lunes, 5 de octubre de 2015

10/11/2015 - 28th Sunday in Ordinary Time (B)

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre, José Antonio Pagola nos visitó en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos la conferencia:
"Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción". 
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .

Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------


HOMILIA - ES

11-10-2015
28 Tiempo Ordinario – B
Marcos 10,17-30

UNA COSA NOS FALTA

El episodio está narrado con intensidad especial. Jesús se pone en camino hacia Jerusalén, pero antes de que se aleje de aquel lugar, llega «corriendo» un desconocido que «cae de rodillas» ante él para retenerlo. Necesita urgentemente a Jesús.
No es un enfermo que pide curación. No es un leproso que, desde el suelo, implora compasión. Su petición es de otro orden. Lo que él busca en aquel maestro bueno es luz para orientar su vida: «¿Qué haré para heredar la vida eterna?». No es una cuestión teórica, sino existencial. No habla en general; quiere saber qué ha de hacer él personalmente.
Antes que nada, Jesús le recuerda que «no hay nadie bueno más que Dios». Antes de plantearnos qué hay que «hacer», hemos de saber que vivimos ante un Dios Bueno como nadie: en su bondad insondable hemos de apoyar nuestra vida. Luego, le recuerda «los mandamientos» de ese Dios Bueno. Según la tradición bíblica, ese es el camino para la vida eterna.
La respuesta del hombre es admirable. Todo eso lo ha cumplido desde pequeño, pero siente dentro de sí una aspiración más honda. Está buscando algo más. «Jesús se le queda mirando con cariño». Su mirada está ya expresando la relación personal e intensa que quiere establecer con él.
Jesús entiende muy bien su insatisfacción: «una cosa te falta». Siguiendo esa lógica de «hacer» lo mandado para «poseer» la vida eterna, aunque viva de manera intachable, no quedará plenamente satisfecho. En el ser humano hay una aspiración más profunda.
Por eso, Jesús le invita a orientar su vida desde una lógica nueva. Lo primero es no vivir agarrado a sus posesiones: «vende lo que tienes». Lo segundo, ayudar a los pobres: «dales tu dinero». Por último, «ven y sígueme». Los dos podrán recorrer juntos el camino hacia el reino de Dios.
El hombre se levanta y se aleja de Jesús. Olvida su mirada cariñosa y se va triste. Sabe que nunca podrá conocer la alegría y la libertad de quienes siguen a Jesús. Marcos nos explica que «era muy rico».

•¿No es esta nuestra experiencia de cristianos satisfechos de los países ricos?
•¿No vivimos atrapados por el bienestar material?
•¿No le falta a nuestra religión el amor práctico a los pobres?
•¿No nos falta la alegría y libertad de los seguidores de Jesús?

José Antonio Pagola

HOMILIA - EU

2015-10-11
Urteko 28. igandea – B
Markos 10,17-30

GAUZA BAT DUGU FALTA

Pasadizoari aparteko bizitasuna eman dio kontalariak. Jerusalemerako bidea hartu du Jesusek, baina leku hartatik urrundu baino lehen, ezezagun bat iritsi zaio «korrika» eta «belauniko jarri aurrean», bertan eusteko. Jesusen premia gorria du.
Ez da sendatu beharra duen gaixo bat. Maisuagandik argia lortu nahi du bere bizitza norabidetzeko. «Zer egin behar dut betiko bizia ondare izateko?» Ez da arazo teoriko hutsa, baizik existentziala. Ez da mintzo maila orokorrean; berak zer egin behar duen jakin nahi du.
Beste ezer baino lehen, Jesusek hau gogorarazi dio: «ez da inor on Jainkoa baizik». Zer «egin» planteatu aurretik, beste inor ez bezalako Jainko On baten aurrean bizi garela izan behar dugu gogoan: haren ontasun ezin ulertuan estekatu behar dugu geure bizitza. Ondoren, Jainko On horren «aginduak» gogorarazi dizkio Jesusek. Bibli tradizioaren arabera, horixe da betiko bizirako bidea.
Miresgarria da gizon haren erantzuna. Txikitandik bete du hori guztia, baina amets handiago bat sumatu du bere baitan. Beste zerbaiten bila dabil. «Jesus begira-begira jarri zaio samurkiro». Begiratu horrek, besterik gabe, gizon harekin izan nahi duen harreman pertsonala adierazten du.
Ondo ulertu du Jesusek haren ezin asea: «gauza bat duzu falta». Betiko bizia «lortzeko» agindua «betetzearen» logika horri jarraituz, bekaturik gabe bizi bada ere, ez da geldituko guztiz asea. Gizakiaren barnean bada irrika sakonago bat.
Horregatik, bere bizitza beste logika baten arabera norabidetzera gonbidatu du Jesusek. Lehenengo gauza, bere ondasunei atxikirik ez bizitzea da («saldu daukazuna»). Bigarrena, pobreei laguntzera gonbidatu du («eman haiei zeure dirua»). Azkenik, «zatoz eta jarraitu niri». Biek elkarrekin egin ahal izango dute bidea Jainkoaren erreinurantz (!).
Gizonak, ordea, altxatu eta alde egin du Jesusengandik. Ahaztu egin du Jesusen begiratuaren xarma, eta triste joan da. Badaki ezin gozatu izango duela inoiz ere Jesusi jarraitzen diotenen poza eta askatasuna. Markosek argitu digu, ezen «oso aberatsa zela».

•Ez ote hori bera lurralde aberatsetako kristau aseon esperientzia?
•Ez ote gara bizi ongizate materialak harrapaturik?
•Ez ote zaio falta gure erlijioari pobreekiko maitasun bizia?
•Ez ote zaigu falta Jesusen jarraitzaileen poza eta askatasuna?  

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA - CA

11-10-2015
Diumenge 28 durant l’any – B
Marc 10,17-30

NOMÉS ENS FALTA UNA COSA

L’episodi està narrat amb intensitat especial. Jesús es posa en camí cap a Jerusalem, però abans que s’allunyi d’aquell lloc, arriba «corrent» un desconegut que «s’agenolla» davant seu per retenir-lo. Necessita urgentment Jesús.
No és un malalt que demana curació. No és un leprós que, de terra estant, implora compassió. La seva petició és d’un altre ordre. El que ell cerca en aquell mestre bo és llum per orientar la seva vida: «Què haig de fer per a posseir la vida eterna?». No és una qüestió teòrica, sinó existencial. No parla en general; vol saber què ha de fer ell personalment.
Primer de tot, Jesús li recorda que «de bo, només n’hi ha un, que és Déu». Abans de plantejar-nos què cal «fer», hem de saber que vivim davant d’un Déu Bo com ningú: en la seva bondat insondable hem de recolzar-hi la nostra vida. Després, li recorda «els manaments» d’aquest Déu Bo. Segons la tradició bíblica, aquest és el camí per a la vida eterna.
La resposta de l’home és admirable. Tot això ho ha complert des de petit, però sent dins seu una aspiració més profunda. Està buscant alguna cosa més. «Jesús se’l mirà i el va estimar». La seva mirada està ja expressant la relació personal i intensa que vol establir amb ell.
Jesús entén molt bé la seva insatisfacció: «Només et falta una cosa». Seguint aquesta lògica de «fer» allò que està manat per a «posseir» la vida eterna, encara que visqui de manera irreprotxable, no quedarà plenament satisfet. En l’ésser humà hi ha una aspiració més profunda.
Per això, Jesús el convida a orientar la seva vida des d’una lògica nova. El primer és no viure agafat a les seves possessions: «ven tot el que tens». El segon, ajudar els pobres: «dóna’ls els teus diners». Finalment, «vine i segueix-me». Els dos podran recórrer junts el camí cap al Regne de Déu.
L’home s’aixeca i s’allunya de Jesús. Oblida la seva mirada afectuosa i se’n va trist. Sap que mai podrà conèixer l’alegria i la llibertat dels qui segueixen Jesús. Marc ens explica que «tenia molts béns».

•No és aquesta la nostra experiència de cristians satisfets dels països rics?
•No vivim atrapats pel benestar material?
•No li falta a la nostra religió l’amor pràctic als pobres?
•No ens falta l’alegria i llibertat dels seguidors de Jesús?

José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat

HOMILIA - GL

11-10-2015n
28 Tempo Ordinario – B
Marcos 10,17-30

FÁLTANOS UNHA COUSA

O episodio está narrado con intensidade especial. Xesús ponse a camiño cara a Xerusalén, pero antes de que se afaste daquel lugar, chega «correndo» un descoñecido que «cae de xeonllos» diante del para retelo. Necesita urxentemente a Xesús.
Non é un enfermo que pide curación. Non é un leproso que, desde o chan, implora compaixón. A súa petición é doutra orde. O que el busca naquel mestre bo é luz para orientar a súa vida: «Que farei para herdar a vida eterna?». Non é unha cuestión teórica, senón existencial. Non fala en xeral; quere saber que ha facer el persoalmente.
Primeiro de nada, Xesús recórdalle que «non hai ninguén bo máis que Deus». Antes de suscitarnos o que hai que «facer», temos de saber que vivimos ante un Deus Bo coma ninguén: temos de apoiar a nosa vida na súa bondade insondábel.
Logo, recórdalle «os mandamentos» dese Deus Bo. Segundo a tradición bíblica, ese é o camiño para a vida eterna. A resposta do home é admirábel. Todo iso cumpriuno desde pequeno, pero sente dentro de si unha aspiración máis fonda. Está buscando algo máis.
«Xesús fica mirándoo con agarimo». A súa mirada está xa expresando a relación persoal e intensa que quere establecer con el.
Xesús entende moi ben o seu insatisfacción: «fáltache unha cousa». Seguindo esa lóxica de «facer» o mandado para «posuír» a vida eterna, aínda que viva de xeito irreprochábel, non estará plenamente satisfeito. No ser humano hai unha aspiración máis profunda.
Por iso, Xesús invítao a orientar a súa vida desde unha lóxica nova. O primeiro é non vivir agarrado ás súas posesións: «vende o que tés». O segundo, axudar aos pobres: «dálles o teu diñeiro». Para rematar, «ven e sígueme». Os dous poderán percorreren xuntos o camiño cara ao reino de Deus.
O home érguese e afástase de Xesús. Esquece a súa mirada cariñosa e vaise triste. Sabe que nunca poderá coñecer a alegría e a liberdade dos que seguen a Xesús. Marcos explícanos que «era moi rico».

•Non é esta nosa experiencia de cristiáns satisfeitos dos países ricos?
•Non vivimos atrapados polo benestar material?
•Non lle falta á nosa relixión o amor práctico aos pobres?
•Non nos falta a alegría e liberdade dos seguidores de Xesús?

José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire

HOMILIA -IT

11-10-2015
28 Tempo Ordinario – B
Marco 10,17-30

UNA COSA CI MANCA

L’episodio è narrato con particolare intensità. Gesù si mette in cammino verso Gerusalemme, ma prima che si allontani da quel luogo, arriva «correndo» uno sconosciuto che «si getta in ginocchio» davanti a lui per trattenerlo. Ha urgente bisogno di Gesù.
Non è un infermo che chiede guarigione. Non è un lebbroso che, sdraiato a terra, implora compassione. La sua petizione è di altro ordine. Ciò che cerca in quel maestro buono è luce per orientare la sua vita: «Che cosa devo fare per avere in eredità la vita eterna?». Non è una questione teorica, ma esistenziale. Non parla in generale; vuole sapere che deve fare lui personalmente.
Innanzitutto Gesù gli ricorda che «nessuno è buono, se non Dio solo». Prima di interrogarci su che cosa bisogna «fare», dobbiamo sapere che viviamo davanti a un Dio Buono come nessuno: nella sua bontà insondabile dobbiamo fondare la nostra vita. Poi gli ricorda «i comandamenti» di questo Dio Buono. Secondo la tradizione biblica, questo è il cammino per la vita eterna.
La risposta dell’uomo è ammirevole. Ha compiuto tutto questo fin da piccolo, ma sente dentro di sé un’aspirazione più profonda. Sta cercando qualcosa di più. «Gesù fissò lo sguardo su di lui con amore». Il suo sguardo sta già esprimendo la relazione personale e intensa che vuole stabilire con lui.
Gesù comprende molto bene la sua insoddisfazione: «Una cosa sola ti manca». Seguendo la logica del «fare», quel che è comandato per «possedere» la vita eterna, per quanto viva in maniera ineccepibile, non resterà pienamente soddisfatto. Nell’essere umano c’è un’aspirazione più profonda.
Per questo Gesù l’invita a orientare la sua vita secondo una logica nuova. La prima cosa è non vivere attaccato ai suoi beni: «Vendi quello che hai». La seconda, aiutare i poveri: «Dà loro il tuo denaro». Per ultimo, «Vieni e seguimi». I due potranno percorrere insieme il cammino verso il Regno di Dio.
L’uomo si alza e si allontana da Gesù. Dimentica il suo sguardo d’amore e se ne va triste. Sa che non potrà mai conoscere la gioia e la libertà di quelli che seguono Gesù. Marco ci spiega che «possedeva molti beni».

•Non è questa la nostra esperienza di cristiani soddisfatti dei paesi ricchi?
•Non viviamo aggrappati al benessere materiale?
•Non manca alla nostra religione l’amore pratico per i poveri?
•Non ci manca la gioia e la libertà dei seguaci di Gesù?  

José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo

HOMILIA - FR

11-10-2015
28 Temps Ordinaire – B
Marc 10,17-30

LA SEULE CHOSE QUI NOUS MANQUE

L’épisode est décrit avec une intensité spéciale. Jésus se met en route vers Jérusalem, mais avant qu’il n’en parte, un inconnu arrive «en courant» et «tombe à genoux» devant lui pour le retenir. Il a un besoin urgent de Jésus.
Il ne s’agit pas d’un malade qui lui demande la guérison. Ce n’est pas un lépreux qui, à même le sol, implore sa compassion. Sa demande est d’un tout autre ordre. Ce qu’il cherche chez ce maître bon c’est de la lumière pour orienter sa vie: «Que dois-je faire pour avoir en héritage la vie éternelle?» Ce n’est pas une question théorique mais existentielle. Il ne parle pas en général; il veut savoir ce qu’il doit faire personnellement.
Jésus lui rappelle avant tout, «qu’il n’y a personne de bon sauf Dieu». Avant de nous demander ce que nous devons «faire», il nous faut nous rappeler que nous vivons devant un Dieu Bon comme personne d’autre: et que c’est sur sa bonté insondable que notre vie doit prendre appui. Il lui rappelle, ensuite, «les commandements» de ce Dieu Bon. Selon la tradition biblique c’est là le chemin de la vie éternelle.
La réponse de l’homme est admirable. Il a mis tout cela en pratique depuis son enfance, mais il ressent dans son coeur une aspiration plus profonde. Il cherche quelque chose de plus. «Jésus se met à le regarder avec amour». Un regard qui exprime déjà la relation personnelle et intense qu’il veut établir avec lui. Jésus comprend très bien son insatisfaction: «une chose te manque». S’il suit cette logique du «faire» ce qui est prescrit afin de «posséder» la vie éternelle, même s’il mène une vie irréprochable, il ne se sentira pas pleinement satisfait. Il y a dans l’être humain une  autre aspiration plus profonde.
C’est pourquoi, Jésus l’invite à orienter sa vie selon une nouvelle logique. D’abord, ne pas vivre attaché à ses possessions: «vends ce que tu as». Deuxièmement, aider les pauvres: «donne ton argent aux pauvres». Enfin, «viens et suis moi». Ils pourront ainsi, tous les deux, parcourir ensemble le chemin vers le royaume de Dieu.
L’homme se lève et s’éloigne de Jésus. Il oublie son regard d’amour et s’en va tout triste. Il sait qu’il ne pourra jamais connaître la joie et la liberté de ceux qui suivent Jésus. Marc nous en donne l’explication: «il était très riche».

•N’est-ce pas notre expérience de chrétiens satisfaits dans les pays riches?
•Ne sommes-nous pas piégés par le bien-être matériel?
•Notre religion, ne manque-t-elle pas de l’amour pratique à l’égard des pauvres?
•Ne manquons-nous pas de la joie et de la liberté de ceux qui suivent Jésus?


José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna

HOMILIA - PT

11-10-2015
28 Tempo Ordinário – B
Marcos 10,17-30

UMA COISA NOS FALTA

O episódio é narrado com intensidade especial. Jesus põe-se a caminho para Jerusalém, mas antes que se afaste daquele lugar, vem a «correr» um desconhecido que «cai de joelhos» ante Ele para retê-Lo. Necessita urgentemente de Jesus.
Não é um doente que pede a cura. Não é um leproso que, desde o chão, implora compaixão. A sua petição é de outra ordem. O que ele procura naquele mestre bom é luz para orientar a sua vida: «Que farei para herdar a vida eterna?». Não é uma questão teórica, mas existencial. Não fala em geral; quer saber que tem de fazer pessoalmente.
Antes de mais nada, Jesus recorda-lhe que «não há nada que seja melhor que Deus». Antes de considerarmos o que temos de «fazer», temos de saber que vivemos ante um Deus Bom como ninguém: na Sua bondade insondável temos de apoiar a nossa vida. Depois, recorda-lhe «os mandamentos» desse Deus Bom. Segundo a tradição bíblica, esse é o caminho para a vida eterna.
A resposta do homem é admirável. Tudo isso o cumpriu desde pequeno, mas sente dentro de si uma aspiração mais profunda. Está à procura de algo mais. «Jesus olha-o com carinho». O Seu olhar expressa a a relação pessoal e intensa que quer estabelecer com ele.
Jesus entende muito bem a sua insatisfação: «uma coisa te falta». Seguindo essa lógica de «fazer» o que se manda «obter» a vida eterna, mesmo que se viva de forma integra, não ficará plenamente satisfeito. No ser humano há uma aspiração mais profunda.
Por isso, Jesus convida-o a orientar a sua vida segundo uma lógica nova. Em primeiro lugar é não viver agarrado aos seus bens («vende o que tens»). O segundo, é ajudar os pobres («dá-lhes o teu dinheiro»). Por último, «vem e segue-me». Os dois poderão percorrer juntos o caminho para o reino de Deus (!).
O homem levanta-se e afasta-se de Jesus. Esquece o Seu olhar carinhoso e parte triste. Sabe que nunca poderá conhecer a alegria e a liberdade de quem segue Jesus. Marco explica-nos que «era muito rico».

•Não é esta a nossa experiência de cristãos satisfeitos dos países ricos?
•Não vivemos presos pelo bem-estar material?
•Não lhe falta à nossa religião o amor prático aos pobres?
•Não nos falta a alegria e liberdade dos seguidores de Jesus?  

José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez

HOMILIA - EN

10-11-2015
28th Sunday in Ordinary Time – B
Mark 10,17-30

ONE THING MORE

The story is told with special intensity. Jesus sets out on the road to Jerusalem, but before he leaves where he is, here comes «running» someone unknown who «falls down on his knees» before Jesus to stop him. He needs Jesus urgently.
He isn’t a sick person asking for healing. He isn’t a leper who begs compassion from down on the ground. He request is of a different order. What he’s seeking from that good master is light to guide his life: «What must I do to inherit eternal life?». It isn’t a theoretical question, but an existential one. He’s not talking in general; he wants to know what he personally must do.
Before anything else, Jesus reminds him that «no one is good but God alone». Before considering what needs to be «done», we need to know that we live in the presence of a God who is good like no one else: it’s in God’s unfathomable goodness that we must support our life. Later he reminds him about this good God’s «commandments». According to the biblical tradition, that is the path to eternal life.
The man’s answer is admirable. He has fulfilled all that from his childhood, but he feels inside himself a deeper aspiration. He’s seeking something more. «Jesus looked steadily at him and he was filled with love for him». His gaze is already expressing the personal and intense relationship that he wants to establish with him.
Jesus understands very well his dissatisfaction: «You need do one thing more». Following the man’s logic of «doing» what’s commanded in order to «inherit» eternal life, even though he live in a faultless way, he will not be fully satisfied. In human beings there is a more profound aspiration.
That’s why Jesus invites him to direct his life from a new logic. What’s most important isn’t holding onto his possessions: «sell what you own». Next, help the poor: «give the money to the poor». Lastly «come, follow me». The two of them will be able to run together on the path towards God’s reign.
The man stands up and leaves Jesus. He forgets Jesus’ loving gaze and goes away sad. He knows that he never will be able to know the joy and liberty of those who follow Jesus. Mark tells us that «he was a man of great wealth».

•Isn’t that our experience of satisfied Christians in wealthy countries?
•Don’t we live trapped by material well-being?
•Doesn’t our religion lack the practical love for the poor?
•Don’t we lack the joy and liberty of Jesus’ followers?


José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


No hay comentarios:

Publicar un comentario