lunes, 16 de abril de 2012

04/22/2012 - 3 Sunday of Easter (B)

Inicio (Página inicial del blog de la Iglesia de Sopelana)
Jose Antonio Pagolaren Homiliak (Jose Antonio Pagolaren Homiliaren horria)
Homilias de Jose Antonio Pagola (Página Homilias de Jose Antonio Pagola)

Jose Antonio Pagolaren homiliak hainbat hizkuntzetan
Homilias de José Antonio Pagola en diferantes idiomas
Jose Antonio Pagola homilies in different languages



HOMILIA - ES

22 de abril de 2012
3 Pascua (B)
Lucas 24, 35-48

TESTIGOS

Lucas describe el encuentro del Resucitado con sus discípulos como una experiencia fundante. El deseo de Jesús es claro. Su tarea no ha terminado en la cruz. Resucitado por Dios después de su ejecución, toma contacto con los suyos para poner en marcha un movimiento de "testigos" capaces de contagiar a todos los pueblos su Buena Noticia: "Vosotros sois mis testigos".
No es fácil convertir en testigos a aquellos hombres hundidos en el desconcierto y el miedo. A lo largo de toda la escena, los discípulos permanecen callados, en silencio total. El narrador solo describe su mundo interior: están llenos de terror; solo sienten turbación e incredulidad; todo aquello les parece demasiado hermoso para ser verdad.
Es Jesús quien va a regenerar su fe. Lo más importante es que no se sientan solos. Lo han de sentir lleno de vida en medio de ellos. Estas son las primeras palabras que han de escuchar del Resucitado: "Paz a vosotros... ¿Por qué surgen dudas en vuestro interior?".
Cuando olvidamos la presencia viva de Jesús en medio de nosotros; cuando lo hacemos opaco e invisible con nuestros protagonismos y conflictos; cuando la tristeza nos impide sentir todo menos su paz; cuando nos contagiamos unos a otros pesimismo e incredulidad... estamos pecando contra el Resucitado. No es posible una Iglesia de testigos.
Para despertar su fe, Jesús no les pide que miren su rostro, sino sus manos y sus pies. Que vean sus heridas de crucificado. Que tengan siempre ante sus ojos su amor entregado hasta la muerte. No es un fantasma: "Soy yo en persona". El mismo que han conocido y amado por los caminos de Galilea.
Siempre que pretendemos fundamentar la fe en el Resucitado con nuestras elucubraciones, lo convertimos en un fantasma. Para encontrarnos con él, hemos de recorrer el relato de los evangelios: descubrir esas manos que bendecían a los enfermos y acariciaban a los niños, esos pies cansados de caminar al encuentro de los más olvidados; descubrir sus heridas y su pasión. Es ese Jesús el que ahora vive resucitado por el Padre.
A pesar de verlos llenos de miedo y de dudas, Jesús confía en sus discípulos. Él mismo les enviará el Espíritu que los sostendrá. Por eso les encomienda que prolonguen su presencia en el mundo: "Vosotros sois testigos de esto". No han de enseñar doctrinas sublimes, sino contagiar su experiencia. No han de predicar grandes teorías sobre Cristo sino irradiar su Espíritu. Han de hacerlo creíble con la vida, no solo con palabras. Este es siempre el verdadero problema de la Iglesia: la falta de testigos.

José Antonio Pagola

Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Contagia tu fe en el Resucitado. Pásalo.

HOMILIA - EU

Pazkoaldiko 3. IgandeaB
Lukas 24,35-48
2012ko apirilaren 22 Apirila

LEKUKOAK

Jesus berpiztuak eta ikasleek topo egin izana esperientzia fundatzaile bezala deskribatu du Lukasek. Argi dago Jesusen gogoa. Bere asmoa ez du bukatu gurutzean. Hil ondoren, Jainkoak berpizturik, harremanetan jarri da bereekin, «lekukoen» mugimendua abian jartzeko, herri guztiei Berri Ona kutsatzeko gai izango direnena: «Ene lekuko zarete zuek».
Ez da izan gauza erraza gizon haiek, nahasmenduak eta beldurrak joak dituzten haiek, lekuko bihurtzea. Pasadizo guztian, ikasleak isilik egon dira, guztiz mutu. Narratzaileak haien barneko mundua bakarrik deskribatu du: izuak joak dira; larri eta ustekabeko sentitzen dira; ederregi iruditzen zaie hura guztia egia izateko.
Jesusek berregingo du haien fedea. Gauzarik garrantzizkoena, ez daudela bakarrik senti dezaten da. Bizi bete-beteko sentitu behar dute Jesus beren artean. Hauek dira Berpiztuagandik entzun dituzte lehen hitzak: «Bakea zuei… Nolatan duda-muda horiek zeuen baitan?»
Geure artean Jesusen presentzia biziaz ahazten garenean, geure protagonismoa eta tirabirak direla medio Jesus lauso eta ikusezineko bihurtzen dugunean, tristurak haren bakea ez beste guztia sentiarazten digunean, batak besteari ezkortasuna eta sinestezina kutsatzen diogunean… bekatu egiten ari ohi gara Berpiztuaren aurka. Orduan, ezinezkoa da lekukoen Eliza.
Beren fedea esnatzeko, Jesusek ez die eskatzen aurpegira begira diezaioten, baizik eskuetara eta oinetara. Ikus ditzatela gurutzeko beraren zauriak. Izan dezatela beti beren begi aurrean heriotzaraino eman duen maitasuna. Ez da mamua. «Ni neu naiz, neu». Galileako bideetan ikusi eta maite izan duten hura bera.
Berpiztuarekiko geure fedea gogorapenetan oinarritu nahi izan dugun guztietan, mamu bihurtu izan dugu Jesus. Harekin topo egin ahal izateko, ebanjelioen kontakizunak ikusi beharko ditugu: gaixoak bedeinkatzen eta haurrak ferekatzen zituzten esku haiek aurkitzeko; ahaztuenak direnen bila nekatuak diren oin haiek aurkitzeko; Jesusen zauriak eta nekaldia aurkitzeko. Jesus huraxe da orain bizi dena, Aitak berpiztua.
Beldurrez eta duda-mudazko ikusi dituen arren, konfiantza izan du Jesusek ikasleengan. Berak bidaliko die sostengu izango duten Espiritua. Horregatik gomendatzen die munduan bere presentzia luza dezaten: «Honen guztiaren lekuko zarete zuek». Ez dute zertan irakatsi irakaspen handiosik, baizik, soilik, beren esperientzia kutsatu. Ez dute zertan predikatu teoria handi-mandirik Kristoz, baizik, soilik, haren Espiritua distiratu. Beren bizieraz egin behar dute sinesgarri, eta ez hitzez bakarrik. Hauxe da Elizaren betiko zinezko arazoa: lekukorik eza.

José Antonio Pagola

BERRI ONAK Sare Ebanjelizatzailea
Kutsatu Berpiztuaz duzun fedea. Bidali hau.

HOMILIA - CA

22 d’abril de 2012
Diumenge III de Pasqua (B)
Lluc 24, 35-48

TESTIMONIS

Lluc descriu la trobada del Ressuscitat amb els seus deixebles com una experiència fundant. El desig de Jesús és clar. La seva tasca no s’ha acabat a la creu. Ressuscitat per Déu després de la seva execució, pren contacte amb els seus per posar en marxa un moviment de "testimonis" capaços de contagiar a tots els pobles la seva Bona Notícia: "Vosaltres en sou testimonis".
No és fàcil convertir en testimonis aquells homes enfonsats en el desconcert i la por. Al llarg de tota l'escena, els deixebles romanen callats, en silenci total. El narrador només descriu el seu món interior: estan plens de terror; només senten torbació i incredulitat; tot allò els sembla massa bonic per ser veritat.
És Jesús qui regenerarà la seva fe. El més important és que no se sentin sols. L'han de sentir ple de vida enmig d'ells. Aquestes són les primeres paraules que han d'escoltar del Ressuscitat: "Pau a vosaltres... Per què esteu torbats?".
Quan oblidem la presència viva de Jesús enmig nostre, quan el fem opac i invisible amb els nostres protagonismes i conflictes, quan la tristesa ens impedeix sentir-ho tot menys la seva pau; quan ens contagiem els uns als altres pessimisme i incredulitat... estem pecant contra el Ressuscitat. No és possible una Església de testimonis.
Per despertar la seva fe, Jesús no els demana que mirin el seu rostre, sinó les mans i els peus. Que vegin les seves ferides de crucificat. Que tinguin sempre davant els seus ulls el seu amor lliurat fins a la mort. No és un fantasma: "Sóc jo mateix". El que han conegut i estimat pels camins de Galilea.
Sempre que pretenem fonamentar la fe en el Ressuscitat amb les nostres elucubracions, el convertim en un fantasma. Per trobar-nos amb ell, hem de recórrer al relat dels evangelis: descobrir aquestes mans que beneïen els malalts i acariciaven els nens, aquests peus cansats de caminar a la recerca dels més oblidats; descobrir les seves ferides i la seva passió. És aquest Jesús qui ara viu ressuscitat pel Pare.
Tot i veure'ls plens de por i de dubtes, Jesús confia en els seus deixebles. Ell mateix els enviarà l'Esperit que els sostindrà. Per això els encomana que perllonguin la seva presència al món: "Vosaltres en sou testimonis". No han d'ensenyar doctrines sublims, sinó contagiar la seva experiència. No han de predicar grans teories sobre Crist sinó irradiar el seu Esperit. Han de fer-lo creïble amb la vida, no només amb paraules. Aquest és sempre el veritable problema de l'Església: la manca de testimonis.

José Antonio Pagola

Xarxa evangelitzadora BONES NOTÍCIES
Encomana la teva fe en el Ressuscitat. Passa-ho!

HOMILIA - GL

22 de abril de 2012
3 Pascua (B)
Lucas 24, 35-48

TESTEMUÑAS

Lucas describe o encontro do Resucitado cos seus discípulos como unha experiencia fundante. O desexo de Xesús é claro. A súa tarefa non rematou na cruz. Resucitado por Deus despois da súa execución, toma contacto cos seus para poñer en marcha un movemento de "testemuñas" capaces de contaxiar a todos os pobos a súa Boa Noticia: "Vós sodes as miñas testemuñas".
Non é doado converter en testemuñas aqueles homes afundidos no desconcerto e no medo. Ao longo de toda a escena, os discípulos permanecen calados, en silencio total. O narrador só describe o seu mundo interior: están cheos de terror; só senten turbación e incredulidade; todo aquilo parécelles demasiado fermoso para ser verdade.
É Xesús quen vai rexenerar a súa fe. O máis importante é que non se sintan sós. Hano sentir cheo de vida no medio deles. Estas son as primeiras palabras que han escoitar do Resucitado: "Paz a vós... Por que xorden dúbidas no voso interior? ".
Cando esquecemos a presenza viva de Xesús no medio de nós; cando o facemos opaco e invisíbel cos nosos protagonismos e conflitos; cando a tristura nos impide sentir todo menos a súa paz; cando contaxiamos uns a outros pesimismo e incredulidade... estamos a pecar contra o Resucitado. Non é posíbel unha Igrexa de testemuñas.
Para espertar a súa fe, Xesús non lles pide que miren o seu rostro, senón as súas mans e os seus pés. Que vexan as súas feridas de crucificado. Que teñan sempre ante os seus ollos o seu amor entregado ata a morte. Non é un fantasma: "Son eu en persoa". O mesmo que coñeceron e amaron polos camiños de Galilea.
Sempre que pretendemos fundamentar a fe no Resucitado coas nosas elucubracións, convertémolo nun fantasma. Para atoparnos con el, temos de percorrer o relato dos evanxeos: descubrir esas mans que bendicían os enfermos e acariciaban aos nenos, eses pés cansos de camiñar ao encontro dos máis esquecidos; descubrir as súas feridas e a súa paixón. Ese Xesús é o que agora vive resucitado polo Pai.
A pesar de velos cheos de medo e de dúbidas, Xesús confía nos seus discípulos. El mesmo lles enviará o Espírito que os sosterá. Por iso encoméndalles que prolonguen a súa presenza no mundo: "Vós sodes testemuñas disto". Non han ensinar doutrinas sublimes, senón contaxiar a súa experiencia. Non han predicar grandes teorías sobre Cristo senón irradiar o seu Espírito. Han facelo críbel coa vida, non só con palabras. Este é sempre o verdadeiro problema da Igrexa: a falta de testemuñas.

José Antonio Pagola
Traduciu: Xaquín Campo Freire.

Rede evanxelizadora BOAS NOTICIAS
Contaxia a túa fe no Resucitado. Pásao.

HOMILIA -IT


22 aprile 2012

III Pasqua (B)

Lc 24, 35-48



TESTIMONI

Luca descrive l’incontro del Risorto con i suoi discepoli come un’esperienza fondante. Il desiderio di Gesù è chiaro. Il suo compito non è finito con la croce. Risuscitato da Dio dopa la sua esecuzione, prende contatto con i suoi per dare il via a un movimento di “testimoni” capaci di contagiare a tutti i popoli la sua Buona Notizia: Voi siete miei testimoni.
Non è facile convertire in testimoni quegli uomini infossati nello sconcerto e della paura. Lungo tutta la scena i discepoli rimangono senza parole, in silenzio totale. Il narratore descrive soltanto il loro mondo interiore: sono pieni di terrore; sentono solo turbamento e incredulità; tutto quello sembra loro troppo bello per essere vero.
È Gesù che va a rigenerare la loro fede. La cosa più importante è che non si sentano soli. Lo devono sentire pieno di vita in mezzo a loro. Queste sono le prime parole che devono ascoltare dal Risorto: Pace a voi… Perché sorgono dubbi nel vostro cuore?
Quando dimentichiamo la presenza viva di Gesù in mezzo a noi, quando lo rendiamo opaco e invisibile con i nostri protagonismi e i nostri conflitti; quando la tristezza ci impedisce di sentire tutto meno la sua pace; quando ci contagiamo reciprocamente pessimismo e incredulità… stiamo peccando contro il Risorto. Non è possibile una Chiesa di testimoni.
Per risvegliare la loro fede, Gesù non chiede loro che guardino il suo volto, ma le sue mani e i suoi piedi. Che vedano le sue ferite di crocifisso. Che tengano sempre davanti agli occhi il suo amore profuso fino alla morte. Non è un fantasma: Sono proprio io. Lo stesso che hanno conosciuto e amato lungo le strade di Galilea.
Ogni volta che pretendiamo di fondare la fede nel Risorto sulle nostre elucubrazioni, lo convertiamo in un fantasma. Per incontrarci con lui, dobbiamo ricorrere al racconto degli evangeli: scoprire quelle mani che benedicevano i malati e accarezzavano i bambini, quei piedi stanchi di camminare incontro ai più dimenticati, scoprire le sue ferite e la sua passione. È questo Gesù che ora vive risuscitato dal Padre.
Nonostante li veda pieni di paura e di dubbi, Gesù confida nei suoi discepoli. Lui stesso invierà loro lo Spirito che li sosterrà. Per questo affida loro di prolungare la sua presenza nel mondo: Di questo voi siete testimoni. Non devono insegnare dottrine sublimi, ma contagiare la loro esperienza. Non devono predicare grandi teorie su Cristo, ma irradiare il suo Spirito. Devono renderlo credibile con la vita, non solo con le parole. Questo è sempre il vero problema della Chiesa: la mancanza di testimoni.

José Antonio Pagola

Rete evangelizzatrice BUONE NOTIZIE
Contagia la tua fede nelRisorto.
Diffondilo.

HOMILIA - FR

22 avril 2012
3 Pâques (B)
Luc 24, 35-48

TEMOINS

Luc décrit la rencontre du Ressuscité avec ses disciples comme une expérience fondatrice. Le désir de Jésus est clair. Sa tâche n’a pas pris fin sur la croix. Ressuscité par Dieu après son exécution, il entre en contact avec les siens pour mettre en marche le mouvement de “témoins” capables de communiquer à tous les peuples sa Bonne Nouvelle: “Vous serez mes témoins”.
Ce n’était pas facile pour ces hommes-là, bouleversés et plongés dans la peur, de devenir des témoins.  Tout le long de la scène, les disciples restent bouche-bée, dans un silence total.  Le narrateur ne décrit que leur monde intérieur : ils sont terrifiés ; ils ne ressentent  que trouble et incrédulité ; tout cela leur semble trop beau pour être vrai.
C’est Jésus qui va régénérer leur foi. Le plus important c’est qu’ils ne se sentent pas seuls. Il faut qu’ils le sentent plein de vie au milieu d’eux. Voici les premières paroles qu’ils  entendent de la bouche du  Ressuscité : « La paix soit avec vous… Pourquoi ces doutes vous viennent-ils à l’esprit ? »
Lorsque nous oublions la présence vivante de Jésus au milieu de nous; lorsque nous le rendons invisible et opaque par nos désirs de « protagonisme » et par nos conflits; lorsque la tristesse nous  empêche de tout sentir sauf sa paix ; quand nous nous contaminons les uns les autres avec notre pessimisme et notre incrédulité…nous sommes en train de pécher contre le Ressuscité. Nous rendons impossible une Eglise de témoins.
Pour éveiller leur foi, Jésus ne leur demande pas de regarder son visage, mais ses mains et ses pieds. Qu’ils voient les blessures de sa crucifixion. Qu’ils aient toujours devant sous leurs yeux son amour livré jusqu’à la mort. Ce n’est pas un fantôme : « C’est bien moi ». Le même qu’ils ont connu et aimé sur les chemins de Galilée.
Chaque fois que  nous prétendons fonder notre foi au Ressuscité sur nos élucubrations, nous en faisons un fantôme.  Pour le rencontrer, nous devons parcourir le récit des évangiles : découvrir ces mains qui bénissaient les malades et qui caressaient  les enfants, ces pieds fatigués de marcher à la rencontre des laissés-pour-compte ; découvrir ses blessures, sa passion. C’est ce Jésus qui, ressuscité par le Père, est maintenant vivant.
Tout en les voyant remplis de peurs et de doutes, Jésus fait confiance à ces disciples. Lui-même enverra sur eux l’Esprit qui les soutiendra. C’est pourquoi il les charge  de  prolonger sa présence dans le monde : « Vous en êtes les témoins ».  Ils n’ont pas à enseigner des doctrines sublimes mais à transmettre leur expérience. Ils n’ont  pas à prêcher de grandes théories sur le Christ mais à rayonner son Esprit. Ils doivent le rendre crédible par leur vie et non seulement par leurs paroles. C’est toujours là le véritable problème de l’Eglise : le manque de témoins.

José Antonio Pagola
Traducteur/ Carlos Orduna, csv

Réseau d’évangélisation BONNES NOUVELLES
Communique ta foi dans le Christ Ressuscité !
Fais passer ce message !

HOMILIA - PT


22 de Abril de 2012

3 Pascoa (B)

Lucas 24, 35-48 


TESTEMUNHOS 


Lucas descreve o encontro do Ressuscitado com os Seus discípulos como uma experiência fundamental. O desejo de Jesus é claro. A Sua tarefa não terminou na cruz. Ressuscitado por Deus depois da Sua execução, toma contacto com os Seus para colocar em marcha um movimento de "testemunhas" capazes de contagiar a todos os povos a Sua Boa Nova: "Vós sois as minhas testemunhas".

Não é fácil converter em testemunhas aqueles homens afundados no desconcerto e no medo. Ao longo de toda a cena, os discípulos permanecem calados, em silêncio total. O narrador só descreve o seu mundo interior: estão cheios de terror; só sentem perturbação e incredulidade; tudo aquilo lhes parece demasiado bonito para ser verdade.

É Jesus quem vai regenerar a sua fé. O mais importante é que não se sintam sós. Sentem-no cheio de vida no meio deles. Estas são as primeiras palavras que hão-de escutar do Ressuscitado: "Paz a vós... Porque surgem dúvidas no vosso interior?".

Quando esquecemos a presença viva de Jesus no meio de nós; quando o fazemos opaco e invisível com os nossos protagonismos e conflitos; quando a tristeza nos impede de sentir tudo menos a Sua paz; quando nos contagiamos uns aos outros pessimismo e incredulidade... estamos a pecar contra o Ressuscitado. Não é possível uma Igreja de testemunhas.
Para despertar a Sua fé, Jesus não lhes pede que olhem o Seu rosto, mas as Suas mãos e os Seus pés. Que vejam as Suas feridas de crucificado. Que tenham sempre perante os seus olhos o Seu amor entregue até à morte. Não é um fantasma: "Sou Eu em pessoa ". O mesmo que conheceu e amou nos caminhos da Galileia.
Sempre que pretendemos fundamentar a fé no Ressuscitado com as nossas elucubrações, convertemo-Lo num fantasma. Para nos encontrarmos con Ele, temos de recorrer ao relato dos evangelhos: descobrir essas mãos que bendiziam os doentes os y acariciavam as crianças, esses pés cansados de caminhar ao encontro dos mais esquecidos; descobrir as suas feridas e a Sua paixão. É esse Jesus que agora vive ressuscitado pelo Pai.
Apesar de os ver cheios de medo e de dúvidas, Jesus confia nos Seus discípulos. Ele mesmo lhes enviará o Espírito que os sustentará. Por isso pede-lhes que prolonguem a sua presença no mundo: "Vós sois testemunhas disto". Não hão de ensinar doutrinas sublimes, mas sim contagiar a sua experiência. Não hão de predicar grandes teorías sobre Cristo mas sim irradiar o Seu Espírito. Hão de faze-Lo credível con a vida, não só com as palavras. Este é sempre o verdadeiro problema da Igreja: à  falta de testemunhas. 

José Antonio Pagola


Rede evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Contagiaa  tua fé no Ressuscitado. Passa-o.


HOMILIA - EN

April 22, 2012
III Easter Sunday (B)
Lk 24, 35-48

YOU ARE MY WITNESSES

Luke tells us the story of the encounter of the disciples with the Risen Christ as an experience that started something new for them. Jesus’ wish is clear. His job had not finished with the Cross. Having been raised by his Father after his execution, he gets in touch with his disciples to start with them a movement that will make them witnesses capable of proclaiming the GOOD NEWS to all peoples: “You are my witnesses.”
It was not easy to make witnesses out of those men who had been thrown into total disarray and fear. All through that meeting, the disciples had remained silent and totally passive. The gospel writer simply describes their interior world: they are still afraid, disturbed and incredulous; what they hear still sounds too good to be true.
But Jesus will regenerate their faith. What really matters now is that they don’t feel to be alone. They must really feel that the Jesus they are listening to is truly alive. These are the first words they heard him speak: “Peace be with you. Why are you so agitated? And why are these doubts rising in your hearts?
When we forget the living presence of Jesus in our midst; when we make him invisible because of our own interference and conflicts; when our own sadness gives importance to anything except his peace; when we share with others our own pessimism and incredulity…we are denying the existence of the Risen Christ. There cannot be a Church without witnesses.
In order to awake their faith, Jesus does not ask them to look at his face, but to see his hands and feet. They have to look at the wounds of the Crucified. They have to always remember that He loved them unto His death. He is not a ghost: “Yes, it is I indeed.” He is the same one they had known and followed along the roads of Galilee.
Every time we want to study and explain our faith in the Risen Christ with vague theories and explanations we end up seeing a ghost. To find the real Jesus, we must simply read what the Gospels tell us: look at the hands that blessed the sick and welcomed those children; see those feet that got tired as He walked miles to meet the forgotten men and women; examine those wounds and relive his passion. It is this same Jesus who has now been raised by His Father.
Even though they are still full of doubts and fear, Jesus trusts in his disciples. He is going to send the Spirit to them and he will sustain them. Hence he asks them to continue being his witnesses in the world: “You are witnesses to this.”
They should not teach any sublime doctrines, but simply share their experiences with others. They should not preach intricate theories about Christ, but simply reflect his Spirit. They will make Him credible with their own lives, not with their words. This will continue to be the Church’s real problem: our lack of witnesses.

José Antonio Pagola

Gospel Network BUENAS NOTICIAS
Share your faith in the Risen Christ
Pass it on

No hay comentarios:

Publicar un comentario