Inicio (Página inicial del blog de la Iglesia de Sopelana)
Jose Antonio Pagolaren Homiliak (Jose Antonio Pagolaren Homiliaren horria)
Homilias de Jose Antonio Pagola (Página Homilias de Jose Antonio Pagola)
Videos de conferencias de Jose Antonio Pagola (Página Conferencias de Jose Antonio Pagola)
José Antonio Pagola: He recibido con satisfacción la resolución definitiva de la Congregación Romana para la Doctrina de la Fe sobre mi libro, Jesús.Aproximación histórica.
Jose Antonio Pagolaren homiliak hainbat hizkuntzetan
Homilias de José Antonio Pagola en diferantes idiomas
Jose Antonio Pagola homilies in different languages
ES - DE LA DUDA A LA FE
EU - DUDA-MUDATIK FEDERA
CA - DEL DUBTE A LA FE
IT - DAL DUBBIO ALLA FEDE
FR - DU DOUTE A LA FOI
PT - DA DÚVIDA À FÉ
HOMILIA - ES
7 de abril de 2013
2 Pascua (C)
Juan 20, 19-31
DE LA
DUDA A LA FE
El hombre moderno ha aprendido a
dudar. Es propio del espíritu de nuestros tiempos cuestionarlo todo para
progresar en conocimiento científico. En este clima la fe queda con frecuencia
desacreditada. El ser humano va caminando por la vida lleno de incertidumbres y
dudas.
Por eso, todos sintonizamos sin
dificultad con la reacción de Tomás, cuando los otros discípulos le comunican
que, estando él ausente, han tenido una experiencia sorprendente: "Hemos
visto al Señor". Tomás podría ser un hombre de nuestros días. Su respuesta
es clara: "Si no lo veo...no lo creo".
Su actitud es comprensible. Tomás
no dice que sus compañeros están mintiendo o que están engañados. Solo afirma
que su testimonio no le basta para adherirse a su fe. Él necesita vivir su
propia experiencia. Y Jesús no se lo reprochará en ningún momento.
Tomás ha podido expresar sus
dudas dentro de grupo de discípulos. Al parecer, no se han escandalizado. No lo
han echado fuera del grupo. Tampoco ellos han creído a las mujeres cuando les
han anunciado que han visto a Jesús resucitado. El episodio de Tomás deja
entrever el largo camino que tuvieron que recorrer en el pequeño grupo de
discípulos hasta llegar a la fe en Cristo resucitado.
Las comunidades cristianas
deberían ser en nuestros días un espacio de diálogo donde pudiéramos compartir
honestamente las dudas, los interrogantes y búsquedas de los creyentes de hoy.
No todos vivimos en nuestro interior la misma experiencia. Para crecer en la fe
necesitamos el estímulo y el diálogo con otros que comparten nuestra misma
inquietud.
Pero nada puede remplazar a la
experiencia de un contacto personal con Cristo en lo hondo de la propia
conciencia. Según el relato evangélico, a los ocho días se presenta de nuevo
Jesús. No critica a Tomás sus dudas. Su resistencia a creer revela su
honestidad. Jesús le muestra sus heridas.
No son "pruebas" de la
resurrección, sino "signos" de su amor y entrega hasta la muerte. Por
eso, le invita a profundizar en sus dudas con confianza: "No seas
incrédulo, sino creyente". Tomas renuncia a verificar nada. Ya no siente
necesidad de pruebas. Solo sabe que Jesús lo ama y le invita a confiar:
"Señor mío y Dios mío".
Un día los cristianos
descubriremos que muchas de nuestras dudas, vividas de manera sana, sin perder
el contacto con Jesús y la comunidad, nos pueden rescatar de una fe superficial
que se contenta con repetir fórmulas, para estimularnos a crecer en amor y en
confianza en Jesús, ese Misterio de Dios encarnado que constituye el núcleo de
nuestra fe.
José Antonio Pagola
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Ayuda a difundir la fe en Cristo resucitado.
Pásalo.
HOMILIA - EU
2013ko apirilaren
7a
Pazkoaldiko 2.
Igandea C
Joan 20,19-31
DUDA-MUDATIK FEDERA
Gizaki
modernoak ikasi du duda-mudarik izaten. Gure garai honetako espirituak bere
berea du dena zalantzan jartzea, ezagutza zientifikoan aurrera egiteko.
Ingurugiro honetan fedearen izena lausoturik gelditzen da sarritan. Gizakia
ziurtasun-gabezia eta duda-muda artean bizi da.
Horregatik,
guztiok sintonizatzen dugu, nekerik gabe, Tomasek izan duen erreakzioarekin,
beste ikasleek aditzera eman diotenean, bera kanpoan zelarik, esperientzia
txundigarria izan dutela: «Jauna ikusi diagu». Eta hark gordin erantzun die:
«Ikusten ez baduk, ez diat sinetsiko».
Ulergarria
da haren jarrera. Tomasek ez dio lagunak gezurretan ari direnik edo engainatu
nahi dutenik. Soilik dio, ez duela aski haien testigantza, haien fedeari
atxikitzeko. Bere esperientzia bizi beharra du. Eta Jesusek ez dio
aurpegiratuko inoiz ere.
Tomasek
aukera izan du bere duda-muda adierazteko ikasleen taldean. Itxuraz, haiek ere
ez dira eskandalizatu. Ez dute taldetik kanporatu. Berek ere ez diete sinetsi
emakumeei, Jesus berpizturik ikusi dutela adierazi dietenean. Tomasen pasadizo
honek barruntarazten digu, ikasleen talde txiki hark ibilbide luzea egin behar
izan zuela Kristo berpiztuagan sinestera iristeko.
Kristau-elkarteek,
gure egunotan, elkarrizketarako gune izan beharko lukete, fededunen duda-mudak,
galdekizunak eta bilaketak era jatorrean partekatu ahal izateko. Ez dugu bizi
guztiok, geure barnean, esperientzia bera. Fedean hazten joateko, beharrezkoak
ditugu estimulua eta elkarrizketa gure kezka bera bizi dutenekin.
Alabaina,
ezin ordeztu du ezerk ere Kristorekin, bihotz-hondoan, norberak bizi izandako
harreman pertsonala. Ebanjelioko kontakizunaren arabera, handik zortzi egunera
berriro aurkeztu zaie Jesus. Tomasi ez dio aurpegiratu bere duda-muda.
Sinesteko agertu duen gogortasunaz bere ondradutasuna azaldu du. Jesusek bere
zauriak erakutsi dizkio.
Ez
dira piztueraren «froga», baizik eta seinale dira, Jesusen maitasunaren eta
heriotzaraino bere burua eskaini izanaren seinale. Horregatik, bere duda-mudak
konfiantzaz sakontzera gonbidatu du: «Ez izan sinesgabe, baizik sinestedun».
Eta Tomasek uko egin dio ezer egiaztatu behar izateari. Ez du jada
froga-beharrik. Soilik badaki Jesusek maite duela eta konfiantza izatera
gonbidatzen duela: «Ene Jauna eta ene Jainkoa».
Halako
batean kristauek jakingo dugu ezen geure duda-mudetarik askok, era sanoan eta
Jesusekiko eta elkartearekiko harremanak hautsi gabe bizi baditugu, azaleko
fede batetik, hau da, formula hutsak errepikatzearekin aski izaten duen fede
batetik, ateratzen lagunduko digutela, eta haztera eragingo digutela Jesusekiko
maitasunean eta konfiantzan; alegia, gure fedearen muina den gizon egindako
Jainkoaren misterio horretan haztera eragingo digutela.
José Antonio Pagola
BERRI ONAK Sare Ebanjelizatzailea
Lagundu Kristo berpiztuarekiko fedea
zabaltzen.
Bidali hau.
HOMILIA - CA
7 d’abril de 2013
Diumenge II de
Pasqua (C)
Joan 20, 19-31
DEL DUBTE A LA FE
L'home
modern ha après a dubtar. És propi de l'esperit dels nostres temps
qüestionar-ho tot per a progressar en coneixement científic. En aquest clima la
fe queda sovint desacreditada. L'ésser humà va caminant per la vida ple
d'incerteses i de dubtes.
Per
això, tots sintonitzem sense dificultat amb la reacció de Tomàs, quan els
altres deixebles li comuniquen que, mentre era absent, han tingut una
experiència sorprenent: "Hem vist el Senyor". Tomàs podria ser un
home dels nostres dies. La seva resposta és clara: "Si no ho veig ... no
ho crec".
La
seva actitud és comprensible. Tomàs no diu que els seus companys estan mentint
o que estan enganyats. Només afirma que amb el seu testimoni no en té prou per
adherir-se a la seva fe. Ell necessita viure la seva pròpia experiència. I
Jesús no li ho retraurà en cap moment.
Tomás
ha pogut expressar els seus dubtes dins del grup dels deixebles. Pel que
sembla, no s'han escandalitzat. No l'han fet fora fora del grup. Tampoc ells
han cregut les dones quan els han anunciat que han vist Jesús ressuscitat.
L'episodi de Tomàs deixa entreveure el llarg camí que van haver de recórrer el
petit grup de deixebles fins arribar a la fe en Crist ressuscitat.
Les
comunitats cristianes haurien de ser en els nostres dies un espai de diàleg on
poguéssim compartir honestament els dubtes, els interrogants i recerques dels
creients d'avui. No tots vivim en el nostre interior la mateixa experiència.
Per créixer en la fe necessitem l'estímul i el diàleg amb altres que
comparteixen la nostra mateixa inquietud.
Però
res pot reemplaçar l'experiència d'un contacte personal amb Crist al fons de la
pròpia consciència. Segons el relat evangèlic, als vuit dies es presenta de nou
Jesús. No critica a Tomàs els seus dubtes. La seva resistència a creure revela
la seva honestedat. Jesús li mostra les seves ferides.
No són
"proves" de la resurrecció, sinó "signes" del seu amor i
entrega fins a la mort. Per això, el convida a aprofundir en els seus dubtes
amb confiança: "No siguis incrèdul, sigues creient". Tomas renuncia a
verificar res. Ja no sent necessitat de proves. Només sap que Jesús l'estima i
el convida a confiar: "Senyor meu i Déu meu!".
Un
dia els cristians descobrirem que molts dels nostres dubtes, viscuts de manera
sana, sense perdre el contacte amb Jesús i la comunitat, ens poden rescatar
d'una fe superficial que s'acontenta amb repetir fórmules, per estimular-nos a
créixer en amor i en confiança en Jesús, aquest Misteri de Déu encarnat que
constitueix el nucli de la nostra fe.
José Antonio Pagola
Xarxa evangelitzadora BONES NOTÍCIES
Ajuda a difondre la fe en Crist ressuscitat.
Passa-ho!
HOMILIA - GL
7 de abril de 2013.
2
Pascua (C)
Xoán 20, 19-31
DA DÚBIDA
Á FE
O home moderno aprendeu a
dubidar. É propio do espírito dos nosos tempos cuestionarmos todo para
progresarmos no coñecemento científico. Neste clima a fe fica con frecuencia
desacreditada. O ser humano vai camiñando pola vida cheo de incertezas e
dúbidas.
Por iso, todos sintonizamos sen
dificultade coa reacción de Tomás, cando os outros discípulos lle comunican
que, estando el ausente, tiveran unha experiencia sorprendente: "vimos ao
Señor". Tomás podería ser un home dos nosos días. A súa resposta é clara:
"Si non o vexo...non o creo".
A súa actitude é comprensíbel.
Tomás non di que os seus compañeiros están mentindo ou que están enganados. Só
afirma que o testemuño deles non lle abonda para adherirse á súa fe. El
necesita vivir a súa propia experiencia. E Xesús non llo reprochará en ningún
momento.
Tomás puido expresar as súas
dúbidas dentro de grupo de discípulos. Ao parecer, non se escandalizaron. Non o
botaron fóra do grupo. Tampouco eles creron ás mulleres cando lles anunciaron
que viran a Xesús resucitado.
O episodio de Tomás deixa
entrever o longo camiño que tiveron de percorreren no pequeno grupo de
discípulos ata chegaren á fe en Cristo resucitado.
As comunidades cristiás deberían
ser nos nosos días un espazo de diálogo onde puidésemos compartirmos
honestamente as dúbidas, os interrogantes e procuras dos crentes de hoxe. Non
todos vivimos no noso interior a mesma experiencia. Para crecermos na fe
necesitamos o estímulo e o diálogo con outros que comparten a nosa mesma
inquietude.
Pero nada pode remplazar á
experiencia dun contacto persoal con Cristo no fondo da propia conciencia.
Segundo o relato evanxélico, aos
oito días preséntase de novo Xesús. Non lle critica a Tomás as súas dúbidas. A
súa resistencia a crer revela a súa honestidade. Xesús móstralle as súas
feridas.
Non son "probas" da
resurrección, senón "signos" do seu amor e entrega ata a morte. Por
iso, invítao a profundar nas súas dúbidas con confianza: "Non sexas incrédulo,
senón crente". Tomas renuncia a verificar nada. Xa non sente necesidade de
probas. Só sabe que Xesús o ama e invítao a confiar: " Meu Señor e meu
Deus ".
Un día os cristiáns descubriremos
que moitas das nosas dúbidas, vividas de xeito san, sen perdermos o contacto
con Xesús e coa comunidade, pódennos rescatar dunha fe superficial que se
contenta con repetir fórmulas, para estimularnos a crecermos en amor e en
confianza en Jesús, ese Misterio de Deus encarnado que constitúe o núcleo da
nosa fe.
José Antonio Pagola
Traduciu: Xaquín Campo Freire
Rede evanxelizadora BOAS NOTICIAS
Axuda a difundir a fe en Cristo resucitado.
Pásao.
HOMILIA -IT
7 aprile 2013
II Pasqua (C)
Gv 20, 19-31
DAL DUBBIO ALLA FEDE
L’uomo
moderno ha imparato a dubitare. È tipico dello spirito dei nostri tempi mettere
tutto in questione per progredire nella conoscenza scientifica. In questo clima
la fede resta frequentemente screditata. L’essere umano va camminando nella
vita pieno di incertezze e dubbi.
Per
questo, tutti ci sintonizziamo senza difficoltà con la reazione di Tommaso,
quando gli altri discepoli gli comunicano che, lui assente, hanno avuto una
sorprendente esperienza: Abbiamo visto il Signore. Tommaso potrebbe essere un
uomo dei nostri giorni. La sua risposta è chiara: Se non vedo… non credo.
Il
suo atteggiamento è comprensibile. Tommaso non dice che i suoi compagni stanno
mentendo o che si sono ingannati. Afferma solo che la loro testimonianza non
gli basta per aderire alla loro fede. È necessario che viva la propria
esperienza. E Gesù non glielo rimprovererà mai.
Tomaso
ha potuto esprimere i suoi dubbi all’interno del gruppo dei discepoli. Non
sembra che se ne siano scandalizzati. Non l’hanno cacciato fuori del gruppo.
Nemmeno loro hanno creduto alle donne quando hanno annunciato di aver visto
Gesù risorto. L’episodio di Tommaso lascia intravedere il lungo cammino che
dovettero percorrere nel piccolo gruppo dei discepoli per arrivare alla fede in
Cristo risorto.
Le
comunità cristiane dovrebbero essere ai nostri giorni uno spazio di dialogo in
cui poter condividere onestamente i dubbi, gli interrogativi e le ricerche dei
credenti di oggi. Non tutti viviamo dentro di noi la stessa esperienza. Per
crescere nella fede abbiamo bisogno dello stimolo e del dialogo con altri che
condividono la nostra stessa inquietudine.
Niente,
però, può rimpiazzare l’esperienza di un contatto personale con Cristo nel
profondo della propria coscienza. Secondo il racconto evangelico, otto giorni
dopo si presenta di nuovo Gesù. Non rimprovera a Tommaso i suoi dubbi. La sua
resistenza a credere rivela la sua onestà. Gesù gli mostra le sue ferite.
Non
sono “prove” della risurrezione, ma “segni” del suo amore e del suo consegnarsi
fino alla morte. Per questo lo invita ad andare a fondo nei suoi dubbi con
fiducia: Non essere incredulo, ma credente. Tommaso rinuncia a ogni verifica.
Non sente più il bisogno di prove. Sa soltanto che Gesù lo ama e lo invita ad
avere fiducia: Signore mio e Dio mio.
Un
giorno noi cristiani scopriremo che molti dei nostri dubbi, vissuti in maniera
sana, senza perder il contatto con Gesù e la comunità, ci possono riscattare da
una fede superficiale che si contenta di ripetere formule, per stimolarci a
crescere nell’amore e nella fiducia in Gesù, questo Mistero di Dio incarnato
che costituisce il nucleo della nostra fede.
José Antonio Pagola
Rete di evangelizzazione BUONE NOTIZIE
Aiuta a propagare la fede in Cristo risorto.
Diffondilo.
HOMILIA - FR
7 avril 2013
2 Pâques (C)
Jean 20, 19-31
DU DOUTE A LA FOI
L’homme
moderne a appris à douter. C’est propre à l’esprit de notre temps de tout
mettre en question pour progresser dans la connaissance scientifique. Dans ce
contexte, la foi est souvent discréditée. L’être humain chemine à travers la
vie plein d’incertitudes et de doutes.
C’est
pourquoi nous sommes tous facilement en
accord avec la réaction de Thomas, lorsque les autres disciples lui
communiquent qu’en son absence, ils ont vécu une expérience surprenante : «
Nous avons vu le Seigneur »… Thomas pourrait bien être un homme de notre temps.
Sa réponse est claire : « Si je ne le vois pas… je n’y croirai pas ».
Son
attitude est compréhensible. Thomas ne dit pas que ses compagnons sont en train
de mentir ou qu’ils se trompent. Il affirme seulement que leur témoignage ne
lui suffit pas pour adhérer à leur foi.
Il a besoin de vivre sa propre expérience. Et Jésus ne le lui reprochera à aucun
moment.
Thomas
a pu exprimer ses doutes au sein du groupe des disciples. Et apparemment,
ceux-ci n’ont pas été scandalisés. Ils ne l’ont pas renvoyé du groupe. Eux-mêmes n’ont pas cru
non plus les femmes qui leur annonçaient avoir vu Jésus ressuscité. L’épisode de Thomas laisse entrevoir le long
chemin qu’ils ont eu à parcourir dans
le petit groupe de disciples pour
arriver à la foi en Jésus Christ ressuscité.
Les
communautés chrétiennes devraient être aujourd’hui des espaces de dialogue où
les croyants de notre temps pourraient partager honnêtement leurs doutes, leurs
interrogations et leurs recherches. Nous ne vivons pas tous intérieurement la
même expérience. Pour grandir dans la foi, nous avons besoin de la stimulation
et du dialogue avec d’autres personnes qui partagent notre même inquiétude.
Mais
rien ne peut remplacer l’expérience d’un
contact personnel avec le Christ au plus profond de notre conscience. Selon le
récit évangélique, huit jours après, Jésus se présente à nouveau. Il ne
critique pas les doutes de Thomas. Sa résistance à croire révèle son honnêteté.
Jésus lui montre ses blessures Ce ne
sont pas des “preuves” de la résurrection mais des « signes » de son amour et
du don de sa vie jusqu’à la mort. C’est pourquoi, il l’invite à approfondir ses
doutes avec confiance : « Ne sois pas incrédule ; sois croyant » Thomas renonce
à vérifier quoi que ce soit. Il ne sent plus le besoin de preuves. Il sait
seulement que Jésus l’aime et qu’il l’invite à faire confiance : « Mon Seigneur
et mon Dieu ».
Nous
chrétiens, nous découvrirons un jour que le fait de vivre beaucoup de nos
doutes d’une façon saine, sans perdre le contact avec Jésus et avec la
communauté, peut nous racheter d’une foi superficielle, qui se contente de la
répétition de formules et nous stimuler à croître dans l’amour et dans la
confiance en Jésus, ce Mystère du Dieu incarné qui constitue le noyau de notre
foi.
José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna, csv
Réseau d’évangélisation BONNES NOUVELLES
Aide à répandre la foi en Jésus Christ ressuscité!
Fais passer ce message !
HOMILIA - PT
7 de Abril de 2013
2 Páscoa (C)
João 20, 19-31
DA DÚVIDA À FÉ
O
homem moderno aprendeu a duvidar. É próprio do espírito dos nossos tempos
questionar tudo para progredir em conhecimento científico. Neste clima a fé
fica com frequência desacreditada. O ser humano caminha pela vida cheio de
incertezas e dúvidas.
Por
isso, todos nos sintonizamos sem dificuldade com a reação de Tomé, quando os
outros discípulos lhe comunicam que, estando ele ausente, tiveram uma
experiência surpreendente: "Temos visto al Senhor". Tomé poderia ser
um homem dos nossos dias. A sua resposta é clara: "Se não o vejo...não creio".
A sua
atitude é compreensível. Tomé não diz que os seus companheiros estão a mentir
ou que estão enganados. Apenas afirma que o seu testemunho não lhe basta para
aderir à sua fé. Ele necessita viver a sua própria experiência. E Jesus não o
recriminará em nenhum momento.
Tomé
pode expressar as suas dúvidas dentro do grupo de discípulos. Ao que parece,
não se escandalizaram. Não o expulsam para fora do grupo. Tampouco eles
acreditaram nas mulheres quando lhes anunciaram que viram Jesus ressuscitado. O
episódio de Tomé deixa antever o longo caminho que tiveram que percorrer no
pequeno grupo de discípulos até chegar à fé em Cristo ressuscitado.
As
comunidades cristãs deveriam ser nos nossos dias um espaço de diálogo onde
poderíamos partilhar honestamente as dúvidas, as interrogações e as dos crentes
de hoje. Nem todos vivemos no nosso interior a mesma experiência. Para crescer
na fé necessitamos do estímulo e o diálogo com outros que partilham a nossa
mesma inquietação.
Mas
nada pode substituir a experiência de um contato pessoal com Cristo no fundo da
própria consciência. Segundo o relato evangélico, aos oito dias apresenta-se de
novo Jesus. Não critica a Tomé as suas dúvidas. A sua resistência em acreditar
revela a sua honestidade. Jesus mostra-lhe as Suas feridas.
Não
são "provas" da ressurreição, mas "sinais" do Seu amor e
entrega até à morte. Por isso, o convida a aprofundar as suas dúvidas com
confiança: "Não sejas incrédulo, mas crente". Tomé renuncia a
verificar mais nada. Já não sente necessidade de provas. Só sabe que Jesus o
ama e o convida a confiar: "Senhor meu e Deus meu".
Um
dia os cristãos, descobriremos que muitas das nossas dúvidas, vividas de forma
sã, sem perder o contato com Jesus e a comunidade, nos pode resgatar de uma fé
superficial que se contenta em repetir fórmulas, para estimular-nos a crescer
em amor e em confiança em Jesus, esse Mistério de Deus encarnado que constitui
o núcleo da nossa fé.
José Antonio Pagola
Rede evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Ajuda a difundir a fé em Cristo ressuscitado.
Passa-o.
HOMILIA - EN
April 7, 2013
2nd Sunday of Easter (C)
John 20: 19-31
FROM DOUBT TO FAITH
We modern people have learned to doubt. It’s a normal
part of the spirit of our times to question everything, in order to progress in
scientific knowledge. In this environment, faith is often disaccredited. Each
person goes through life full of uncertainties and doubts.
This is why we easily identify with Thomas’ reaction
when the other disciples let him know that while he was absent, they have had a
surprising experience: “We have seen the Lord.” Thomas could be someone of our
own time. His response is clear: “If I don’t see it… I won’t believe it.”
His attitude is understandable. Thomas doesn’t say
that his companions are lying or that they’re mistaken. He just states that
their testimony isn’t enough for him to follow their faith. He needs to live
his own experience. And Jesus won’t reproach him for this at all.
Thomas has been able to express his doubts within the
group of disciples. It seems that they aren’t scandalized by this. They haven’t
thrown him out of the group. They
themselves didn’t believe the women when these announced that they had seen the
Risen Jesus. This episode with Thomas gives us a glimpse of the long journey
that the small group of disciples had to walk until they arrived at a belief in
the Risen Christ.
In our own day Christian communities ought to be an
open space for dialogue where today’s faithful would be able to share honestly
our doubts, questions, searchings. Not everyone lives the same experience in
his or her inner life. In order to grow in our faith we need encouragement from
and dialogue with others who share our same concerns.
But nothing can replace the experience of a personal
contact with Christ in the depths of our own conscience. According to the Gospel account, eight days
later Jesus comes again. He doesn’t criticize Thomas for his doubts. His
resistance to believe shows his honesty. Jesus shows him his wounds.
They aren’t ‘proofs’ of the resurrection, but ‘signs’
of his love and his giving of self even unto death. That’s why he invites
Thomas to go deeper into his doubts with trust: “Don’t be unbelieving, but
believe.” Thomas lets go of proving anything. He no longer feels the need for
proofs. He only knows that Jesus loves him and invites him to trust: “My Lord
and my God.”
One day we Christians will discover that many of our doubts,
if lived out in a healthy way, without losing contact with Jesus and the
community, can rescue us from a superficial faith that is happy to just repeat
formulas, and we will feel encouraged to grow in love and in trust of Jesus,
that Mystery of the Incarnate God that is at the heart of our faith.
José Antonio Pagola
Evangelization Network BUENAS NOTICIAS
Help to spread the faith in the Risen Christ.
Pass it on
HOMILIA - CN
2013年4月7日
第二个星期天,复活节(C)
约翰福音20:19-31
从疑惑到信德
现代人学会了怀疑一切,这是我们这个时代特有的精神,为能在科技上进步。在这种氛围下,信德时常被置疑。人类正走在一个充满不确定与疑惑的生命旅途上。
因此,我们可以毫无困难地对多默的反应感同身受。当其他门徒们对他说,当他不在时,他们有了一个意想不到的经验“我们看见了主”时,多默的回答很明确:“如果我没有看到……我不信”。多默可以是一个我们这个时代的人。
多默的态度是可以理解的,他没有说他的同伴们正在撒谎或他们被欺骗了,他只是肯定他们的经验不足以使他产生信德,他需要生活自己的经验。耶稣从未因此而指责他。
多默可以在门徒团体中自由地表达他的疑惑。看起来,并没有引起门徒们特别强烈的反应,他们没有因此而把他赶出团体,毕竟当妇女们告诉他们说她们看到了复活的耶稣时,他们也没有相信。多默的事件可以让我们看到为达到对复活的基督的信仰,这个小小的宗徒团体所走过的漫长路程。
在我们今天,基督徒团体应该成为一个可以对话的空间,那里我们可以真诚地分享我们的困惑,疑问与追求。在我们的内心深处,我们并不生活同一信仰经验。为在信德上成长,我们需要他人的鼓励,并和有着同样困惑的人交流对话。
不过,没有任何东西可以取代良心深处与基督个人接触的经验。根据福音记载,八天后耶稣再次显现,他没有指责多默的不信,因为这正体现了他的真诚与忠信。耶稣向他展示了他的伤痕。这些伤痕不是复活的“证据”,而是耶稣的爱与直至死亡的交付的“记号”。因此,他邀请多默以信任深入疑惑:“不要作无信的人,但要做个有信德的人”。多默不再坚持验证任何东西,他已经不再需要任何证据了,他只知道耶稣爱他并邀请他信任:“我主我天主!”
有一天,我们基督徒将会发现我们的许多疑惑,如果以一种健康的方式生活出来,不要失去与耶稣及团体的联系,可以帮助我们超越一种表面的信德,一种满足于重复一些固定的模式的信德,它可以激励我们在爱上与在对耶稣的信仰上成长,正是这降生成人的天主的奥迹组成了我们的信仰的核心。
若瑟×安多尼∙帕戈拉.
翻译者: 宁远
红传福音的好消息
庆祝主的受难,死亡成为其中的一部分。
通过。
No hay comentarios:
Publicar un comentario