Inicio (Página inicial del blog de la Iglesia de Sopelana)
Jose Antonio Pagolaren Homiliak (Jose Antonio Pagolaren Homiliaren horria)
Homilias de Jose Antonio Pagola (Página Homilias de Jose Antonio Pagola)
Videos de conferencias de Jose Antonio Pagola (Página Conferencias de Jose Antonio Pagola)
José Antonio Pagola: He recibido con satisfacción la resolución definitiva de la Congregación Romana para la Doctrina de la Fe sobre mi libro, Jesús.Aproximación histórica.
Jose Antonio Pagolaren homiliak hainbat hizkuntzetan
Homilias de José Antonio Pagola en diferantes idiomas
Jose Antonio Pagola homilies in different languages
HOMILIA - ES
17 de marzo de 2013
5 Cuaresma (C)
Juan 8, 1-11
TODOS
NECESITAMOS PERDÓN
Según su costumbre, Jesús ha
pasado la noche a solas con su Padre querido en el Monte de los Olivos.
Comienza el nuevo día, lleno del Espíritu de Dios que lo envía a
"proclamar la liberación de los cautivos...y dar libertad a los oprimidos.
Pronto se verá rodeado por un gentío que acude a la explanada del templo para
escucharlo.
De pronto, un grupo de escribas y
fariseos irrumpe trayendo a "una mujer sorprendida en adulterio". No
les preocupa el destino terrible de la mujer. Nadie le interroga de nada. Está
ya condenada. Los acusadores lo dejan muy claro: "La Ley de Moisés nos
manda apedrear a las adúlteras. Tú, ¿qué dices?
La situación es dramática: los
fariseos están tensos, la mujer angustiada, la gente expectante. Jesús guarda
un silencio sorprendente. Tiene ante sí a aquella mujer humillada, condenada
por todos. Pronto será ejecutada. ¿Es esta la última palabra de Dios sobre esta
hija suya?
Jesús, que está sentado, se
inclina hacia el suelo y comienza a escribir algunos trazos en tierra.
Seguramente busca luz. Los acusadores le piden una respuesta en nombre de la
Ley. Él les responderá desde su experiencia de la misericordia de Dios: aquella
mujer y sus acusadores, todos ellos, están necesitados del perdón de Dios.
Los acusadores sólo están
pensando en el pecado de la mujer y en la condena de la Ley. Jesús cambiará la
perspectiva. Pondrá a los acusadores ante su propio pecado. Ante Dios, todos
han de reconocerse pecadores. Todos necesitan su perdón.
Como le siguen insistiendo cada
vez más, Jesús se incorpora y les dice: "El que esté sin pecado, que le
tire la primera piedra". ¿Quiénes sois vosotros para condenar a muerte a
esa mujer, olvidando vuestros propio pecados y vuestra necesidad del perdón y de
la misericordia de Dios?
Los acusadores "se van
retirando uno tras otro". Jesús apunta hacia una convivencia donde la pena
de muerte no puede ser la última palabra sobre un ser humano. Más adelante,
Jesús dirá solemnemente: "Yo no he venido para juzgar al mundo sino para
salvarlo".
El diálogo de Jesús con la mujer
arroja nueva luz sobre su actuación. Los acusadores se han retirado, pero la
mujer no se ha movido. Parece que necesita escuchar una última palabra de
Jesús. No se siente todavía liberada. Jesús le dice "Tampoco yo te
condeno. Vete y, en adelante no peques más".
Le ofrece su perdón, y, al mismo
tiempo, le invita a no pecar más. El perdón de Dios no anula la
responsabilidad, sino que exige conversión. Jesús sabe que "Dios no quiere
la muerte del pecador sino que se convierta y viva".
José Antonio Pagola
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Anuncia el perdón inmerecido de Dios a todos.
Pásalo.
HOMILIA - EU
2013ko martxoaren
17a
Garizumako 5.
Igandea C
Joan 8, 1-11
GUZTIOK DUGU BARKAZIO BEHARRA
Ohitura
duenez, Oliamendin eman du Jesusek gaua, bakarrik, bere Aita kutunarekin.
Jainkoaren Espirituaz beterik hasi nahi du egun berria; hark bidali du
«gatibuei liberazioa hots egitera… eta zapalduak askatzera». Laster inguratuko
zaio jendetza handi bat, tenpluaren zelaigunera hari entzutera etorria.
Bat-batean,
idazkari- eta fariseu-talde bat etorri da, «adulterioan
harrapatu duten emakume bat» dakartela. Ez zaie axola emakumearen zori
izugarria. Emakumeari inork ez dio galderarik egin. Jada heriotzara galdua da.
Salatzaileek argi utzi dute: «Moisesen legeak emakume adulteriogileak harrika
hiltzeko agindua eman digu. Zuk, zer diozu?»
Dramatikoa
da egoera: fariseuak urduri daude, emakumea estu, jendea zer gertatuko. Jesus
isilik harrigarriro. Bere aurrean du emakume umiliatu hura, guztiek gaitzetsia.
Laster hilko dute. Hau ote da Jainkoaren azken hitza bere alaba honetaz?
Jesus
eseria dago, eta lurrerantz makurtu da, eta lurrean zirriborroak idazten hasi.
Segur aski, argi bila dabil. Akusatzaileek erantzun bat eskatzen diote Legearen
izenean. Jainkoaren errukiaz duen esperientziatik erantzungo die: emakumea eta
akusatzaileak, guztiak dira Jainkoaren barkazioaren beharrean.
Alabaina,
akusatzaileak, soilik, emakumearen bekatua dute buruan eta Legearen kondena.
Jesusek aldatu egingo du ikusmira. Beren bekatua jarriko die begi aurrean
akusatzaileei. Jainkoaren aurrean, guztiek aitortu behar dute bekatari direla.
Guztiak dira haren barkazio-beharrean.
Gero
eta gehiago eskatzen diotelako, zutik jarri eta esaten die Jesusek: «Zuetan bekaturik ez duenak, bola diezaiola
lehen harria». Zein zarete zuek emakume hau heriotzara galtzeko, zeuen
bekatuaz eta Jainkoaren barkazio- eta erruki-beharraz ahaztuz?
Akusatzaileek,
orduan, «alde egin dute batak bestearen
ondoren». Jesusek elkar bizitza iradokitzen du; hartan, pertsona bati
dagokionez, azken hitza ez du izango heriotza-zigorrak. Geroago, goraki esango
du: «Ni ez naiz etorri mundua juzgatzera, salbatzera baizik».
Jesusek
emakumearekin izan duen solasak beste argi bat eskaini digu haren jardueraz.
Akusatzaileak joan dira, baina emakumea ez da mugitu. Ematen du, Jesusen azken
hitza entzun beharra duela. Artean ez da sentitu guztiz liberatua. Jesusek
diotso: «Nik ere ez zaitut gaitzesten.
Zoaz eta, aurrerantzean, ez gehiago bekaturik egin».
Bere
barkazioa eskaini dio; aldi berean, gehiago bekaturik ez egitera gonbidatu du.
Jainkoaren barkazioak ez du desegiten erantzukizuna, bihotz-berritzea eskatzen
du. Jesusek badaki «Jainkoak ez duela nahi bekataria hiltzea, baizik eta
bihotz-berritu eta bizi dadin nahi du».
José Antonio Pagola
BERRI ONAK Sare Ebanjelizatzailea
Hots egizu Jainkoaren merezi gabeko barkazioa
guztientzat.
Bidali hau.
HOMILIA - CA
17 de març de 2013
Diumenge V de
Quaresma (C)
Joan 8, 1-11
TOTS NECESSITEM PERDÓ
Segons
el seu costum, Jesús ha passat la nit tot sol amb el seu Pare estimat a la
Muntanya de les Oliveres. Comença el nou dia, ple de l'Esperit de Déu que
l'envia a "proclamar l'alliberament dels captius... i donar llibertat als
oprimits. Aviat es veurà envoltat per una gentada que va a l'esplanada del
temple per escoltar-lo.
Tot
d'una, un grup de mestres de la llei i fariseus irromp portant "una dona
que havia estat sorpresa cometent adulteri". No els preocupa la destinació
terrible de la dona. Ningú l'interroga de res. Està ja condemnada. Els
acusadors ho deixen molt clar: "Moisès en la Llei ens ordenà d'apedregar
aquestes dones. I tu, què hi dius?
La
situació és dramàtica: els fariseus estan tensos, la dona angoixada, la gent
expectant. Jesús guarda un silenci sorprenent. Té davant seu aquella dona
humiliada, condemnada per tots. Aviat serà executada. És aquesta l'última
paraula de Déu sobre aquesta filla seva?
Jesús,
que seu, s'inclina cap a terra i comença a escriure alguns traços a terra.
Segurament busca llum. Els acusadors li demanen una resposta en nom de la Llei.
Ell els contestarà des de la seva experiència de la misericòrdia de Déu: la
dona i els seus acusadors, tots ells, estan necessitats del perdó de Déu.
Els
acusadors només estan pensant en el pecat de la dona i en la condemna de la
Llei. Jesús canviarà la perspectiva. Posarà als acusadors davant del seu propi
pecat. Davant Déu, tothom ha de reconèixer-se pecador. Tots necessiten el seu
perdó.
Com
que continuen insistint en la pregunta, Jesús s'incorpora i els diu:
"Aquell de vosaltres que no tingui pecat, que tiri la primera pedra".
Qui sou vosaltres per condemnar a mort aquesta dona, oblidant els vostres
propis pecats i la vostra necessitat del perdó i de la misericòrdia de Déu?
Els
acusadors "s'anaren retirant l'un darrere l'altre". Jesús apunta cap
a una convivència on la pena de mort no pot ser l'última paraula sobre un ésser
humà. Més endavant, Jesús dirà solemnement: "Jo no he vingut per jutjar el
món sinó per salvar-lo".
El
diàleg de Jesús amb la dona ofereix una nova llum sobre la seva actuació. Els
acusadors s'han retirat, però la dona no s'ha mogut. Sembla que necessita
escoltar una última paraula de Jesús. No se sent encara alliberada. Jesús li
diu "Jo tampoc no et condemno. Vés-te'n i, d'ara endavant no pequis
més".
Li
ofereix el seu perdó, i, a la vegada, la convida a no pecar més. El perdó de
Déu no anul•la la responsabilitat, sinó que exigeix conversió. Jesús sap que
"Déu no vol la mort del pecador sinó que es converteixi i visqui".
José Antonio Pagola
Xarxa evangelitzadora BONES NOTÍCIES
Anuncia a tothom el perdó immerescut de Déu.
Passa-ho!
HOMILIA - GL
17 de marzo de 2013
5º da Coresma (C)
Xóan 8, 1-11
TODOS
NECESITAMOS PERDÓN
Segundo o seu costume, Xesús
pasou a noite a soas co seu Pai benquerido no Monte das Oliveiras. Comeza o
novo día, cheo do Espírito de Deus que o envía para "proclamar a
liberación dos cativos...e dar liberdade aos oprimidos.
Ben axiña se verá rodeado dun
grande xentío que acode para escoitalo á explanada do templo.
De súpeto, un grupo de escribas e
fariseos irrompe traendo "unha muller sorprendida en adulterio". Non
lles preocupa o destino terribel da muller. Ninguén a interroga de nada. Xa
está condenada. Os acusadores déixano moi claro: "A Lei de Moisés mándanos
apedrar ás adúlteras. Ti, que dis?
A situación é dramática: os
fariseos están tensos, a muller angustiada, a xente expectante. Xesús garda un
silencio sorprendente. Ten diante si aquela muller humillada, condenada por
todos. E será executada. Porén, será esta a última palabra de Deus sobre esta
filla súa?
Xesús, sentado, inclínase para ao
chan e comeza a escribir uns trazos na terra. De seguro que busca luz. Os
acusadores, no nome da Lei, pídenlle unha resposta.
El responderalles desde a súa
experiencia da misericordia de Deus: Aquela muller e os seus acusadores, todos
eles, están necesitados do perdón de Deus.
Os acusadores só están a pensar
no pecado da muller e na condena da Lei.
Xesús cambiará a perspectiva.
Poñerá aos acusadores diante do seu propio pecado. Ante Deus, todos teñen de
recoñecérense pecadores. Todos necesitan o seu perdón.
Como seguen a insistírenlle cada
vez máis, Xesús incorpórase e dilles: "O que estea sen pecado, que lle
tire a primeira pedra". Quen sodes vós para condenardes á morte a esa
muller, esquecendo os vosos propio pecados e a vosa necesidade do perdón e da
misericordia de Deus? Os acusadores "vanse retirando un tras outro".
Xesús apunta cara a unha
convivencia onde a pena de morte non pode ter a última palabra sobre dun ser
humano.
Máis adiante, Xesús dirá
solemnemente: "Eu non vin xulgar o mundo senón a salvalo".
O diálogo posterior de Xesús coa
muller proxecta nova luz sobre a súa actuación. Os acusadores retiráronse, pero
a muller non se moveu. Parece que necesita de escoitar unha última palabra de
Xesús. Non se sente aínda liberada.
Xesús dille "Tampouco eu te
condeno. Vaite e, en diante, non peques máis".
Ofrécelle o seu perdón, e, ao
mesmo tempo, invítaa a non pecar máis.
O perdón de Deus non anula a
responsabilidade, senón que esixe conversión. Xesús sabe que "Deus non
quere a morte do pecador senón que se converta e viva".
José Antonio Pagola
Traduciu: Xaquín Campo Freire
Rede evanxelizadora BOAS NOTICIAS
Anuncia o perdón inmerecido de Deus a todos.
Pásao.
HOMILIA -IT
17 marzo 2013
V Quaresima (C)
Lc 8, 1-11
TUTTI ABBIAMO BISOGNO DI PERDONO
Secondo
la sua abitudine, Gesù ha passato la notte da solo con il Padre amato, sul
Monte degli Olivi. Comincia il nuovo giorno, pieno dello Spirito di Dio che lo
manda a “proclamare la liberazione dei prigionieri… e a dare la libertà agli
oppressi”. Presto si vedrà circondato da una folla che accorre alla spianata
del tempio per ascoltarlo.
Subito,
un gruppo di scribi e farisei irrompe trascinando una donna sorpresa in
adulterio. Non sono preoccupati del terribile destino della donna. Nessuno le
chiede nulla. È già condannata. Gli accusatori lo dicono chiaramente: Mosè,
nella Legge, ci ha comandato di lapidare donne come questa. Tu cosa dici?
La
situazione è drammatica: i farisei sono tesi, la donna angosciata, la gente in
attesa. Gesù mantiene un silenzio sorprendente. Ha davanti a sé quella donna
umiliata, condannata da tutti. Presto sarà lapidata. È questa l’ultima parola
di Dio su questa sua figlia?
Gesù,
che è seduto, si china verso terra e comincia a scrivere alcuni tratti nella
polvere. Sicuramente cerca luce. Gli accusatori gli chiedono una risposta in
nome della Legge. Egli risponderà loro a partire dalla sua esperienza della
misericordia di Dio: quella donna e i suoi accusatori, tutti, hanno bisogno del
perdono di Dio.
Gli
accusatori stanno solo pensando al peccato della donna e alla condanna della
Legge. Gesù cambierà la prospettiva. Porrà gli accusatori di fronte al loro
peccato. Davanti a Dio tutti devono riconoscersi peccatori. Tutti hanno bisogno
del suo perdono.
Poiché
continuano a insistere sempre di più, Gesù si alza e dice loro: Chi di voi è
senza peccato, getti per primo la pietra contro di lei. Chi siete voi per
condannare a morte questa donna, dimenticando il vostro peccato e il vostro
bisogno del perdono e della misericordia di Dio?
Gli
accusatori se ne andarono uno dietro l’altro. Gesù orienta verso una convivenza
in cui la pena di morte non può essere l’ultima parola su un essere umano. Più
avanti Gesù dirà solennemente: “Non sono venuto per giudicare il mondo, ma per
salvarlo”.
Il
dialogo di Gesù con la donna porta nuova luce sul suo agire. Gli accusatori se
ne sono andati, ma la donna non si è mossa. Sembra avere bisogno di ascoltare
un’ultima parola di Gesù. Non si sente ancora liberata. Gesù le dice: Neanch’io
ti condanno; va’ e d’ora in poi non peccare più.
Le
offre il suo perdono e, nello stesso tempo, la invita a non peccare più. Il
perdono di Dio non annulla la responsabilità, ma esige conversione. Gesù sa che
“Dio non vuole la morte del peccatore ma che si converta e viva”.
José Antonio Pagola
Rete evangelizzatrice BUONE NOTIZIE
Annuncia il perdono immeritato di Dio a tutti.
Diffondilo.
HOMILIA - FR
17 mars 2013
5 Carême (C)
Jean 8, 1-11
NOUS AVONS TOUS BESOIN DE PARDON
Comme
il en avait l’habitude, Jésus a passé la
nuit tout seul avec son Père bien-aimé dans le Mont des Oliviers. Il commence
une nouvelle journée, rempli de l’Esprit de Dieu, qui l’envoie « proclamer la
délivrance des captifs…et la libération
des opprimés ». Il se verra bientôt,
entouré d’une foule venue l’écouter sur l’esplanade du temple.
Soudain,
un groupe de scribes et de pharisiens fait irruption amenant «une femme prise en flagrant délit
d’adultère ». Ce n’est pas le destin terrible qui attend cette femme qui
les inquiète. Personne ne lui pose de question. Elle est déjà condamnée. Pour
les accusateurs c’est très clair : « La
loi de Moïse nous demande de lapider les
femmes adultères ». Et toi, qu’en dis-tu ?
La
situation devient dramatique: les pharisiens sont tendus, la femme est
angoissée et les gens attendent. Jésus garde un silence surprenant. Il a devant
lui cette femme humiliée, condamnée par tous. Elle sera bientôt mise à mort.
Est-ce aussi le dernier mot de Dieu sur cette femme, sa fille ?
Jésus,
qui est assis, se penche vers le sol et commence à écrire quelques traits par
terre. Il cherche sûrement de la lumière. Les accusateurs lui demandent une
réponse au nom de la Loi. Mais lui va leur répondre à partir de son expérience
de la miséricorde de Dieu : eux tous, cette femme et ses accusateurs, ont
besoin du pardon de Dieu.
Les
accusateurs ne pensent qu’au péché de la femme et à la condamnation de la
Loi. Jésus change de perspective. Il met
les accusateurs devant leur propre péché. Tous doivent se reconnaître pécheurs
devant Dieu. Tous ont besoin de pardon.
Comme
ils insistent de plus en plus, Jésus se lève et leur dit: “Que celui qui est sans péché lui jette la première pierre”. Qui
êtes-vous pour condamner à mort cette femme, tout en oubliant vos propres
péchés et votre besoin du pardon et de la miséricorde de Dieu ?
Les
accusateurs “commencent à se retirer l’un après l’autre”. Jésus vise une vie en
société où la peine de mort ne peut être
le dernier mot sur un être humain. Quelque temps après, Jésus dira
solennellement : « Je ne suis pas venu pour juger le monde mais pour qu’il soit
sauvé »
Le
dialogue de Jésus avec la femme donne un éclairage nouveau à son agissement.
Les accusateurs se sont retirés mais la femme n’a pas bougé. Elle semble avoir
besoin d’entendre le dernier mot de Jésus. Elle ne se sent pas encore libérée.
Jésus lui dit : « Moi non plus, je ne te
condamne pas. Va et désormais ne pèche plus ».
Il
lui offre son pardon tout en l’invitant à ne plus pécher. Le pardon de Dieu
n’annule pas la responsabilité mais il exige la conversion. Jésus sait que «
Dieu ne veut pas la mort du pécheur mais qu’il se convertisse et qu’il vive ».
José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna, csv
Réseau d’évangélisation BONNES NOUVELLES
Annonce le pardon immérité que Dieu offre à tous!
Fais passer ce message !
HOMILIA - PT
17 de Março de 2013
5 Quaresma (C)
Joâo 8, 1-11
TODOS NECESSITAMOS DE PERDÃO
Segundo
o Seu costume, Jesus passou a noite a sós com o Seu Pai querido no Monte das
Oliveiras. Começa o novo dia, cheio do Espírito de Deus que o envia a
"proclamar a libertação dos cativos...e dar liberdade aos oprimidos.
Depressa se verá rodeado por gente que acode à explanada do templo para
escutá-Lo.
De
pronto, um grupo de escribas e fariseus irrompe trazendo "uma mulher
surpreendida em adultério". Não lhes preocupa o destino terrível da
mulher. Ninguém a interroga de nada. Está já condenada. Os acusadores deixam-no
muito claro: "A Lei de Moisés manda-nos apedrejar as adúlteras. Tu, que
dizes?
A
situação é dramática: os fariseus estão tensos, a mulher angustiada, as pessoas
expectantes. Jesus guarda um silêncio surpreendente. Tem ante si aquela mulher
humilhada, condenada por todos. Pronto será executada. É esta a última palavra
de Deus sobre esta filha Sua?
Jesus,
que está sentado, inclina-se para o chão e começa a escrever alguns traços na
terra. Seguramente procura luz. Os acusadores pedem-lhe uma resposta em nome da
Lei. Ele responderá desde a Sua experiência da misericórdia de Deus: aquela
mulher e os seus acusadores, todos eles, estão a necessitar do perdão de Deus.
Os
acusadores só estão a pensar no pecado da mulher na condenação da Lei. Jesus
mudará a perspectiva. Colocará os acusadores ante o seu próprio pecado. Ante
Deus, todos hão-de reconhecer-se pecadores. Todos necessitam o Seu perdão.
Como
continuam a insistir cada vez mais, Jesus ergue-se e diz-lhes: "O que
esteja sem pecado, que lhe atire a primeira pedra". Quem sois vós para
condenar à morte essa mulher, esquecendo os vossos próprios pecados e a vossa
necessidade de perdão e da misericórdia de Deus?
Os
acusadores "vão-se retirando um após outro". Jesus aponta para uma
convivência onde a pena de morte não pode ser a última palavra sobre um ser
humano. Mais adiante, Jesus dirá solenemente: "Eu não vim para julgar o
mundo mas para salvá-lo".
O
diálogo de Jesus com a mulher lança nova luz sobre a sua atuação. Os acusadores
retiraram-se, mas a mulher não se moveu. Parece que necessita escutar uma
última palavra de Jesus. Não se sente todavia libertada. Jesus diz-lhe
"Tampouco eu te condeno. Vai e, não peques mais".
Oferece-lhe
o Seu perdão e, ao mesmo tempo, convida-a a não pecar mais. O perdão de Deus
não anula a responsabilidade, mas que exige conversão. Jesus sabe que
"Deus não quer a morte do pecador mas que se converta e viva".
José Antonio Pagola
Rede evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Anuncia o perdão imerecido de Deus a todos.
Passa-o
HOMILIA - EN
Mar. 17, 2013
5th Sunday of Lent (C)
John 8: 1-11
WE ALL NEED FORGIVENESS
As is his custom, Jesus has spent the night alone with
his dear Father on the Mount of Olives.
He’s beginning a new day, full of God’s Spirit who sends him to
“proclaim freedom to the captives…and bring liberty to the oppressed.” Right away we see him surrounded by a crowd
that fills the plaza of the temple to listen to him.
Suddenly a group of scribes and Pharisees break in,
bringing along “a woman who had been caught committing adultery”. They aren’t worried about the terrible
destiny awaiting this woman. No one
questions anything. She’s already
condemned. Her accusers put it very
clearly: “The Law of Moses commands us to stone adulterers. What do you have to say?”
It’s a dramatic situation: the Pharisees are tense,
the woman terrified, the people waiting expectantly. Jesus keeps a surprising silence. He has before him that humiliated woman,
condemned by everyone. She will soon be
executed. Is that God’s last word about
this daughter of God’s?
Jesus, who is seated, bends down to the ground and begins
to write something in the dust.
Certainly he’s seeking enlightenment.
The accusers demand his response in the name of the Law. He will give them a response from his
experience of God’s mercy: that woman and her accusers, all of them, are in
need of God’s forgiveness.
The accusers are only thinking of the woman’s sin and
the Law’s condemnation. Jesus will
change the perspective. He will place
the accusers in front of their own sinfulness.
Before God, all have to recognize themselves as sinners. All need God’s forgiveness.
Since they keep on insisting , Jesus stands up and
says to them: “Let the one among you who is guiltless be the first to throw a
stone at her.” Who are you to condemn
this woman to death, forgetting your own sins and your own need for God’s
forgiveness and mercy?
The accusers “went away one by one”. Jesus points to a way of living together
where the death penalty can’t be the last word about a human being. Later on, Jesus will solemnly say: “I haven’t
come to judge the world, but to save it.”
Jesus’ dialogue with the woman throws new light on
what he’s doing. The accusers are gone,
but the woman is still there. It appears
that she needs to hear the last word from Jesus. She doesn’t feel freed yet. Jesus tells her “Neither do I condemn
you. Go away, and from this moment sin
no more.”
He offers her forgiveness, and at the same time, he
invites her to sin no more. God’s
forgiveness doesn’t do away with responsibility, but does demand
conversion. Jesus knows that “God
doesn’t desire the death of the sinner, but that the sinner be converted and
live.”
José Antonio Pagola
Evangelization Network BUENAS NOTICIAS
Announce God’s unmerited mercy for all.
Pass it on.
HOMILIA - CN
2013年3月17日
5封斋期(C)
约翰福音8:1-11
我们都需要宽恕
像往常一样,在橄榄山上耶稣与他所爱的父单独交谈了一夜。新的一天开始了,他充满了天主的神,被派遣去“向俘虏宣告释放……使被压迫者获得自由”。很快地,他被从圣殿赶来聆听他的人群所包围。
突然,一群经师和法利塞人打断了他,带来了“一个正在犯奸淫时被抓住的妇人”。没有人在乎这个女人最后的命运,没有询问也没有审问,她已经被判罪了。指控者们已经说得很明白:“梅瑟的法律命令我们用石头砸死这样的妇人。你怎么说?”
场面是非常戏剧性的:法利塞人紧张而兴奋,妇人忧虑而绝望,人群急于知道下文。耶稣却出乎意料地沉默了。在他面前的这个卑贱的女人已经被众人定了罪,很快就要被处死了。难道这就是天主对他女儿的最后决定吗?
耶稣,原本是坐着,现在弯下腰去开始在地上写字。显然他正在寻找光照。指控者以法律之名向他要求以一个答复。他从父的慈悲的经验中给予一个回答:那个女人和她的指控者,所有的人,都需要天主的宽恕。
这些指控者只看到那个女人的罪和法律规定的惩罚。耶稣却改变了看问题的角度,他把指控者的罪摆在他们面前。在天主面前,我们所有的人都应该承认我们是罪人,我们都需要他的宽恕。
由于他们不停地追问,耶稣就站起身来,对他们说:“你们中间谁没有罪,先向她投石吧”。你们是谁,竟忘了自己的罪与对天主仁慈宽恕的需要而判定这个女人死刑?
指控者们“一个一个地溜走了”。耶稣确信并指出死刑不是人类的最终命运。之后,他将庄严地宣布:“我来不是为审判世界,而是为拯救世界”。
耶稣与罪妇的对话给这个事件注入了新的光照。指控者们已经离开了,可罪妇没有动,似乎她需要听听耶稣的话,她还没有感觉到释放。耶稣对她说:“我也不定你的罪。去吧,以后不要再犯罪了”。
耶稣给予她宽恕,同时,邀请她不再继续犯罪。天主的宽恕并不废除人的责任,而是要求悔改。耶稣知道“天主不愿意罪人死亡,而愿意他悔改而生活”。
若瑟×安多尼∙帕戈拉.
翻译者: 宁远
红传福音的好消息
传播福音的力量。
通过。
No hay comentarios:
Publicar un comentario