Inicio (Página inicial del blog de la Iglesia de Sopelana)
Jose Antonio Pagolaren Homiliak (Jose Antonio Pagolaren Homiliaren horria)
Homilias de Jose Antonio Pagola (Página Homilias de Jose Antonio Pagola)
Videos de conferencias de Jose Antonio Pagola (Página Conferencias de Jose Antonio Pagola)
José Antonio Pagola: He recibido con satisfacción la resolución definitiva de la Congregación Romana para la Doctrina de la Fe sobre mi libro, Jesús.Aproximación histórica.
Jose Antonio Pagolaren homiliak hainbat hizkuntzetan
Homilias de José Antonio Pagola en diferantes idiomas
Jose Antonio Pagola homilies in different languages
CN -面对十字架上的耶稣
HOMILIA - ES
24 de marzo 2013
Domingo de Ramos (C)
Lucas 22,14-23,56
ANTE EL CRUCIFICADO
Detenido por las fuerzas de seguridad del Templo,
Jesús no tiene ya duda alguna: el Padre no ha escuchado sus deseos de seguir
viviendo; sus discípulos huyen buscando su propia seguridad. Está solo. Sus
proyectos se desvanecen. Le espera la ejecución.
El silencio de Jesús durante sus últimas horas es
sobrecogedor. Sin embargo, los evangelistas han recogido algunas palabras suyas
en la cruz. Son muy breves, pero a las primeras generaciones cristianas les
ayudaban a recordar con amor y agradecimiento a Jesús crucificado.
Lucas ha recogido las que dice mientras está siendo
crucificado. Entre estremecimientos y gritos de dolor, logra pronunciar unas
palabras que descubren lo que hay en su corazón: "Padre, perdónalos
porque no saben lo que hacen". Así es Jesús. Ha pedido a los suyos
"amar a sus enemigos" y "rogar por sus perseguidores".
Ahora es él mismo quien muere perdonando. Convierte su crucifixión en perdón.
Esta petición al Padre por los que lo están crucificando
es, ante todo, un gesto sublime de compasión y de confianza en el perdón
insondable de Dios. Esta es la gran herencia de Jesús a la Humanidad: No
desconfiéis nunca de Dios. Su misericordia no tiene fin.
Marcos recoge un grito dramático del crucificado: "¡Dios
mío. Dios mío! ¿por qué me has abandonado?". Estas palabras
pronunciadas en medio de la soledad y el abandono más total, son de una
sinceridad abrumadora. Jesús siente que su Padre querido lo está abandonando.
¿Por qué? Jesús se queja de su silencio. ¿Dónde está? ¿Por qué se calla?
Este grito de Jesús, identificado con todas las
víctimas de la historia, pidiendo a Dios alguna explicación a tanta injusticia,
abandono y sufrimiento, queda en labios del crucificado reclamando una
respuesta de Dios más allá de la muerte: Dios nuestro, ¿por qué nos abandonas?
¿no vas a responder nunca a los gritos y quejidos de los inocentes?
Lucas recoge una última palabra de Jesús. A pesar de
su angustia mortal, Jesús mantiene hasta el final su confianza en el Padre. Sus
palabras son ahora casi un susurro: "Padre, a tus manos encomiendo mi
espíritu". Nada ni nadie lo ha podido separar de él. El Padre ha
estado animando con su espíritu toda su vida. Terminada su misión, Jesús lo
deja todo en sus manos. El Padre romperá su silencio y lo resucitará.
Esta semana santa, vamos a celebrar en nuestras
comunidades cristianas la Pasión y la Muerte del Señor. También podremos
meditar en silencio ante Jesús crucificado ahondando en las palabras que él
mismo pronunció durante su agonía.
José Antonio Pagola
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Contribuye a
celebrar la Pasión y la Muerte del Señor.
Pásalo.
HOMILIA - EU
2013ko martxoaren
24a
Erramu Igandea C
Lukas 22,14─23,56
GURUTZILTZATUAREN AURREAN
Tenpluko
segurtasun-indarrek atxilotu du, eta Jesusek ez du jada inolako dudarik: Aitak
ez dio entzun bizitzen jarraitzeko agertu dion gogoa; ikasleak ihesi joan dira,
nor bere segurtasun bila. Bakarrik dago. Bere egitasmoak huts egin duela ikusi
du. Zain-zain du heriotza.
Zirraragarria
da bere azken orduetan Jesusek agertu duen isiltasuna. Halere, ebanjelariek
jaso dituzte gurutzean jaulki dituen hitz batzuk. Oso laburrak dira, baina
lehen kristau-belaunaldiei asko lagundu zieten Jesus gurutziltzatua
gogoratzeko, maitasunez eta esker onez.
Gurutzean
josten ari diren bitartean jaulkitakoak dakartza Lukasek. Dardararen eta
oinaze-garrasien artean, lortu du Jesusek hitz batzuk esatea, bihotzean duena
agertzeko: «Aita, barka iezaiezu, ez
dakite-eta zer ari diren». Horrelakoa da Jesus. Bereei eskatu izan du
«maita ditzatela etsaiak» eta «egin dezatela otoitz pertsegitzaileentzat». Eta
orain, bera doa hiltzera etsaiei barkatuz. Barkazio bihurtu du gurutzeko bere
heriotza.
Gurutzean
josten dutenentzat Aitari egindako eskari hau, lehenik eta behin errukizko
keinu goitarra da, eta konfiantza Jainkoaren atzemanezineko barkazioaz. Hauxe
da Jesusek gizadiari utzi dion ondarea: Ez galdu sekula Jainkoarekiko
konfiantza. Jainkoaren errukiak ez du azkenik.
Markosek,
berriz, gurutzean josi dutenaren oihu dramatiko hau dakarkigu: «Ene Jainko, ene Jainko! Nolatan utzi nauzu
eskutik?» Bakartasun eta abandonu handienean jaulkitako hitzak dira;
egundoko zinezkotasuna adierazten dute. Jesusek sentitu du bere Aita maiteak
utzi egin duela. Zer dela eta? Jesus kexu da Aita mutu gelditu delako. Non da?
Zer dela-eta dago mutu?
Jesusen
oihu hau, historiako biktima guztien oihuarekin bat dator: hainbat eta hainbat
injustizia, abandonu eta sufrimenengatik Jainkoari argibide bat eskatu nahi
dio; gurutziltzatuaren ezpainak Jainkoari erantzun bat eskatzen ari zaizkio
heriotza baino haratagorako: gure Jainkoa, zer dela-eta uzten gaituzu eskutik?,
ez ote diezu sekula erantzungo errugabeen oihuei eta lantuei?
Lukasek
Jesusen azken hitza ere jaso du. Bere herio-larria eta guzti, azkeneraino eutsi
dio Jesusek Aitaganako konfiantzari: «Aita,
zure eskuetan uzten dut neure espiritua». Ez ezerk, ez inork apartarazi
ahal izan du Jesus Aitagandik. Aitak arnastu du bere espirituaz Jesus bizitza
guztian. Bere egitekoa bukaturik, Aitaren eskuetan utzi du dena Jesusek. Aitak
bere isiltasuna hautsi eta piztu egingo du Jesus.
Aste
Santu honetan, Jaunaren Nekaldia eta Heriotza ospatuko ditugu
kristau-elkarteek. Orobat egin ahal izango dugu gogoeta, isilik, Jesus
gurutziltzatuaren aurrean, bere hilzorikoan Jesusek jaulki zituen hitzak
sakonduz.
José Antonio Pagola
BERRI ONAK Sare
Ebanjelizatzailea
Eragin jendeari Jaunaren Nekaldia eta Heriotza ospatzera.
Bidali hau.
HOMILIA - CA
24 de març 2013
Diumenge de Rams (C)
Lluc 22,14-23,56
DAVANT EL CRUCIFICAT
Detingut per les forces de seguretat del Temple,
Jesús no té cap dubte: el Pare no ha escoltat els seus desitjos de continuar
vivint, els seus deixebles fugen buscant la seva pròpia seguretat. Està sol.
Els seus projectes s'esvaeixen. L'espera l'execució.
El silenci de Jesús durant les seves últimes hores
és colpidor. No obstant això, els evangelistes han recollit algunes paraules
seves en la creu. Són molt breus, però a les primeres generacions cristianes
els ajudaven a recordar amb amor i agraïment a Jesús crucificat.
Lluc ha recollit les que diu mentre està sent
crucificat. Entre sotracs i crits de dolor, aconsegueix pronunciar unes
paraules que descobreixen el que hi ha al seu cor: "Pare, perdona'ls que no saben el que fan". Així és
Jesús. Ha demanat als seus "estimar als seus enemics" i "pregar
pels seus perseguidors". Ara és ell mateix qui mor perdonant. Converteix
la seva crucifixió en perdó.
Aquesta petició al Pare pels que l'estan crucificant
és, abans que res, un gest sublim de compassió i de confiança en el perdó
insondable de Déu. Aquesta és la gran herència de Jesús a la Humanitat: No
desconfieu mai de Déu. La seva misericòrdia no té fi.
Marc recull un crit dramàtic del crucificat: "Déu meu. Déu meu, per què m'has
abandonat?". Aquestes paraules pronunciades enmig de la solitud i
l'abandó més total, són d'una sinceritat aclaparadora. Jesús sent que el seu
Pare estimat l'està abandonant. Per què? Jesús es queixa del seu silenci. On
és? Per què calla?
Aquest crit de Jesús, identificat amb totes les
víctimes de la història, demanant a Déu alguna explicació a tanta injustícia,
abandonament i patiment, queda en llavis del crucificat reclamant una resposta
de Déu més enllà de la mort: Déu nostre, per què ens abandones? ¿No donaràs mai resposta als crits i als gemecs dels
innocents?
Lluc recull una última paraula de Jesús. Malgrat la
seva angoixa mortal, Jesús manté fins al final la seva confiança en el Pare.
Les seves paraules són ara gairebé un murmuri: "Pare, confio el meu alè a les teves mans". Res ni ningú
l'ha pogut separar d'ell. El Pare ha estat animant amb el seu esperit tota la
seva vida. Acabada la seva missió, Jesús ho deixa tot a les seves mans. El Pare
trencarà el seu silenci i el ressuscitarà.
Aquesta setmana santa, celebrarem en les nostres
comunitats cristianes la Passió i la Mort del Senyor. També podrem meditar en
silenci davant Jesús crucificat aprofundint en les paraules que ell mateix va
pronunciar durant la seva agonia.
José Antonio Pagola
Xarxa evangelitzadora BONES NOTÍCIES
Contribueix a celebrar la Passió i la Mort del
Senyor.
Passa-ho!
HOMILIA - GL
24 de marzo 2013
Domingo de Ramos
(C)
Lucas 22,14-23,56
DIANTE DO CRUCIFICADO
Detido polas forzas de seguridade do Templo, Xesús
non ten xa dubida algunha: o Pai non escoitou os seus desexos de seguir
vivindo; os seus discípulos foxen buscando a súa propia seguridade. Está só. Os
seus proxectos desvanécense. Espéralle a execución.
O silencio de Xesús nas súas últimas horas é
sobrecolledor. Con todo, os evangelistas recolleron algunhas palabras súas na
cruz. Son moi breves, pero ás primeiras xeracións cristiás axudábanlles a
recordar con amor e agradecemento a Xesús crucificado.
Lucas recolleu as que di mentres está sendo
crucificado. Entre estremecimientos e gritos de dor, logra pronunciar unhas
palabras que descobren o que hai no seu corazón: "Pai, perdóaos porque non
saben o que fan". Así é Xesús. pediu aos seus "amar aos seus
inimigos" e "rogar polos seus perseguidores". Agora é el mesmo
quen morre perdoando. Converte a súa crucifixión en perdón.
Esta petición ao Pai polos que o están crucificando
é, ante todo, un xesto sublime de compaixón e de confianza no perdón insondábel
de Deus. Esta é a gran herdanza de Xesús á Humanidade: Non desconfiedes nunca
de Deus. A súa misericordia non ten fin.
Marcos recolle un grito dramático do crucificado:
"¡Meu Deus. Meus Deus! por que me abandonaches?". Estas palabras pronunciadas
no medio da soidade e do abandono máis total, son dunha sinceridade abafadora.
Xesús sente que o seu Pai querido estao abandonando. Por que? Xesús quéixase do
seu silencio. Onde está? Por que cala?
Este grito de Xesús, identificado con todas as vítimas
da historia, pedindo a Deus algunha explicación a tanta inxustiza, abandono e
sufrimento, fica nos beizos do crucificado reclamando unha resposta de Deus
máis aló da morte: Noso Deus, por que nos abandonas? non vas responder nunca
aos gritos e salaios dos inocentes?
Lucas recolle unha última palabra de Xesús. Malia a
súa angustia mortal, Xesús mantén ata o final a súa confianza no Pai. As súas
palabras son agora case un balbuceo : "Pai, nas túas mans encomendo o meu
espírito". Nada nin ninguén o puido separar del. O Pai estivo animando co
seu espírito toda a súa vida. Terminada a súa misión, Xesús déixao todo nas
súas mans. O Pai romperá o seu silencio e resucitarao.
Esta semana santa, imos celebrar nas nosas
comunidades cristiás a Paixón e a Morte do Señor. Tamén poderemos meditar en
silencio diante Xesús crucificado e afondar nas palabras que el mesmo
pronunciou durante a súa agonía.
José Antonio Pagola
Traduciu: Xaquín Campo Freire
Rede evanxelizadora
BOAS NOTICIAS
Contribúe a
celebrar a Paixón e a Morte do Señor.
Pásao.
HOMILIA -IT
24 marzo 2013
Domenica delle
Palme (C)
Lc 22,14-23,56
DAVANTI AL CROCIFISSO
Detenuto
dalle forze di sicurezza del Tempio, Gesù non ha più dubbi: il Padre non ha
ascoltato i suoi desideri di continuare a vivere; i suoi discepoli fuggono
cercando la propria sicurezza. È solo. I suoi progetti svaniscono. Lo attende
l’esecuzione.
Il
silenzio di Gesù durante le sue ultime ore è terribile. Tuttavia gli
evangelisti hanno raccolto alcune sue parole sulla croce. Sono molto brevi, ma
aiutavano le prime generazione cristiane a ricordare con amore e riconoscenza
Gesù crocifisso.
Luca
ha raccolto quelle che dice mentre lo crocifiggono. Fra tremiti e grida di
dolore, arriva a pronunciare parole che rivelano quello che ha nel cuore:
Padre, perdonali perché non sanno quello che fanno. Gesù è così. Ha chiesto ai
suoi di “amare i loro nemici” e “pregare per i loro persecutori”. Ora è lui
stesso che muore perdonando. Converte la sua crocifissione in perdono.
Questa
richiesta al Padre per quelli che lo stanno crocifiggendo è, innanzitutto, un
gesto sublime di compassione e di fiducia nel perdono insondabile di Dio.
Questa è la grande eredità di Gesù all’Umanità: non dubitate mai di Dio. La sua
misericordia non ha fine.
Marco
raccoglie un grido drammatico del crocifisso: Dio mio, Dio mio, perché mi hai
abbandonato? Queste parole pronunciate nella solitudine e nell’abbandono più
totale, sono di una sincerità sconvolgente. Gesù sente che il Padre amato lo
sta abbandonando. Perché? Gesù si lamenta del suo silenzio. Dove è? Perché
tace?
Questo
grido di Gesù, identificato con tutte le vittime della storia, che chiede a Dio
qualche spiegazione a tanta ingiustizia, abbandono e sofferenza, rimane sulle
labbra del crocifisso reclamando una risposta di Dio al di là della morte: Dio
nostro, perché ci abbandoni? Non risponderai mai alle grida e ai lamenti degli innocenti?
Luca
raccoglie un’ultima parola di Gesù. Nonostante la sua angoscia mortale, Gesù
mantiene sino alla fine la sua fiducia nel Padre. Le sue parole sono ora quasi
un sussurro: Padre, nelle tue mani affido il mio spirito. Niente e nessuno lo
ha potuto separare da lui. Il Padre ha animato con il suo spirito tutta la sua
vita. Compiuta la sua missione, Gesù rimette tutto nelle sue mani. Il Padre
romperà il suo silenzio e lo risusciterà.
Questa
Settimana Santa celebreremo nelle nostre comunità cristiane la Passione e la
Morte del Signore. Potremo anche meditare in silenzio davanti a Gesù
crocifisso, approfondendo le parole che egli stesso pronunciò durante la sua
agonia.
José Antonio Pagola
Rete evangelizzatrice BUONE NOTIZIE
Contribuisci a celebrare la Passione e la Morte del
Signore.
Diffondilo.
José Antonio Pagola
---
HOMILIA - FR
24 mars 2013
Dimanche des
Rameaux (C)
Luc 22,14-23,56
DEVANT LE CRUCIFIE
Arrêté
par les forces de sécurité du Temple, Jésus n’a plus de doute: le Père n’a pas
écouté ses désirs de continuer à vivre: ses disciples s’enfuient cherchant leur propre sécurité. Il
se retrouve tout seul. Ses projets s’effondrent. Ce n’est que l’exécution qui l’attend.
Le
silence de Jésus durant ses dernières heures est impressionnant. Cependant, les
évangélistes ont recueilli quelques unes de ses paroles lorsqu’il était en
croix. Ce sont des paroles très brèves
mais qui ont aidé les premières générations chrétiennes à se souvenir de
Jésus avec amour et reconnaissance.
Luc a
recueilli celles dites par Jésus lors de sa crucifixion. Ebranlé et criant de
douleur, il réussit à prononcer quelques paroles qui montrent ce qui habite son
cœur: « Père, pardonne-leur car ils ne
savent pas ce qu’ils font ». Voilà Jésus. Lui, qui a demandé aux siens «
d’aimer leurs ennemis » et de « prier pour ceux qui les persécutent ».
Maintenant, c’est lui-même qui meurt en pardonnant. Il transforme sa
crucifixion en pardon.
Cette
supplication adressée au Père pour
ceux-là même qui sont en train de le crucifier, est avant tout, un geste
sublime de compassion et de confiance dans le
pardon insondable de Dieu. C’est-là le grand héritage de Jésus laissé à
l’Humanité. Ne vous méfiez jamais de Dieu. Sa miséricorde n’a pas de limite.
Marc
recueille un cri dramatique du crucifié: “Mon
Dieu, mon Dieu, pourquoi m’as-tu abandonné?” Ces paroles, prononcées dans la solitude et l’abandon le plus total, révèlent une
sincérité accablante. Jésus sent que son Père bien-aimé est en train de l’abandonner.
Pourquoi ? Jésus se plaint de son silence.
Où est-il? Pourquoi reste-t-il silencieux.
Ce
cri de Jésus, identifié à toutes les victimes de l’histoire, qui demande à Dieu une explication à tant d’injustices,
d’abandons et de souffrances, reste sur les lèvres du crucifié, réclamant une
réponse de Dieu au-delà de la mort: O notre Dieu, pourquoi nous abandonnes-tu ?
Ne vas-tu jamais répondre aux cris et
aux plaintes des innocents ?
Luc
recueille une ultime parole de Jésus. Malgré son angoisse mortelle, Jésus garde
jusqu’au bout la confiance en son Père. Ses paroles deviennent maintenant comme
un murmure: « Père, entre tes mains je
remets mon esprit ». Rien ni personne n’a réussi à le séparer de lui. Le
Père, par son esprit, a animé toute sa vie. Une fois sa mission accomplie,
Jésus remet tout entre ses mains. Le Père brisera son silence et le
ressuscitera.
Cette
semaine sainte, nous allons célébrer dans nos communautés chrétiennes la
Passion et la Mort du Seigneur. En silence, devant le crucifié, nous pourrons
méditer et approfondir les paroles que lui-même a prononcées lors de son
agonie.
José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna, csv
Réseau d’évangélisation BONNES NOUVELLES
Contribue à célébrer la Passion et la Mort du Seigneur.
Fais passer ce message !
HOMILIA - PT
24 de Março 2013
Domingo de Ramos
(C)
Lucas 22,14-23,56
ANTE O CRUCIFICADO
Detido
pelas forças de segurança do Templo, Jesus não tem já dúvida alguma: o Pai não
escutou os Seus desejos de seguir vivendo; os Seus discípulos fogem procurando
a sua própria segurança. Está só. Os Seus projetos desvanecem-se. Espera-O a
execução.
O
silêncio de Jesus durante as Suas últimas horas é impressionante. No entanto,
os evangelistas recolheram algumas palavras Suas na cruz. São muito breves, mas
às primeiras gerações cristãs ajudava-os a recordar com amor e agradecimento a
Jesus crucificado.
Lucas
recolheu aquelas que diz enquanto está sendo crucificado. Entre estremecimentos
e gritos de dor, consegue pronunciar umas palavras que descobrem o que há no
Seu coração: "Pai, perdoa-os porque não sabem o que fazem”. Assim é
Jesus. Pediu aos Seus "amar os seus inimigos" e "rogar pelos
seus perseguidores". Agora é Ele mesmo quem morre perdoando. Converte a
Sua crucificação em perdão.
Esta petição
ao Pai pelos que o estão a crucificar é, antes tudo, um gesto sublime de
compaixão e de confiança no perdão insondável de Deus. Esta é a grande herança
de Jesus à Humanidade: Não desconfieis nunca de Deus. A Sua misericórdia não
tem fim.
Marcos
recolhe um grito dramático do crucificado: "Deus Meu. Deus Meu! por que
me abandonas-Te?". Estas palavras pronunciadas no meio da solidão e do
abandono mais total, são de uma sinceridade dolorosa. Jesus sente que o Seu Pai
querido o está a abandonar. Porquê? Jesus queixa-se do Seu silêncio. Onde está?
Porque se cala?
Este
grito de Jesus, identificado com todas as vítimas da história, pedindo a Deus
alguma explicação a tanta injustiça, abandono e sofrimento, fica nos lábios do
crucificado reclamando uma resposta de Deus mais para lá da morte: Deus nosso,
porque nos abandonas? Não vais responder nunca aos gritos e queixumes dos
inocentes?
Lucas
recolhe uma última palavra de Jesus. Apesar da Sua angústia mortal, Jesus
mantem até ao fim a Sua confiança no Pai. As Suas palavras são agora quase um
sussurro: "Pai, às Tuas mãos encomendo o Meu espírito". Nada
nem ninguém pode separar Dele. O Pai animou o Seu espírito toda a Sua vida.
Terminada a Sua missão, Jesus deixa tudo nas Suas mãos. O Pai romperá o Seu
silêncio e o ressuscitará.
Esta
semana santa, vamos celebrar nas nossas comunidades cristãs a Paixão e Morte do
Senhor. Também poderemos meditar em silêncio ante Jesus crucificado
aprofundando nas palavras que Ele mesmo pronunciou durante a Sua agonia.
José Antonio Pagola
Rede evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Contribui para celebrar a Paixão e Morte do Senhor.
Passa-o.
HOMILIA - EN
March 24, 2013,
Palm Sunday (C)
Luke 22:14 – 23:56
BEFORE THE CRUCIFIED
Detained by the Temple security guard, Jesus has no
doubt whatsoever: his Father hasn’t listened to his desire to keep living; his
disciples flee, seeking their own safety. He’s alone. His projects are
disappearing. He awaits execution.
Jesus’ silence during his last hours is frightening.
However the evangelists have gathered some of his words spoken from the cross.
They are very brief, but they helped the first generations of Christians to
remember the crucified Jesus with love and thankfulness.
Luke has collected ones which Jesus says while being
crucified. In the midst of trembling and cries of pain, he manages to pronounce
some words that describe what’s in his heart: “Father, forgive them for they
know not what they do.” Such is Jesus. He had asked his own to “love their
enemies” and “pray for their persecutors”. Now he himself dies forgiving. He
changes his crucifixion into forgiveness.
This pleading to the Father for those who are
crucifying him is, above all, a sublime gesture of compassion and of confidence
in God’s unfathomable forgiveness. This is Jesus’ great legacy to Humanity:
Never stop trusting in God. God’s mercy knows no end.
Mark collects the crucified’s dramatic shout: “My God,
my God! Why have you abandoned me?”
These words pronounced in the midst of complete loneliness and abandonment
come out of an overwhelming sincerity. Jesus feels that his loving Father is
abandoning him. Why? Jesus complains of God’s silence. Where is God? Why is God silent?
This outcry of Jesus, identified with the long list of
victims throughout history that call to God for some explanation of such
injustice, abandonment, and suffering, remains on the crucified’s lips
demanding a response from God that is beyond death: Our God, why are you
abandoning us? Aren’t you ever going to answer the cries and groans of the
innocent?
Luke collects one last word from Jesus. In spite of
his mortal anguish, Jesus holds onto his faith in the Father until the end. His
words are now almost a whisper: “Father, into your hands I commend my spirit.”
Nothing or no one has been able to separate him from his Father. His Father has
been encouraging him with the Spirit his whole life. With his mission now
ended, Jesus leaves everything in God’s hands.
The Father will break his silence and will raise him up.
This Holy Week, in our Christian communities, we are
going to celebrate the Passion and Death of our Lord. We will also be able to
meditate in silence in front of the crucified Jesus, going deeply into the
words that he himself pronounced during his agony.
José Antonio Pagola
Evangelization Network BUENAS NOTICIAS
Be a part of celebrating the Lord’s Passion and Death.
Pass it on.
HOMILIA - CN
2013年3月24日,
棕榈星期天(C)
路加福音22点14
- 23:56
面对十字架上的耶稣
当耶稣被圣殿的武装力量所逮捕时,他已经非常明白:父没有听从他想要继续生活的愿望;他的门徒们四处逃散以保障安全。他非常地孤独,他的计划失败了,等待他的是死刑的判决。
耶稣在他生命的最后几个小时的沉默是令人惊讶的。然而,圣史们收集了几句他在十字架上的遗言。都很短,但对初期的基督徒以爱和感恩回忆十字架上的耶稣起到很大的帮助。
路加收集了耶稣正被钉时说的几句话。在痛苦的痉挛与呻吟间,耶稣说出了那一直在藏在他心里的话:“父啊,宽赦他们吧!因为他们不知道他们做的是什么”。这就是耶稣,他曾要求人们“爱他的仇人”并“为迫害他们的人祈祷”,如今,他宽恕着死去,他把他的被钉转变为了宽恕。
为那些正钉死他的人祈祷首先是一个慈悲与对天主深不可测的宽恕的信任的行为。这就是耶稣留给人类的伟大遗产:永远不要怀疑天主,他的仁慈没有终点。
马尔谷收集了一句悲剧性的呼喊:“我的天主,我的天主,你为什么抛弃了我?”这句在孤独与被完全抛弃的中发出的呼喊,是令人难以面对的真实。耶稣觉得被他所爱的父抛弃了。为什么?耶稣抱怨他的沉默。他在哪里?为什么不说话?
耶稣的这句呼喊,正是历史上所有无辜的受害者们的呼喊,他们向天主为那许多的不正义、抛弃与痛苦祈求一个解释。十字架上的耶稣强烈要求远超死亡之上的天主一个答复。为什么你抛弃了我们?你将永不回答无辜者的呼喊与抱怨吗?
路加还收集了耶稣的最后一句话。尽管他是如此地焦虑,但他仍至死保持着他对父的信仰。这时已经是一句几不可闻的喃喃自语了:“父啊,我把我的灵魂交在你手里”。没有任何人任何事可以把他与父分开。父以他的神支持鼓励了耶稣的一生。当耶稣结束了他的使命时,就将一切都托付在父的手里了。父将打破沉默复活他。
在圣周内,我们将在我们的基督徒团体内庆祝耶稣的苦难与死亡。同样,面对被钉在十字架上的耶稣,我们可以深入默想他在极大痛苦中所发出的最后几句话。
若瑟×安多尼∙帕戈拉.
翻译者: 宁远
红传福音的好消息
庆祝主的受难,死亡成为其中的一部分。
通过。
No hay comentarios:
Publicar un comentario