lunes, 3 de diciembre de 2018

12-09-2018 - 2st Sunday of Advent – C

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hemos llegado a los dos millones de visitas al blog. Gracias de corazón.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre de 2014, José Antonio Pagola nos visitó  en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos  la conferencia: Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción.
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------
Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------



HOMILIA – ES

09-12-2018
Domingo 2 Adviento – C
Lucas 3,1-6

ABRIR CAMINOS NUEVOS

Los primeros cristianos vieron en la actuación del Bautista al profeta que preparó decisivamente el camino a Jesús. Por eso, a lo largo de los siglos, el Bautista se ha convertido en una llamada que nos sigue urgiendo a preparar caminos que nos permiten acoger a Jesús entre nosotros.

Lucas ha resumido su mensaje con este grito tomado del profeta Isaías: «Preparad el camino del Señor». ¿Cómo escuchar ese grito en la Iglesia de hoy? ¿Cómo abrir caminos para que los hombres y mujeres de nuestro tiempo podamos encontrarnos con él? ¿Cómo acogerlo en nuestras comunidades?

Lo primero es tomar conciencia de que necesitamos un contacto mucho más vivo con su persona. No es posible alimentarnos solo de doctrina religiosa. No es posible seguir a Jesús convertido en una sublime abstracción. Necesitamos sintonizar vitalmente con él, dejarnos atraer por su estilo de vida, contagiarnos de su pasión por Dios y por el ser humano.

En medio del «desierto espiritual» de la sociedad moderna, hemos de entender y configurar la comunidad cristiana como un lugar donde se acoge el Evangelio de Jesús. Vivir la experiencia de reunirnos creyentes, menos creyentes, poco creyentes e, incluso, no creyentes, en torno al relato evangélico de Jesús. Darle a él la oportunidad de que penetre con su fuerza humanizadora en nuestros problemas, crisis, miedos y esperanzas.

No lo hemos de olvidar. En los evangelios no aprendemos doctrina académica sobre Jesús, destinada inevitablemente a envejecer a lo largo de los siglos. Aprendemos un estilo de vivir realizable en todos los tiempos y en todas las culturas: el estilo de vivir de Jesús. La doctrina no toca el corazón, no convierte ni enamora. Jesús sí.

La experiencia directa e inmediata con el relato evangélico nos hace nacer a una nueva fe, no por vía de «adoctrinamiento» o de «aprendizaje teórico», sino por el contacto vital con Jesús. Él nos enseña a vivir la fe, no por obligación sino por atracción. Nos hace vivir la vida cristiana, no como deber sino como contagio. En contacto con el evangelio recuperamos nuestra verdadera identidad de seguidores de Jesús.

Recorriendo los evangelios experimentamos que la presencia invisible y silenciosa del Resucitado adquiere rasgos humanos y recobra voz concreta. De pronto todo cambia: podemos vivir acompañados por Alguien que pone sentido, verdad y esperanza en nuestra existencia. El secreto de toda evangelización consiste en ponernos en contacto directo e inmediato con Jesús. Sin él no es posible engendrar una fe nueva.

José Antonio Pagola

HOMILIA – EU

2018-12-09
Abendualdiko 2. igandea – C
Lukas 3,1-6

BIDE BERRIAK IREKI

Lehen kristauek, Joan Bataiatzailearen jardueran, Jesusi bidea modu erabakitzailean irekin zion profeta ikusi zuten. Horregatik, mendetan barna, Bataiatzaileak dei bat izaten jarraitzen du; geure artean Jesus onartzeko aukera emango diguten bideak premiatsuki prestatzea eskatzen digun deia da.

Isaias profetagandik hartu duen mezu honekin laburtu du Joanena Lukasek: «Prestatu Jaunaren bidea». Nola entzun genezake irrintzi hori gaurko Elizan? Nola ireki bideak gaur egungo gizon-emakumeok Jaunarekin topo egin ahal izateko? Nola onar genezake Jauna geure elkarteetan?

Lehenengo gauza jabetzea da ezen beharrezkoa dugula harreman biziago bat Jaunarekin berarekin. Ezin elika gintezke irakaspen erlijiosoarekin bakarrik. Ezin jarraitu diogu Jesusi bera abstrakzio eder-eder bihurturik. Berarekin era bizian sintonizatu beharra dugu, beraren bizierak erakar gaitzan utzi beharra, berak Jainkoaz eta gizakiaz duen irrikak kutsa gaitzan utzi beharra.

Gizarte moderno honen «basamortu espiritual» honetan, kristau-elkartea ulertu eta eratu, Jesusen Ebanjelioa onartzen den leku bezala ulertu eta eratu behar dugu. Sinestedunak, sinestedun txikiagoak, sinestedun eskasak eta, are, sinesgabeak elkartzearen esperientzia bizi behar dugu, Jesusen ebanjelio-kontakizunaren inguruan. Jesusi aukera eman beharra dugu bere indar gizatiarraz sar dadin gure arazo, gure krisi, gure beldur eta esperantzan.

Ez dezagun ahaztu. Ebanjelioetara ez goaz Jesusez irakaspen akademiko bat jasotzera, mendeen joan-etorrian zaharkituz joango litzatekeena. Biziera bat ikastera joango gara, aldi eta kultura guztietan bizi ahalko dena: Jesusen beraren biziera. Irakaspenak ez du bihotza ukitzen, ez du bihotz-berritzen, ez maitemintzen. Jesusek bai.

Ebanjelio-kontakizunarekin egindako zuzeneko eta ondo-ondoko esperientziak fede berri batera jaioarazten gaitu, ez «irakastearen irakasteaz» edota «ikastearen ikaste teorikoaz», baizik erakarriz. Kristau-bizia bizitzera eraman ohi gaitu, ez betebehar bat bezala, baizik eta kutsaduraz. Ebanjelioaren arrimuan, Jesusen jarraitzaileen zinezko nortasuna berreskuratzen dugu.

Ebanjelioetan nahasten ibiliz, esperimentatu ohi dugu ezen Berpiztuaren presentzia ikusezin eta isila giza ezaugarriz janzten dela eta ahots jakin bat hartzen duela. Bat-batean dena da aldatzen: Norbait lagun dugula bizi ohi gara, gure bizitzari zentzua, egia eta esperantza ematen dizkiona. Ebanjelizazio ororen sekretua Jesusekin zuzeneko eta ondo-ondoko harremanetan jartzean datza. Hura gabe ezin eragin da fede berririk.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA – CA

09-12-2018
Diumenge 2 d’Advent – C
Lc 3,1-6

OBRIR CAMINS NOUS

Els primers cristians van veure en l’actuació del Baptista el profeta que va preparar decisivament el camí a Jesús. Per això, al llarg dels segles, el Baptista s’ha convertit en una crida que ens segueix urgint a preparar camins que ens permeten acollir Jesús entre nosaltres.

Lluc ha resumit el seu missatge amb aquest crit manllevat del profeta Isaïes: «Prepareu el camí del Senyor». Com escoltar aquest clam en l’Església d’avui? Com obrir camins perquè els homes i les dones del nostre temps puguem trobar-nos amb ell? Com acollir-lo a les nostres comunitats?

El primer és prendre consciència que necessitem un contacte molt més viu amb la seva persona. No és possible alimentar-se només de doctrina religiosa. No és possible seguir Jesús convertit en una sublim abstracció. Necessitem sintonitzar vitalment amb ell, deixar-nos atreure pel seu estil de vida, encomanar-nos de la seva passió per Déu i per l’ésser humà.

Enmig del «desert espiritual» de la societat moderna, hem d’entendre i configurar la comunitat cristiana com un lloc on s’acull l’Evangeli de Jesús. Viure l’experiència de reunir-nos creients, menys creients, poc creients i, fins i tot, no creients, entorn del relat evangèlic de Jesús. Donar-li a ell l’oportunitat que penetri amb la seva força humanitzadora en els nostres problemes, crisis, pors i esperances.

No ho hem d’oblidar. En els evangelis no aprenem doctrina acadèmica sobre Jesús, destinada inevitablement a envellir al llarg dels segles. Aprenem un estil de viure realitzable en tots els temps i en totes les cultures: l’estil de viure de Jesús. La doctrina no toca el cor, no converteix ni enamora. Jesús sí.

L’experiència directa i immediata amb el relat evangèlic ens fa néixer a una nova fe, no per via «d’adoctrinament» o «d’aprenentatge teòric», sinó pel contacte vital amb Jesús. Ell ens ensenya a viure la fe, no per obligació sinó per atracció. Ens fa viure la vida cristiana, no com un deure sinó com contagi. En contacte amb l’evangeli recuperem la nostra veritable identitat de seguidors de Jesús.

Recorrent els evangelis experimentem que la presència invisible i silenciosa del Ressuscitat adquireix trets humans i recobra veu concreta. De sobte tot canvia: podem viure acompanyats per Algú que dona sentit, veritat i esperança a la nostra existència. El secret de tota evangelització consisteix en posar-nos en contacte directe i immediat amb Jesús. Sense ell no és possible engendrar una fe nova.

José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat

HOMILIA – GL

09-12-2018
Domingo 2 Advento – C
Lucas 3,1-6

ABRIR CAMIÑOS NOVOS

Os primeiros cristiáns viron na actuación do Bautista ao profeta que preparou decisivamente o camiño a Xesús. Por iso, ao longo dos séculos, o Bautista converteuse nunha chamada que nos segue a urxir prepararmos camiños que nos permiten acollermos a Xesús entre nós.

Lucas resumiu a súa mensaxe con este grito tomado do profeta Isaías: «Preparade o camiño do Señor». Como escoitar ese grito na Igrexa de hoxe? Como abrir camiños para que os homes e mulleres do noso tempo poidamos atopármonos con el? Como acollelo nas nosas comunidades? O primeiro é tomar conciencia de que necesitamos un contacto moito máis vivo coa súa persoa. Non é posíbel alimentarnos só de doutrina relixiosa. Non é posíbel seguir a Xesús convertido nunha sublime abstracción. Necesitamos sintonizar vitalmente con el, deixármonos atraer polo seu estilo de vida, contaxiarnos da súa paixón por Deus e polo ser humano.

No medio do «deserto espiritual» da sociedade moderna, temos de entender e configurar a comunidade cristiá como un lugar onde se acolle o Evanxeo de Xesús. Vivirmos a experiencia de reunirnos crentes, menos crentes, pouco crentes e, ata, non crentes, en torno ao relato evanxélico de Xesús. Darlle a el a oportunidade de que penetre coa súa forza humanizadora nos nosos problemas, crises, medos e esperanzas.

Non o temos de esquecer. Nos evanxeos non aprendemos doutrina académica sobre Xesús, destinada inevitabelmente a envellecer ao longo dos séculos. Aprendemos un estilo de vivir realizábel en todos os tempos e en todas as culturas: o estilo de vivir de Xesús. A doutrina non toca o corazón, non converte nin namora. Xesús si.

A experiencia directa e inmediata co relato evanxélico fainos nacer a unha nova fe, non por vía de «adoutrinamento» ou de «aprendizaxe teórica», senón polo contacto vital con Xesús. El ensínanos a vivirmos a fe, non por obrigación senón por atracción. Fainos vivir a vida cristiá, non como deber senón como contaxio. En contacto co evanxeo recuperamos a nosa verdadeira identidade de seguidores de Xesús.

Percorrendo os evanxeos experimentamos que a presenza invisíbel e silenciosa do Resucitado adquire trazos humanos e recobra voz concreta. De súpeto todo cambia: podemos vivirmos acompañados por Alguén que pon sentido, verdade e esperanza na nosa existencia. O segredo de toda evanxelización consiste en poñérmonos en contacto directo e inmediato con Xesús. Sen el non é posíbel procrear unha fe nova.

José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire

HOMILIA –IT

09-112-2018
Domenica 2 Avvento – C
Luca 3,1-6

APRIRE CAMMINI NUOVI

I primi cristiani videro nell’agire del Battista il profeta che preparò decisamente il cammino a Gesù. Per questo, lungo i secoli, il Battista è diventato un richiamo che continua a spingerci a preparare cammini che ci permettano di accogliere Gesù fra di noi.

Luca ha riassunto il suo messaggio in questo grido preso dal profeta Isaia: «Preparate la via del Signore». Come ascoltare questo grido nella Chiesa di oggi? Come aprire cammini perché noi donne e uomini del nostro tempo possiamo incontrarci con lui? Come accoglierlo nelle nostre comunità?

La prima cosa è prendere coscienza che abbiamo bisogno di un contatto molto più vivo con la sua persona. Non è possibile nutrirci solo di dottrina religiosa. Non è possibile seguire un Gesù convertito in una sublime astrazione. Abbiamo bisogno di sintonizzarci vitalmente con lui, lasciarci attrarre dal suo stile di vita, contagiarci della sua passione per Dio e per l’essere umano.

In mezzo al «deserto spirituale» della società moderna, dobbiamo intendere e configurare la comunità cristiana come un luogo in cui si accoglie il Vangelo di Gesù. Vivere l’esperienza di riunirci, credenti, meno credenti, poco credenti e, anche, non credenti, intorno al racconto evangelico di Gesù. Dare a lui l’opportunità di penetrare con la sua forza umanizzatrice nei nostri problemi, crisi, paure e speranze.

Non dobbiamo dimenticarlo. Nei vangeli non impariamo dottrina accademica su Gesù, destinata inevitabilmente a invecchiare lungo i secoli. Impariamo uno stile di vita realizzabile in tutti i tempi e in tutte le culture: lo stile di vita di Gesù. La dottrina non tocca il cuore, non converte, né innamora. Gesù, sì.

L’esperienza diretta e immediata con il racconto evangelico ci fa nascere a una fede nuova, non per via di «indottrinamento», o di «apprendimento teorico», ma attraverso il contatto vitale con Gesù. Egli ci insegna a vivere la fede, non per obbligo, ma per attrazione. Ci fa vivere la vita cristiana, non come dovere, ma come contagio. In contatto con il vangelo recuperiamo la nostra vera identità di seguaci di Gesù.

Percorrendo i vangeli, sperimentiamo che la presenza invisibile e silenziosa del Risorto acquista tratti umani e ricupera voce concreta. Improvvisamente tutto cambia: possiamo vivere accompagnati da Qualcuno che dà senso, verità e speranza alla nostra esistenza. Il segreto della «nuova evangelizzazione» consiste nel porci in contatto diretto e immediato con Gesù. Senza di lui non è possibile generare una fede nuova.

José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo

HOMILIA – FR

09-12-2018
2 Avent – C
Luc 3,1-6

OUVRIR DES CHEMINS NOUVEAUX

Les premiers chrétiens ont vu dans la manière d’agir de Jean-Baptiste le prophète qui prépare de façon décisive le chemin à Jésus. C’est pourquoi, au cours des siècles, Jean-Baptiste est devenu un appel qui continue de nous inciter avec empressement à préparer les chemins qui nous permettront d’accueillir Jésus parmi nous.

Luc résume son message avec ce cri tiré du prophète Isaïe: «Préparez le chemin du Seigneur». Comment entendre ce cri dans l’Eglise d’aujourd’hui? Comment ouvrir des chemins pour que nous, hommes et femmes de notre temps, nous puissions le rencontrer? Comment l’accueillir au sein de nos communautés?

La première chose à faire c’est de prendre conscience que nous avons besoin d’un contact beaucoup plus vivant avec sa personne. Il n’est pas possible de nous nourrir uniquement de doctrine religieuse. Il n’est pas possible de suivre Jésus en faisant de lui une abstraction sublime. Nous avons besoin de nous attacher à lui de manière vitale, de nous laisser attirer par son mode de vie, de faire nôtre sa passion pour Dieu et pour l’être humain.

Au milieu du «désert spirituel» de la société moderne, nous devons comprendre et configurer la communauté chrétienne comme un lieu où l’Evangile de Jésus est accueilli. Il est bon de vivre l’expérience de nous rassembler, nous, les croyants, les moins croyants, les peu croyants et même, les non croyants, autour du récit évangélique sur Jésus. En lui donnant ainsi l’occasion d’entrer avec sa force humanisante dans nos problèmes, dans nos crises, dans nos peurs et dans nos espoirs. C’est quelque chose à ne pas oublier. Dans les évangiles, nous n’apprenons pas une doctrine académique sur Jésus, vouée inévitablement à vieillir au cours des siècles. Nous apprenons un style de vie qui peut être réalisé à tout moment et dans toutes les cultures : le style de vie de Jésus. La doctrine ne touche pas le cœur, ne convertit pas, ne rend pas amoureux. Mais Jésus, oui.

L’expérience de contact direct et immédiat avec le récit évangélique nous fait renaître à une foi nouvelle, non pas par «endoctrinement» ou «apprentissage théorique», mais par un contact vital avec Jésus. Lui, il nous apprend à vivre la foi non par obligation mais par attraction. Cela nous fait vivre la vie chrétienne non pas comme un devoir mais comme une contagion. C’est par le contact avec l’évangile que nous retrouvons notre véritable identité de disciples de Jésus. En parcourant les Évangiles, nous constatons que la présence invisible et silencieuse du Ressuscité acquiert des traits humains et retrouve une voix concrète. Tout à coup, tout change: nous pouvons vivre accompagnés par Quelqu’un qui met dans notre existence, du sens, de la vérité et de l’espoir. Le secret de toute évangélisation consiste à nous mettre en contact direct et immédiat avec Jésus. Sans lui, il n’est pas possible de générer une foi nouvelle.

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna

HOMILIA – PT

09-12-2018
Domingo 2 Advento – C
Lucas 3,1-6

ABRIR CAMINHOS NOVOS

Os primeiros cristãos viram na atuação do Batista o profeta que preparou decisivamente o caminho para Jesus. Por isso, ao longo dos séculos, o Batista converteu-se numa chamada que nos continua a incitar a preparar caminhos que nos permitam acolher Jesus entre nós.

Lucas resumiu a sua mensagem com este grito tomado do profeta Isaías: «Preparai o caminho do Senhor». Como ouvir esse grito na igreja de hoje? Como abrir caminhos para que os homens e mulheres do nosso tempo possam encontrá-Lo? Como O receber nas nossas comunidades?

A primeira coisa é tomar consciência de que precisamos de um contato muito mais vivo com a Sua pessoa. Não é possível alimentarmo-nos apenas de doutrina religiosa. Não é possível seguir Jesus convertido numa sublime abstração. Necessitamos sintonizar-nos vitalmente com Ele, deixar-nos atrair pelo Seu estilo de vida, contagiar-nos pela Sua paixão por Deus e pelo ser humano.

No meio do «deserto espiritual» da sociedade moderna, devemos entender e configurar a comunidade cristã como um lugar onde se acolhe o Evangelho de Jesus. Viver a experiência de reunir crentes, menos crentes, pouco crentes e até não-crentes, em torno da história do evangelho de Jesus. Dar-Lhe a oportunidade de penetrar com a sua força humanizadora nos nossos problemas, crises, medos e esperanças.

Não o devemos esquecer. Nos Evangelhos, não aprendemos doutrina acadêmica sobre Jesus, inevitavelmente destinada a envelhecer ao longo dos séculos. Aprendemos um estilo de viver realizável em todos os tempos e em todas as culturas: o estilo de viver de Jesus. A doutrina não toca o coração, não se converte nem apaixona. Jesus sim.

A experiência direta e imediata com o relato Evangélico faz nascer-nos para uma nova fé, não através de «doutrinação» ou do «aprendizado teórico», mas através do contato vital com Jesus. Ele ensina-nos a viver a fé, não por obrigação, mas por atração. Faz-nos viver a vida cristã, não como um dever, mas como um contágio. No contacto com o evangelho recuperamos a nossa verdadeira identidade de seguidores de Jesus.

Percorrendo os Evangelhos, experimentamos que a presença invisível e silenciosa do Ressuscitado adquire traços humanos e recupera uma voz concreta. De repente, tudo muda: podemos viver acompanhados por alguém que faz sentido, verdade e esperança na nossa existência. O segredo de toda evangelização consiste em nos colocar em contato direto e imediato com Jesus. Sem Ele, não é possível gerar uma fé nova.

José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez

HOMILIA – EN

12-09-2018
2nd Sunday of Advent – C
Luke 3,1-6

OPEN NEW PATHS

The first Christians saw in the Baptist’s activity the prophet who definitively prepared the way to Jesus. That’s why throughout the centuries the Baptist has become a call that keeps urging us to prepare paths that let us welcome Jesus among us.

Luke summarizes his message with this cry taken from the prophet Isaiah: «Prepare the way of the Lord». How to hear that cry in today’s Church? How to open paths so that men and women of our time could meet him? How to welcome him into our communities?

The first thing is to be conscious that we need a much more living contact with his person. It’s not possible to nourish ourselves only on religious doctrine. It’s not possible to follow a Jesus who has become a sublime abstraction. We need to tune in to him in a living way, letting ourselves be attracted by his way of life, getting caught up with his passion for God and for fellow humans.

In the midst of the «spiritual desert» of modern society, we need to understand and form the Christian community as a place where Jesus’ Gospel is welcome. To live the experience of coming together as believers, lukewarm believers, casual believers, and even non-believers, around the Gospel stories of Jesus. To give him the opportunity of penetrating with his humanizing power our problems, crises, fears and hopes.

We mustn’t forget it. In the Gospels we don’t learn academic doctrine about Jesus, which is inevitably destined to grow old century by century. We learn a way of living that can be realized in all times and in all cultures: the way Jesus lives. Doctrine doesn’t touch the heart, doesn’t convert or make us fall in love. Jesus does.

The direct and immediate experience with the Gospel story helps us be born to a new faith, not through the path of «indoctrination» or of «theoretical study», but through vital contact with Jesus. He teaches us to live out our faith, not through obligation but through attraction. He helps us live the Christian life, not as a duty but as a contagion. In touch with the Gospel we recover our true identity as followers of Jesus.

Reading through the Gospels we experience that the invisible and silent presence of the Risen One puts on a human face and recovers a concrete voice. Quickly everything changes: we can go about accompanied by Someone who gives meaning, truth and hope to our existence. The secret of all evangelization consists in placing ourselves into direct and immediate contact with Jesus. Without him it’s not possible to give birth to a new faith.

José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


No hay comentarios:

Publicar un comentario