lunes, 23 de octubre de 2017

10-29-2017 - 30th Ordinary – A

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Llegamos al millón de visitas en nuestro blog. Gracias de corazón.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre de 2014, José Antonio Pagola nos visitó  en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos  la conferencia: Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción.
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------
Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------


HOMILIA – ES

29-10-2017
30 Tiempo ordinario – A
Mateo 22,34-40

CREER EN EL AMOR

La religión cristiana les resulta a no pocos un sistema religioso difícil de entender y, sobre todo, un entramado de leyes demasiado complicado para vivir correctamente ante Dios. ¿No necesitamos los cristianos concentrar mucho más nuestra atención en cuidar antes que nada lo esencial de la experiencia cristiana?

Los evangelios han recogido la respuesta de Jesús a un sector de fariseos que le preguntan cuál es el mandamiento principal de la Ley. Así resume Jesús lo esencial: lo primero es «amarás al Señor, tu Dios, con todo tu corazón, con toda tu alma y con todo tu ser»; lo segundo es «amarás a tu prójimo como a ti mismo».

La afirmación de Jesús es clara. El amor es todo. Lo decisivo en la vida es amar. Ahí está el fundamento de todo. Por eso, lo primero es vivir ante Dios y ante los demás en una actitud de amor. No hemos de perdernos en cosas accidentales y secundarias, olvidando lo esencial. Del amor arranca todo lo demás. Sin amor, todo queda desvirtuado.

Al hablar del amor a Dios, Jesús no está pensando en los sentimientos o emociones que pueden brotar de nuestro corazón; tampoco está invitando a multiplicar nuestros rezos y oraciones. Amar al Señor, nuestro Dios, con todo el corazón es reconocer a Dios como Fuente última de nuestra existencia, despertar en nosotros una adhesión total a su voluntad y responder con fe incondicional a su amor universal de Padre de todos.

Por eso añade Jesús un segundo mandamiento. No es posible amar a Dios y vivir de espaldas a sus hijos e hijas. Una religión que predica el amor a Dios y se olvida de los que sufren es una gran mentira. La única postura realmente humana ante cualquier persona que encontramos en nuestro camino es amarla y buscar su bien como quisiéramos para nosotros mismos.

Todo este lenguaje puede parecer demasiado viejo, demasiado gastado y poco eficaz. Sin embargo, también hoy el primer problema en el mundo es la falta de amor, que va deshumanizando una y otra vez los esfuerzos y las luchas por construir una convivencia más humana.

Hace unos años, el pensador francés Jean Onimus escribía así: «El cristianismo está todavía en sus comienzos: nos lleva trabajando solo dos mil años. La masa es pesada y se necesitarán siglos de maduración antes de que la caridad la haga fermentar». Los seguidores de Jesús no hemos de olvidar nuestra responsabilidad. El mundo necesita testigos vivos que ayuden a las futuras generaciones a creer en el amor, pues no hay un futuro esperanzador para el ser humano si termina por perder la fe en el amor.

José Antonio Pagola

HOMILIA – EU

29-10-2017
Urteko 30. urtea – A
Mateo 22,34-40

MAITASUNEAN USTEA IZAN

Kristau-erlijioa sistema erlijioso nekosoa iruditzen zaio jende ez gutxiri; batez ere, Jainkoaren aurrean bizi ahal izateko, lege-sare nahasiegia. Ez ote diogu kristauok geure arreta eskaini behar, beste ezer baino lehen, kristau-esperientziak duen gauzarik funtsezkoenari?

Ebanjelioek Jesusen erantzun hau jaso dute, Legearen agindurik nagusiena zein den galdetu dion fariseu-talde bati emana. Hona nola laburtu duen Jesusek gauzarik funtsezkoen hori: «maita ezazu Jauna, zeure Jainkoa, bihotz osoaz, arima osoaz eta zaren osoaz»; hau da bigarrena: «maita ezazu lagun hurkoa zeure burua bezala».

Argia da Jesusen baieztapena. Maitasuna da guztia. Maitasuna da bizitza erabakitzen duena. Maitasuna da gauza guztien oinarria. Lehenengo gauza, Jainkoaren eta gainerakoen aurrean maitasun-jarreraz bizitzea da. Ez ginateke nahastu behar gauza akzidental eta bigarren mailakoen sarean, funtsezkoenaz ahazturik. Maitasunari dariona da gainerako guztia. Maitasunik gabe, dena da gelditzen galbideraturik.

Jainkoarekiko maitasunaz ari denean, Jesusek ez ditu buruan gure bihotzetik sor daitezkeen sentimenduak edo zirrarak; ez gaitu gonbidatzen geure errezoak eta otoitzak ugaltzera ere. Honetan datza Jauna geure Jainkoa maitatzea: Jainkoa gure izatearen azken Sorburutzat aitortzean, geuregan hark nahi duenarentzat atxikimendu osoa esnatzean, Aita bezala gizon-emakume guztientzat duen maitasunari baldintzarik gabeko fedez erantzutean.

Horregatik gehitu du Jesusek bigarren agindua. Ezin duzu Jainkoa maitatu, haren seme-alabei dagokienez axolagabe bizi bazara. Jainkoaren maitasuna predikatu eta sufritzen ari den jendeaz ahazten den erlijioa gezur handi bat. Geure bidean aurkitzen dugun pertsona batean aurrean izan dezakegun giza jarrera bakarra, hura maitatzea da eta harentzat geure buruari opa diogun ongizatea bera bilatzea.

Irudi luke, hizketa hau guztia zaharregia dela, ahituegia, eginkortasun eskasekoa. Halere, gaurko munduan ere lehenengo arazoa maitasun-falta da; giza bizikidetasuna eraikitzeko ahaleginak eta borrokak, bata bestearen ondoren, desgizatiartzen ari den maitasun-falta.

Duela urte batzuk, Jean Onimus idazle frantsesak idatzi zuen: «Kristautasuna bere hasieran dago gaur oraino; bi mila urte bakarrik daramatza gizakia lantzen. Astuna da jende-masa eta mendeak beharko dira maitasunak hartzitu arte». Jesusek jarraitzaileok ez genuke ahaztu behar geure erantzukizuna. Etorkizuneko belaunaldiei maitasunean ustea jartzen laguntzeko, lekuko bizien beharra du munduak; izan ere, gizakiak ezin izango du etorkizun esperantza-emailerik maitasunarekiko ustea galtzen badu.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA – CA

29-10-2017
Diumenge 30 durant l’any – A
Mateu 22,34-40

CREURE EN L’AMOR

La religió cristiana els resulta a no pocs un sistema religiós difícil d’entendre i, sobretot, un entramat de lleis massa complicat per viure correctament davant Déu. No necessitem els cristians concentrar molt més la nostra atenció en tenir cura primer de tot de l’essencial de l’experiència cristiana?

Els evangelis han recollit la resposta de Jesús a un sector de fariseus que li pregunten quin és el manament més gran de la Llei. Així resumeix Jesús l’essencial: el primer és «Estima el Senyor, el teu Déu, amb tot el cor, amb tota l’ànima i amb tot el pensament»; el segon és «estima els altres com a tu mateix».

L’afirmació de Jesús és clara. L’amor ho és tot. El decisiu en la vida és estimar. Aquí hi ha el fonament de tot. Per això, el primer és viure de Déu i els altres en una actitud d’amor. No hem de perdre’ns en coses accidentals i secundàries, oblidant l’essencial. De l’amor arrenca tota la resta. Sense amor, tot queda desvirtuat.

En parlar de l’amor a Déu, Jesús no està pensant en els sentiments o emocions que poden brollar del nostre cor; tampoc està convidant a multiplicar les nostres pregàries i oracions. Estimar el Senyor, el nostre Déu, amb tot el cor és reconèixer Déu com a Font última de la nostra existència, despertar en nosaltres una adhesió total a la seva voluntat i respondre amb fe incondicional al seu amor universal de Pare de tots.

Per això afegeix Jesús un segon manament. No és possible estimar Déu i viure d’esquena als seus fills i filles. Una religió que predica l’amor a Déu i s’oblida dels que pateixen és una gran mentida. L’única postura realment humana davant qualsevol persona que trobem en el nostre camí és estimar-la i procurar el seu bé com voldríem per a nosaltres mateixos.

Tot aquest llenguatge pot semblar massa vell, massa gastat i poc eficaç. No obstant això, també avui el primer problema al món és la manca d’amor, que va deshumanitzant una i altra vegada els esforços i les lluites per construir una convivència més humana.

Fa uns anys, el pensador francès Jean Onimus escrivia així: «El cristianisme és encara en els seus començaments: ens està treballant des de fa només dos mil anys. La massa és pesant i caldran segles de maduració abans que la caritat la faci fermentar». Els seguidors de Jesús no hem d’oblidar la nostra responsabilitat. El món necessita testimonis vius que ajudin les futures generacions a creure en l’amor, ja que no hi ha un futur esperançador per a l’ésser humà si acaba per perdre la fe en l’amor.

José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat

HOMILIA – GL

29-10-2017
30 Tempo ordinario – A
Mateu 22,34-40

CRER NO AMOR

A relixión cristiá resúltalles a non poucos un sistema relixioso difícil de entender e, sobre todo, un armadillo de leis demasiado complicado para vivir correctamente ante Deus. Non necesitamos os cristiáns concentrar moito máis a nosa atención en coidar primeiro de nada o esencial da experiencia cristiá?

Os Evanxeos recolleron a resposta de Xesús a un sector de fariseos que lle preguntan cal é o mandamento principal da Lei. Así resume Xesús o esencial: o primeiro é «amarás ao Señor, o teu Deus, con todo o teu corazón, con toda a túa alma e con todo o teu ser»; o segundo é «amarás ao teu próximo coma ti mesmo».

A afirmación de Xesús é clara. O amor é todo. O decisivo na vida é amar. Aí está o fundamento de todo. Por iso, o primeiro é vivir ante Deus e ante os demais nunha actitude de amor. Non habemos perdernos en cousas accidentais e secundarias, esquecendo o esencial. Do amor arrinca todo o demais. Sen amor, todo queda desvirtuado.

Ao falar do amor a Deus, Xesús non está pensando nos sentimentos ou emocións que poden brotar do noso corazón; tampouco está invitando a multiplicar os nosos rezos e oracións. Amar ao Señor, o noso Deus, con todo o corazón é recoñecer a Deus como fonte última da nosa existencia, espertar en nós unha adhesión total á súa vontade e responder con fe incondicional ao seu amor universal de Pai de todos.

Por iso engade Xesús un segundo mandamento. Non é posíbel amar a Deus e vivir de costas aos seus fillos e fillas. Unha relixión que predica o amor a Deus e esquece aos que sofren é unha grande mentira. A única postura realmente humana ante calquera persoa que atopamos no noso camiño é amala e buscar o seu ben como quixésemos para nós mesmos.

Toda esta linguaxe pode parecer demasiado vella, demasiado gastada e pouco eficaz. Con todo, tamén hoxe o primeiro problema no mundo é a falta de amor, que vai deshumanizando unha e outra vez os esforzos e as loitas para construír unha convivencia máis humana.

Hai uns anos, o pensador francés Jean Onimus escribía así: «O cristianismo está aínda nos seus comezos: lévanos traballando só dous mil anos. A masa é pesada e necesitaranse séculos de maduración antes de que a caridade a faga fermentar». Os seguidores de Xesús non habemos esquecer a nosa responsabilidade. O mundo necesita testemuñas vivas que axuden ás futuras xeracións a crer no amor, pois non hai un futuro esperanzador para o ser humano se acaba por perder a fe no amor.

José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire

HOMILIA –IT

29-10-2017
30 Tempo Ordinario – A
Matteo 22,34-40

CREDERE NELL’AMORE

La religione cristiana per non pochi risulta come un sistema religioso difficile da intendere e, soprattutto, un intreccio di leggi troppo complicato per vivere correttamente davanti a Dio. Noi cristiani non abbiamo bisogno di concentrare molto di più la nostra attenzione nel curare soprattutto l’essenziale dell’esperienza cristiana?

Gli evangeli hanno raccolto la risposta di Gesù a un settore di farisei che gli chiedevano quale fosse il comandamento principale della Legge. Gesù riassume così l’essenziale: primo, «Amerai il Signore tuo Dio con tutto il tuo cuore, con tutta la tua anima e con tutta la tua mente», e secondo: «Amerai il tuo prossimo come te stesso».

L’affermazione di Gesù è chiara. L’amore è tutto. Nella vita la cosa decisiva è amare. Qui è il fondamento di tutto. La prima cosa è vivere davanti a Dio e davanti agli altri in un atteggiamento di amore. Non dobbiamo perderci in cose accidentali e secondarie, dimenticando l’essenziale. Dall’amore scaturisce tutto il resto. Senza amore tutto perde senso.

Nel parlare dell’amore a Dio, Gesù non sta pensando ai sentimenti o alle emozioni che possono scaturire dal nostro cuore; non sta nemmeno invitando a moltiplicare le nostre pratiche e le nostre orazioni. Amare il Signore nostro Dio con tutto il cuore è riconoscere Dio come Fonte ultima della nostra esistenza, risvegliare in noi un’adesione totale alla sua volontà e rispondere con fede incondizionata al suo amore universale di Padre di tutti.

Per questo Gesù aggiunge un secondo comandamento. Non è possibile amare Dio e vivere ignorando i suoi figli e figlie. Una religione che predica l’amore a Dio e dimentica quelli che soffrono è una grande menzogna. L’unica posizione realmente umana davanti a qualsiasi persona che troviamo sul nostro cammino è amarla e cercare il suo bene come vorremmo per noi stessi.

Tutto questo linguaggio può sembrare troppo vecchio, troppo usurato e poco efficace. Tuttavia anche oggi il primo problema nel mondo è la mancanza di amore, che va disumanizzando uno dopo l’altro gli sforzi e le lotte per costruire una convivenza più umana.

Qualche anno fa, il pensatore francese Jean Onimus scriveva così: «Il cristianesimo è ancora ai suoi inizi; lavora solo da duemila anni. La massa è pesante e sono necessari secoli di maturazione prima che la carità la faccia fermentare». Noi seguaci di Gesù non dobbiamo dimenticare la nostra responsabilità. Il mondo ha bisogno di testimoni vivi che aiutino le future generazioni a credere nell’amore, poiché non c’è un futuro di speranza per l’essere umano se finisce per perdere la fede nell’amore.

José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo

HOMILIA – FR

29-10-2017
30 Temps ordinaire – A
Matthieu 22,34-40

CROIRE EN L’AMOUR

La religion chrétienne devient pour beaucoup personnes un système religieux difficile à comprendre et, surtout, un enchevêtrement de lois trop compliquées pour pouvoir vivre correctement devant Dieu. Nous, chrétiens, n’avons-nous pas besoin de mettre plus d’attention à soigner avant tout ce qui est essentiel à l’expérience chrétienne?

Les évangiles ont recueilli la réponse de Jésus à un groupe de pharisiens qui lui demandent quel est le principal commandement de la Loi. Voici comment Jésus résume l’essentiel: d’abord, «tu aimeras le Seigneur ton Dieu, de tout ton coeur, de toute ton âme et de tout ton être»; ensuite, «tu aimeras ton prochain comme toi-même».

L’affirmation de Jésus est claire et nette. L’amour c’est tout. Ce qui est décisif dans la vie c’est d’aimer. Voilà le fondement de tout. C’est pourquoi, la première des choses c’est de vivre devant Dieu et devant les autres dans une attitude d’amour. On ne doit pas oublier l’essentiel, en se perdant dans des choses accidentelles ou secondaires. C’est de l’amour que tout provient. Sans amour, tout est dénaturé.

Parlant de l’amour envers Dieu, Jésus ne pense pas aux sentiments ou aux émotions qui peuvent jaillir de notre coeur; il n’est pas non plus en train de nous inviter à multiplier nos supplications ou nos prières. Aimer le Seigneur, notre Dieu de tout notre coeur c’est reconnaître Dieu comme Source ultime de notre existence, éveiller en nous une adhésion totale à sa volonté et répondre avec une foi inconditionnelle à son amour universel de Père de nous tous.

C’est pourquoi Jésus ajoute un deuxième commandement. Il n’est pas possible d’aimer Dieu tout en tournant le dos à ses fils et à ses filles. Une religion qui prêche l’amour de Dieu et oublie ceux qui souffrent est un grand mensonge. La seule position réellement humaine devant toute personne que nous aurons à croiser sur notre chemin c’est de l’aimer et de chercher son bien tel que nous le voudrions pour nous-mêmes.

Tout ce langage peut paraître trop ancien, trop usé et peu efficace. Cependant, aujourd’hui aussi, le premier problème de notre monde c’est le manque d’amour, qui déshumanise peu à peu les efforts et les luttes pour construire une société plus humaine.

Il y a quelques années, le penseur français Jean Onimus écrivait ceci: «Le christianisme est encore à ses débuts: il ne nous travaille que depuis deux mille ans. La pâte est lourde et on aura besoin de siècles de maturation avant que la charité ne réussisse à la faire fermenter». Nous, disciples de Jésus, nous ne devons pas oublier notre responsabilité. Le monde a besoin de témoins vivants qui aident les générations à venir à croire en l’amour, car il n’y aura pas un avenir d’espoir pour l’être humain s’il finit par perdre la foi dans l’amour.

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna


HOMILIA – PT

29-10-2017
30 Tempo ordinário – A
Mateus 22,34-40

ACREDITAR NO AMOR

A religião cristã parece a não poucos, um sistema religioso difícil de entender e, sobre tudo, um quadro de leis demasiado complicado para viver corretamente ante Deus. Não necessitamos, os cristãos, de concentrar muito mais a nossa atenção em cuidar antes de mais nada do essencial da experiência cristã?

Os evangelhos recolheram a resposta de Jesus a um sector de fariseus que Lhe preguntam qual é o mandamento principal da Lei. Assim resume Jesus o essencial: o primeiro é, «amarás o Senhor, teu Deus, com todo o teu coração, com toda a tua alma e com todo o teu ser»; o segundo é, «amarás o teu próximo como a ti mesmo».

A afirmação de Jesus é clara. O amor é tudo. O decisivo na vida é amar. Ai está o fundamento de tudo. Por isso, o primeiro é viver ante Deus e ante os demais numa atitude de amor. Não temos de nos perder em coisas acidentais e secundárias, esquecendo o essencial. Do amor arranca tudo o mais. Sem amor, tudo fica desvirtuado.

Ao falar do amor a Deus, Jesus não está a pensar nos sentimentos ou emoções que podem brotar do nosso coração; tampouco está a convidar à multiplicação das nossas rezas e orações. Amar o Senhor, nosso Deus, com todo o coração é reconhecer a Deus como Fonte última da nossa existência, despertar em nós uma adesão total à sua vontade e responder com fé incondicional ao Seu amor universal de Pai de todos.

Por isso junta Jesus um segundo mandamento. Não é possível amar a Deus e viver de costas aos Seus filhos e filhas. Uma religião que predica o amor a Deus e se esquece dos que sofrem é uma grande mentira. A única postura realmente humana ante qualquer pessoa que encontramos no nosso caminho é ama-la e procurar o seu bem como quiséssemos para nós mesmos.

Toda esta linguagem pode parecer demasiado velha, demasiado gasta e pouco eficaz. No entanto, também hoje o primeiro problema no mundo é a falta de amor, que vai desumanizando uma e outra vez os esforços e as lutas por construir uma convivência mais humana.

Alguns anos atrás, o pensador francês Jean Onimus escrevia assim: «O cristianismo está todavia nos seus começos: tem vindo a trabalhar apenas há dois mil anos. A massa é pesada e serão necessários séculos de maduração antes que a caridade a faça fermentar». Os seguidores de Jesus, não temos de esquecer a nossa responsabilidade. O mundo necessita de testemunhas vivas que ajudem as futuras gerações a acreditar no amor, pois não há um futuro esperançoso para o ser humano se acaba por perder a fé no amor.

José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez

HOMILIA – EN

10-29-2017
30th Ordinary – A
Matthew 22,34-40

BELIEVE IN LOVE

For more than a few people, Christian religion ends up a religious system that is difficult to understand, and above all, a flimsy framework of laws that is much too complicated for someone to live correctly before God. Don’t we as Christians need to concentrate our attention much more on taking care of what’s essential in the Christian experience before anything else?

The Gospels have put down Jesus’ response to a group of Pharisees who ask him what is the most important commandment of the Law. Thus it is that Jesus sums up what’s essential: the first is «You must love the Lord your God with all your heart, with all your soul, and with all your mind», the second is «You must love your neighbor as yourself».

Jesus affirmation is clear. Love is everything. What’s decisive in life is to love. This is the basis of everything. What’s most important is to live before God and before others in an attitude of love. We don’t need to get lost in accidental and secondary things, forgetting what’s essential. Out of love springs everything else. Without love everything ends up twisted.

When he speaks about love for God, Jesus isn’t thinking about feelings or emotions that can arise in our hearts; nor is he inviting us to multiply our prayers and petitions. To love the Lord our God with our whole heart is to recognize God as the ultimate Font of our existence, awakening in us a complete adhesion to God’s will, and responding with an unconditional faith to the universal love of the Father of all.

That’s why Jesus adds a second commandment. It’s not possible to love God and then turn our backs on God’s sons and daughters. A religion that preaches love for God and forgets those who suffer is a huge lie. The only truly human stance before any person we meet in our path is to love that person and seek that person’s good as we would wish for ourselves.

All this way of speaking could seem way too old-fashioned, too worn-out and not at all effective. However, even today the main problem in the world is the lack of love, a lack that dehumanizes over and over any efforts and struggles to build a more human living condition.

Some years ago a French thinker, Jean Onimus, wrote thus: «Christianity is still in its infancy; we’ve only been working at it for two thousand years. The mass of dough is heavy and we’ll need centuries of maturing before charity ferments it». Jesus’ followers mustn’t forget their responsibility. The world needs living witnesses that help future generations to believe in love, since there’s no hopeful future for human beings if we end up losing faith in love.

José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


No hay comentarios:

Publicar un comentario