lunes, 26 de enero de 2015

02/01/2015 - 4rd Sunday in Ordinary Time – B

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre, José Antonio Pagola nos visitó en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos la conferencia:
"Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción". 
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .

Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------


HOMILIA - ES

01/02/2015
4 Tiempo Ordinario – B
Marcos 1,21-28

UN ENSEÑAR NUEVO

El episodio es sorprendente y sobrecogedor. Todo ocurre en la «sinagoga», el lugar donde se enseña oficialmente la Ley, tal como es interpretada por los maestros autorizados. Sucede en «sábado», el día en que los judíos observantes se reúnen para escuchar el comentario de sus dirigentes. Es en este marco donde Jesús comienza por vez primera a «enseñar».
Nada se dice del contenido de sus palabras. No es eso lo que aquí interesa, sino el impacto que produce su intervención. Jesús provoca asombro y admiración. La gente capta en él algo especial que no encuentra en sus maestros religiosos: Jesús «no enseña como los escribas, sino con autoridad».
Los letrados enseñan en nombre de la institución. Se atienen a las tradiciones. Citan una y otra vez a maestros ilustres del pasado. Su autoridad proviene de su función de interpretar oficialmente la Ley. La autoridad de Jesús es diferente. No viene de la institución. No se basa en la tradición. Tiene otra fuente. Está lleno del Espíritu vivificador de Dios.
Lo van a poder comprobar enseguida. De forma inesperada, un poseído interrumpe a gritos su enseñanza. No la puede soportar. Está aterrorizado: «¿Has venido a acabar con nosotros?» Aquel hombre se sentía bien al escuchar la enseñanza de los escribas. ¿Por qué se siente ahora amenazado
Jesús no viene a destruir a nadie. Precisamente su «autoridad» está en dar vida a las personas. Su enseñanza humaniza y libera de esclavitudes. Sus palabras invitan a confiar en Dios. Su mensaje es la mejor noticia que puede escuchar aquel hombre atormentado interiormente. Cuando Jesús lo cura, la gente exclama: «este enseñar con autoridad es nuevo».
Los sondeos indican que la palabra de la Iglesia está perdiendo autoridad y credibilidad. No basta hablar de manera autoritaria para anunciar la Buena Noticia de Dios. No es suficiente transmitir correctamente la tradición para abrir los corazones a la alegría de la fe. Lo que necesitamos urgentemente es un enseñar nuevo.
No somos «escribas», sino discípulos de Jesús. Hemos de comunicar su mensaje, no nuestras tradiciones. Hemos de enseñar curando la vida, no adoctrinando las mentes. Hemos de anunciar su Espíritu, no nuestras teologías.

José Antonio Pagola

HOMILIA - EU

2015/02/01
Urteko 4. Igandea – B
Markos 1,21-28

IRAKASTEKO JARRERA BERRIA

Harrigarria da pasadizoa, eta hunkigarria. «Sinagogan» gertatu da guztia, ofizialki Legea irakatsi ohi duten lekuan, eta irakasle baimenduek irakatsi ohi duten moduan. «Larunbatean» gertatu da, beren buruzagien iruzkinak entzuteko judu betetzaileak bildu ohi diren egunean. Ingurumari horretan ekin dio Jesusek, lehenengo aldiz, «irakasteari».
Ez da ezer esaten haren hitzen edukiaz. Hemen ez da hori axola duena, baizik Jesusen esku-hartzeak sortu duen zirrara. Harridura eragin du, eta mirespena. Jendeak harengan zerbait berezia sumatu du, ordu arteko beren maisu erlijiosoengan ez bezalako zerbait: Jesusek «ez du irakasten lege-maisuek bezala, baizik aginpidez».
Doktoreek erakundearen izenean irakasten dute. Tradizioei atxikitzen zaizkie. Behin eta berriz aipatzen dituzte iraganeko maisu ospetsuak. Legea ofizialki interpretatzeko duten eginkizunetik datorkie beren aginpidea. Bestelakoa da Jesusen aginpidea. Ez dator erakundetik. Ez da tradizioan oinarritzen. Beste bat da honen iturria. Jainkoaren Espiritu bizi-emaileaz betea da.
Berehala egiaztatu ahal izango dute. Ustekabean, deabruak hartua den batek garrasika eten du Jesusen irakaspena. Ezin jasan du hau. Izutua dago: «Gu suntsitzea etorri al zara?» Gizon hari ondo zihoakion lege-maisuen irakaspena entzutea. Zergatik sentitu du orain bere burua mehatxatua?
Jesus ez dator inor suntsitzera. Hain juxtu, haren «aginpidea» jendeari bizia ematean datza. Haren irakaspenak gizatartu egiten du jendea, eta askatu esklabotzatik. Jainkoagan konfiantza izateko gonbit dira haren hitzak. Barnea oinazetua duen gizon harentzat albiste ona da berez Jesusen mezua. Jesusek gizona sendatu duenean, harriduraz dio jendeak: «aginpidez irakaste hau gauza berria da».
Inkestek diote, Elizaren hitza aginpidea eta sinesgarritasuna galtzen ari dela. Ez da aski agintari bezala hitz egitea, Jainkoaren Berri Ona hots egin ahal izateko. Ez da aski tradizioa zuzen transmititzea, bihotza fedearen pozera ireki ahal izateko. Premiazkoa ezinbestean irakasteko jarrera berria da.
Ez gara «lege-maisu», baizik Jesusen ikasle. Haren mezua behar dugu eman, eta ez geure tradizioak. Bizia sendatuz behar dugu irakatsi, eta ez jendeari kaskoa ideologiaz betez. Jesusen Espiritua behar dugu hots egin, eta ez geure teologiak.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA - CA

01/02/2015
Diumenge 4 durant l’any – B
Marc 1,21-28

UN ENSENYAR NOU

L’episodi és sorprenent i colpidor. Tot passa a la «sinagoga», el lloc on s’ensenya oficialment la Llei, tal com és interpretada pels mestres autoritzats. Succeeix en «dissabte», el dia en què els jueus observants es reuneixen per escoltar el comentari dels seus dirigents. És en aquest marc on Jesús comença per primera vegada a «ensenyar».
No es diu res del contingut de les seves paraules. No és això el que aquí interessa, sinó l’impacte que produeix la seva intervenció. Jesús provoca sorpresa i admiració. La gent copsa d’ell una cosa especial que no troba en els seus mestres religiosos: Jesús «els ensenyava amb autoritat i no com ho feien els mestres de la Llei».
Els lletrats ensenyen en nom de la institució. S’atenen a les tradicions. Citen una i altra vegada a mestres il•lustres del passat. La seva autoritat prové de la seva funció d’interpretar oficialment la Llei. L’autoritat de Jesús és diferent. No ve de la institució. No es basa en la tradició. Té una altra font. Està ple de l’Esperit vivificador de Déu.
Ho podran comprovar de seguida. De forma inesperada, un posseït interromp a crits el seu ensenyament. No el pot suportar. Està aterrit: «Has vingut a destruir-nos?». Aquell home se sentia bé escoltant l’ensenyament dels escribes. Per què ara se sent amenaçat?
Jesús no ve a destruir ningú. Precisament la seva «autoritat» és donar vida a les persones. El seu ensenyament humanitza i allibera d’esclavituds. Les seves paraules conviden a confiar en Déu. El seu missatge és la millor notícia que pot escoltar aquell home turmentat interiorment. Quan Jesús el guareix, la gent exclama: «una doctrina nova ensenyada amb autoritat».
Els sondejos indiquen que la paraula de l’Església està perdent autoritat i credibilitat. No n’hi ha prou amb parlar de manera autoritària per anunciar la Bona Notícia de Déu. No n’hi ha prou amb transmetre correctament la tradició per obrir els cors a l’alegria de la fe. El que necessitem urgentment és un ensenyar nou.
No som «escribes», sinó deixebles de Jesús. Hem de comunicar el seu missatge, no les nostres tradicions. Hem d’ensenyar curant la vida, no adoctrinant les ments. Hem d’anunciar el seu Esperit, no les nostres teologies.

José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat

HOMILIA - GL

01/02/2015
4 Tempo Ordinario – B
Marcos 1,21-28

UN ENSINAR NOVO

O episodio é sorprendente e arrepiante. Todo ocorre na «sinagoga», o lugar onde se ensina oficialmente a Lei, tal como é interpretada polos mestres autorizados. Sucede en «sábado», o día en que os xudeus observantes se reúnen para escoitaren o comentario dos seus dirixentes. É neste marco onde Xesús comeza por vez primeira a «ensinar».
Nada se di do contido das súas palabras. Non é iso o que aquí interesa, senón o impacto que produce a súa intervención. Xesús provoca asombro e admiración. A xente capta nel algo especial que non atopa nos seus mestres relixiosos: Xesús «non ensina como os escribas, senón con autoridade».
Os letrados ensinan en nome da institución. Atéñense ás tradicións. Citan unha e outra vez a mestres ilustres do pasado. A súa autoridade provén da súa función de interpretaren oficialmente a Lei. A autoridade de Xesús é diferente. Non vén da institución. Non se basea na tradición. Ten outra fonte. Está cheo do Espírito vivificador de Deus.
Van poder comprobalo de seguida. De forma inesperada, un posuído interrompe a gritos o seu ensino. Non o pode soportar. Está aterrorizado: «viñeches a acabar connosco?». Aquel home sentíase ben ao escoitar o ensino dos escribas. Por que se sente agora ameazado?
Xesús non vén destruír a ninguén. Precisamente a súa «autoridade» está en dar vida ás persoas. O seu ensino humaniza e libera de escravitudes. As súas palabras invitan a confiar en Deus. A súa mensaxe é a mellor noticia que pode escoitar aquel home atormentado interiormente. Cando Xesús o cura, a xente exclama: «este ensinar con autoridade é novo».
As sondaxes indican que a palabra da Igrexa está perdendo autoridade e credibilidade. Non basta falar de xeito autoritario para anunciar a Boa Noticia de Deus. Non é suficiente transmitir correctamente a tradición para abrir os corazóns á alegría da fe. O que necesitamos urxentemente é un ensinar novo.
Non somos «escribas», senón discípulos de Xesús. Temos de comunicar a súa mensaxe, non as nosas tradicións. Temos de ensinar curando a vida, non adoutrinando as mentes. Temos de anunciar o seu Espírito, non as nosas teoloxías.

José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire

HOMILIA -IT

01/02/2015
4 domenica Tempo Ordinario – B
Marco 1,21-28

UN INSEGNARE NUOVO

L’episodio è sorprendente, impressionante. Tutto accade nella «sinagoga», il luogo in cui s’insegna ufficialmente la Legge, nella interpretazione che ne danno i maestri autorizzati. Succede di «sabato», il giorno nel quale i giudei osservanti si riuniscono per ascoltare il commento dei loro capi. È in questo contesto che Gesù comincia per la prima volta a «insegnare».
Nulla si dice del contenuto delle sue parole. Non è questo che ora interessa, ma l’impatto che produce il suo intervento. Gesù provoca stupore e ammirazione. La gente capta in lui qualcosa di speciale che non trova nei maestri religiosi: Gesù «non insegna come gli scribi, ma con autorità».
I dotti insegnano in nome dell’istituzione. Si attengono alle tradizioni. Citano ogni tanto i maestri illustri del passato. La loro autorità proviene dalla funzione di interpretare ufficialmente la Legge. L’autorità di Gesù è diversa. Non viene dall’istituzione. Non si basa sulla tradizione. Gesù ha un’altra fonte. È pieno dello Spirito vivificante di Dio.
Lo potranno verificare subito. In forma inattesa, un uomo posseduto interrompe gridando il suo insegnamento. Non lo può sopportare. È terrorizzato: «Sei venuto a rovinarci?». Quell’uomo si sentiva bene nell’ascoltare l’insegnamento degli scribi. Perché ora si sente minacciato?
Gesù non viene a rovinare nessuno. La sua “autorità” sta proprio nel dar vita alle persone. Il suo insegnamento umanizza e libera dalle schiavitù. Le sua parole invitano a confidare in Dio. Il suo messaggio è la più bella notizia che possa ascoltare quell’uomo interiormente tormentato. Quando Gesù lo guarisce, la gente esclama: «Questo insegnare con autorità è nuovo».
I sondaggi indicano che la parola della Chiesa sta perdendo autorità e credibilità. Non basta parlare in maniera autoritaria per annunciare la Buona Notizia di Dio. Non è sufficiente trasmettere correttamente la tradizione per aprire i cuori alla gioia della fede. Quello di cui abbiamo urgente bisogno è un insegnare nuovo.
Non siamo scribi, ma discepoli di Gesù. Dobbiamo comunicare il suo messaggio, non le nostre tradizioni. Dobbiamo insegnare curando la vita, non addottrinando le menti. Dobbiamo annunciare il suo Spirito, non le nostre teologie.

José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo

HOMILIA - FR

01/02/2015
4 Temps Ordinaire – B
Marc 1,21-28

UN ENSEIGNEMENT NOUVEAU

Le récit est surprenant et émouvant. Tout se passe dans la «synagogue», lieu où la Loi est officiellement enseignée, telle qu’interprétée par les maîtres autorisés. Cela se produit un jour de «sabbat», jour où les juifs observants se rassemblent pour écouter le commentaire de leurs dirigeants. C’est dans ce cadre que Jésus commence à «enseigner» pour la première fois.
Rien n’est dit sur le contenu de ses paroles. Ce n’est pas cela qui intéresse ici mais l’impact produit par son intervention. Jésus suscite étonnement et admiration. Les gens perçoivent chez lui quelque chose de spécial qu’ils ne trouvent pas chez leurs maîtres religieux: Jésus «n’enseigne pas comme les scribes mais avec autorité».
Les scribes enseignent au nom de l’institution. Ils s’en tiennent aux traditions. Ils citent maintes fois des maîtres illustres d’autrefois. Leur autorité provient de leur fonction d’interprètes officiels de la Loi. L’autorité de Jésus est différente. Elle ne provient pas de l’institution. Elle n’est pas fondée sur la tradition. Elle a une autre source. Il est rempli de l’Esprit de Dieu qui donne vie.
Ils vont pouvoir le vérifier à l’instant. D’une façon inattendue, un possédé interrompt son enseignement à grands cris. Il ne peut pas le supporter. Il est terrorisé: «Es-tu venu nous détruire?». Cet homme-là se sentait bien à l’aise lorsqu’il écoutait l’enseignement des scribes. Pourquoi se sent-il menacé maintenant?
Jésus ne vient détruire personne. Son «autorité» consiste justement à communiquer la vie aux personnes. Son enseignement humanise et libère des esclavages. Ses paroles invitent à mettre sa confiance en Dieu. Son message est la meilleure nouvelle que cet homme, intérieurement tourmenté, peut entendre. Lorsque Jésus le guérit, les gens s’exclament: «voici un enseignement nouveau, donné avec autorité».
Les sondages indiquent que la parole de l’Eglise est en train de perdre autorité et crédibilité. Il ne suffit pas de parler de façon autoritaire pour annoncer la Bonne Nouvelle de Dieu. Il ne suffit pas de transmettre correctement la tradition pour ouvrir les cœurs à la joie de la foi. Ce dont nous avons un besoin urgent c’est d’un enseignement nouveau.
Nous ne sommes pas de «scribes» mais des disciples de Jésus. C’est son message que nous devons communiquer et non pas nos traditions. C’est en promouvant une vie saine que nous devons enseigner et non pas en endoctrinant les esprits. C’est son Esprit que nous devons annoncer et non pas nos théologies.

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna

HOMILIA - PT

01/02/2015
4 Tempo Ordinario – B
Marcos 1,21-28

UM ENSINAR NOVO

O episódio é surpreendente e impressionante. Tudo ocorre na «sinagoga», o local onde se ensina oficialmente a Lei, tal como é interpretada pelos mestres autorizados. Acontece num «sábado», o dia em que os judeus observantes se reúnem para escutar o comentário dos seus dirigentes. É neste ambiente onde Jesus começa pela primeira vez a «ensinar».
Nada se diz do conteúdo das suas palavras. Não é isso o que aqui interessa, mas o impacto que produz a Sua intervenção. Jesus provoca assombro e admiração. As pessoas captam Nele algo especial que não se encontra nos seus mestres religiosos: Jesus «não ensina como os escribas, mas com autoridade».
Os letrados ensinam em nome da instituição. Cingem-se às tradições. Citam uma e outra vez os mestres ilustres do passado. A sua autoridade provém da sua função de interpretar oficialmente a Lei. A autoridade de Jesus é diferente. Não vem da instituição. Não se baseia na tradição. Tem outra fonte. Está cheia do Espírito vivificador de Deus.
Vão poder comprová-lo de seguida. De forma inesperada, um possesso interrompe a gritos o Seu ensino. Não a pode suportar. Está aterrorizado: «Vieste para acabar connosco?». Aquele homem sentia-se bem a escutar os ensinamentos dos escribas. Porque se sente agora ameaçado?
Jesus não vem destruir ninguém. Precisamente a Sua «autoridade» está em dar vida às pessoas. O seu ensinamento humaniza e liberta da escravidão. As Suas palavras convidam a confiar em Deus. A Sua mensagem é a melhor notícia que pode escutar aquele homem atormentado interiormente. Quando Jesus o cura, as pessoas exclamam: «este ensinar com autoridade é novo».
As sondagens indicam que a palavra da Igreja está a perder autoridade e credibilidade. Não basta falar de forma autoritária para anunciar a Boa Nova de Deus. Não é suficiente transmitir corretamente a tradição para abrir os corações à alegria da fé. O que necessitamos urgentemente é um ensinar novo.
Não somos «escribas», mas discípulos de Jesus. Temos de comunicar a Sua mensagem, não as nossas tradições. Temos de ensinar curando a vida, não endoutrinando as mentes. Temos de anunciar o Seu Espírito não as nossas teologias.

José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez

HOMILIA - EN

02/01/2015
4th Sunday in Ordinary Time – B
Mark 1,21-28

A TEACHING THAT IS NEW

The episode is surprising and dramatic. It all occurs in the «synagogue», the place where the Law is officially taught, since it needs to be interpreted by authorized teachers. It happens on the «Sabbath», the day when practicing Jews come together to listen to the commentary of their leaders. It’s in this context that Jesus begins to «teach» for the first time.
Nothing is said about the content of his words. This isn’t what is interesting here, but the impact that his intervention produces. Jesus provokes astonishment and admiration. The people catch on to something special in him, something that they haven’t found in their religious teachers: Jesus «doesn’t teach like the Scribes, but he teaches with authority».
Those who have studied, teach in the name of their institution. They hold to their traditions. They refer once and again to the celebrated teachers of the past. Their authority flows from their function of officially interpreting the Law. Jesus’ authority is different. It doesn’t come from any institution. It’s not based on tradition. It has another origin. It’s full of God’s life-giving Spirit.
They will be able to verify this pretty quickly. Out of the blue a possessed man interrupts his teaching with shouting. He can’t take it any longer. He’s frightened: «Have you come to do away with us?». That man felt okay listening to the Scribes’ teaching. Why does he now feel threatened?
Jesus doesn’t come to destroy anyone. His authority is precisely in giving life to people. His teaching humanizes and frees from slavery. His words invite confidence in God. His message is the best news that such a man who is tormented within could hear. When Jesus heals him, the people exclaim: «Here is a teaching that is new, and with authority behind it».
Polls indicate that the Church’s word is losing its authority and credibility. It’s not enough to speak authoritatively to announce the Good News of God. It’s not sufficient to transmit tradition correctly to open hearts to the joy of the faith. What we urgently need is a teaching that is new. We aren’t «Scribes», but disciples of Jesus. We need to communicate his message, not our traditions. We need to teach by healing lives, not indoctrinating minds. We need to announce God’s Spirit, not our theologies.

José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf





Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


lunes, 19 de enero de 2015

01/25/2015 - 3rd Sunday in Ordinary Time – B

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre, José Antonio Pagola nos visitó en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos la conferencia:
"Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción". 
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .

Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------


HOMILIA - ES

25/01/2015
3 Tiempo Ordinario – B
Marcos 1,14-20

IR DETRÁS DE JESÚS

Cuando el Bautista fue detenido, Jesús vino a Galilea y comenzó a «proclamar la Buena Noticia de Dios». Según Marcos, no enseña propiamente una doctrina para que sus discípulos la aprendan y difundan correctamente. Jesús anuncia un acontecimiento que está ya ocurriendo. Él lo está ya viviendo y quiere compartir su experiencia con todos.
Marcos resume así su mensaje: «Se ha cumplido el plazo»: ya no hay que mirar hacia atrás. «Está cerca el reino de Dios»: pues quiere construir un mundo más humano. «Convertíos»: no podéis seguir como si nada estuviera ocurriendo; cambiad vuestra manera de pensar y de actuar. «Creed en esta Buena Noticia». Este proyecto de Dios es la mejor noticia que podéis escuchar.
Después de este solemne resumen, la primera actuación de Jesús es buscar colaboradores para llevar adelante su proyecto. Jesús va «pasando junto al lago de Galilea». Ha comenzado su camino. Es un profeta itinerante que busca seguidores para hacer con ellos un recorrido apasionante: vivir abriendo caminos al reino de Dios. No es un rabino sentado en su cátedra, que busca alumnos para formar una escuela religiosa. Ser cristiano no es aprender doctrinas, sino seguirle a Jesús en su proyecto de vida.
El que toma la iniciativa es siempre Jesús. Se acerca, fija su mirada en aquellos cuatro pescadores y los llama a dar una orientación nueva a sus vidas. Sin su intervención, no nace nunca un verdadero cristiano. Los creyentes hemos de vivir con más fe la presencia viva de Cristo y su mirada sobre cada uno de nosotros. Si no es él, ¿quién puede dar una nueva orientación a nuestras vidas?
Pero lo más decisivo es escuchar desde dentro su llamada: «Venid detrás de mí». No es tarea de un día. Escuchar esta llamada significa despertar la confianza en Jesús, reavivar nuestra adhesión personal a él, tener fe en su proyecto, identificarnos con su programa, reproducir en nosotros sus actitudes… y, de esta manera, ganar más personas para su proyecto.
Este podría ser hoy un buen lema para una comunidad cristiana: Ir detrás de Jesús. Ponerlo al frente de todos. Recordarlo cada domingo como el líder que va por delante de nosotros. Generar una nueva dinámica. Centrarlo todo en seguir más de cerca a Jesucristo. Nuestras comunidades cristianas se transformarían. La Iglesia sería diferente.

José Antonio Pagola

HOMILIA - EU

2015/01/25
Urteko 3. Igandea – B
Markos 1,14-20

JESUSEN ONDOREN JOAN

Joan Bataiatzailea atxilotu zutenean, Galileara joan zen Jesus eta «Jainkoaren Berri Ona hots egiten» hasi zen. Markosen arabera, ez da ari preseski doktrina irakasten, ikasleek ikasi eta zuzen zabal dezaten. Jazotzen, bizitzen ari den gertaera bat ari da Jesus hots egiten. Gertaera hori bizitzen ari da bera, eta guztiekin partekatu nahi du bere esperientzia.
Hona nola laburtu duen Markosek mezu hori: «Bete da epea»: ez da jada zertan egon atzera begira. «Hurbil da Jainkoaren erregetza»: hain juxtu, mundua gizatarrago egin nahi du. «Bihotz-berri zaitezte»: ezin jarraitu duzue ezer gertatzen ari ez balitz bezala; aldatu zeuen pentsaera, zeuen jarduera. «Sinetsi Berri On hau».
Entzun dezakezuen berririk onena duzue Jainkoaren asmo hau. Hotsandiko laburpen hau egin duelarik, lankide bila hastea izan da Jesusen lehenengo egintza, bere asmoa gauzatu ahal izateko. Jesus «Galileako aintziraren inguruan dabil». Ekin dio bere bideari. Profeta ibiltaria da, jarraitzaile bila dabil, haiekin ibilaldi zirraragarri bat egiteko: Jainkoaren erregetzarentzat bideak urratuz bizi. Jesus ez da bere katedran eseria dagoen lege-maisua, erlijio-eskola bat moldatzeko ikasleak etorri zain dagoena. Kristau izatea ez da doktrina bat ikastea, baizik Jesusi jarraitzea, haren bizi-asmoari atxikiz.
Jesus da beti ekimenari ekiten diona. Hurbildu, lau arrantzale haiei begira jarri eta beren bizitzari beste norabide bat ematera egin die dei. Jesusen esku-hartzerik gabe, ez da jaio sekula egiazko ristaurik. Fededunok sinesmen handiagoz bizi behar dugu Kristoren presentzia bizia eta gutako bakoitzari egiten dion begiratua. Hura izan ezean, nork eman gure bizitzari beste norabide bat?
Baina gauzarik funtsezkoena nork bere barruan haren deia entzutea da: «Zatozte nire ondoren». Ez da gauetik goizerako eginkizuna. Dei hori entzuteak Jesusekiko konfiantza iratzartzea esan nahi du, harekiko atxikimendu pertsonala biziagotzea, haren egitasmoan uste ona izatea, haren egitarauarekin bat egitea, haren jarrera geugan berregitea…; horrela, haren egitasmorako jende gehiago irabazteko.
Honako hau izan liteke gaur egun ikurritz bat kristau-elkarte batentzat: Jesusen ondoren ibili. Guztien buru hura ezarri. Igandero gogoratu hura, gure aurretik doan lider gisa. Beste dinamika bat sortu. Jesu Kristori hurbilagotik jarraitzea ipini erdigunetzat. Gure kristau-elkarteak egiaz eraldatuko lirateke. Beste bat izango litzateke Eliza.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA - CA

25/01/2015
Diumenge 3 durant l’any – B
Marc 1,14-20

ANAR DARRERE DE JESÚS

Quan el Baptista fou empresonat, Jesús anà a Galilea i va començar a «anunciar la Bona Notícia de Déu». Segons Marc, no ensenya pròpiament una doctrina perquè els seus deixebles l’aprenguin i difonguin correctament. Jesús anuncia un esdeveniment que ja està passant. Ell ja l’està vivint i vol compartir la seva experiència amb tothom.
Marc resumeix així el seu missatge: «S’ha complert el temps»: ja no cal mirar cap enrere. «El Regne de Déu és a prop»: doncs vol construir un món més humà. «Convertiu-vos»: no podeu seguir com si res estigués passant; canvieu la vostra manera de pensar i d’actuar. «Creieu en aquesta Bona Notícia». Aquest projecte de Déu és la millor notícia que podeu sentir.
Després d’aquest solemne resum, la primera actuació de Jesús és buscar col•laboradors per tirar endavant el seu projecte. Jesús va «passant vora el llac de Galilea». Ha començat el seu camí. És un profeta itinerant que cerca seguidors per fer amb ells un recorregut apassionant: viure obrint camins al regne de Déu. No és un rabí assegut en la seva càtedra, que cerca alumnes per formar una escola religiosa. Ser cristià no és aprendre doctrines, sinó seguir Jesús en el seu projecte de vida.
Qui pren la iniciativa és sempre Jesús. S’acosta, fixa la seva mirada en aquells quatre pescadors i els crida a donar una orientació nova a les seves vides. Sense la seva intervenció, no neix mai un veritable cristià. Els creients hem de viure amb més fe la presència viva de Crist i la seva mirada sobre cadascun de nosaltres. Si no és ell, qui pot donar una nova orientació a les nostres vides?
Però el més decisiu és escoltar des de dins la seva crida: «Veniu amb mi». No és tasca d’un dia. Escoltar aquesta crida significa despertar la confiança en Jesús, revifar la nostra adhesió personal a ell, tenir fe en el seu projecte, identificar-nos amb el seu programa, reproduir en nosaltres les seves actituds… i, d’aquesta manera, guanyar més persones per al seu projecte.
Aquest podria ser avui un bon lema per a una comunitat cristiana: Anar darrere de Jesús. Posar-lo al capdavant de tot. Recordar-lo cada diumenge com el líder que va davant nostre. Generar una nova dinàmica. Centrar-ho tot en seguir més de prop Jesucrist. Les nostres comunitats cristianes es transformarien. L’Església seria diferent.

José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat

HOMILIA - GL

25/01/2015
3 Tempo Ordinario – B
Marcos 1,14-20

IRMOS DETRÁS DE XESÚS

Cando o Bautista foi detido, Xesús veu a Galilea e comezou a «proclamar a Boa Noticia de Deus». Segundo Marcos, non ensina propiamente unha doutrina para que os seus discípulos a aprendan e difundan correctamente. Xesús anuncia un acontecemento que xaestá ocorrendo. El xao está avivir e quere compartir a súa experiencia con todos.
Marcos resume así a súa mensaxe: «Cumpriuse o prazo»: xa non hai que mirar cara atrás. «Está preto o reino de Deus»: pois quere construír un mundo máis humano. «Convertédevos»: non podedes seguir coma se nada estivese ocorrendo; cambiade o voso xeito de pensar e de actuar. «Crede nesta Boa Noticia». Este proxecto de Deus é a mellor noticia que podedes escoitar.
Logo deste solemne resumo, a primeira actuación de Xesús é buscar colaboradores para levar adiante o seu proxecto. Xesús vai «pasando xunto ao lago de Galilea» comezou o seu camiño. É un profeta itinerante que busca seguidores para facer con eles un percorrido apaixonante: vivir abrindo camiños ao reino de Deus. Non é un rabino sentado na súa cátedra, que busca alumnos para formar unha escola relixiosa. Ser cristián non é aprender doutrinas, senón seguirmos a Xesús no seu proxecto de vida.
O que toma a iniciativa sempre é Xesús. Achégase, fixa a súa mirada naqueles catro mariñeiros e chámaos a daren unha orientación nova ás súas vidas. Sen a súa intervención, non nace nunca un verdadeiro cristián. Os crentes temos de vivirmos con máis fe a presenza viva de Cristo e a súa mirada sobre cada un de nós. Se non é el, quen pode dar unha nova orientación ás nosas vidas?
Pero o máis decisivo é escoitarmos desde dentro a súa chamada: «Vinde detrás de min». Non é tarefa dun día. Escoitar esta chamada significa espertarmos á confianza en Xesús, reavivarmos a nosa adhesión persoal a el, termos fe no seu proxecto, identificármonos co seu programa, reproducirmos en nós as súas actitudes? e, deste xeito, gañar máis persoas para o seu proxecto.
Este podería ser hoxe un bo lema para unha comunidade cristiá: Ir detrás de Xesús. Poñelo á fronte de todos. Recordalo cada domingo como o líder que vai por diante de nós. Xerar unha nova dinámica. Centralo todo en seguirmos máis de cerca a Xesús Cristo. As nosas comunidades cristiás transformaríanse. A Igrexa sería diferente.

José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire

HOMILIA -IT

25/01/2015
3 domenica Tempo Ordinario –B
Marco 1,14-20

ANDARE DIETRO A GESÙ

Quando il Battista fu messo in prigione, Gesù andò in Galilea e cominciò a «proclamare la Buona Notizia di Dio». Secondo Marco, non insegna propriamente una dottrina perché i suoi discepoli l’apprendano e la diffondano correttamente. Gesù annuncia un evento che sta accadendo. Egli lo sta già vivendo e vuole condividere la sua esperienza con tutti.
Marco riassume così il suo messaggio: «Il tempo è compiuto»: non bisogna volgersi indietro. «È vicino il regno di Dio»: perché vuole costruire un mondo più umano. «Convertitevi»: non potete continuare come se niente fosse accaduto; cambiate il vostro modo di pensare e di agire. «Credete in questa Buona Notizia». Questo progetto di Dio è la più bella notizia che potete ascoltare.
Dopo questo solenne compendio, la prima opera di Gesù è cercare collaboratori per portare avanti il suo progetto. Gesù sta «passando lungo il lago di Galilea». Ha incominciato il suo cammino. È un profeta itinerante che cerca seguaci per fare con loro un percorso appassionante: vivere aprendo cammini al regno di Dio. Non è un rabbino seduto alla sua cattedra, che cerca alunni per formare una scuola religiosa. Essere cristiano non è apprendere dottrine, ma seguire Gesù nel suo progetto di vita.
Chi prende l’iniziativa è sempre Gesù. Si avvicina, fissa lo sguardo su quei quattro pescatori e li chiama a dare un orientamento nuovo alla loro vita. Senza il suo intervento, non nasce mai un vero cristiano. Noi credenti dobbiamo vivere con maggior fede la presenza viva di Cristo e il suo sguardo su ciascuno di noi. Se non è lui, chi può dare un orientamento nuovo alle nostre vite?
Ma la cosa più decisiva è ascoltare dal di dentro la sua chiamata: «Venite dietro a me». Non è compito di un giorno. Ascoltare questa chiamata significa risvegliare la confidenza in Gesù, ravvivare la nostra adesione personale a lui, avere fede nel suo progetto, identificarci con il suo programma, riprodurre in noi i suoi atteggiamenti… e, in questa maniera, guadagnare più persone al suo progetto.
Questo potrebbe essere oggi un bel motto per una comunità cristiana: Andare dietro a Gesù. Porlo davanti a tutti. Ricordarlo ogni domenica come il leader che cammina davanti a noi. Generare una nuova dinamica. Centrare tutto nel seguire più da vicino Gesù Cristo. Le nostre comunità cristiane si trasformerebbero. La Chiesa sarebbe diversa.

José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo

HOMILIA - FR

25/01/2015
3 Temps Ordinaire – B
Marc 1,14-20

SUIVRE JESUS

Lorsque Jean Baptiste fut arrêté, Jésus vint en Galilée et commença «à proclamer la Bonne Nouvelle de Dieu». D’après Marc, il n’enseigne pas à proprement parler une doctrine que les disciples devraient apprendre et diffuser correctement. Jésus annonce un événement qui est déjà en train d’arriver. Il le vit déjà et il veut partager avec tous son expérience.
Marc résume ainsi son message: «Le temps est accompli»: il ne faut plus regarder en arrière. «Le royaume de Dieu est proche»: car il veut construire un monde plus humain. «Convertissez-vous»: vous ne pouvez pas vivre comme si rien n’était arrivé; changez votre manière de penser et d’agir. «Croyez à la Bonne Nouvelle». Ce projet de Dieu est la meilleure nouvelle que vous pouvez entendre.
Après ce résumé solennel, la première action de Jésus est de chercher des collaborateurs pour mener à bien son projet; Jésus «passe le long du lac de Galilée». Il a commencé son cheminement. C’est un prophète itinérant qui cherche des disciples pour faire avec eux un parcours passionnant : ouvrir des chemins au royaume de Dieu. Ce n’est pas un rabbin assis sur sa chaire, qui cherche des élèves pour former une école religieuse. Etre chrétien ne consiste pas à apprendre des doctrines, mais à suivre Jésus dans son projet de vie.
Jésus prend toujours l’initiative. Il se rapproche, fixe son regard sur ces quatre pêcheurs et les appelle à donner à leur vie une nouvelle orientation. Sans son intervention, jamais ne peut naître un chrétien; nous, les croyants, nous devons avoir plus de foi en la présence vivante du Christ et en son regard sur chacun de nous. Si ce n’est pas lui, qui peut alors donner à nos vies une nouvelle orientation?
Mais le plus décisif est d’entendre son appel au dedans de nous. «Venez à ma suite». Ce n’est pas un travail d’un jour. Entendre cet appel signifie éveiller notre confiance en Jésus, raviver notre adhésion personnelle à lui, avoir foi en son projet, nous identifier à son programme, reproduire en nous ses attitudes… et, de cette manière, gagner beaucoup de personnes pour son projet.
Voici ce qui pourrait être un bon leitmotiv aujourd’hui, pour une communauté chrétienne: Marcher à la suite Jésus. Le placer au devant de tous; se rappeler de Lui chaque dimanche comme notre leader qui marche devant nous. Générer une nouvelle dynamique. Tout centrer sur la suite de Jésus de plus près. Nos communautés chrétiennes seraient transformées. L’Église serait différente.

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna

HOMILIA - PT

25/01/2015
3 Tempo Ordinario – B
Marcos 1,14-20

IR ATRÁS DE JESUS

Quando João Baptista foi detido, Jesus veio para a Galileia e começou a «proclamar a Boa Nova de Deus». Segundo Marcos, não ensina propriamente uma doutrina para que os Seus discípulos a aprendam e difundam correctamente. Jesus anuncia um acontecimento que está já a ocorrer. Ele já o está a viver e quer partilhar a Sua experiência com todos.
Marcos resume assim a Sua mensagem: «Cumpriu-se o tempo»: já não tem de se olhar para trás. «Está próximo o reino de Deus»: pois quer construir um mundo mais humano. «Convertei-vos»: não podeis continuar como se nada estivesse a acontecer; mudai a vossa forma de pensar e de actuar. «Acreditai nesta Boa Nova». Este projecto de Deus é a melhor notícia que podeis escutar.
Depois deste solene resumo, a primeira actuação de Jesus é procurar colaboradores para levar adiante o Seu projecto. Jesus «passa junto ao lago da Galileia». Começou o Seu caminho. É um profeta itinerante que procura seguidores para fazer com eles um percurso apaixonante: viver abrindo caminhos ao reino de Deus. Não é um rabi sentado na Sua cátedra, que procura alunos para formar uma escola religiosa. Ser cristão não é aprender doutrinas, mas seguir Jesus no Seu projecto de vida.
Quem toma a iniciativa é sempre Jesus. Aproxima-se, fixa o Seu olhar naqueles quatro pescadores e chama-os a dar uma orientação nova às suas vidas. Sem a Sua intervenção, não nasce nunca um verdadeiro cristão. Os crentes, temos de viver com mais fé a presença viva de Cristo e o Seu olhar sobre cada um de nós. Se não é Ele, quem pode dar uma nova orientação às nossas vidas?
Mas o mais decisivo é escutar de dentro da Sua Chamada: «Vinde atrás de mim». Não é tarefa para um dia. Escutar esta chamada significa despertar a confiança em Jesus, reavivar a nossa adesão pessoal a Ele, ter fé no Seu projeto, identificar-nos com o Seu programa, reproduzir em nós as Suas atitudes … e, desta forma, ganhar mais pessoas para o Seu projeto.
Este poderia ser hoje um bom lema para uma comunidade cristã: Ir atrás de Jesus. Colocá-Lo à frente de todos. Recordá-Lo cada domingo como o líder que vai à frente de nós. Gerar uma nova dinâmica. Centrar tudo em seguir mais próximo de Jesus Cristo. As nossas comunidades cristãs transformar-se-iam. A Igreja seria diferente.

José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez

HOMILIA - EN

01/25/2015
3rd Sunday in Ordinary Time – B
Mark 1,14-20

GO AFTER JESUS

When the Baptist got arrested, Jesus came to Galilee and started to «proclaim the Good News of God». According to Mark, he doesn’t actually teach a doctrine that his disciples need to learn and spread correctly. Jesus announces an event that is already happening. He’s already living it and he wants to share his experience with everyone.
Mark summarizes his message this way: «The time is fulfilled» –don’t look backwards anymore. «The kingdom of God is close at hand» –since God wants to build a more human world. «Repent» –you can’t go on as if nothing was happening; change your way of thinking and acting. «Believe the gospel». This project of God’s is the best news that one could ever hear.
After this solemn summary, the first thing Jesus does is seek co-workers to advance his project. Jesus goes «walking along by the Lake of Galilee». He’s begun his journey. He is a wandering prophet who seeks followers in order to make a passion-filled trip with them: going about opening paths to God’s reign. He isn’t a rabbi sitting around on his teaching chair, who looks for students in order to form a religious school. To be Christian isn’t to learn doctrines, but to follow Jesus in his project of life.
The one who takes the initiative is always Jesus. He draws near, fixes his gaze on those four fishermen and calls them to give their lives a new direction. Without his intervention, a true Christian is never born. We believers have to live more faithfully the living presence of Christ and perceive his gaze over each one of us. If it isn’t Jesus, then who can give our lives a new direction?
But what’s most decisive is to hear his call within: «Come after me». This isn’t a task for one day. To hear this call means to awaken a trust in Jesus, revive our personal attachment to him, have faith in his project, indentify ourselves with his program, reproduce his attitudes within ourselves… and this way gain more people for his project.
This could be a good motto for a Christian community today: Go after Jesus. Put him in front of every person. Remember him each Sunday as the leader who’s going on in front of us. Generate a new dynamic. Center everything in more closely following Jesus Christ. Our Christian communities would be transformed. The Church would be different.

José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


lunes, 12 de enero de 2015

01/18/2015 - 2nd Sunday in Ordinary Time – B

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre, José Antonio Pagola nos visitó en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos la conferencia:
"Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción". 
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .

Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------


HOMILIA - ES

18-01-2015
2 Tiempo Ordinario – B
Juan 1,35-42

APRENDER A VIVIR

El evangelista Juan ha puesto un interés especial en indicar a sus lectores cómo se inició el pequeño grupo de seguidores de Jesús. Todo parece casual. El Bautista se fija en Jesús que pasaba por allí y les dice a los discípulos que lo acompañan: «Este es el Cordero de Dios».
Probablemente, los discípulos no le han entendido gran cosa, pero comienzan a «seguir a Jesús». Durante un tiempo, caminan en silencio. No ha habido todavía un verdadero contacto con él. Están siguiendo a un desconocido y no saben exactamente por qué ni para qué.
Jesús rompe el silencio con una pregunta: «¿Qué buscáis?» ¿Qué esperáis de mí? ¿Queréis orientar vuestra vida en la dirección que llevo yo? Son cosas que es necesario aclarar bien. Los discípulos le dicen: «Maestro, ¿dónde vives?» ¿Cuál es el secreto de tu vida? ¿Qué es vivir para ti? Al parecer, no buscan conocer nuevas doctrinas. Quieren aprender de Jesús un modo diferente de vivir. Quieren vivir como él.
Jesús les responde directamente: «Venid y lo veréis». Haced vosotros mismos la experiencia. No busquéis información de fuera. Venid a vivir conmigo y descubriréis cómo vivo yo, desde dónde oriento mi vida, a quiénes me dedico, por qué vivo así.
Este es el paso decisivo que necesitamos dar hoy para inaugurar una fase nueva en la historia del cristianismo. Millones de personas se dicen cristianas, pero no han experimentado un verdadero contacto con Jesús. No saben cómo vivió, ignoran su proyecto. No aprenden nada especial de él.
Mientras tanto, en nuestras iglesias no tenemos capacidad para engendrar nuevos creyentes. Nuestra palabra ya no resulta atractiva ni creíble. Al parecer, el cristianismo, tal como nosotros lo entendemos y vivimos, interesa cada vez menos. Si alguien se nos acercara a preguntarnos: «dónde vivís», «qué hay de interesante en vuestras vidas», ¿cómo responderíamos?
Es urgente que los cristianos se reúnan en pequeños grupos para aprender a vivir al estilo de Jesús escuchando juntos el evangelio. Él es más atractivo y creíble que todos nosotros. Puede engendrar nuevos seguidores, pues enseña a vivir de manera diferente e interesante.

José Antonio Pagola

HOMILIA - EU

2015-01-18
Urteko 2. Igandea – B
Joan 1,35-42

BIZITZEN IKASI

Joan ebanjelariak ardura berezia izan du Jesusen jarraitzaileen talde koxkorra nola hasi zen adierazteko. Dena ustekabean gertatu dela dirudi. Han zihoan Jesusez ohartu da Bataiatzailea eta hari jarraitzeko diotse bere ikasleei: «Hau da Jainkoaren Bildotsa».
Segur aski, ezer gutxi ulertu dute ikasleek, baina «Jesusi jarraitzen» hasi dira. Alditxo batez, isilik doaz. Ez dute artean harekin benetako harremanik izan. Ezezagun bati jarraitzen diote, eta ez dakite zehatz, ez zergatik, ez zertako.
Jesusek eten du isiltasuna, galdera batez: «Zeren bila zabiltzate?» Zer espero duzue nigandik? Nik daramadan norabidea hartu nahi al duzu, bizitzeko? Ondo argitu beharreko gauzak dira. Ikasleek diotse: «Maisu, non bizi zara?» Zein da zure bizitzaren ezkutukia? Zer da zuretzat bizitzea? Itxuraz, ez dabiltza doktrina berri baten bila. Bizitzeko era desberdin bat nahi dute ikasi Jesusengandik. Hura bezala bizi nahi dute.
Zuzenean erantzun die Jesusen: «Etorri eta ikusiko duzue». Egin zeuek esperientzia. Ez ibili kanpotiko informazio bila. Etorri nirekin bizitzera eta ikusiko duzue nola bizi naizen, nondik nora orientatzen dudan neure bizia, zeinez arduratzen naizen, zergatik naizen bizi horrela.
Horra gaur beharrezkoa dugun urrats erabakitzailea, kristautasunaren historian aro berri bati hasiera emateko. Milioika lagunek dio kristaua dela, baina ez dute esperimentatu zinezko harremanik Jesusekin. Ez dakite nola bizi zen, ez dute haren egitasmoaren berririk. Ez dute ikasi hartaz ezer berezirik.
Bitartean, gure elizetan ez dugu gaitasunik fededun berriak sortzeko. Gure hitza ez da jada, ez erakarle, ez sinesgarri. Itxuraz, kristautasuna, guk hartzen eta bizi dugun moduan, gero eta gutxiago zaio axola jendeari. Norbait hurbilduko balitzaigu galdezka «non bizi zara?», «zer du interesgarririk zure bizitzak», zer erantzungo genioke?
Premia handikoa da kristauak talde txikitan elkartzea, elkarrekin ebanjelioa entzunez Jesus nola bizi zen ikasteko. Gu guztiok baino erakarleago eta sinesgarriago da hura. Jarraitzaile berriak sorraraz ditzake hark, era desberdinean eta interesgarrian bizitzen irakasten baitu.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA - CA

18-01-2015
Diumenge II durant l’any – B
Joan 1,35-42

APRENDRE A VIURE

L’evangelista Joan ha posat un interès especial en indicar als seus lectors com es va iniciar el petit grup de seguidors de Jesús. Tot sembla casual. El Baptista es fixa en Jesús que passava per allà i diu als deixebles que l’acompanyen: «Mireu l’Anyell de Déu».
Probablement, els deixebles no l’han entès gaire, però comencen a «seguir Jesús». Durant un temps, caminen en silenci. No hi ha hagut encara un veritable contacte amb ell. Estan seguint un desconegut i no saben exactament per què ni per a què.
Jesús trenca el silenci amb una pregunta: «Què busqueu?» Què espereu de mi? Voleu orientar la vostra vida en la direcció que porto jo? Són coses que cal aclarir bé. Els deixebles li diuen: «Mestre, on habites?» Quin és el secret de la teva vida? Què és viure per a tu? Pel que sembla, no busquen conèixer noves doctrines. Volen aprendre de Jesús una manera diferent de viure. Volen viure com ell.
Jesús els respon directament: «Veniu i ho veureu». Feu vosaltres mateixos l’experiència. No busqueu informació de fora. Veniu a viure amb mi i descobrireu com visc jo, des d’on oriento la meva vida, a qui em dedico, per què visc així.
Aquest és el pas decisiu que necessitem fer avui per inaugurar una fase nova en la història del cristianisme. Milions de persones es diuen cristianes, però no han experimentat un veritable contacte amb Jesús. No saben com va viure, ignoren el seu projecte. No aprenen res especial d’ell.
Mentrestant, en les nostres Esglésies no tenim capacitat per engendrar nous creients. La nostra paraula ja no resulta atractiva ni creïble. Pel que sembla, el cristianisme, tal com nosaltres l’entenem i vivim, interessa cada vegada menys. Si algú se’ns apropés a preguntar «on viviu», «què hi ha d’interessant en les vostres vides», com respondríem?
És urgent que els cristians es reuneixin en petits grups per aprendre a viure a l’estil de Jesús escoltant junts l’evangeli. Ell és més atractiu i creïble que tots nosaltres. Pot engendrar nous seguidors, ja que ensenya a viure de manera diferent i interessant.

José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat

HOMILIA - GL

18-01-2015
2 Tempo Ordinario – B
Xoán 1,35-42

APRENDERMOS A VIVIR

O evanxelista Xoán puxo un interese especial en indicar aos seus lectores como se iniciou o pequeno grupo de seguidores de Xesús. Todo parece casual. O Bautista fíxase en Xesús, que pasaba por alí, e dilles aos discípulos que o acompañan: «Este é o Cordeiro de Deus».
Probabelmente, os discípulos non lle entenderon gran cousa, pero comezan a «seguiren a Xesús». Durante un tempo, camiñan en silencio. Non houbo aínda un verdadeiro contacto con el. Están seguindo a un descoñecido e non saben exactamente por que nin para que.
Xesús rompe o silencio cunha pregunta: «Que buscades?» Que esperades de min? Queredes orientar a vosa vida na dirección que levo eu?
Son cousas que é necesario aclarar ben. Os discípulos dinlle: «Mestre, onde vives?» Cal é o segredo da túa vida? Que é vivir para ti? Ao parecer, non buscan coñecer novas doutrinas. Queren aprender de Xesús un modo diferente de viviren. Queren vivir coma el.
Xesús respóndelles directamente: «Vinde e verédelo». Facede vós mesmos a experiencia. Non busquedes información de fóra. Vinde vivir comigo e descubriredes como vivo eu, desde onde oriento a miña vida, a quen me dedico, por que vivo así.
Este é o paso decisivo que necesitamos darmos hoxe para inaugurar unha fase nova na historia do cristianismo. Millóns de persoas dinse cristiás, pero non experimentaron un verdadeiro contacto con Xesús. Non saben como viviu, ignoran o seu proxecto. Non aprenden nada especial del.
Mentres tanto, nas nosas Igrexas non temos capacidade para procrearmos novos crentes. A nosa palabra xa non resulta atractiva nin críbel. Ao parecer, o cristianismo, tal como nós o entendemos e vivimos, interesa cada vez menos. Se alguén se achegase a preguntarnos «onde vivides», «que hai de interesante nas vosas vidas»? Como responderiamos?
É urxente que os cristiáns se reúnan en pequenos grupos para aprenderen a vivir ao estilo de Xesús escoitando xuntos o evanxeo. El é máis atractivo e críbeldo que todos nós. Pode procrear novos seguidores, pois ensina a vivir de xeito diferente e interesante.

José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire

HOMILIA -IT

18-01-2015
2 domenica Tempo Ordinario – B
Giovanni 1,35-42

IMPARARE A VIVERE

L’evangelista Giovanni ha messo una cura particolare nell’indicare ai suoi lettori come iniziò il piccolo gruppo di seguaci di Gesù. Tutto sembra casuale. Il Battista fissa lo sguardo su Gesù che passava di lì e dice ai discepoli che lo accompagnano: «Ecco l’Agnello di Dio».
Probabilmente i discepoli non hanno capito granché, e però cominciano ad «andare dietro a Gesù». Per un certo tempo camminano in silenzio. Non hanno avuto ancora un vero contatto con lui. Stanno seguendo uno sconosciuto e non sanno esattamente perché né in quale direzione.
Gesù rompe il silenzio con una domanda: «Che cercate?». Che aspettate da me? Volete orientare la vostra vita nella mia direzione? Sono cose che bisogna chiarire bene. I discepoli gli dicono: «Maestro, dove abiti?» Qual è il segreto della tua vita? Che cosa è vivere per te? A quanto pare, non cercano di conoscere nuove dottrine. Vogliono imparare da Gesù un modo diverso di vivere. Vogliono vivere come lui.
Gesù risponde loro direttamente: «Venite e vedrete». Fate voi stessi l’esperienza. Non cercate informazioni dal di fuori. Venite a vivere con me e scoprirete come vivo io, da dove prendo orientamento per la mia vita, a chi mi dedico, perché vivo così.
Questo è il passo decisivo che oggi dobbiamo fare per inaugurare una fase nuova nella storia del cristianesimo. Milioni di persone si dicono cristiane, ma non hanno sperimentato un vero contatto con Gesù. Non sanno come è vissuto, ignorano il suo progetto. Non imparano nulla di importante da lui.
E intanto, noi, nelle nostre Chiese, non siamo capaci di generare nuovi credenti. La nostra parola non risulta più attraente né credibile. A quanto pare, il cristianesimo, come noi lo intendiamo e viviamo, interessa sempre più di meno. Se qualcuno ci si avvicinasse a chiederci: «Dove vivete», «Che c’è di interessante nelle vostre vite», come risponderemmo?
È urgente che i cristiani si riuniscano in piccoli gruppi per imparare a vivere secondo lo stile di Gesù, ascoltando insieme il Vangelo. Il quale è più attraente e credibile di tutti noi. Può generare nuovi seguaci, poiché insegna a vivere in maniera diversa e interessante.

José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo

HOMILIA - FR

18-01-2015
2 Temps Ordinaire – B
Jean 1,35-42

APPRENDRE À VIVRE

L’évangéliste Jean met un intérêt particulier à indiquer à ses lecteurs comment le petit Groupe de disciples de Jésus est né. Tout semble arriver par hasard. Jean Baptiste voit Jésus qui passait par là et dit aux disciples qui l’accompagnent: «Voici l’Agneau de Dieu».
Les disciples n’ont sûrement pas compris grand chose, mais ils commencent à «suivre Jésus». Pendant un bout de temps, ils cheminent en silence. Il ne s’est pas établi encore un véritable contact avec lui. Ils suivent un inconnu et ne savent pas exactement ni pour quoi ni pour quoi faire.
Jésus brise le silence avec une question: «Que cherchez-vous?» Qu’est-ce que vous attendez de moi? Voulez-vous orienter votre vie dans la même direction que la mienne? Ce sont là des choses à bien clarifier. Les disciples lui disent: «Maître, où habites-tu?» Quel est le secret de ta vie? Pour toi, c’est quoi vivre? Apparemment, ils ne cherchent pas de nouvelles doctrines. Ils veulent apprendre de Jésus une manière de vivre différente. Ils veulent vivre comme lui.
Jésus leur répond directement: «Venez et vous verrez». Faites vous-mêmes l’expérience. Ne vous renseignez pas au dehors. Venez vivre avec moi et vous découvrirez comment je vis, à partir de quoi j’oriente ma vie, à qui je me consacre et pourquoi je vis ainsi.
C’est là le pas décisif que nous avons besoin de faire aujourd’hui pour inaugurer une nouvelle étape dans l’histoire du christianisme. Des millions de personnes se disent chrétiennes, mais elles n’ont pas expérimenté un véritable contact avec Jésus. Elles ne savent pas comment Jésus a vécu, elles ignorent son projet. Elles n’apprennent de lui rien de spécial.
En même temps, dans nos Eglises nous avons perdu la capacité d’engendrer de nouveaux croyants. Notre parole n’est plus attrayante ni crédible. Apparemment, le christianisme, tel que nous le comprenons et vivons, intéresse de moins en moins. Si quelqu’un s’approchait de nous pour nous demander: «Où habitez-vous»? «Qu’y a-t-il d’intéressant dans vos vies»?, Comment répondrions-nous?
Il est urgent que les chrétiens se rassemblent dans de petits groupes pour apprendre à vivre à la manière de Jésus en écoutant ensemble l’évangile. Il est, lui, plus attrayant et plus crédible que nous tous. Il peut engendrer de nouveaux disciples, car il apprend à vivre d’une manière différente et intéressante.

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna

HOMILIA - PT

18-01-2015
2 Tiempo Ordinario – B
João 1,35-42

APRENDER A VIVER

O evangelista João colocou um interesse especial em indicar aos seus leitores como se iniciou o pequeno grupo de seguidores de Jesus. Tudo parece casual. João Baptista fixa-se em Jesus que passava e diz aos discípulos que o acompanham: «Este é o Cordeiro de Deus».
Provavelmente, os discípulos não terão entendido grande coisa, mas começam a «seguir Jesus». Durante um tempo, caminham em silêncio. Não houve todavia um verdadeiro contacto com Ele. Seguem um desconhecido e não sabem exatamente porquê nem para quê.
Jesus rompe o silêncio com uma pergunta: «Quê procurais?» Quê esperais de mim? Quereis orientar a vossa vida na direção que Eu levo? São assuntos que é necessário aclarar bem. Os discípulos dizem-Lhe: «Mestre, onde vives?» Qual é o segredo da Tua vida? Que é viver para Ti? Ao que parece, não procuram conhecer novas doutrinas. Querem aprender de Jesus um modo diferente de viver. Querem viver como Ele.
Jesus responde-lhes diretamente: «Vinde e vereis». Fazei vos mesmos a experiência. Não procureis informação de fora. Vinde viver comigo e descobrireis como vivo Eu, Desde donde oriento a Minha vida, a quem me dedico, porquê vivo assim.
Este é o passo decisivo que necessitamos dar hoje para inaugurar uma fase nova na história do cristianismo. Milhões de pessoas dizem-se cristã, mas não experimentaram um verdadeiro contacto com Jesus. Não sabem como viveu, ignoram o Seu projeto. Não aprendem nada de especial Dele.
Entretanto, nas nossas Igrejas não temos capacidade para gerar novos crentes. A nossa palavra já não resulta atrativa nem credível. Ao que parece, o cristianismo, tal como nós o entendemos e vivemos, interessa cada vez menos. Se alguém se aproxima a perguntar-nos «Onde viveis» «que há de interessante em vossas vidas», Como responderíamos?
É urgente que os cristãos se reúnam em pequenos grupos para aprender a viver ao estilo de Jesus escutando juntos o evangelho. Ele é mais atrativo e credível que todos nós. Pode gerar novos seguidores, pois ensina a viver de forma diferente e interessante.

José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez

HOMILIA - EN

01-18-2015
2nd Sunday in Ordinary Time – B
John 1,35-42

LEARN TO LIVE

John the Evangelist is especially interested in indicating to his readers how the small group of Jesus’ followers began. It all looks casual. The Baptist looks at Jesus who is passing by and tells his disciples to go with him: «This is the Lamb of God».
Probably those disciples didn’t understood what’s going on, but they begin «to follow Jesus». For awhile, they walk in silence. They haven’t yet talked with him. They’re following someone unknown and they don’t know exactly why or where.
Jesus breaks the silence with a question: «What do you want?» What do you want from me? Do you want to direct your lives in the direction I’m going? These are things that need to be made very clear. The disciples say to him: «Master, where do you live?» What is the secret of your life? What does it means to live for you? Seemingly they aren’t looking for new doctrines. They want to learn a different way of living from Jesus. They want to live like he does.
Jesus answers them straight out: «Come and see». Have the experience yourselves. Don’t look for information from outside. Come to live with me and you will discover how I live, from where I direct my life, to whom I’m dedicated, why I live this way.
This is the decisive step we need to make today in order to inaugurate a new phase in the history of Christianity. Millions of people say they’re Christians, but they haven’t experienced a true contact with Jesus. They don’t know how he lived, they’re ignorant of his project. They don’t learn anything special from him.
Meanwhile, in our Churches we don’t have the capacity of engendering new believers. Our word no longer ends up attractive or believable. It seems that Christianity, the way we understand and live it, interests others less and less. If someone were to come to us and ask us «where do you live», «what’s interesting in your lives?»: how would we respond?
It’s urgent that Christians come together in small groups in order to learn to live in the style of Jesus, listening together to the Gospel. He is more attractive and believable than all of us. He can engender new followers, since he teaches a way of living that is different and interesting.

José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com