lunes, 11 de septiembre de 2017

09-17-2017 - 24th Ordinary – A

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Llegamos al millón de visitas en nuestro blog. Gracias de corazón.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre de 2014, José Antonio Pagola nos visitó  en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos  la conferencia: Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción.
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------
Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------


HOMILIA - ES

17-09-2017
24 Tiempo ordinario – A
Mateo 18,21-35

VIVIR PERDONANDO

Los discípulos le han oído a Jesús decir cosas increíbles sobre el amor a los enemigos, la oración al Padre por los que los persiguen, el perdón a quien les hace daño. Seguramente les parece un mensaje extraordinario, pero poco realista y muy problemático.

Pedro se acerca ahora a Jesús con un planteamiento más práctico y concreto que les permita, al menos, resolver los problemas que surgen entre ellos: recelos, envidias, enfrentamientos y conflictos. ¿Cómo tienen que actuar en aquella familia de seguidores que caminan tras sus pasos? En concreto: «¿Cuántas veces he de perdonar a mi hermano cuando me ofenda?».

Antes de que Jesús le responda, el impetuoso Pedro se le adelanta a hacerle su propia sugerencia: «¿Hasta siete veces?». Su propuesta es de una generosidad muy superior al clima justiciero que se respira en la sociedad judía. Va más allá incluso de lo que se practica entre los rabinos y los grupos esenios, que hablan como máximo de perdonar hasta cuatro veces.

Sin embargo, Pedro se sigue moviendo en el plano de la casuística judía, donde se prescribe el perdón como arreglo amistoso y reglamentado para garantizar el funcionamiento ordenado de la convivencia entre quienes pertenecen al mismo grupo.

La respuesta de Jesús exige ponernos en otro registro. En el perdón no hay límites: «No te digo hasta siete veces, sino hasta setenta veces siete». No tiene sentido llevar cuentas del perdón. El que se pone a contar cuántas veces está perdonando al hermano se adentra por un camino absurdo que arruina el espíritu que ha de reinar entre sus seguidores.

Entre los judíos era conocido el «Canto de venganza» de Lámec, un legendario héroe del desierto, que decía así: «Caín será vengado siete veces, pero Lámec será vengado setenta veces siete». Frente a esta cultura de la venganza sin límites, Jesús propone el perdón sin límites entre sus seguidores.

Las diferentes posiciones ante el Concilio han ido provocando en el interior de la Iglesia conflictos y enfrentamientos a veces muy dolorosos. La falta de respeto mutuo, los insultos y las calumnias son frecuentes. Sin que nadie los desautorice, sectores que se dicen cristianos se sirven de Internet para sembrar agresividad y odio, destruyendo sin piedad el nombre y la trayectoria de otros creyentes.

Necesitamos urgentemente testigos de Jesús que anuncien con palabra firme su Evangelio y que contagien con corazón humilde su paz. Creyentes que vivan perdonando y curando esta obcecación enfermiza que ha penetrado en su Iglesia.

José Antonio Pagola

HOMILIA - EU

2017-09-17
Urteko 24. igandea – A
Mateo 18,21-35

BARKATUZ BIZI

Egundoko gauzak esaten entzun diote ikasleek Jesusi: etsaiak maitatzeaz, pertsegitzaileentzat Aitari otoitz egiteaz, kalte egiten dietenei barkatzeaz. Dudarik gabe, mezu miresgarria iruditu zaie hori guztia, baina errealismo eskasekoa eta oso problematikoa.

Pedro, oraingoan, planteamendu praktikoago eta zehatzago batekin hurbildu zaio Jesusi: adieraz diezaiela nola konpondu beren artean sortzen zaizkien arazoak: errezeloak, bekaizkeriak, aurkaritzak eta gatazkak. Nola jokatu behar dute beraren jarraitzaile diren familia haietan? Zehazki: «Zenbat aldiz barkatu behar diot iraintzen nauen anaiari edo arrebari?».

Jesusek erantzun aurretik, Pedro odolberoak aurrea hartu dio, bere iradokizuna eginez: «Zazpi alditaraino?». Proposapen hori juduen gizartean arnasten den justizia zorrotzeko giroa baino bihotz-zabaltasun handiagokoa da. Rabinoen eta esenioen beraien artean praktikatzen dena baino harago doa: hauek gehienera lau aldiz barkatzeko irakasten dute.

Halaz guztiz, Pedrok juduen kasuistikan mugituz jarraitzen du; hauen artean, barkazioa konponketa adiskidetsu eta araututzat hartzen da, talde bereko direnen artean bizikidetasuna bermatzeko. Jesusen erantzunak beste ildo batean jartzea eskatzen du. Barkatzean ez da mugarik: «Ez diotsut zazpi alditaraino, baizik eta hirurogeita hamar aldiz zazpi alditaraino». Ez du zentzurik barkazio-kopuruaren kontua eramateak. Anaiari edo arrebari zenbat aldiz barkatu dion kontatzen ari dena bide zoro batean sartu da, Jesusen jarraitzaileen artean arnastu beharreko espiritua suntsituko duen bidean.

Juduen artean ezaguna zen Lamek-en «Mendeku-kantua», basamortuko legenda-heroi harena, zioena: «Kain zazpi aldiz mendekatuko dute, baina Lamek hirurogeita hamar aldiz zazpitaraino». Mugarik gabeko mendeku-kultura honen aurrez aurre, Jesusek bere jarraitzaileen artean mugarik gabeko barkazioa proposatu du.

Vatikano II.a kontzilioaren inguruan agertu diren jarrera desberdinek Elizaren baitan gatazka eta aurkaritza, askotan oso mingarriak, eragin izan dituzte. Sarritan azaldu dira elkarrekiko begirune-faltak, irainak eta kalumniak. Inork gezurtatu gabe, kristau-izenpean agertzen diren zenbait talde Internetez baliatu izan dira oldarkortasuna edo gorrotoa ereiteko, beste fededun batzuen izena eta ibilbidea gupidarik gabe hankaz gora jarriz.

Premia-premiazkoa dugu Jesusen lekukoen beharra, hitz irmoz haren Ebanjelioa hots egingo dutenen eta bihotz apalez haren bakea kutsatuko dutenen beharra. Fededunak: barkatuz eta Elizan sartu den itsutasun gaixoti hau sendatuz biziko direnenak.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA - CA

17-09-2017
Diumenge 24 durant l’any – A
Mateu 18,21-35

VIURE PERDONANT

Els deixebles han sentit dir a Jesús coses increïbles sobre l’amor als enemics, l’oració al Pare pels qui els persegueixen, el perdó a qui els fa mal. Segurament els sembla un missatge extraordinari, però poc realista i molt problemàtic.

Pere s’acosta ara a Jesús amb un plantejament més pràctic i concret que els permeti, almenys, resoldre els problemes que sorgeixen entre ells: recels, enveges, enfrontaments i conflictes. Com han d’actuar en aquella família de seguidors que caminen seguint els seus passos? En concret: «¿Quantes vegades he de perdonar al meu germà quan m’ofengui?».

Abans que Jesús li respongui, l’impetuós Pere se li avança a fer-li el seu propi suggeriment: «¿Set vegades?». La seva proposta és d’una generositat molt superior al clima justicier que es respira a la societat jueva. Va més enllà fins i tot del que es practica entre els rabins i els grups essenis, que parlen com a màxim de perdonar fins a quatre vegades.

No obstant això, Pere se segueix movent en el pla de la casuística jueva, on es prescriu el perdó com acord amistós i reglamentat per garantir el funcionament ordenat de la convivència entre els que pertanyen al mateix grup.

La resposta de Jesús exigeix posar-nos en un altre registre. En el perdó no hi ha límits: «No et dic set vegades, sinó setanta vegades set». No té sentit portar comptes del perdó. El que es posa a comptar quantes vegades està perdonant al germà s’endinsa per un camí absurd que arruïna l’esperit que ha de regnar entre els seus seguidors.

Entre els jueus era conegut el «Cant de venjança» de Lèmec, un llegendari heroi del desert, que deia així: «Caín serà venjat set vegades, però Lèmec ho serà setanta set». Davant d’aquesta cultura de la venjança sense límits, Jesús proposa el perdó sense límits entre els seus seguidors.

Les diferents posicions davant el Concili han anat provocant a l’interior de l’Església conflictes i enfrontaments de vegades molt dolorosos. La manca de respecte mutu, els insults i les calúmnies són freqüents. Sense que ningú els desautoritzi, sectors que es diuen cristians se serveixen d’Internet per sembrar agressivitat i odi, destruint sense pietat el nom i la trajectòria d’altres creients.

Necessitem urgentment testimonis de Jesús que anunciïn amb paraula ferma el seu Evangeli i que encomanin amb cor humil la seva pau. Creients que visquin perdonant i guarint aquesta obcecació malaltissa que ha penetrat a la seva Església.

José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat

HOMILIA - GL

17-09-2017
24 Tempo ordinario – A
Mateu 18,21-35

VIVIR PERDOANDO

Os discípulos oíron a Xesús dicir cousas incríbeis sobre o amor aos inimigos, a oración ao Pai polos que os perseguen, o perdón a quen lles fai dano. Seguramente lles parece unha mensaxe extraordinaria, pero pouco realista e moi problemática.

Pedro achégase agora a Xesús cunha formulación máis práctica e concreta que lles permita, polo menos, resolver os problemas que xorden entre eles: receos, envexas, enfrontamentos e conflitos. Como teñen de actuar naquela familia de seguidores que camiñan tras dos seus pasos? En concreto: «Cantas veces hei perdoar ao meu irmán cando me ofende?».

Antes que Xesús lle responda, xa o impetuoso Pedro selle adianta a facerlle a súa propia suxestión: «Ata sete veces?». A súa proposta é dunha xenerosidade moi superior ao clima xusticeiro que se respira na sociedade xudía. Vai máis aló ata do que se practica entre os rabinos e os grupos esenios, que falan como máximo de perdoar ata catro veces.

Con todo, Pedro séguese movendo no plano da casuística xudía, onde se prescribe o perdón como arranxo amigábel e regulamentado para garantir o funcionamento ordenado da convivencia entre os que pertencen ao mesmo grupo.

A resposta de Xesús esixe poñérmonos noutro rexistro. No perdón non hai límites: «Non che digo ata sete veces, senón ata setenta veces sete». Non ten sentido levar contas do perdón. O que se pon a contar cantas veces está perdoando ao irmán métese por un camiño absurdo que arruína o espírito que ha reinar entre os seus seguidores.

Entre os xudeus era coñecido o «Canto de vinganza de Lámec, un lendario heroe do deserto, que dicía así: «Caín será vingado sete veces, pero Lámec será vingado setenta veces sete». Fronte a esta cultura da vinganza sen límites, Xesús propón o perdón sen límites entre os seus seguidores.

As diferentes posicións ante o Concilio han ir provocando no interior da Igrexa conflitos e enfrontamentos ás veces moi dolorosos. A falta de respecto mutuo, os insultos e as calumnias son frecuentes. Sen que ninguén os desautorice, sectores que se din cristiáns sérvense da Internet para sementar agresividade e odio, destruíndo sen piedade o nome e a traxectoria doutros crentes.

Necesitamos imprescindibelmente testemuñas de Xesús que anuncien con palabra firme o seu Evanxeo e que contaxien con corazón humilde a súa paz. Crentes que vivan perdoando e curando esta obcecación enfermiza que penetrou na súa Igrexa.

José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire

HOMILIA -IT

17-09-2017
24 Tempo ordinario – A
Matteo 18,21-35

VIVERE PERDONANDO

I discepoli hanno udito Gesù dire cose incredibili sull’amore ai nemici, la preghiera al Padre per quelli che li perseguitano, il perdono a chi fa loro del male. Sicuramente sembra loro un messaggio straordinario, ma poco realista e molto problematico.

Pietro si avvicina ora a Gesù con un interrogativo più pratico e concreto che permetta, almeno, di risolvere i problemi che nascono tra di loro: diffidenze, invidie, scontri e conflitti. Come devono agire in quella famiglia di seguaci che camminano dietro i suoi passi? In concreto: «Quante volte devo perdonare il mio fratello quando mi offenda?».

Prima che Gesù gli risponda, l’impetuoso Pietro lo anticipa facendogli il suo suggerimento: «Fino a sette volte?». La sua proposta è di una generosità molto superiore al clima giustiziere che si respira nella società giudaica. Va al di là anche di quel che si pratica tra i rabbini e i gruppi esseni, che parlano como massimo di perdonare fino a quattro volte.

Tuttavia, Pietro continua a muoversi sul piano della casuistica giudea, dove si prescrive il perdono come accordo amichevole e regolamentato per garantire il funzionamento ordinato della convivenza tra quelli che appartengono allo stesso gruppo.

La risposta di Gesù esige che ci poniamo su un altro registro. Nel perdono non ci sono limiti: «Non ti dico fino a sette volte, ma fino a settanta volte sette». Non ha senso tenere i conti del perdono. Chi si mette a contare quante volte perdona il fratello si addentra per un cammino assurdo che rovina lo spirito che deve regnare tra i suoi seguaci.

Tra i giudei era noto il «Canto di vendetta» di Lámec, un leggendario eroe del deserto, che diceva così: «Caino sarà vendicato sette volte, ma Lámec sarà vendicato settanta volte sette». Di fronte a questa cultura della vendetta senza limiti, Gesù propone il perdono senza limiti tra i suoi seguaci.

Le differenti posizioni di fronte al Concilio sono andate provocando all’ interno della Chiesa conflitti e scontri a volte molto dolorosi. La mancanza di rispetto reciproco, gli insulti e le calunnie sono frequenti. Senza che nessuno li smentisca, settori che si dicono cristiani si servono di Internet per seminare aggressività e odio, distruggendo senza pietà il nome e l’indirizzo di altri credenti.

Abbiamo urgente bisogno di testimoni di Gesù che annuncino con parola chiara il suo Evangelo e che contagino con cuore umile la sua pace. Credenti che vivano perdonando e curando questo accecamento malsano che è penetrato nella sua Chiesa.

José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo

HOMILIA - FR

17-09-2017
24 Temps ordinaire – A
Matthieu 18,21-35

VIVRE EN PARDONNANT

Les disciples ont entendu Jésus dire des choses incroyables sur l’amour des ennemis, sur la prière au Père pour ceux qui les persécutent, sur le pardon à celui qui leur fait du mal. Ce message leur paraît sûrement extraordinaire mais peu réaliste et très problématique.

Pierre vient maintenant auprès de Jésus lui poser une question plus pratique et plus concrète dont la réponse leur permettra au moins de résoudre les problèmes qui surgissent entre eux: rancunes, jalousies, affrontements et conflits. Comment doivent-ils agir dans cette famille de disciples qui essaient de marcher à sa suite? Concrètement: «Combien de fois dois-je pardoner à mon frère lorsqu’il m’a offensé?».

Avant que Jésus ne lui réponde, Pierre, le fougueux, prend les devants et lui fait sa propre suggestion: «Jusqu’à sept fois?». Cette proposition est très généreuse par rapport au climat justicier que l’on respire à cette époque-là dans la société juive. Elle va même au-delà de ce qui est pratiqué parmi les rabbins ou les groupes esseniens qui, eux, parlent de pardonner au maximum quatre fois.

Cependant, Pierre se situe toujours sur le plan de la casuistique juive, où l’on prescrit le pardon comme un arrangement à l’amiable mais réglémenté, afin de garantir le fonctionnement ordonné de la vie sociale entre ceux qui appartiennent au même groupe.

La réponse de Jésus exige un changement de registre. Il n’y a pas de limites dans le pardon: «Je ne te dis pas jusqu’à sept fois mais jusqu’à soixante-dix fois sept fois». La compabilité dans le domaine du pardon n’a aucun sens. Celui qui se met à compter combien de fois il a pardonné à son frère s’engage sur un chemin absurde qui ruine l’esprit qui doit régner parmi ses disciples.

Il était connu parmi les juifs ce «Chant de vengeance» de Lamec, un héros légendaire du désert qui disait: «Caïn sera vengé sept fois mais Lamec sera vengé soixante-dix fois sept fois». Face à cette culture de la vengenace sans limites, Jésus propose à ses disciples le pardon sans limites.

Les diverses prises de position face au Concile ont provoqué au sein de l’Eglise des conflits et des affrontements parfois très douloureux. Le manque de respect mutuel, les insultes et les calomnies sont fréquents. Sans que personne ne les mette en cause, il y a des secteurs qui se disent chrétiens et qui se servent d’Internet pour semer la haine et l’agressivité, en détruisant sans pitié le nom et la trajectoire d’autres croyants.

Nous avons un besoin urgent de témoins de Jésus qui annoncent d’une parole ferme son Evangile et qui communiquent d’un coeur humble sa paix. Des croyants qui vivent en pardonnant et en guérissant cet aveuglement maladif qui a pénétré dans son Eglise.

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna


HOMILIA - PT

17-09-2017
24 Tempo ordinário – A
Mateus 18,21-35

VIVER PERDOANDO

Os discípulos ouviram a Jesus dizer coisas incríveis sobre o amor aos inimigos, a oração ao Pai pelos que os perseguem, o perdão a quem lhes faz mal. Seguramente parece-lhes uma mensagem extraordinária, mas pouco realista e muito problemática.

Pedro aproxima-se agora a Jesus com uma abordagem mais prática e concreta que lhes permita, ao menos, resolver os problemas que surgem entre eles: desconfianças, invejas, confrontos e conflitos. Como têm de atuar naquela família de seguidores que caminham atrás dos Seus passos? Em concreto: «Quantas vezes tenho de perdoar o meu irmão quando me ofenda?».

Antes de que Jesus lhe responda, o impetuoso Pedro adianta-se para fazer a sua própria sugestão: «Até sete vezes?». A sua proposta é de uma generosidade muito superior ao ambiente justiceiro que se respira na sociedade judaica. Vai mais longe inclusive do que se pratica entre os rabinos e os grupos essénios, que falam como máximo de perdoar até quatro vezes.

No entanto, Pedro continua a mover-se no plano da casuística judaica, onde se prescreve o perdão como arranjo amistoso e regulamentado para garantir o funcionamento ordenado da convivência entre quem pertence ao mesmo grupo.

A resposta de Jesus exige colocar-nos noutro registro. No perdão não há limites: «Não te digo até sete vezes, mas até setenta vezes sete». Não tem sentido manter uma contabilidade do perdão. O que se põe a contar quantas vezes está a perdoar ao irmão entra por um caminho absurdo que arruína o espírito que tem de reinar entre os Seus seguidores.

Entre os judeus era conhecido o «Canto da vingança» de Lámec, um lendário herói do deserto, que dizia assim: «Cain será vingado sete vezes, mas Lámec será vingado setenta vezes sete». Perante esta cultura da vingança sem limites, Jesus propõem o perdão sem limites entre os Seus seguidores.

As diferentes posições ante o Concilio foram provocando no interior da Igreja conflitos e confrontos por vezes muito dolorosos. A falta de respeito mútuo, os insultos e as calúnias são frequentes. Sem que ninguém os desautorize, setores que se dizem cristãos servem-se da Internet para semear agressividade e ódio, destruindo sem piedade o nome e a trajetória de outros crentes.

Necessitamos urgentemente testemunhas de Jesus que anunciem com palavra firme o Seu Evangelho e que contagiem com coração humilde a Sua paz. Crentes que vivam perdoando e curando esta obsessão doentia que entrou na Sua Igreja.

José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez

HOMILIA - EN

09-17-2017
24th Ordinary – A
Matthew 18,21-35

GO AROUND FORGIVING

Jesus’ disciples have heard him say incredible things about loving enemies, praying to the Father for those who persecute them, forgiving those who do them harm. Surely this seems to them to be an extraordinary message, but hardly realistic and definitely problematic.

Peter now approaches Jesus with a more practical and concrete suggestion that lets them at least resolve the problems that arise among them: resentment, jealousy, arguments and conflicts. How should that family of followers act who walk in his footsteps? Concretely: «How often must I forgive my brother if he wrongs me?».

Before Jesus answers him, the impetuous Peter jumps in to give his own suggestion: «As often as seven times?». His proposal is one of a generosity much superior to the avenging atmosphere that breathes in Jewish society. It goes way beyond even what is practiced among rabbis and the Essenes, who at the most talk about forgiving up to four times.

However Peter is moving on the plane of Jewish casuistry, where forgiveness is prescribed as a friendly rule that helps guarantee the orderly functioning of living together among those who belong to the same group.

Jesus’ answer forces us to be in a whole other ballpark. There are no limits to forgiveness: «Not seven, I tell you, but seventy-seven times». It’s no use keeping track of how many times I’ve forgiven. Anyone who starts counting how many times he’s forgiving his brother is embarking on an absurd path that ruins the spirit that should reign among Jesus’ followers.

The Jews knew of the «Song of Vengeance» by Lamech, a legendary desert hero, that goes: «Cain is avenged seven times, then Lamech will be avenged seventy times seven times». In the face of this culture of vengeance without limits, Jesus proposes forgiveness without limits among his followers.

Different stances about the Council have provoked conflicts and arguments within the Church, sometimes all too painful. Lack of mutual respect, insults and calumny take place frequently. Without anyone discrediting them, groups that call themselves Christian take advantage of the Internet to sow agressiveness and hate, heartlessly destroying other believers’ name and reputation.

We urgently need witnesses of Jesus who announce his Gospel with firm words and who spread his peace with humble hearts. Believers who go around forgiving and healing this unhealthy obstinacy that has penetrated the Church.

José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


No hay comentarios:

Publicar un comentario