Y todo gracias a vosotros. (ver detalle visitas)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Inicio (Página inicial del blog de la Iglesia de Sopelana)
Jose Antonio Pagolaren Homiliak (Jose Antonio Pagolaren Homiliaren horria)
Homilias de Jose Antonio Pagola (Página Homilias de Jose Antonio Pagola)
Jose Antonio Pagolaren homiliak hainbat hizkuntzetan
Homilias de José Antonio Pagola en diferantes idiomas
Jose Antonio Pagola homilies in different languages
HOMILIA - ES
17 de junio de 2012
11 Tiempo ordinario(B)
Marcos 4, 26-34
CON
HUMILDAD Y CONFIANZA
A Jesús le preocupaba mucho que
sus seguidores terminaran un día desalentados al ver que sus esfuerzos por un
mundo más humano y dichoso no obtenían el éxito esperado. ¿Olvidarían el reino
de Dios? ¿Mantendrían su confianza en el Padre? Lo más importante es que no
olviden nunca cómo han de trabajar.
Con ejemplos tomados de la
experiencia de los campesinos de Galilea, les anima a trabajar siempre con
realismo, con paciencia y con una confianza grande. No es posible abrir caminos
al Reino de Dios de cualquier manera. Se tienen que fijar en cómo trabaja él.
Lo primero que han de saber es
que su tarea es sembrar, no cosechar. No vivirán pendientes de los resultados.
No les han de preocupar la eficacia ni el éxito inmediato. Su atención se
centrará en sembrar bien el Evangelio. Los colaboradores de Jesús han de ser
sembradores. Nada más.
Después de siglos de expansión
religiosa y gran poder social, los cristianos hemos de recuperar en la Iglesia
el gesto humilde del sembrador. Olvidar la lógica del cosechador que sale
siempre a recoger frutos y entrar en la lógica paciente del que siembra un
futuro mejor.
Los comienzos de toda siembra
siempre son humildes. Más todavía si se trata de sembrar el Proyecto de Dios en
el ser humano. La fuerza del Evangelio
no es nunca algo espectacular o clamoroso. Según Jesús, es como sembrar algo
tan pequeño e insignificante como "un grano de mostaza" que germina
secretamente en el corazón de las personas.
Por eso, el Evangelio solo se
puede sembrar con fe. Es lo que Jesús quiere hacerles ver con sus pequeñas
parábolas. El Proyecto de Dios de hacer un mundo más humano lleva dentro una
fuerza salvadora y transformadora que ya no depende del sembrador. Cuando la
Buena Noticia de ese Dios penetra en una persona o en un grupo humano, allí
comienza a crecer algo que a nosotros nos desborda.
En la Iglesia no sabemos en estos
momentos cómo actuar en esta situación nueva e inédita, en medio de una
sociedad cada vez más indiferente a dogmas religiosos y códigos morales. Nadie
tiene la receta. Nadie sabe exactamente lo que hay que hacer. Lo que
necesitamos es buscar caminos nuevos con la humildad y la confianza de Jesús.
Tarde o temprano, los cristianos
sentiremos la necesidad de volver a lo esencial. Descubriremos que solo la
fuerza de Jesús puede regenerar la fe en la sociedad descristianizada de
nuestros días. Entonces aprenderemos a sembrar con humildad el Evangelio como
inicio de una fe renovada, no transmitida por nuestros esfuerzos pastorales, sino
engendrada por él.
José Antonio Pagola
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Difunde la fuerza del Evangelio. Pásalo.
HOMILIA - EU
2012ko ekainaren
17a
Urteko 11. Igandea
B
Markos 4,26-34
APAL-APAL ETA KONFIANTZAZ
Jesusek
kezka handia bizi zuen bere jarraitzaileak halako batean etsipenean eroriko ote
ziren pentsatuz; hain zuzen ere, mundua gizatarrago eta zoriontsuago egiteko
beren ahaleginek arrakastarik ez zutela ikustegatik. Ahaztu egingo ote ziren
Jainkoaren erregetzaz? Eutsiko ote zioten zeruko Aitarekiko konfiantzari?
Nolanahi ere, hau izan beharko lukete gauzarik garrantzizkoena: ez dezatela
sekula ahaztu nola lan egin.
Galileako
nekazarien esperientziatik jasotako etsenpluez baliatuz, beti oinak lurrean
izan ditzatela, pazientziaz eta konfiantza handiz lan egin dezatela eskatzen
die. Ezinezkoa da Jainkoaren Erregetzari bidea nolanahi irekitzea. Kontu egin
behar dute, hartan nola lan egin.
Lehenik
eta behin, jakin behar dute, beren lana ereitea dela ezez uzta biltzea. Ezin
bizi dira emaitzak zein izango begira. Ez dute kezkarik izan behar ez
eginkortasunez, ez berehalako arrakastaz. Ebanjelioa ereitea izan behar dute
bere ardura nagusia. Jesusen lankideek ereile izan behar dute. Besterik ez.
Hedapen
erlijioso eta ahalmen sozialeko mende askoren ondoren, ereilearen keinu apala
berreskuratu beharko genuke Elizan kristauek. Beti fruituak jasotzera doan
uzta-biltzailearen logikaz ahaztu, eta etorkizun hobea erein nahi duenaren
pazientziazko logika besarkatu.
Ereite
ororen hasierak apalak izan ohi dira beti. Askoz gehiago arazoa gizakiaren
bihotzean Jainkoaren Egitasmoa ereitea baldin bada. Ebanjelioaren indarra ez da
sekula gauza handios edo arranditsua. Jesusen arabera, «mostaza-hazia» bezalako
gauza txiki eta ezdeus bat ereitea bezala da, fedea jendearen bihotzean
ezkutuan ernetzen baita.
Horregatik,
fedeaz bakarrik erein daiteke Ebanjelioa. Hori eman nahi die aditzera Jesusek
bere parabola xumeen bidez. Mundua gizatasun handiagoko egiteko Jainkoaren
Egitasmoak berekin du indar salbatzaile eta eraldatzailea, jada ereilearen esku
ez dagoena. Jainko horren Berri Ona pertsona batengan edo gizatalde batengan
sartzen denean, gure gainetik dagoen zerbait hasten da hazten han.
Elizan
ez dakigu une honetan no jokatu, egoera berri eta besterik ez bezalako honetan,
dogma erlijioso eta kode moralei dagokienez gero eta ez-axolago den gizarte
honetan. Inork ez du errezetarik. Inork ez daki juxtu zer egin. Egin behar
duguna, bide berriren bila jotzea da, apal-apal eta konfiantza Jesusengan
jarriz.
Goiz
edo berandu, funtsezkora itzuli beharra sentituko dugu kristauek. Konturatuko
gara, Jesusen indarrak bakarrik biziberritu dezakeela fedea gure egun hauetako
gizarte deskristautu honetan. Orduan ikasiko dugu Ebanjelioa apal-apal ereiten,
fede berritu baten hasiera bezala, ez geure ahalegin pastoralez eskualdatua,
baizik Ebanjelioak berak sortua.
José Antonio Pagola
BERRI ONAK Sare Ebanjelizatzailea
Zabaldu Ebanjelioaren indarra. Bidali hau.
HOMILIA - CA
17 de juny de 2012
Diumenge XI durant
l'any(B)
Marc 4, 26-34
AMB HUMILITAT I CONFIANÇA
A
Jesús li preocupava molt que els seus seguidors acabessin un dia descoratjats
en veure que els seus esforços per un món més humà i més feliç no obtenien
l'èxit esperat. Oblidarien el regne de Déu? Mantindrien la seva confiança en el
Pare? El més important és que no oblidin mai com han de treballar.
Amb
exemples presos de l'experiència dels camperols de Galilea, els anima a
treballar sempre amb realisme, amb paciència i amb una confiança gran. No és
possible obrir camins al Regne de Déu de qualsevol manera. S'han de fixar en
com treballa ell.
El
primer que han de saber és que la seva tasca és sembrar, no collir. No viuran
pendents dels resultats. No els han de preocupar l'eficàcia ni l'èxit immediat.
La seva atenció se centrarà en sembrar bé l'Evangeli. Els col·laboradors de
Jesús han de ser sembradors. Res més.
Després
de segles d'expansió religiosa i gran poder social, els cristians hem de
recuperar a l'Església el gest humil del sembrador. Oblidar la lògica del
recol•lector que surt sempre a recollir fruits i entrar en la lògica pacient
del que sembra un futur millor.
Els
començaments de tota sembra sempre són humils. Més encara si es tracta de
sembrar el Projecte de Déu en l'ésser humà. La força de l'Evangeli no és mai
una cosa espectacular o clamorosa. Segons Jesús, és com sembrar una cosa tan
petita i insignificant com "un gra de mostassa" que germina
secretament al cor de les persones.
Per
això, l'Evangeli només es pot sembrar amb fe. És el que Jesús vol fer-los veure
amb les seves petites paràboles. El Projecte de Déu de fer un món més humà
porta dins una força salvadora i transformadora que ja no depèn del sembrador.
Quan la Bona Notícia d'aquest Déu penetra en una persona o en un grup humà,
allà comença a créixer una cosa que a nosaltres ens desborda.
A
l'Església no sabem a hores d'ara com actuar en aquesta situació nova i
inèdita, enmig d'una societat cada vegada més indiferent a dogmes religiosos i
codis morals. Ningú té la recepta. Ningú sap exactament el que cal fer. El que
necessitem és cercar camins nous amb la humilitat i la confiança de Jesús.
Tard
o d'hora, els cristians sentirem la necessitat de tornar a l'essencial.
Descobrirem que només la força de Jesús pot regenerar la fe en la societat descristianitzada
dels nostres dies. Llavors aprendrem a sembrar amb humilitat l'Evangeli com a
inici d'una fe renovada, no transmesa pels nostres esforços pastorals, sinó
engendrada per ell.
José Antonio Pagola
Xarxa evangelitzadora BONES NOTÍCIES
Difon la força de l'Evangeli. Passa-ho!
HOMILIA - GL
17 de xuño de 2012
11 Tempo
ordinario(B)
Marcos 4, 26-34
CON HUMILDADE E CONFIANZA
A
Xesús preocupáballe moito que os seus seguidores terminasen un día desalentados
ao ver que os seus esforzos por un mundo máis humano e ditoso non obtiñan o
éxito esperado. Esquecerían o reino de Deus? Manterían a súa confianza no Pai?
O máis importante é que non esquezan nunca como han traballar.
Con exemplos tomados da
experiencia dos campesiños de Galilea, anímaos a traballar sempre con realismo,
con paciencia e cunha confianza grande. Non é
posíbel abrir camiños ao Reino de Deus de calquera xeito. Téñense que fixar
como traballa el.
O
primeiro que teñen de saber é que a súa tarefa é sementar, non cultivar. Non vivirán
pendentes dos resultados. Non se han preocupar pola eficacia nin o éxito
inmediato. A súa atención centrarase en sementar ben o
Evanxeo. Os colaboradores de Xesús han de ser semeadores. Nada máis.
Logo
de séculos de expansión relixiosa e gran poder social, os cristiáns temos de
recuperar na Igrexa o xesto humilde do semeador. Esquecer a lóxica do
colleitador que sae sempre a recoller froitos e entrar na lóxica paciente do
que semea un futuro mellor.
Os
comezos de toda sementeira sempre son humildes. Máis aínda se se trata de
semear o Proxecto de Deus no ser humano. A forza do Evanxeo non é nunca algo
espectacular ou clamoroso. Segundo Xesús, é como sementar algo tan pequeno e
insignificante como "un gran de mostaza" que xermina secretamente no
corazón das persoas.
Por
iso, o Evanxeo só se pode sementar con fe. É o que Xesús quere facerlles ver
coas súas pequenas parábolas. O Proxecto de Deus de facer un mundo máis humano
leva dentro unha forza salvadora e transformadora que xa non depende do semeador.
Cando a Boa Noticia dese Deus penetra nunha persoa ou nun grupo humano, alí
comeza a crecer algo que nos desborda a nós.
Na
Igrexa non sabemos nestes momentos como actuar nesta situación nova e inédita,
no medio dunha sociedade cada vez máis indiferente a dogmas relixiosos e
códigos morais. Ninguén ten a receita. Ninguén sabe exactamente o que hai que
facer. O que necesitamos é buscar camiños novos coa humildade e a confianza de
Xesús.
Tarde
ou cedo, os cristiáns sentiremos a necesidade de volver ao esencial.
Descubriremos que só a forza de Xesús pode rexenerar a fe na sociedade
descristianizada dos nosos días. Entón aprenderemos a sementar con humildade o
Evanxeo como inicio dunha fe renovada, non transmitida polos nosos esforzos
pastorais, senón procreada por el.
José Antonio Pagola
Traduciu: Xaquín Campo Freire
Rede evanxelizadora BOAS NOTICIAS
Difunde a forza do Evanxeo
Pásao
HOMILIA -IT
17 giugno 2012
XI T. O. (B)
Mc 4, 26-34
XI T. O. (B)
Mc 4, 26-34
CON UMILTÀ E FIDUCIA
Gesù si preoccupava molto che i suoi seguaci finissero un giorno per scoraggiarsi nel vedere che i loro sforzi per un mondo più umano e felice non ottenevano il risultato atteso. Avrebbero dimenticato il Regno di Dio? Avrebbero mantenuto la loro fiducia nel Padre? La cosa più importante è che non dimentichino mai come devono lavorare.
Con esempi presi dall’esperienza dei contadini di Galilea, li animò a lavorare sempre con realismo, con pazienza e con una fiducia grande. Non è possibile aprire strade al Regno di Dio in qualsiasi maniera. Devono guardare bene come lavora lui.
La prima cosa che devono sapere è che il loro compito è seminare, non raccogliere. Non dovranno vivere come chi pende dai risultati. Non devono preoccuparli l’efficacia né l’esito immediato. La loro attenzione s’incentrerà nel seminare bene l’Evangelo. I collaboratori di Gesù devono essere seminatori. Niente più.
Dopo secoli di espansione religiosa e grande potere sociale, noi cristiani dobbiamo ricuperare nella Chiesa il gesto umile del seminatore. Dimenticare la logica del raccoglitore che esce sempre a raccogliere frutti ed entrare nella logica paziente di chi semina un futuro migliore.
Gli inizi di ogni semina sono sempre umili. Ancor più se si tratta di seminare il Progetto di Dio nell’essere umano. La forza dell’Evangelo non è mai qualcosa di spettacolare o clamoroso. Secondo Gesù, è come seminare qualcosa di così piccolo e insignificante come un granello di senape che germina segretamente nel cuore delle persone.
Per questo l’Evangelo si può seminare solo con fede. È quello che Gesù vuol far loro vedere con le sue piccole parabole. Il Progetto di Dio di fare un mondo più umano porta dentro una forza salvatrice e trasformatrice che non dipende più dal seminatore. Quando la Buona Notizia di questo Dio penetra in una persona o in un gruppo umano, lì comincia a crescere qualcosa che ci supera.
Nella Chiesa non sappiamo come agire, in questi tempi, in una situazione nuova e inedita, in mezzo a una società sempre più indifferente ai dogmi religiosi e ai codici morali. Nessuno ha la ricetta. Nessuno sa esattamente quello che bisogna fare. Quello di cui abbiamo bisogno è cercare vie nuove con l’umiltà e la fiducia di Gesù.
Prima o poi, noi cristiani sentiremo la necessità di tornare all’essenziale. Scopriremo che solo la forza di Gesù può rigenerare la fede nella società scristianizzata dei nostri giorni. Allora impareremo a seminare con umiltà l’Evangelo come inizio di una fede rinnovata, non trasmessa dai nostri sforzi pastorali, ma generata da lui.
Con esempi presi dall’esperienza dei contadini di Galilea, li animò a lavorare sempre con realismo, con pazienza e con una fiducia grande. Non è possibile aprire strade al Regno di Dio in qualsiasi maniera. Devono guardare bene come lavora lui.
La prima cosa che devono sapere è che il loro compito è seminare, non raccogliere. Non dovranno vivere come chi pende dai risultati. Non devono preoccuparli l’efficacia né l’esito immediato. La loro attenzione s’incentrerà nel seminare bene l’Evangelo. I collaboratori di Gesù devono essere seminatori. Niente più.
Dopo secoli di espansione religiosa e grande potere sociale, noi cristiani dobbiamo ricuperare nella Chiesa il gesto umile del seminatore. Dimenticare la logica del raccoglitore che esce sempre a raccogliere frutti ed entrare nella logica paziente di chi semina un futuro migliore.
Gli inizi di ogni semina sono sempre umili. Ancor più se si tratta di seminare il Progetto di Dio nell’essere umano. La forza dell’Evangelo non è mai qualcosa di spettacolare o clamoroso. Secondo Gesù, è come seminare qualcosa di così piccolo e insignificante come un granello di senape che germina segretamente nel cuore delle persone.
Per questo l’Evangelo si può seminare solo con fede. È quello che Gesù vuol far loro vedere con le sue piccole parabole. Il Progetto di Dio di fare un mondo più umano porta dentro una forza salvatrice e trasformatrice che non dipende più dal seminatore. Quando la Buona Notizia di questo Dio penetra in una persona o in un gruppo umano, lì comincia a crescere qualcosa che ci supera.
Nella Chiesa non sappiamo come agire, in questi tempi, in una situazione nuova e inedita, in mezzo a una società sempre più indifferente ai dogmi religiosi e ai codici morali. Nessuno ha la ricetta. Nessuno sa esattamente quello che bisogna fare. Quello di cui abbiamo bisogno è cercare vie nuove con l’umiltà e la fiducia di Gesù.
Prima o poi, noi cristiani sentiremo la necessità di tornare all’essenziale. Scopriremo che solo la forza di Gesù può rigenerare la fede nella società scristianizzata dei nostri giorni. Allora impareremo a seminare con umiltà l’Evangelo come inizio di una fede rinnovata, non trasmessa dai nostri sforzi pastorali, ma generata da lui.
José Antonio Pagola
Rete evangelizzatrice BUONE NOTIZIE
Propaga la forza dell’Evangelo. Diffondilo.
HOMILIA - FR
17 juin 2012
11 Temps ordinaire
(B)
Marc 4, 26-34
AVEC HULILITE ET CONFIANCE
Jésus
s’inquiétait beaucoup de ce qu’un jour ses disciples finissent par se
décourager en voyant que leurs efforts pour un monde plus humain et heureux n’atteignaient pas le
succès attendu. Vont-ils oublier le Royaume de Dieu ? Garderons-t-ils leur confiance au Père ? le
plus important c’est qu’ils n’oublient jamais comment ils doivent travailler.
A
partir des exemples pris dans l’expérience des paysans de Galilée, il les
encourage à travailler toujours de façon réaliste, avec patience et avec une
grande confiance. Ce n’est pas n’importe comment que l’on pourra frayer un
chemin au Royaume de Dieu. Ils doivent
faire attention à la manière de travailler de Jésus.
La
première chose qu’ils doivent savoir c’est que leur tâche est de semer et non pas de récolter. Ils ne
devront pas vivre en attente des résultats. L’efficacité et le succès immédiat
ne devront pas les inquiéter. C’est qui doit concentrer leur attention c’est de
bien semer l’Evangile. Les collaborateurs de Jésus doivent être des semeurs et
rien d’autre.
Après
tant de siècles d’expansion religieuse et de grand pouvoir, nous chrétiens,
nous devons récupérer dans l’Eglise l’humble geste du semeur. Oublier la logique du récolteur toujours prêt
à ramasser des fruits et entrer dans la logique patiente de celui qui sème un
avenir meilleur.
Les
débuts de toutes semailles sont toujours humbles. Encore plus s’il s’agit de
semer le Projet de Dieu dans le cœur de l’homme. La force de l’Evangile n’est
jamais quelque chose de spectaculaire ou de bruyant. D’après Jésus, c’est comme
si l’on semait quelque chose de si petit et insignifiant qu’un « grain de
moutarde », qui germe secrètement dans le cœur des personnes.
C’est
pourquoi, c’est seulement avec foi que l’on peut semer l’Evangile. C’est ce que
Jésus veut leur faire voir à travers ses petites paraboles. Le Projet de Dieu de bâtir un monde plus humain
comporte une force salvatrice et transformatrice qui ne dépend plus du semeur.
Lorsque la Bonne Nouvelle de ce Dieu atteint la personne ou un groupe humain,
quelque chose qui nous dépasse commence à y croître.
Dans
l’Eglise actuelle, nous ne savons pas comment agir face à cette situation
nouvelle et inédite, au milieu d’une société
de plus en plus indifférente aux dogmes religieux et aux codes moraux.
Personne n’a la formule. Personne ne sait exactement ce qu’il faut faire. Ce
dont nous avons besoin, c’est de chercher de nouveaux chemins avec humilité et
avec la confiance de Jésus.
Tôt
ou tard, nous chrétiens, nous sentirons le besoin de revenir à l’essentiel.
Nous découvrirons que seule la force de Jésus peut régénérer la foi au sein de
la société déchristianisée de ce temps. Nous apprendrons alors à semer
l’Evangile avec humilité comme commencement d’une foi renouvelée, non pas
transmise par nos efforts pastoraux mais engendrée par lui.
José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna, csv
Réseau d’évangélisation BONNES NOUVELLES
Répands la force de l’Evangile.
Fais passer ce message !
HOMILIA - PT
17 de Junho de 2012
11 Tempo ordinário
(B)
Marcos 4, 26-34
COM HUMILDADE E CONFIANÇA
A
Jesus preocupava-O muito que os Seus seguidores terminassem o dia desalentados
ao ver que os seus esforços por um mundo mais humano e ditoso não obtinham o
êxito esperado. Esqueceriam o reino de Deus? Manteriam a sua confiança no Pai?
O mais importante é que não esqueçam nunca como devem de trabalhar.
Com
exemplos retirados da experiência dos camponeses da Galileia, anima-os a
trabalhar sempre com realismo, com paciência e com uma confiança grande. Não é
possível abrir caminhos para o Reino de Deus de qualquer maneira. Têm de ver
como Ele trabalha.
O primeiro
que têm de saber é que o seu trabalho é semear e não colher. Não viverão
pendentes dos resultados. Não se devem preocupar com a eficácia nem com o êxito
imediato. A sua atenção centra-se em semear bem o Evangelho. Os colaboradores
de Jesus têm de ser semeadores. Nada mais.
Depois
de séculos de expansão religiosa e grande poder social, os cristãos, temos de
recuperar na Igreja o gesto humilde do semeador. Esquecer a lógica do colhedor
que sai sempre a recolher frutos e entrar na lógica paciente de quem semeia um
futuro melhor.
O
início do semear é sempre humilde. Mais ainda se se trata de semear o Projeto
de Deus no ser humano. A força do Evangelho não é nunca algo espetacular ou
clamoroso. Segundo Jesus, é como semear algo tão pequeno e insignificante como
"um grão de mostarda" que germina secretamente no coração das
pessoas.
Por
isso, o Evangelho só se pode semear com fé. É o que Jesus quer fazer-lhes ver
com as Suas pequenas parábolas. O Projeto de Deus de fazer um mundo mais humano
leva dentro uma força salvadora e transformadora que já não depende do
semeador. Quando a Boa Nova desse Deus penetra numa pessoa ou num grupo humano,
ali começa a crescer algo que a nós nos desborda.
Na
Igreja não sabemos nestes momentos como atuar nesta situação nova e inédita, no
meio de uma sociedade cada vez mais indiferente a dogmas religiosos e códigos
morais. Ninguém tem a receita. Ninguém sabe exatamente o que há para fazer. O
que necessitamos procurar caminhos novos com a humildade e a confiança de
Jesus.
Mais
tarde ou mais cedo, os cristãos, sentiremos a necessidade de voltar ao
essencial. Descobriremos que só a força de Jesus pode regenerar a fé na
sociedade descristianizada dos nossos dias. Então aprenderemos a semear com
humildade o Evangelho como início de uma fé renovada, não transmitida pelos
nossos esforços pastorais, mas gerada por Ele.
José Antonio Pagola
Rede evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Difunde a força do Evangelho. Passa-o.
HOMILIA - EN
June 17, 2012
XI Sunday (OT) B
Mk 4, 26-34
OT HUMILITY AND CONFIDENCE
Jesus often worried about the fact that his followers
might one day feel discouraged when seeing that their efforts to make this world
more humane and happy did not seem to have much success. Would they forget
about the Kingdom of God? Would they still trust his Father? What really
mattered was that they kept trying.
Using references and images from the life of farmers
in Galilee, Jesus encouraged his disciples always to be realistic and work
patiently and with great confidence. Finding the right ways to the Kingdom of
God would never be easy. They were to keep learning from how the regular
farmers worked.
First of all, they should compare their work to the
way farmers sow their seeds, and not just wait for the harvest. They should not
live just depending on the results. They should never be too worried about the
immediate results of the present crop. Their attention should be focussed on
preaching well the Gospel. Jesus’ followers must be like farmers that sow the
seeds of the Gospel and nothing else.
After so many centuries of religious expansion and
great social power, Christians must regain for the Church the humble traits of
a farmer. They should forget the logic of the farmer who keeps waiting for a
rich crop and have the patience of one who keeps working patiently for a
brighter future.
The beginning of any farming project must be humble.
All the more, when the seed we are trying to plant is God’s project for the
human race. The real strength of the Gospel does not consist in something
spectacular or very attractive. In the words of Jesus, the Gospel message is
like sowing a mustard seed that is planted quietly in people’s hearts.
Hence the Gospel can only be planted and sowed with
faith. That is what Jesus wants his disciples to learn from his parables. God’s
project of making a better and more humane world implies a saving and
transforming power that the sower-farmer does not possess. When the Good News
of God is understood by an individual or group of persons, then something
starts to grow that is well beyond our own merits.
At present, within the Church, we really do not know
how to proceed in the midst of such new and unfamiliar situations: we live in a
society that has grown ever more indifferent or hostile to religious beliefs
and moral codes. No one seems to know how to deal with it or what to do. The
only option might be to try finding new ways with the humility and confidence
that Jesus showed us.
Sooner or later, Christians will feel the need to
return to the essentials. We shall, then, discover that only Jesus’ strength
and original message can regenerate that faith that our society today has lost.
And only then we shall be able to start, in all humility, sowing the seed of
our Gospel and wait for our Faith to be renewed. It will have to grow from our
own humble beginnings and not from our pastoral efforts.
José Antonio Pagola
Gospel Network BUENAS NOTICIAS
Preach the strength of our Gospel
Pass it on.
No hay comentarios:
Publicar un comentario