Inicio (Página inicial del blog de la Iglesia de Sopelana)
Jose Antonio Pagolaren Homiliak (Jose Antonio Pagolaren Homiliaren horria)
Homilias de Jose Antonio Pagola (Página Homilias de Jose Antonio Pagola)
Jose Antonio Pagolaren homiliak hainbat hizkuntzetan
Homilias de José Antonio Pagola en diferantes idiomas
Jose Antonio Pagola homilies in different languages
HOMILIA - ES
22 de abril de 2012
3 Pascua (B)
Lucas 24, 35-48
TESTIGOS
Lucas describe el encuentro del
Resucitado con sus discípulos como una experiencia fundante. El deseo de Jesús
es claro. Su tarea no ha terminado en la cruz. Resucitado por Dios después de
su ejecución, toma contacto con los suyos para poner en marcha un movimiento de
"testigos" capaces de contagiar a todos los pueblos su Buena Noticia:
"Vosotros sois mis testigos".
No es fácil convertir en testigos
a aquellos hombres hundidos en el desconcierto y el miedo. A lo largo de toda
la escena, los discípulos permanecen callados, en silencio total. El narrador
solo describe su mundo interior: están llenos de terror; solo sienten turbación
e incredulidad; todo aquello les parece demasiado hermoso para ser verdad.
Es Jesús quien va a regenerar su
fe. Lo más importante es que no se sientan solos. Lo han de sentir lleno de
vida en medio de ellos. Estas son las primeras palabras que han de escuchar del
Resucitado: "Paz a vosotros... ¿Por qué surgen dudas en vuestro
interior?".
Cuando olvidamos la presencia
viva de Jesús en medio de nosotros; cuando lo hacemos opaco e invisible con
nuestros protagonismos y conflictos; cuando la tristeza nos impide sentir todo
menos su paz; cuando nos contagiamos unos a otros pesimismo e incredulidad...
estamos pecando contra el Resucitado. No es posible una Iglesia de testigos.
Para despertar su fe, Jesús no
les pide que miren su rostro, sino sus manos y sus pies. Que vean sus heridas
de crucificado. Que tengan siempre ante sus ojos su amor entregado hasta la
muerte. No es un fantasma: "Soy yo en persona". El mismo que han
conocido y amado por los caminos de Galilea.
Siempre que pretendemos
fundamentar la fe en el Resucitado con nuestras elucubraciones, lo convertimos
en un fantasma. Para encontrarnos con él, hemos de recorrer el relato de los
evangelios: descubrir esas manos que bendecían a los enfermos y acariciaban a
los niños, esos pies cansados de caminar al encuentro de los más olvidados;
descubrir sus heridas y su pasión. Es ese Jesús el que ahora vive resucitado por
el Padre.
A pesar de verlos llenos de miedo
y de dudas, Jesús confía en sus discípulos. Él mismo les enviará el Espíritu
que los sostendrá. Por eso les encomienda que prolonguen su presencia en el
mundo: "Vosotros sois testigos de esto". No han de enseñar doctrinas
sublimes, sino contagiar su experiencia. No han de predicar grandes teorías
sobre Cristo sino irradiar su Espíritu. Han de hacerlo creíble con la vida, no
solo con palabras. Este es siempre el verdadero problema de la Iglesia: la
falta de testigos.
José Antonio Pagola
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Contagia tu fe en el Resucitado. Pásalo.
HOMILIA - EU
Pazkoaldiko 3. IgandeaB
Lukas 24,35-48
2012ko apirilaren 22 Apirila
LEKUKOAK
Jesus berpiztuak eta ikasleek
topo egin izana esperientzia fundatzaile bezala deskribatu du Lukasek. Argi
dago Jesusen gogoa. Bere asmoa ez du bukatu gurutzean. Hil ondoren, Jainkoak
berpizturik, harremanetan jarri da bereekin, «lekukoen» mugimendua abian
jartzeko, herri guztiei Berri Ona kutsatzeko gai izango direnena: «Ene lekuko
zarete zuek».
Ez da izan gauza erraza gizon
haiek, nahasmenduak eta beldurrak joak dituzten haiek, lekuko bihurtzea.
Pasadizo guztian, ikasleak isilik egon dira, guztiz mutu. Narratzaileak haien
barneko mundua bakarrik deskribatu du: izuak joak dira; larri eta ustekabeko
sentitzen dira; ederregi iruditzen zaie hura guztia egia izateko.
Jesusek berregingo du haien
fedea. Gauzarik garrantzizkoena, ez daudela bakarrik senti dezaten da. Bizi
bete-beteko sentitu behar dute Jesus beren artean. Hauek dira Berpiztuagandik
entzun dituzte lehen hitzak: «Bakea zuei… Nolatan duda-muda horiek zeuen
baitan?»
Geure artean Jesusen presentzia
biziaz ahazten garenean, geure protagonismoa eta tirabirak direla medio Jesus
lauso eta ikusezineko bihurtzen dugunean, tristurak haren bakea ez beste guztia
sentiarazten digunean, batak besteari ezkortasuna eta sinestezina kutsatzen
diogunean… bekatu egiten ari ohi gara Berpiztuaren aurka. Orduan, ezinezkoa da
lekukoen Eliza.
Beren fedea esnatzeko, Jesusek ez
die eskatzen aurpegira begira diezaioten, baizik eskuetara eta oinetara. Ikus
ditzatela gurutzeko beraren zauriak. Izan dezatela beti beren begi aurrean
heriotzaraino eman duen maitasuna. Ez da mamua. «Ni neu naiz, neu». Galileako
bideetan ikusi eta maite izan duten hura bera.
Berpiztuarekiko geure fedea
gogorapenetan oinarritu nahi izan dugun guztietan, mamu bihurtu izan dugu
Jesus. Harekin topo egin ahal izateko, ebanjelioen kontakizunak ikusi beharko
ditugu: gaixoak bedeinkatzen eta haurrak ferekatzen zituzten esku haiek
aurkitzeko; ahaztuenak direnen bila nekatuak diren oin haiek aurkitzeko;
Jesusen zauriak eta nekaldia aurkitzeko. Jesus huraxe da orain bizi dena, Aitak
berpiztua.
Beldurrez eta duda-mudazko ikusi
dituen arren, konfiantza izan du Jesusek ikasleengan. Berak bidaliko die
sostengu izango duten Espiritua. Horregatik gomendatzen die munduan bere
presentzia luza dezaten: «Honen guztiaren lekuko zarete zuek». Ez dute zertan
irakatsi irakaspen handiosik, baizik, soilik, beren esperientzia kutsatu. Ez
dute zertan predikatu teoria handi-mandirik Kristoz, baizik, soilik, haren
Espiritua distiratu. Beren bizieraz egin behar dute sinesgarri, eta ez hitzez
bakarrik. Hauxe da Elizaren betiko zinezko arazoa: lekukorik eza.
José Antonio Pagola
BERRI ONAK Sare Ebanjelizatzailea
Kutsatu Berpiztuaz duzun fedea. Bidali hau.
HOMILIA - CA
22 d’abril de 2012
Diumenge III de Pasqua (B)
Lluc 24, 35-48
TESTIMONIS
Lluc descriu la trobada del
Ressuscitat amb els seus deixebles com una experiència fundant. El desig de
Jesús és clar. La seva tasca no s’ha acabat a la creu. Ressuscitat per Déu
després de la seva execució, pren contacte amb els seus per posar en marxa un
moviment de "testimonis" capaços de contagiar a tots els pobles la
seva Bona Notícia: "Vosaltres en sou testimonis".
No és fàcil convertir en
testimonis aquells homes enfonsats en el desconcert i la por. Al llarg de tota
l'escena, els deixebles romanen callats, en silenci total. El narrador només
descriu el seu món interior: estan plens de terror; només senten torbació i
incredulitat; tot allò els sembla massa bonic per ser veritat.
És Jesús qui regenerarà la seva
fe. El més important és que no se sentin sols. L'han de sentir ple de vida
enmig d'ells. Aquestes són les primeres paraules que han d'escoltar del
Ressuscitat: "Pau a vosaltres... Per què esteu torbats?".
Quan oblidem la presència viva de
Jesús enmig nostre, quan el fem opac i invisible amb els nostres protagonismes
i conflictes, quan la tristesa ens impedeix sentir-ho tot menys la seva pau;
quan ens contagiem els uns als altres pessimisme i incredulitat... estem pecant
contra el Ressuscitat. No és possible una Església de testimonis.
Per despertar la seva fe, Jesús
no els demana que mirin el seu rostre, sinó les mans i els peus. Que vegin les
seves ferides de crucificat. Que tinguin sempre davant els seus ulls el seu
amor lliurat fins a la mort. No és un fantasma: "Sóc jo mateix". El
que han conegut i estimat pels camins de Galilea.
Sempre que pretenem fonamentar la
fe en el Ressuscitat amb les nostres elucubracions, el convertim en un
fantasma. Per trobar-nos amb ell, hem de recórrer al relat dels evangelis:
descobrir aquestes mans que beneïen els malalts i acariciaven els nens, aquests
peus cansats de caminar a la recerca dels més oblidats; descobrir les seves
ferides i la seva passió. És aquest Jesús qui ara viu ressuscitat pel Pare.
Tot i veure'ls plens de por i de
dubtes, Jesús confia en els seus deixebles. Ell mateix els enviarà l'Esperit
que els sostindrà. Per això els encomana que perllonguin la seva presència al
món: "Vosaltres en sou testimonis". No han d'ensenyar doctrines
sublims, sinó contagiar la seva experiència. No han de predicar grans teories
sobre Crist sinó irradiar el seu Esperit. Han de fer-lo creïble amb la vida, no
només amb paraules. Aquest és sempre el veritable problema de l'Església: la
manca de testimonis.
José Antonio Pagola
Xarxa evangelitzadora BONES NOTÍCIES
Encomana la teva fe en el Ressuscitat. Passa-ho!
HOMILIA - GL
22 de abril de 2012
3 Pascua (B)
Lucas 24, 35-48
TESTEMUÑAS
Lucas describe o encontro do
Resucitado cos seus discípulos como unha experiencia fundante. O desexo de
Xesús é claro. A súa tarefa non rematou na cruz. Resucitado por Deus despois da
súa execución, toma contacto cos seus para poñer en marcha un movemento de
"testemuñas" capaces de contaxiar a todos os pobos a súa Boa Noticia:
"Vós sodes as miñas testemuñas".
Non é doado converter en
testemuñas aqueles homes afundidos no desconcerto e no medo. Ao longo de toda a
escena, os discípulos permanecen calados, en silencio total. O narrador só
describe o seu mundo interior: están cheos de terror; só senten turbación e
incredulidade; todo aquilo parécelles demasiado fermoso para ser verdade.
É Xesús quen vai rexenerar a súa
fe. O máis importante é que non se sintan sós. Hano sentir cheo de vida no
medio deles. Estas son as primeiras palabras que han escoitar do Resucitado:
"Paz a vós... Por que xorden dúbidas no voso interior? ".
Cando esquecemos a presenza viva
de Xesús no medio de nós; cando o facemos opaco e invisíbel cos nosos
protagonismos e conflitos; cando a tristura nos impide sentir todo menos a súa
paz; cando contaxiamos uns a outros pesimismo e incredulidade... estamos a
pecar contra o Resucitado. Non é posíbel unha Igrexa de testemuñas.
Para espertar a súa fe, Xesús non
lles pide que miren o seu rostro, senón as súas mans e os seus pés. Que vexan
as súas feridas de crucificado. Que teñan sempre ante os seus ollos o seu amor
entregado ata a morte. Non é un fantasma: "Son eu en persoa". O mesmo
que coñeceron e amaron polos camiños de Galilea.
Sempre que pretendemos
fundamentar a fe no Resucitado coas nosas elucubracións, convertémolo nun
fantasma. Para atoparnos con el, temos de percorrer o relato dos evanxeos:
descubrir esas mans que bendicían os enfermos e acariciaban aos nenos, eses pés
cansos de camiñar ao encontro dos máis esquecidos; descubrir as súas feridas e
a súa paixón. Ese Xesús é o que agora vive resucitado polo Pai.
A pesar de velos cheos de medo e
de dúbidas, Xesús confía nos seus discípulos. El mesmo lles enviará o Espírito
que os sosterá. Por iso encoméndalles que prolonguen a súa presenza no mundo:
"Vós sodes testemuñas disto". Non han ensinar doutrinas sublimes,
senón contaxiar a súa experiencia. Non han predicar grandes teorías sobre
Cristo senón irradiar o seu Espírito. Han facelo críbel coa vida, non só con
palabras. Este é sempre o verdadeiro problema da Igrexa: a falta de testemuñas.
José Antonio Pagola
Traduciu: Xaquín Campo Freire.
Rede evanxelizadora BOAS NOTICIAS
Contaxia a túa fe no Resucitado. Pásao.
HOMILIA -IT
22 aprile 2012
III Pasqua (B)
Lc 24, 35-48
TESTIMONI
Luca descrive l’incontro del
Risorto con i suoi discepoli come un’esperienza fondante. Il desiderio di Gesù
è chiaro. Il suo compito non è finito con la croce. Risuscitato da Dio dopa la
sua esecuzione, prende contatto con i suoi per dare il via a un movimento di
“testimoni” capaci di contagiare a tutti i popoli la sua Buona Notizia: Voi
siete miei testimoni.
Non è facile convertire in
testimoni quegli uomini infossati nello sconcerto e della paura. Lungo tutta la
scena i discepoli rimangono senza parole, in silenzio totale. Il narratore
descrive soltanto il loro mondo interiore: sono pieni di terrore; sentono solo
turbamento e incredulità; tutto quello sembra loro troppo bello per essere
vero.
È Gesù che va a rigenerare la
loro fede. La cosa più importante è che non si sentano soli. Lo devono sentire
pieno di vita in mezzo a loro. Queste sono le prime parole che devono ascoltare
dal Risorto: Pace a voi… Perché sorgono dubbi nel vostro cuore?
Quando dimentichiamo la presenza
viva di Gesù in mezzo a noi, quando lo rendiamo opaco e invisibile con i nostri
protagonismi e i nostri conflitti; quando la tristezza ci impedisce di sentire
tutto meno la sua pace; quando ci contagiamo reciprocamente pessimismo e
incredulità… stiamo peccando contro il Risorto. Non è possibile una Chiesa di
testimoni.
Per risvegliare la loro fede,
Gesù non chiede loro che guardino il suo volto, ma le sue mani e i suoi piedi.
Che vedano le sue ferite di crocifisso. Che tengano sempre davanti agli occhi
il suo amore profuso fino alla morte. Non è un fantasma: Sono proprio io. Lo
stesso che hanno conosciuto e amato lungo le strade di Galilea.
Ogni volta che pretendiamo di
fondare la fede nel Risorto sulle nostre elucubrazioni, lo convertiamo in un
fantasma. Per incontrarci con lui, dobbiamo ricorrere al racconto degli
evangeli: scoprire quelle mani che benedicevano i malati e accarezzavano i bambini,
quei piedi stanchi di camminare incontro ai più dimenticati, scoprire le sue
ferite e la sua passione. È questo Gesù che ora vive risuscitato dal Padre.
Nonostante li veda pieni di paura
e di dubbi, Gesù confida nei suoi discepoli. Lui stesso invierà loro lo Spirito
che li sosterrà. Per questo affida loro di prolungare la sua presenza nel
mondo: Di questo voi siete testimoni. Non devono insegnare dottrine sublimi, ma
contagiare la loro esperienza. Non devono predicare grandi teorie su Cristo, ma
irradiare il suo Spirito. Devono renderlo credibile con la vita, non solo con
le parole. Questo è sempre il vero problema della Chiesa: la mancanza di
testimoni.
José Antonio Pagola
Rete
evangelizzatrice BUONE NOTIZIE
Contagia
la tua fede nelRisorto.
Diffondilo.
HOMILIA - FR
22 avril 2012
3 Pâques (B)
Luc 24, 35-48
TEMOINS
Luc décrit la rencontre du
Ressuscité avec ses disciples comme une expérience fondatrice. Le désir de
Jésus est clair. Sa tâche n’a pas pris fin sur la croix. Ressuscité par Dieu
après son exécution, il entre en contact avec les siens pour mettre en marche
le mouvement de “témoins” capables de communiquer à tous les peuples sa Bonne
Nouvelle: “Vous serez mes témoins”.
Ce n’était pas facile pour ces
hommes-là, bouleversés et plongés dans la peur, de devenir des témoins. Tout le long de la scène, les disciples
restent bouche-bée, dans un silence total.
Le narrateur ne décrit que leur monde
intérieur : ils sont terrifiés ; ils ne ressentent que trouble et incrédulité ; tout cela leur semble
trop beau pour être vrai.
C’est Jésus qui va régénérer leur
foi. Le plus important c’est qu’ils ne se sentent pas seuls. Il faut qu’ils le
sentent plein de vie au milieu d’eux. Voici les premières paroles qu’ils entendent de la bouche du Ressuscité : « La paix soit avec vous…
Pourquoi ces doutes vous viennent-ils à l’esprit ? »
Lorsque nous oublions la présence
vivante de Jésus au milieu de nous; lorsque nous le rendons invisible et opaque
par nos désirs de « protagonisme » et par nos conflits; lorsque la tristesse
nous empêche de tout sentir sauf sa paix
; quand nous nous contaminons les uns les autres avec notre pessimisme et notre
incrédulité…nous sommes en train de pécher contre le Ressuscité. Nous rendons
impossible une Eglise de témoins.
Pour éveiller leur foi, Jésus ne
leur demande pas de regarder son visage, mais ses mains et ses pieds. Qu’ils voient les blessures de sa crucifixion. Qu’ils
aient toujours devant sous leurs yeux son amour livré jusqu’à la mort. Ce n’est
pas un fantôme : « C’est bien moi ». Le même qu’ils ont connu et aimé sur les
chemins de Galilée.
Chaque fois que nous prétendons fonder notre foi au
Ressuscité sur nos élucubrations, nous en faisons un fantôme. Pour le rencontrer, nous devons parcourir le
récit des évangiles : découvrir ces mains qui bénissaient les malades et qui
caressaient les enfants, ces pieds
fatigués de marcher à la rencontre des laissés-pour-compte ; découvrir ses
blessures, sa passion. C’est ce Jésus qui, ressuscité par le Père, est
maintenant vivant.
Tout en les voyant remplis de
peurs et de doutes, Jésus fait confiance à ces disciples. Lui-même enverra sur
eux l’Esprit qui les soutiendra. C’est pourquoi il les charge de prolonger
sa présence dans le monde : « Vous en êtes les témoins ». Ils
n’ont pas à enseigner des doctrines sublimes mais à transmettre leur
expérience. Ils n’ont pas à prêcher de
grandes théories sur le Christ mais à rayonner son Esprit. Ils
doivent le rendre crédible par leur vie et non seulement par leurs paroles.
C’est toujours là le véritable problème de l’Eglise : le manque de témoins.
José Antonio Pagola
Traducteur/ Carlos Orduna, csv
Réseau d’évangélisation BONNES NOUVELLES
Communique ta foi dans le Christ Ressuscité !
Fais
passer ce message !
HOMILIA - PT
22 de Abril de 2012
3 Pascoa (B)
Lucas 24, 35-48
TESTEMUNHOS
Lucas descreve o encontro do
Ressuscitado com os Seus discípulos como uma experiência fundamental. O desejo
de Jesus é claro. A Sua tarefa não terminou na cruz. Ressuscitado por Deus
depois da Sua execução, toma contacto com os Seus para colocar em marcha um
movimento de "testemunhas" capazes de contagiar a todos os povos a
Sua Boa Nova: "Vós sois as minhas testemunhas".
Não é fácil converter em
testemunhas aqueles homens afundados no desconcerto e no medo. Ao longo de toda
a cena, os discípulos permanecem calados, em silêncio total. O narrador só
descreve o seu mundo interior: estão cheios de terror; só sentem perturbação e
incredulidade; tudo aquilo lhes parece demasiado bonito para ser verdade.
É Jesus quem vai regenerar a sua
fé. O mais importante é que não se sintam sós. Sentem-no cheio de vida no meio
deles. Estas são as primeiras palavras que hão-de escutar do Ressuscitado:
"Paz a vós... Porque surgem dúvidas no vosso interior?".
Quando esquecemos a presença viva
de Jesus no meio de nós; quando o fazemos opaco e invisível com os nossos
protagonismos e conflitos; quando a tristeza nos impede de sentir tudo menos a
Sua paz; quando nos contagiamos uns aos outros pessimismo e incredulidade...
estamos a pecar contra o Ressuscitado. Não é possível uma Igreja de
testemunhas.
Para despertar a Sua fé, Jesus
não lhes pede que olhem o Seu rosto, mas as Suas mãos e os Seus pés. Que vejam
as Suas feridas de crucificado. Que tenham sempre perante os seus olhos o Seu
amor entregue até à morte. Não é um fantasma: "Sou Eu em pessoa ". O
mesmo que conheceu e amou nos caminhos da Galileia.
Sempre que pretendemos
fundamentar a fé no Ressuscitado com as nossas elucubrações, convertemo-Lo num
fantasma. Para nos encontrarmos con Ele, temos de recorrer ao relato dos
evangelhos: descobrir essas mãos que bendiziam os doentes os y acariciavam as
crianças, esses pés cansados de caminhar ao encontro dos mais esquecidos;
descobrir as suas feridas e a Sua paixão. É esse Jesus que agora vive
ressuscitado pelo Pai.
Apesar de os ver cheios de medo e
de dúvidas, Jesus confia nos Seus discípulos. Ele mesmo lhes enviará o Espírito
que os sustentará. Por isso pede-lhes que prolonguem a sua presença no mundo:
"Vós sois testemunhas disto". Não hão de ensinar doutrinas sublimes,
mas sim contagiar a sua experiência. Não hão de predicar grandes teorías sobre
Cristo mas sim irradiar o Seu Espírito. Hão de faze-Lo credível con a vida, não
só com as palavras. Este é sempre o verdadeiro problema da Igreja: à falta de testemunhas.
José Antonio Pagola
Rede
evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Contagiaa tua fé no Ressuscitado. Passa-o.
HOMILIA - EN
April 22, 2012
III Easter Sunday (B)
Lk 24, 35-48
YOU ARE MY WITNESSES
Luke tells us the story of the encounter of the
disciples with the Risen Christ as an experience that started something new for
them. Jesus’ wish is clear. His job had not finished with the Cross. Having
been raised by his Father after his execution, he gets in touch with his
disciples to start with them a movement that will make them witnesses capable
of proclaiming the GOOD NEWS to all peoples: “You are my witnesses.”
It was not easy to make witnesses out of those men who
had been thrown into total disarray and fear. All through that meeting, the
disciples had remained silent and totally passive. The gospel writer simply
describes their interior world: they are still afraid, disturbed and
incredulous; what they hear still sounds too good to be true.
But Jesus will regenerate their faith. What really
matters now is that they don’t feel to be alone. They must really feel that the
Jesus they are listening to is truly alive. These are the first words they
heard him speak: “Peace be with you. Why are you so agitated? And why are these
doubts rising in your hearts?
When we forget the living presence of Jesus in our
midst; when we make him invisible because of our own interference and
conflicts; when our own sadness gives importance to anything except his peace;
when we share with others our own pessimism and incredulity…we are denying the
existence of the Risen Christ. There cannot be a Church without witnesses.
In order to awake their faith, Jesus does not ask them
to look at his face, but to see his hands and feet. They have to look at the
wounds of the Crucified. They have to always remember that He loved them unto
His death. He is not a ghost: “Yes, it is I indeed.” He is the same one they
had known and followed along the roads of Galilee.
Every time we want to study and explain our faith in
the Risen Christ with vague theories and explanations we end up seeing a ghost.
To find the real Jesus, we must simply read what the Gospels tell us: look at
the hands that blessed the sick and welcomed those children; see those feet
that got tired as He walked miles to meet the forgotten men and women; examine
those wounds and relive his passion. It is this same Jesus who has now been
raised by His Father.
Even though they are still full of doubts and fear,
Jesus trusts in his disciples. He is going to send the Spirit to them and he
will sustain them. Hence he asks them to continue being his witnesses in the
world: “You are witnesses to this.”
They should not teach any sublime doctrines, but
simply share their experiences with others. They should not preach intricate
theories about Christ, but simply reflect his Spirit. They will make Him
credible with their own lives, not with their words. This will continue to be
the Church’s real problem: our lack of witnesses.
José Antonio Pagola
Gospel Network BUENAS NOTICIAS
Share your faith in the Risen Christ
Pass it on
No hay comentarios:
Publicar un comentario