martes, 15 de enero de 2019

01-20-2019 - 2nd Sunday in Ordinary Time – C

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hemos llegado a los dos millones de visitas al blog. Gracias de corazón.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre de 2014, José Antonio Pagola nos visitó  en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos  la conferencia: Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción.
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------
Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------



HOMILIA – ES

20-01-2019
2 Tiempo ordinario – C
Jn 2,1-11

UN GESTO POCO RELIGIOSO

Había una boda en Galilea. Así comienza este relato en el que se nos dice algo inesperado y sorprendente. La primera intervención pública de Jesús, el Enviado de Dios, no tiene nada de religioso. No acontece en un lugar sagrado. Jesús inaugura su actividad profética «salvando» una fiesta de bodas que podía haber terminado muy mal.

En aquellas aldeas pobres de Galilea, la fiesta de las bodas era la más apreciada por todos. Durante varios días, familiares y amigos acompañaban a los novios comiendo y bebiendo con ellos, bailando danzas festivas y cantando canciones de amor.

El evangelio de Juan nos dice que fue en medio de una de estas bodas donde Jesús hizo su «primer signo», el que nos ofrece la clave para entender toda su actuación y el sentido profundo de su misión salvadora.

El evangelista Juan no habla de «milagros». A los gestos sorprendentes que realiza Jesús los llama siempre «signos». No quiere que sus lectores se queden en lo que puede haber de prodigioso en su actuación. Nos invita a que descubramos su significado más profundo. Para ello nos ofrece algunas pistas de carácter simbólico. Veamos solo una.

La madre de Jesús, atenta a los detalles de la fiesta, se da cuenta de que «no les queda vino» y se lo indica a su hijo. Tal vez los novios, de condición humilde, se han visto desbordados por los invitados. María está preocupada. La fiesta está en peligro. ¿Cómo puede terminar una boda sin vino? Ella confía en Jesús.

Entre los campesinos de Galilea el vino era un símbolo muy conocido de la alegría y del amor. Lo sabían todos. Si en la vida falta la alegría y falta el amor, ¿en qué puede terminar la convivencia? María no se equivoca. Jesús interviene para salvar la fiesta proporcionando vino abundante y de excelente calidad.

Este gesto de Jesús nos ayuda a captar la orientación de su vida entera y el contenido fundamental de su proyecto del reino de Dios. Mientras los dirigentes religiosos y los maestros de la ley se preocupan de la religión, Jesús se dedica a hacer más humana y llevadera la vida de la gente.

Los evangelios presentan a Jesús concentrado, no en la religión sino en la vida. No es solo para personas religiosas y piadosas. Es también para quienes viven decepcionados por la religión, pero sienten necesidad de vivir de manera más digna y dichosa. ¿Por qué? Porque Jesús contagia fe en un Dios en el que se puede confiar y con el que se puede vivir con alegría, y porque atrae hacia una vida más generosa, movida por un amor solidario.

José Antonio Pagola

HOMILIA – EU

2019-01-20
Urteko 2. Igandea – C
Joan 2,1-11

KEINU BAT EZ OSO ERLIJIOSOA

Ezteiak ziren Galilean. Horrela hasten da kontakizun hau, gauza bat ezustekoa eta harrigarria esanez. Jesusek, Jainkoaren Bidaliak, jendaurrean izan duen lehen parte-hartzeak ez du erlijiosotik ezer. Ez da gertatu leku sakratu batean. Oso deseroso izan zitekeen eztei-jai bat «onik ateraz» estreinatuko du Jesusek bere jarduera profetikoa.

Galileako herrixka pobre haietan, guztietan preziatuena zen eztei-jaia. Hainbat egunetan lagun egiten zieten familiartekoek eta adiskideek ezkonberriei, haiekin jan-edanez, jai-giroan dantza eginez eta maitasun-kantak abestuz.

Joanen ebanjelioak esan digu eztei-jai hauetako batean egin zuela Jesusek bere «lehen seinalea»; Jesusen jarduera guztia eta haren misio salbatzailearen zentzu sakona ulertzeko giltza da seinale hori.

Joan ebanjelariak ez du aipatzen «miraririk». Jesusek gauzatzen dituen keinu harrigarriei «seinale» izena ematen die. Ez du nahi irakurleak geldi daitezen bere jarduerak izan dezakeen alde harrigarriarekin. Egintza harrigarri horien esanahi sakona bilatzera gonbidatzen gaitu. Horretarako, izaera sinbolikoa duten pista batzuek eskaintzen dizkigu. Ikus dezagun horietako bat.

Jesusen ama, jaiaren xehetasunei adi-adi, konturatu da «ez zaiela gelditzen ardorik» eta bere semeari eman dio aditzera. Agian, gonbidatuen kopuruak gainditu egin ditu maila pobreko ezkonberriak. Kezkatua dago Maria. Arriskuan dago jaia. Zer azken izan lezake eztei-jai batek ardorik gabe? Mariak Jesusengan jarri du konfiantza.

Galileako landa-jendearen artean pozaren eta maitasunaren sinbolo oso ezaguna zen ardoa. Guztiek zuten horren berri. Bizitzan poza eta maitasuna falta badira, zer azken izan lezake elkarrekiko bizitzak? Maria ez dabil batere oker. Jesusek parte hartu du jaia onik ateratzeko, ardoa ugari eta on-ona bideratuz.

Jesusen keinu honek bikain laguntzen ahal digu haren bizitza osoaren norabidea eta Jainkoaren erreinuaz duen egitasmoaren funtsezko edukia atzematen eta ulertzen.Gidari erlijiosoak eta lege-maisuak erlijioaz arduratsu dira; Jesus, berriz, jendearen bizitza gizatarrago eta eramangarriago egiteaz arduratzen da.

Ebanjelioek erlijioaren inguruan ez, baizik bizitzaren inguruan bildurik aurkezten digute Jesus. Ez da etorri jende erlijioso eta jainkozalearentzat bakarrik. Erlijioak etsirik utzi duen baina, halere, era duinagoan eta zoriontsuagoan bizi beharra sentitzen duen jendea ere gogoan du. Zergatik? Jesusek fidagarria den eta pozerako laguna den Jainkoarekiko fedea kutsatu nahi duelako, eta jendea, maitasun solidarioak eraginda, biziera eskuzabalago baterantz erakarri nahi duelako.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA – CA

20-01-2019
Diumenge 2 durant l’any – C
Jn 2,1-11

UN GEST POC RELIGIÓS

Hi havia un casament a Galilea. Així comença aquest relat en el qual se’ns diu una cosa inesperada i sorprenent. La primera intervenció pública de Jesús, l’Enviat de Déu, no té res de religiós. No s’esdevé en un lloc sagrat. Jesús inaugura la seva activitat profètica «salvant» una festa de noces que podia haver acabat molt malament.

En aquelles aldees pobres de Galilea, la festa de les noces era la més apreciada per tothom. Durant diversos dies, familiars i amics acompanyaven els nuvis menjant i bevent amb ells, ballant danses festives i cantant cançons d’amor.

L’evangeli de Joan ens diu que va ser enmig d’una d’aquestes noces on Jesús va fer el seu «primer signe», el que ens ofereix la clau per entendre tota la seva actuació i el sentit profund de la seva missió salvadora.

L’evangelista Joan no parla de «miracles». Els gestos sorprenents que realitza Jesús els anomena sempre «signes». No vol que els seus lectors es quedin en el que pot haver-hi de prodigiós en la seva actuació. Ens convida a descobrir el seu significat més profund. Per a això ens ofereix algunes pistes de caràcter simbòlic. Vegem-ne només una.

La mare de Jesús, atenta als detalls de la festa, s’adona que «no tenen vi» i l’hi ho indica al seu fill. Potser els nuvis, de condició humil, s’han vist desbordats pels convidats. Maria està preocupada. La festa està en perill. Com pot acabar un casament sense vi? Ella confia en Jesús.

Entre els camperols de Galilea el vi era un símbol molt conegut de l’alegria i de l’amor. Ho sabien tots. Si a la vida manca l’alegria i falta l’amor, ¿en què pot acabar la convivència? Maria no s’equivoca. Jesús intervé per salvar la festa proporcionant vi abundant i d’excel·lent qualitat.

Aquest gest de Jesús ens ajuda a copsar l’orientació de la seva vida sencera i el contingut fonamental del seu projecte del regne de Déu. Mentre els dirigents religiosos i els mestres de la Llei es preocupen de la religió, Jesús es dedica a fer més humana i suportable la vida de la gent.

Els evangelis presenten Jesús concentrat, no en la religió sinó en la vida. No és només per a persones religioses i piadoses. És també per als que viuen decebuts per la religió, però senten necessitat de viure de manera més digna i més feliç. Per què? Perquè Jesús encomana fe en un Déu en el qual es pot confiar i amb el qual es pot viure amb alegria, i perquè atreu cap a una vida més generosa, moguda per un amor solidari.

José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat

HOMILIA – GL

20-01-2019
2 Tempo ordinario – C
Xn 2,1-11

UN XESTO POUCO RELIXIOSO

Había unha voda en Galilea. Así comeza este relato no que se nos di algo inesperado e sorprendente. A primeira intervención pública de Xesús, o Enviado de Deus, non ten nada de relixioso. Non acontece nun lugar sagrado. Xesús inaugura a súa actividade profética «salvando»” unha festa de vodas que podía terminar moi mal.

Naquelas aldeas pobres de Galilea, a festa das vodas era a máis apreciada por todos. Durante varios días, familiares e amigos acompañaban aos noivos comendo e bebendo con eles, bailando danzas festivas e cantando cancións de amor.

O evanxeo de Xoán dinos que foi no medio dunha destas vodas onde Xesús fixo o seu «primeiro signo», o que nos ofrece a clave para entender toda a súa actuación e o sentido profundo da súa misión salvadora.

O evanxelista Xoán non fala de «milagres». Aos xestos sorprendentes que realiza Xesús chámalles sempre «signos». Non quere que os seus lectores fiquen no que pode haber de prodixioso na súa actuación. Invítanos a que descubramos o seu significado máis profundo. Para iso ofrécenos algunhas pistas de carácter simbólico. Vexamos só unha.

A nai de Xesús, atenta aos detalles da festa, dáse conta de que «non lles queda viño» e indícallo ao seu fillo. Talvez os noivos, de condición humilde, víronse desbordados polos invitados. María está preocupada. A festa está en perigo. Como pode terminar unha voda sen viño? Ela confía en Xesús.

Entre os campesiños de Galilea o viño era un símbolo moi coñecido da alegría e do amor. Sabíano todos. Se na vida falta a alegría e falta o amor, en que pode terminar a convivencia? María non se equivoca. Xesús intervén para salvar a festa proporcionando viño abundante e de excelente calidade.

Este xesto de Xesús axúdanos a captar a orientación da súa vida enteira e o contido fundamental do seu proxecto do reino de Deus. Mentres os dirixentes relixiosos e os mestres da lei se preocupan da relixión, Xesús dedícase a facer máis humana e levadeira a vida da xente.

Os evanxeos presentan a Xesús concentrado, non na relixión senón na vida. Non é só para persoas relixiosas e piadosas. É tamén para quen viven decepcionados pola relixión, pero senten necesidade de viviren de xeito máis digno e ditoso. Por que? Porque Xesús contaxia fe nun Deus no que se pode confiar e co que se pode vivir con alegría, e porque atrae cara a unha vida máis xenerosa, movida por un amor solidario.

José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire

HOMILIA –IT

20-01-2019
2 Tempo ordinario – C
Gv 2,1-11

UN GESTO POCO RELIGIOSO

Vi fu una festa di nozze a Cana di Galilea. Così inizia questo racconto nel quale ci viene detto qualcosa di inatteso e sorprendente. Il primo intervento pubblico di Gesù, l’Inviato di Dio, non ha nulla di religioso. Non accade in un luogo sacro. Gesù inaugura la sua attività profetica «salvando» una festa di nozze che poteva finire molto male.

In quei villaggi poveri di Galilea, la festa delle nozze era la più gradita da tutti. Per diversi giorni, familiari e amici accompagnavano gli sposi mangiando e bevendo con loro, ballando danze festose e cantando canzoni d’amore.

L’evangelo di Giovanni ci dice che fu in una di queste feste che Gesù fece il suo «primo segno», il segno che ci offre la chiave per capire tutto il suo agire e il senso profondo della sua missione di salvezza.

L’evangelista Giovanni non parla di «miracoli». Chiama sempre «segni» i gesti sorprendenti che realizza Gesù. Non vuole che i suoi lettori si fermino a quel che può esserci di prodigioso nel suo agire. Ci invita a scoprire il significato più profondo. Per questo ci offre alcune piste di carattere simbolico. Vediamone solo una.

La madre di Gesù, attenta ai particolari della festa, si rende conto che «non hanno vino» e lo segnala a suo figlio. Forse, gli sposi, di condizione umile, hanno avuto più invitati del previsto. Maria è preoccupata. La festa è in pericolo. Come si può chiudere una festa di nozze senza vino? Ella ha fiducia in Gesù.

Fra i contadini di Galilea il vino era un simbolo molto noto della gioia e dell’amore. Lo sapevano tutti. Se nella vita manca la gioia e manca l’amore, come può risultare la convivenza? Maria non si sbaglia. Gesù interviene per salvare la festa offrendo vino abbondante e di eccellente qualità.

Questo gesto di Gesù ci aiuta a cogliere l’orientamento della sua intera vita e il contenuto fondamentale del suo progetto del Regno di Dio. Mentre i capi religiosi e i maestri della Legge si preoccupano della religione, Gesù si dedica a fare più umana e vivibile la vita della gente.

Gli evangeli presentano Gesù concentrato non nella religione ma nella vita. Non è solo per persone religiose e devote. È anche per quelle che si sono trovate deluse dalla religione, ma sentono il bisogno di vivere in maniera più degna e felice. Perché? Perché Gesù contagia fede in un Dio in cui si può avere fiducia e con il quale si può vivere con gioia, e perché attrae verso una vita più generosa, mossa da un amore solidale.

José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo

HOMILIA – FR

20-01-2019
Dimanche 2 Temps ordinaire – C
Jn 2,1-11

UN GESTE PEU RELIGIEUX

Il y avait un mariage en Galilée. Ainsi commence ce récit dans lequel on nous dit quelque chose d’inattendu et de surprenant. La première intervention publique de Jésus, l’envoyé de Dieu, n’a rien de religieux. Cela n’arrive pas dans un lieu sacré. Jésus inaugure son activité prophétique en «sauvant» une fête de noces qui aurait pu se terminer très mal.

Dans ces villages pauvres de Galilée, la fête des noces était la plus appréciée de tous. Pendant plusieurs jours, la famille et les amis accompagnaient les fiancés en mangeant et en buvant avec eux, en exécutant des danses festives et en chantant des chants d’amour. L’Evangile de Jean nous dit que c’est au cours d’un de ces mariages que Jésus a fait son «premier signe»; celui qui nous offre la clé pour comprendre toutes ses actions et le sens profond de sa mission salvatrice.

L’évangéliste Jean ne parle pas de «miracles». Il appelle toujours «signes» les gestes surprenants réalisés par Jésus. Il ne veut pas que ses lecteurs en restent à ce qui peut être prodigieux dans son action. Il nous invite à découvrir son sens le plus profond. Pour cela, il nous offre quelques pistes de nature symbolique. Voyons-en seulement une.

La mère de Jésus, attentive aux détails de la fête, réalise «qu‘ils n’ont plus de vin» et elle dit cela à son fils. Peut-être les mariés, de condition modeste, ont-ils été débordés par les invités. Marie est inquiète. La fête est en danger. Comment peut-on terminer un mariage sans vin? Elle fait confiance à Jésus. Chez les paysans de Galilée, le vin était un symbole bien connu de joie et d’amour. Ils le savaient tous. Si la joie et l’amour manquent dans la vie, que deviendra la vie en commun? Marie n’a pas tort. Jésus intervient pour sauver la fête en fournissant un vin abondant d’excellente qualité.

Ce geste de Jésus nous aide à saisir l’orientation de toute sa vie et le contenu fondamental de son projet du royaume de Dieu. Alors que les chefs religieux et les maîtres de la loi sont préoccupés par la religion, Jésus se consacre à rendre la vie des gens plus humaine et plus supportable.

Les évangiles présentent Jésus centré non (pas) sur la religion mais sur la vie. Il n’est pas seulement pour les personnes religieuses et pieuses. Il est aussi pour ceux qui sont déçus de la religion, mais ressentent le besoin de vivre de manière plus digne et plus heureuse. Pourquoi? Parce que Jésus transmet la foi en un Dieu à qui on peut faire confiance et avec qui on peut vivre dans la joie, et parce qu’il attire vers une vie plus généreuse, guidée par un amour solidaire.

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna


HOMILIA – PT

20-01-2019
2 Tempo ordinário – C
Jn 2,1-11

UM GESTO POUCO RELIGIOSO

Houve um casamento na Galileia. Assim começa este relato em que nos é dito algo inesperado e surpreendente. A primeira intervenção pública de Jesus, o Mensageiro de Deus, não tem nada de religioso. Não acontece num local sagrado. Jesus inaugura a Sua atividade profética «salvando» uma festa de casamento que poderia ter terminado muito mal.

Naquelas aldeias pobres da Galileia, a festa de casamento era a mais apreciada por todos. Durante vários dias, familiares e amigos acompanhavam os noivos comendo e João diz-nos que foi no meio de um desses casamentos que Jesus deu o Seu «primeiro sinal», o que nos oferece a chave para compreender todas as Suas ações e o profundo significado da Sua missão salvadora.

O evangelista João não fala de «milagres». Aos gestos surpreendentes que realiza, Jesus chama-lhes sempre «sinais». Ele não quer que os seus leitores fiquem naquilo que pode fazer de prodigioso na sua ação. Convida-nos para que descubramos o seu significado mais profundo. Para isso, ele oferece-nos algumas pistas de natureza simbólica. Vejamos uma.

A mãe de Jesus, atenta aos detalhes da festa, percebe que «não resta vinho» e conta ao filho. Talvez os noivos, de condição humilde, tenham sido ultrapassados pelos convidados. Maria está preocupada. A festa está em perigo. Como pode terminar uma festa de casamento sem vinho? Ela confia em Jesus.

Entre os camponeses da Galileia o vinho era um símbolo muito conhecido de alegria e amor. Todos sabiam disso. Se na vida falta a alegria e falta o amor, como pode ser a convivência? Maria não se engana. Jesus intervém para salvar a festa, proporcionando vinho abundante e de excelente qualidade.

Este gesto de Jesus ajuda-nos a compreender a orientação de toda a Sua vida e o conteúdo fundamental do seu projeto do reino de Deus. Enquanto os líderes religiosos e os mestres da lei se preocupam com a religião, Jesus dedica-se a tornar a vida das pessoas mais humana e suportável.

Os evangelhos apresentam Jesus focado, não na religião, mas na vida. Não é só para pessoas religiosas e piedosas. É também para aqueles que vivem desapontados pela religião, mas sentem a necessidade de viver de uma maneira mais digna e feliz. Por quê? Porque Jesus transmite a fé num Deus em quem se pode confiar e com quem se pode viver com alegria, e porque Ele atrai para uma vida mais generosa, movida por um amor solidário.

José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez

HOMILIA – EN

01-20-2019
2nd Sunday in Ordinary Time – C
Jn 2,1-11

A NOT VERY RELIGIOUS GESTURE

There was a wedding feast in Galilee. That’s how this story starts, in which we’re told something unexpected and surprising. The first public intervention of Jesus, the One sent by God, has nothing religious about it. It doesn’t take place in a sacred place. Jesus inaugurates his prophetic activity «saving» a wedding party that could have ended very badly.

In those poor villages of Galilee, the wedding party was highly valued by everyone. Through various days, family members and friends accompanied the couple, eating and drinking with them, dancing festive dances and singing love songs.

John’s Gospel tells us that it was in the midst of one of these wedding feasts that Jesus did his «first sign», one that offers us the key to understand his whole activity and the deep sense of his saving mission.

The gospel-writer John doesn’t talk about «miracles». The surprising gestures that Jesus undertakes are always called «signs». He doesn’t want his readers to get stuck in what could have been seen as prodigious in his activity. He invites us to discover their deeper meaning. That’s why he offers us some hints of a symbolic character. Let’s look at just one.

Jesus’ mother, attentive to the details of the party, realizes that «they have no wine» and she passes that onto her son. Maybe the couple, of humble means, find themselves over their heads because of the many partiers. Mary’s worried. The party is in danger. How can a wedding feast go on without wine? She trusts in Jesus.

Among the country people of Galilee, wine was a well-known symbol of joy and love. Everyone knew that. If joy is lacking in our life, if love is lacking, where will our living together end up? Mary isn’t wrong. Jesus intervenes to save the party, supplying abundant wine of good quality.

This gesture of Jesus helps us capture the orientation of his whole life and the fundamental content of his project of God’s Reign. While the religious leaders and the masters of the law are worried about religion, Jesus is dedicated to making the life of the people more human and bearable.

The Gospels present Jesus concentrating not on religion, but on life. He’s not just on the side of religious and pious people. He’s also for those who live betrayed by religion, but who feel the need to live in a more dignified and happy manner. Why? Because Jesus spreads faith in a God in whom we can trust and with whom we can live joyfully, and because he draws people toward a more generous life, one moved by the solidarity of love.

José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


No hay comentarios:

Publicar un comentario