó per atracció. Ens
fa viure la vida cristiana, no com un deure sinó com contagi. En contacte amb
l’evangeli recuperem la nostra veritable identitat de seguidors de Jesús.
Recorrent
els evangelis experimentem que la presència invisible i silenciosa del
Ressuscitat adquireix trets humans i recobra veu concreta. De sobte tot canvia:
podem viure acompanyats per Algú que dona sentit, veritat i esperança a la nostra
existència. El secret de tota evangelització consisteix en posar-nos en
contacte directe i immediat amb Jesús. Sense ell no és possible engendrar una
fe nova.
José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat
HOMILIA – GL
09-12-2018
Domingo 2 Advento –
C
Lucas 3,1-6
ABRIR CAMIÑOS NOVOS
Os
primeiros cristiáns viron na actuación do Bautista ao profeta que preparou
decisivamente o camiño a Xesús. Por iso, ao longo dos séculos, o Bautista
converteuse nunha chamada que nos segue a urxir prepararmos camiños que nos
permiten acollermos a Xesús entre nós.
Lucas
resumiu a súa mensaxe con este grito tomado do profeta Isaías: «Preparade o
camiño do Señor». Como escoitar ese grito na Igrexa de hoxe? Como abrir camiños
para que os homes e mulleres do noso tempo poidamos atopármonos con el? Como
acollelo nas nosas comunidades? O primeiro é tomar conciencia de que
necesitamos un contacto moito máis vivo coa súa persoa. Non é posíbel
alimentarnos só de doutrina relixiosa. Non é posíbel seguir a Xesús convertido
nunha sublime abstracción. Necesitamos sintonizar vitalmente con el,
deixármonos atraer polo seu estilo de vida, contaxiarnos da súa paixón por Deus
e polo ser humano.
No
medio do «deserto espiritual» da sociedade moderna, temos de entender e configurar
a comunidade cristiá como un lugar onde se acolle o Evanxeo de Xesús. Vivirmos
a experiencia de reunirnos crentes, menos crentes, pouco crentes e, ata, non
crentes, en torno ao relato evanxélico de Xesús. Darlle a el a oportunidade de
que penetre coa súa forza humanizadora nos nosos problemas, crises, medos e
esperanzas.
Non o
temos de esquecer. Nos evanxeos non aprendemos doutrina académica sobre Xesús,
destinada inevitabelmente a envellecer ao longo dos séculos. Aprendemos un
estilo de vivir realizábel en todos os tempos e en todas as culturas: o estilo
de vivir de Xesús. A doutrina non toca o corazón, non converte nin namora.
Xesús si.
A
experiencia directa e inmediata co relato evanxélico fainos nacer a unha nova
fe, non por vía de «adoutrinamento» ou de «aprendizaxe teórica», senón polo
contacto vital con Xesús. El ensínanos a vivirmos a fe, non por obrigación
senón por atracción. Fainos vivir a vida cristiá, non como deber senón como
contaxio. En contacto co evanxeo recuperamos a nosa verdadeira identidade de
seguidores de Xesús.
Percorrendo
os evanxeos experimentamos que a presenza invisíbel e silenciosa do Resucitado
adquire trazos humanos e recobra voz concreta. De súpeto todo cambia: podemos
vivirmos acompañados por Alguén que pon sentido, verdade e esperanza na nosa
existencia. O segredo de toda evanxelización consiste en poñérmonos en contacto
directo e inmediato con Xesús. Sen el non é posíbel procrear unha fe nova.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
HOMILIA –IT
09-112-2018
Domenica 2 Avvento
– C
Luca 3,1-6
APRIRE CAMMINI NUOVI
I
primi cristiani videro nell’agire del Battista il profeta che preparò
decisamente il cammino a Gesù. Per questo, lungo i secoli, il Battista è
diventato un richiamo che continua a spingerci a preparare cammini che ci
permettano di accogliere Gesù fra di noi.
Luca
ha riassunto il suo messaggio in questo grido preso dal profeta Isaia:
«Preparate la via del Signore». Come ascoltare questo grido nella Chiesa di
oggi? Come aprire cammini perché noi donne e uomini del nostro tempo possiamo
incontrarci con lui? Come accoglierlo nelle nostre comunità?
La
prima cosa è prendere coscienza che abbiamo bisogno di un contatto molto più
vivo con la sua persona. Non è possibile nutrirci solo di dottrina religiosa.
Non è possibile seguire un Gesù convertito in una sublime astrazione. Abbiamo
bisogno di sintonizzarci vitalmente con lui, lasciarci attrarre dal suo stile
di vita, contagiarci della sua passione per Dio e per l’essere umano.
In
mezzo al «deserto spirituale» della società moderna, dobbiamo intendere e
configurare la comunità cristiana come un luogo in cui si accoglie il Vangelo
di Gesù. Vivere l’esperienza di riunirci, credenti, meno credenti, poco
credenti e, anche, non credenti, intorno al racconto evangelico di Gesù. Dare a
lui l’opportunità di penetrare con la sua forza umanizzatrice nei nostri
problemi, crisi, paure e speranze.
Non
dobbiamo dimenticarlo. Nei vangeli non impariamo dottrina accademica su Gesù,
destinata inevitabilmente a invecchiare lungo i secoli. Impariamo uno stile di
vita realizzabile in tutti i tempi e in tutte le culture: lo stile di vita di
Gesù. La dottrina non tocca il cuore, non converte, né innamora. Gesù, sì.
L’esperienza
diretta e immediata con il racconto evangelico ci fa nascere a una fede nuova,
non per via di «indottrinamento», o di «apprendimento teorico», ma attraverso
il contatto vitale con Gesù. Egli ci insegna a vivere la fede, non per obbligo,
ma per attrazione. Ci fa vivere la vita cristiana, non come dovere, ma come
contagio. In contatto con il vangelo recuperiamo la nostra vera identità di
seguaci di Gesù.
Percorrendo
i vangeli, sperimentiamo che la presenza invisibile e silenziosa del Risorto
acquista tratti umani e ricupera voce concreta. Improvvisamente tutto cambia:
possiamo vivere accompagnati da Qualcuno che dà senso, verità e speranza alla
nostra esistenza. Il segreto della «nuova evangelizzazione» consiste nel porci
in contatto diretto e immediato con Gesù. Senza di lui non è possibile generare
una fede nuova.
José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo
HOMILIA – FR
09-12-2018
2 Avent – C
Luc 3,1-6
OUVRIR DES CHEMINS NOUVEAUX
Les
premiers chrétiens ont vu dans la manière d’agir de Jean-Baptiste le prophète
qui prépare de façon décisive le chemin à Jésus. C’est pourquoi, au cours des
siècles, Jean-Baptiste est devenu un appel qui continue de nous inciter avec
empressement à préparer les chemins qui nous permettront d’accueillir Jésus
parmi nous.
Luc
résume son message avec ce cri tiré du prophète Isaïe: «Préparez le chemin du
Seigneur». Comment entendre ce cri dans l’Eglise d’aujourd’hui? Comment ouvrir
des chemins pour que nous, hommes et femmes de notre temps, nous puissions le
rencontrer? Comment l’accueillir au sein de nos communautés?
La
première chose à faire c’est de prendre conscience que nous avons besoin d’un
contact beaucoup plus vivant avec sa personne. Il n’est pas possible de nous
nourrir uniquement de doctrine religieuse. Il n’est pas possible de suivre
Jésus en faisant de lui une abstraction sublime. Nous avons besoin de nous
attacher à lui de manière vitale, de nous laisser attirer par son mode de vie,
de faire nôtre sa passion pour Dieu et pour l’être humain.
Au
milieu du «désert spirituel» de la société moderne, nous devons comprendre et
configurer la communauté chrétienne comme un lieu où l’Evangile de Jésus est
accueilli. Il est bon de vivre l’expérience de nous rassembler, nous, les
croyants, les moins croyants, les peu croyants et même, les non croyants, autour
du récit évangélique sur Jésus. En lui donnant ainsi l’occasion d’entrer avec
sa force humanisante dans nos problèmes, dans nos crises, dans nos peurs et
dans nos espoirs. C’est quelque chose à ne pas oublier. Dans les évangiles,
nous n’apprenons pas une doctrine académique sur Jésus, vouée inévitablement à
vieillir au cours des siècles. Nous apprenons un style de vie qui peut être
réalisé à tout moment et dans toutes les cultures : le style de vie de Jésus.
La doctrine ne touche pas le cœur, ne convertit pas, ne rend pas amoureux. Mais
Jésus, oui.
L’expérience
de contact direct et immédiat avec le récit évangélique nous fait renaître à
une foi nouvelle, non pas par «endoctrinement» ou «apprentissage théorique»,
mais par un contact vital avec Jésus. Lui, il nous apprend à vivre la foi non
par obligation mais par attraction. Cela nous fait vivre la vie chrétienne non
pas comme un devoir mais comme une contagion. C’est par le contact avec
l’évangile que nous retrouvons notre véritable identité de disciples de Jésus.
En parcourant les Évangiles, nous constatons que la présence invisible et
silencieuse du Ressuscité acquiert des traits humains et retrouve une voix
concrète. Tout à coup, tout change: nous pouvons vivre accompagnés par
Quelqu’un qui met dans notre existence, du sens, de la vérité et de l’espoir.
Le secret de toute évangélisation consiste à nous mettre en contact direct et
immédiat avec Jésus. Sans lui, il n’est pas possible de générer une foi
nouvelle.
José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna
HOMILIA – PT
09-12-2018
Domingo 2 Advento –
C
Lucas 3,1-6
ABRIR CAMINHOS NOVOS
Os
primeiros cristãos viram na atuação do Batista o profeta que preparou
decisivamente o caminho para Jesus. Por isso, ao longo dos séculos, o Batista
converteu-se numa chamada que nos continua a incitar a preparar caminhos que
nos permitam acolher Jesus entre nós.
Lucas
resumiu a sua mensagem com este grito tomado do profeta Isaías: «Preparai o
caminho do Senhor». Como ouvir esse grito na igreja de hoje? Como abrir
caminhos para que os homens e mulheres do nosso tempo possam encontrá-Lo? Como
O receber nas nossas comunidades?
A
primeira coisa é tomar consciência de que precisamos de um contato muito mais
vivo com a Sua pessoa. Não é possível alimentarmo-nos apenas de doutrina
religiosa. Não é possível seguir Jesus convertido numa sublime abstração.
Necessitamos sintonizar-nos vitalmente com Ele, deixar-nos atrair pelo Seu
estilo de vida, contagiar-nos pela Sua paixão por Deus e pelo ser humano.
No
meio do «deserto espiritual» da sociedade moderna, devemos entender e
configurar a comunidade cristã como um lugar onde se acolhe o Evangelho de
Jesus. Viver a experiência de reunir crentes, menos crentes, pouco crentes e
até não-crentes, em torno da história do evangelho de Jesus. Dar-Lhe a
oportunidade de penetrar com a sua força humanizadora nos nossos problemas,
crises, medos e esperanças.
Não o
devemos esquecer. Nos Evangelhos, não aprendemos doutrina acadêmica sobre
Jesus, inevitavelmente destinada a envelhecer ao longo dos séculos. Aprendemos
um estilo de viver realizável em todos os tempos e em todas as culturas: o
estilo de viver de Jesus. A doutrina não toca o coração, não se converte nem
apaixona. Jesus sim.
A
experiência direta e imediata com o relato Evangélico faz nascer-nos para uma
nova fé, não através de «doutrinação» ou do «aprendizado teórico», mas através
do contato vital com Jesus. Ele ensina-nos a viver a fé, não por obrigação, mas
por atração. Faz-nos viver a vida cristã, não como um dever, mas como um
contágio. No contacto com o evangelho recuperamos a nossa verdadeira identidade
de seguidores de Jesus.
Percorrendo
os Evangelhos, experimentamos que a presença invisível e silenciosa do
Ressuscitado adquire traços humanos e recupera uma voz concreta. De repente,
tudo muda: podemos viver acompanhados por alguém que faz sentido, verdade e
esperança na nossa existência. O segredo de toda evangelização consiste em nos
colocar em contato direto e imediato com Jesus. Sem Ele, não é possível gerar
uma fé nova.
José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez
HOMILIA – EN
12-09-2018
2nd Sunday of Advent – C
Luke 3,1-6
OPEN NEW PATHS
The first Christians saw in the Baptist’s activity the
prophet who definitively prepared the way to Jesus. That’s why throughout the
centuries the Baptist has become a call that keeps urging us to prepare paths
that let us welcome Jesus among us.
Luke summarizes his message with this cry taken from
the prophet Isaiah: «Prepare the way of the Lord». How to hear that cry in
today’s Church? How to open paths so that men and women of our time could meet
him? How to welcome him into our communities?
The first thing is to be conscious that we need a much
more living contact with his person. It’s not possible to nourish ourselves
only on religious doctrine. It’s not possible to follow a Jesus who has become
a sublime abstraction. We need to tune in to him in a living way, letting
ourselves be attracted by his way of life, getting caught up with his passion
for God and for fellow humans.
In the midst of the «spiritual desert» of modern
society, we need to understand and form the Christian community as a place
where Jesus’ Gospel is welcome. To live the experience of coming together as
believers, lukewarm believers, casual believers, and even non-believers, around
the Gospel stories of Jesus. To give him the opportunity of penetrating with
his humanizing power our problems, crises, fears and hopes.
We mustn’t forget it. In the Gospels we don’t learn
academic doctrine about Jesus, which is inevitably destined to grow old century
by century. We learn a way of living that can be realized in all times and in
all cultures: the way Jesus lives. Doctrine doesn’t touch the heart, doesn’t
convert or make us fall in love. Jesus does.
The direct and immediate experience with the Gospel
story helps us be born to a new faith, not through the path of «indoctrination»
or of «theoretical study», but through vital contact with Jesus. He teaches us
to live out our faith, not through obligation but through attraction. He helps
us live the Christian life, not as a duty but as a contagion. In touch with the
Gospel we recover our true identity as followers of Jesus.
Reading through the Gospels we experience that the
invisible and silent presence of the Risen One puts on a human face and
recovers a concrete voice. Quickly everything changes: we can go about
accompanied by Someone who gives meaning, truth and hope to our existence. The
secret of all evangelization consists in placing ourselves into direct and
immediate contact with Jesus. Without him it’s not possible to give birth to a
new faith.
José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf
Para
ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
No hay comentarios:
Publicar un comentario