lunes, 23 de abril de 2012

04/29/2012 - 4 Sunday of Easter (B)

Inicio (Página inicial del blog de la Iglesia de Sopelana)
Jose Antonio Pagolaren Homiliak (Jose Antonio Pagolaren Homiliaren horria)
Homilias de Jose Antonio Pagola (Página Homilias de Jose Antonio Pagola)

Jose Antonio Pagolaren homiliak hainbat hizkuntzetan
Homilias de José Antonio Pagola en diferantes idiomas
Jose Antonio Pagola homilies in different languages



HOMILIA - ES

29 de abril de 2012
4 Pascua (B)
Juan 10, 11-18

VA CON NOSOTROS

El símbolo de Jesús como pastor bueno produce hoy en algunos cristianos cierto fastidio. No queremos ser tratados como ovejas de un rebaño. No necesitamos a nadie que gobierne y controle nuestra vida. Queremos ser respetados. No necesitamos de ningún pastor.
No sentían así los primeros cristianos. La figura de Jesús buen pastor se convirtió muy pronto en la imagen más querida de Jesús. Ya en las catacumbas de Roma se le representa cargando sobre sus hombros a la oveja perdida. Nadie está pensando en Jesús como un pastor autoritario dedicado a vigilar y controlar a sus seguidores, sino como un pastor bueno que cuida de ellas.
El "pastor bueno" se preocupa de sus ovejas. Es su primer rasgo. No las abandona nunca. No las olvida. Vive pendiente de ellas. Está siempre atento a las más débiles o enfermas. No es como el pastor mercenario que, cuando ve algún peligro, huye para salvar su vida abandonando al rebaño. No le importan las ovejas.
Jesús había dejado un recuerdo imborrable. Los relatos evangélicos lo describen preocupado por los enfermos, los marginados, los pequeños, los más indefensos y olvidados, los más perdidos. No parece preocuparse de sí mismo. Siempre se le ve pensando en los demás. Le importan sobre todo los más desvalidos.
Pero hay algo más. "El pastor bueno da la vida por sus ovejas". Es el segundo rasgo. Hasta cinco veces repite el evangelio de Juan este lenguaje. El amor de Jesús a la gente no tiene límites. Ama a los demás más que a sí mismo. Ama a todos con amor de buen pastor que no huye ante el peligro sino que da su vida por salvar al rebaño.
Por eso, la imagen de Jesús, "pastor bueno", se convirtió muy pronto en un mensaje de consuelo y confianza para sus seguidores. Los cristianos aprendieron a dirigirse a Jesús con palabras tomadas del salmo 22: "El Señor es mi pastor, nada me falta... aunque camine por cañadas oscuras, nada temo, porque tú vas conmigo... Tu bondad y tu misericordia me acompañan todos los días de mi vida".
Los cristianos vivimos con frecuencia una relación bastante pobre con Jesús. Necesitamos conocer una experiencia más viva y entrañable. No creemos que él cuida de nosotros. Se nos olvida que podemos acudir a él cuando nos sentimos cansados y sin fuerzas o perdidos y desorientados.
Una Iglesia formada por cristianos que se relacionan con un Jesús mal conocido, confesado solo de manera doctrinal, un Jesús lejano cuya voz no se escucha bien en las comunidades..., corre el riesgo de olvidar a su Pastor. Pero, ¿quién cuidará a la Iglesia si no es su Pastor?

José Antonio Pagola

Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Da a conocer al Buen Pastor. Pásalo.

HOMILIA - EU

2012ko apirilaren 29ª
Pazkoaldiko 4. igandea B
Joan 10,11-18

DAGOKIGUN KONTUA DA

Jesus artzain ona delako sinboloa gogaigarri zaio gaur egun, hein batean, zenbait kristauri. Ez dugu nahi artalde bateko arditzat har gaitzaten. Ez dugu inork goberna gaitzan beharrik, ezta gure bizitza inork kontrola dezan ere. Errespeta gaitzaten nahi dugu. Ez dugu inongo artzainen premiarik.
Lehen kristauek ez zuten horrela sentitzen. Jesus artzain onaren irudia oso garaiz bihurtu zen Jesusen imajinarik gogokoen. Erromako katakonbetan, jada, ardi galdu bat lepoan duela irudikatu zuten Jesus. Inork ez du hartu Jesus artzain autoritariotzat, bere jarraitzaileak zaintzeari eta kontrolatzeari emandakotzat, baizik eta artatzen dituen artzain ontzat.
«Artzain ona» bere ardiez arduratzen da. Hori du bere lehen ezaugarria. Ez ditu bazter uzten sekula. Ahulenei edo gaixoei begira bizi ohi da beti. Ez da artzain-morroia bezalako; honek, arriskuren bat ikusi orduko, ihes egiten du, bere burua salbatzera, artaldea bertan behera utzirik; honi ez zaizkio axola ardiak.
Oroitzapen ezabaezina utzia zuen Jesusek. Ebanjelioetako kontakizunek honela deskribatu dute: gaixoez arduraturik, baztertuez, txikiez, babesgabeenez eta ahaztuenez, galduenez kezkaturik. Ematen du bere buruaz ez dela arduratzen. Beti gainerakoak buruan. Batez ere, ezinduenak ditu axola.
Bada, ordea, besterik ere. «Artzain onak bizia eman du bere ardientzat». Bigarren ezaugarria da. Bost alditaraino errepikatu du Joanen ebanjelioak hizkuntza hau. Jesusek jendeari dion maitasunak ez du mugarik. Bere burua baino gehiago maite ditu besteak. Guztiak maite ditu artzain onaren maitasunez; ez du ihes egin arriskuaren aurrean, baizik eta bizia eman du artaldea salbatzeko.
Horregatik, Jesusen irudia, «artzain onarena», oso garaiz bihurtu zen, haren jarraitzaileentzat, kontsolamenduaren eta konfiantzaren mezu. Kristauek Jesusengana jotzen ikasi, 22. salmotik hartutako hitz hauekin ikasi zuten: «Jauna dut artzain, ez dut ezar falta… mendiarte ilunetan ibili behar badut ere, ez naiz ezeren beldur, neurekin baitzaitut zu… Ene bizitzako egun orotan lagun ditut zure ontasuna eta zure errukia».
Kristauok, sarritan, harreman aski pobreak izan ohi ditugu Jesusekin. Esperientzia biziago eta bihozkoiago baten premia izan ohi dugu. Ez dugu uste izaten hark artatzen, zaintzen gaituela. Ahaztu egin ohi dugu harengana jo dezakegula, nekaturik eta indarrik sentitzen garenean, edo galdurik eta norabiderik gabe.
Eliza bat, oker ezagutua edo soilik doktrina bidez ezagutua den Jesusekin erlazionatzen diren kristauek moldatua, elkarteetan ahotsa egoki entzuten ez zaion Jesusekin erlazionatuek moldatua den Eliza bat…, bere Artzainaz ahazteko arriskuan bizi da. Alabaina, zeinek zainduko Eliza, beronen Artzainak ez bada?

José Antonio Pagola

BERRI ONAK Sare Ebanjelizatzailea
Ezagutarazi Artzain Ona. Bidali hau.

HOMILIA - CA

29 d’abril de 2012
Diumenge IV de Pasqua (B)
Joan 10, 11-18

VA AMB NOSALTRES

El símbol de Jesús com a pastor bo produeix avui en alguns cristians un cert enuig. No volem ser tractats com ovelles d'un ramat. No necessitem ningú que governi i controli la nostra vida. Volem ser respectats. No necessitem cap pastor.
No ho sentien així els primers cristians. La figura de Jesús bon pastor es va convertir molt aviat en la imatge més estimada de Jesús. A les catacumbes de Roma és representat portant a coll l'ovella perduda. Ningú està pensant en Jesús com un pastor autoritari dedicat a vigilar i a controlar els seus seguidors, sinó com un pastor bo que en té cura.
El "pastor bo" es preocupa de les seves ovelles. És el seu primer tret característic. No les abandona mai. No les oblida. Viu pendent d'elles. Està sempre atent a les més febles o malaltes. No és com el pastor mercenari que, quan veu algun perill, fuig per salvar la seva vida abandonant el ramat. Tant li fan les ovelles.
Jesús havia deixat un record inesborrable. Els relats evangèlics el descriuen preocupat pels malalts, pels marginats, pels petits, pels més indefensos i oblidats, els més perduts. No sembla preocupar-se de si mateix. Sempre se’l veu pensant en els altres. L’importen sobretot els més desvalguts.
Però hi ha alguna cosa més. "El bon pastor dóna la vida per les seves ovelles". És el segon tret. Fins a cinc vegades repeteix l'evangeli de Joan aquest llenguatge. L'amor de Jesús a les persones no té límits. Estima els altres més que a si mateix. Estima tothom amb amor de bon pastor que no fuig davant el perill sinó que dóna la vida per salvar el ramat.
Per això, la imatge de Jesús, "bon pastor", es va convertir molt aviat en un missatge de consol i de confiança per als seus seguidors. Els cristians van aprendre a adreçar-se a Jesús amb paraules preses del salm 22: "El Senyor és el meu pastor, no em manca... ni que passi per la vall tenebrosa, no tinc por de cap mal. Tu, Senyor, ets vora meu... Ben cert, tota la vida m'acompanyen la teva bondat i el teu amor."
Els cristians vivim ben sovint una relació bastant pobra amb Jesús. Necessitem conèixer una experiència més viva i entranyable. No creiem que ell té cura de nosaltres. Se'ns oblida que podem acudir-hi quan ens sentim cansats i sense forces o perduts i desorientats.
Una Església formada per cristians que es relacionen amb un Jesús mal conegut, confessat només de manera doctrinal, un Jesús llunyà la veu del qual no s'escolta bé a les comunitats ..., corre el risc d'oblidar el seu Pastor. Però, qui tindrà cura de l'Església si no és el seu Pastor?

José Antonio Pagola

Xarxa evangelitzadora BONES NOTÍCIES
Dóna a conèixer el Bon Pastor. Passa-ho!

HOMILIA - GL

29 de abril de 2012
4 Páscoa (B)
Xoán 10, 11-18

VAI CONNOSCO

O símbolo de Xesús como pastor bo produce hoxe en algúns cristiáns certo amolo. Non queremos ser tratados como ovellas dun rabaño. Non necesitamos a ninguén que goberne e controle a nosa vida. Queremos ser respectados. Non necesitamos de ningún pastor.
Non sentían así os primeiros cristiáns. A figura de Xesús bo pastor converteuse ben axiña na imaxe mais querida de Xesús. Xa nas catacumbas de Roma se lle representa carrexando sobre os seus ombreiros á ovella perdida. Ninguén está a pensar en Xesús como un pastor autoritario dedicado a vixiar e controlar aos seus seguidores, se non como un pastor bo que coida delas.
O "pastor bo" preocúpase das súas ovellas. É a súa primeira característica. Non as abandona nunca. Non as esquece. Vive pendente delas. Está sempre atento ás mais débiles ou enfermas. Non é como o pastor mercenario que, cando ve algún perigo, foxe para salvar a súa vida abandonando ao rabaño. Non lle importan as ovellas.
Xesús deixara unha lembranza indelébel. Os relatos evanxélicos descríbeno preocupado polos enfermos, os marxinados, os pequenos, os mais indefensos e esquecidos, os mais perdidos. Non semella preocuparse de si mesmo. Sempre se lle ve pensando nos demais. Impórtanlle sobre todo os mais desvalidos.
Pero hai algo mais. "O pastor bo dá a vida polas súas ovellas". É o segundo trazo. Até cinco veces repite o evanxeo de Xoán esta linguaxe. O amor de Xesús á xente non ten límites. Ama aos demais mais do que a si mesmo. Ama a todos con amor de bo pastor e non foxe ante o perigo se non que dá a súa vida por salvar ao rabaño.
Por iso, a imaxe de Xesús, "pastor bo", se converteu ben axiña nunha mensaxe de consolo e confianza para os seus seguidores. Os cristiáns aprenderon a dirixirse a Xesús con palabras tomadas do salmo 22: "O Señor é o meu pastor, nada me falta... aínda que camiñe por vieiros escuros, nada temo, porque ti vas comigo... A túa bondade e a túa misericordia acompáñanme todos os días da miña vida".
Os cristiáns vivimos con frecuencia unha relación abondo pobre con Xesús. Necesitamos coñecer unha experiencia mais viva e entrañábel. Non cremos que el coida de nós. Esquecésenos que podemos acudir a el cando nos sentimos cansados e sen forzas ou perdidos e desorientados.
Unha Igrexa formada por cristiáns que se relacionan con un Xesús mal coñecido, confesado só de maneira doutrinal, un Xesús arredado cuxa voz non se escoita ben nas comunidades..., corre o risco de esquecer ao seu Pastor. Pero, quen coidará da Igrexa se non é o seu Pastor?

José Antonio Pagola
Traduciu: Xaquín Campo Freire

Rede evanxelizadora BOAS NOTÍCIAS
Dá a coñecer ao Bo Pastor. Pásao

HOMILIA -IT

29 aprile 2012
IV Pasqua (B)
Gv 10, 11-18

CAMMINA CON NOI

Il simbolo di Gesù come pastore buono produce oggi in qualche cristiano un certo fastidio. Non vogliamo essere trattati come pecore di un gregge. Non abbiamo bisogno di nessuno che governi e controlli la nostra vita. Vogliamo essere rispettati. Non abbiamo bisogno di nessun pastore.
Non sentivano così i primi cristiani. La figura di Gesù buon pastore divenne molto presto l’immagine più amata di Gesù. Già nelle catacombe di Roma lo si rappresenta carico sulle spalle della pecorella smarrita. Nessuno pensa a Gesù come a un pastore autoritario che vigila e controlla i suoi seguaci, ma come a un pastore buono che si cura di loro.
Il buon pastore si preoccupa delle sue pecore. È il suo primo tratto. Non le abbandona mai. Non le dimentica. Ha ogni riguardo per loro. È sempre attento alle più deboli o malate. Non è come il pastore mercenario che, quando vede qualche pericolo, fugge per salvare la sua vita abbandonando il gregge. Non gli importa delle pecore.
Gesù aveva lasciato un ricordo incancellabile. I racconti evangelici lo descrivono preoccupato degli infermi, degli emarginati, dei piccoli, dei più indifesi e dimenticati, dei più smarriti. Non sembra preoccuparsi di se stesso. Lo si vede sempre che pensa agli altri. Gli importano soprattutto i più derelitti.
Ma c’è qualcosa di più. Il buon pastore dà la propria vita per le pecore. È il secondo tratto. Fino a cinque volte l’evangelo di Giovanni ripete queste parole. L’amore di Gesù per la gente non ha limiti. Ama gli altri più di se stesso. Ama tutti con l’amore del buon pastore che non fugge di fronte al pericolo, ma dà la sua vita per salvare il gregge.
Per questo l’immagine di Gesù buon pastore divenne molto presto un messaggio di consolazione e fiducia per i suoi seguaci. I cristiani impararono a rivolgersi a Gesù con parole prese dal salmo 22: “Il Signore è il mio pastore, non manco di nulla… se dovessi camminare in una valle oscura, non temerei alcun male, perché tu sei con me… felicità e grazia mi saranno compagne tutti i giorni della mia vita”.
Noi cristiani viviamo frequentemente una relazione abbastanza povera con Gesù. Abbiamo bisogno di conoscere un’esperienza più viva e profonda. Non crediamo che egli ha cura di noi. Ci dimentichiamo che possiamo ricorrere a lui quando ci sentiamo stanchi e senza forze o smarriti e disorientati.
Una Chiesa formata da cristiani che si rapportano con un Gesù mal conosciuto, confessato solo in  modo dottrinale, un Gesù lontano la cui voce non si ode bene nelle comunità… corre il rischio di dimenticare il suo Pastore. Ma chi avrà cura della Chiesa se non è il suo Pastore?

José Antonio Pagola

Rete evangelizzatrice BUONE NOTIZIE
Fa’  conoscere il Buon Pastore
Diffondilo.

HOMILIA - FR

29  avril 2012
4 Pâques (B)
Jean 10, 11-18

IL MARCHE AVEC NOUS

Le symbole de Jésus - bon pasteur- provoque aujourd’hui chez certains chrétiens une certaine gêne. Nous ne voulons pas être traités comme des brebis d’un troupeau. On ne veut pas que quelqu’un nous gouverne et contrôle notre vie. On veut  être respecté. On n’a besoin d’aucun pasteur.
Ce n’était pas ainsi que les premiers chrétiens ressentaient les choses. La figure de Jésus bon pasteur est devenue très tôt l’image la plus appréciée de Jésus. Déjà dans les catacombes de Rome, on le présente chargeant sur ses épaules la brebis perdue. Personne ne pense à Jésus comme un pasteur autoritaire passant son temps à surveiller et à contrôler ses disciples  mais à un pasteur bon qui prend soin de ses brebis.
Le “bon pasteur” est soucieux de ses brebis. C’est-là son premier trait caractéristique. Il ne les abandonne jamais. Il ne les oublie pas. Il est toujours à leur service. Il est attentif aux plus faibles ou au plus malades. Il n’est pas comme ce berger mercenaire qui, voyant venir un quelconque danger, prend la fuite pour sauver sa vie en abandonnant le troupeau. Pour lui, les brebis ont peu d’importance.
Jésus avait laissé un souvenir inoubliable. Les récits évangéliques  le décrivent comme une personne soucieuse des malades, des marginalisés, des petits, des plus vulnérables et oubliés, des plus perdus. Il ne semble pas se soucier de lui-même. On le voit toujours en train de penser aux autres. Il se soucie surtout des plus démunis.
Mais ce n’est pas tout: “Le bon pasteur donne sa vie pour ses brebis”. C’est le deuxième trait caractéristique. C’est une parole que l’évangile  de Jean reprend jusqu’à cinq fois.  L’amour de Jésus pour les gens est sans limite. Il aime les autres plus que lui-même. Il les aime tous d’un amour de ce bon pasteur qui ne fuit pas face au danger mais qui donne sa vie  pour sauver le troupeau.
C’est pourquoi, l’image de Jésus, “bon pasteur”, est devenue très tôt pour ses disciples un  message de consolation et de force. C’est ainsi que  les chrétiens ont appris à s’adresser à Jésus avec les paroles  tirées du psaume 22 : « Le Seigneur est mon berger, rien ne me manque…même si je traverse de sombres ravins, je ne crains rien car tu chemines avec moi…Ta bonté et ta miséricorde m’accompagnent tous les jours de ma vie ».
Nous, chrétiens, nous vivons  souvent une relation assez pauvre avec Jésus. Nous avons besoin d’en faire une expérience plus vivante et plus intime. Nous ne croyons pas qu’il prend soin de nous. Nous oublions que nous pouvons recourir à lui lorsque nous nous sentons  fatigués et affaiblis ou perdus et désorientés.
Une Eglise constituée  des chrétiens  qui ont un rapport avec un Jésus mal connu, confessé seulement d’une façon doctrinale, un Jésus lointain, dont la voix n’est pas bien entendue dans les communautés…, court le risque d’oublier son Pasteur.  Mais qui prendra soin de son Eglise  si ce n’est  pas son Pasteur ?

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna, csv

Réseau d’évangélisation BONNES NOUVELLES
Fais connaître le Bon Pasteur !
Fais passer ce message !

HOMILIA - PT


29 de Abril de 2012

4 Pascoa (B)

João 10, 11-18 


VAI CONNOSCO 


O símbolo de Jesus como Bom Pastor produz hoje em alguns cristãos certo aborrecimento. Não queremos ser tratados como ovelhas de um rebanho. Não necessitamos de ninguém que governe e controle a nossa vida. Queremos ser respeitados. Não necessitamos de nenhum pastor.

Não sentiam assim os primeiros cristãos. A figura de Jesus Bom Pastor converteu-se muito rapidamente na imagem mais querida de Jesus. Já nas catacumbas de Roma é representado carregando sobre os Seus ombros a ovelha perdida. Ninguém pensa em Jesus como um pastor autoritário dedicado a vigiar e controlar os Seus seguidores, mas como um bom pastor que cuida delas.

O "Bom Pastor" preocupa-se com as Suas ovelhas. É o Seu primeiro traço. Nunca as abandona. Não as esquece. Vive pendente delas. Está sempre atento às mais débeis ou doentes. Não é como o pastor mercenário que, quando vê algum perigo, foge para salvar a sua vida abandonando o rebanho. Não quer saber das ovelhas.

Jesus tinha deixado uma recordação inesquecível. Os relatos evangélicos descrevem-no bem, preocupado com os doentes, os marginalizados, os pequenos, os mais indefesos e esquecidos, os mais perdidos. Não parece preocupar-se por si mesmo. Sempre se vê pensando nos outros. Preocupam-no sobretudo os mais desvalidos.

Mas há algo mais. "O Bom Pastor dá a vida pelas Suas ovelhas". É o segundo traço. Até cinco vezes repete o evangelho de João esta linguagem. O amor de Jesus às pessoas não tem limites. Ama os outros mais do que a Si mesmo. Ama a todos com amor de Bom Pastor que não foge ante o perigo mas que dá a Sua vida para salvar o rebanho.

Por isso, a imagem de Jesus, Bom Pastor", converteu-se rapidamente numa mensagem de consolo e confiança para os Seus seguidores. Os cristãos aprenderam a dirigir-se a Jesus com palavras recolhidas do salmo 22: "O Senhor é o meu Pastor, nada me falta... mesmo que caminhe por vales profundos, nada temo, porque Tu vais comigo... A Tua bondade e a Tua misericórdia acompanham-me todos os dias da minha vida".
Os cristãos, vivemos com frequência uma relação bastante pobre com Jesus. Necessitamos conhecer uma experiência mais viva e profunda. Não acreditamos que Ele cuida de nós. Esquecemo-nos que podemos acudir a Ele quando nos sentimos cansados e sem forças ou perdidos e desorientados.
Uma Igreja formada por cristãos que se relacionam com um Jesus mal conhecido, apresentado apenas de forma doutrinal, um Jesus longínquo cuja voz não se escuta bem nas comunidades..., corre o risco de esquecer o seu Pastor. Mas, quem cuidará da Igreja se não é o seu Pastor? 

José Antonio Pagola


Rede evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Dá a conhecer o Bom Pastor. Passa-o.


HOMILIA - EN

April 29, 2012
IV Sunday of Easter (B)
Jo 10,11-18

“I KNOW MY OWN”

The symbol of Jesus as a Good Shepherd does not sound acceptable for some Christians today. We don’t like to be treated like sheep in a flock. We don’t need anyone to guide us and control our lives. We just want to be respected. We don’t need a shepherd to guide us.
That was not the way the early Christians were or felt. The figure of Jesus as a Good Shepherd, in fact, became a most admired image of Jesus. Already in the Roman catacombs, Jesus is shown as a Good Shepherd carrying a lost sheep on his shoulders. Nobody thought of Jesus as an authoritarian shepherd that looked over and controlled his sheep, but simply a Good Shepherd looking after all the sheep.
The Good Shepherd looks after his sheep. That is his first concern. He never abandons them. He never forgets them. He is always looking after the weak and the lame. He is not like the hired man who, seeing a wolf, runs away leaving the sheep behind. He does not really care about the sheep.
Jesus left unforgettable memories for the early Christians. The Gospel stories describe him always worried about the sick, the children and the least among the population. Jesus really never cared much about his safety and always thought first about everyone else, beginning with those most in need.
But there is something else. “The Good Shepherd lays down his life for the sheep.” That is his second trait. The Gospel of John repeats as many as five times this special trait. Jesus’ love for his people has no limits. He loves everyone else more than himself. He loves everyone like the Good Shepherd who risks his own life for his sheep.
That is why the image of Jesus as a Good Shepherd became very soon the symbol and message of trust and confidence for all his followers. The early Christians borrowed the words from Psalm 22 to speak of Jesus: “The Lord is my shepherd, there is nothing I shall want… though I pass through a gloomy valley, I fear no harm…beside me your rod and your staff are there… Your goodness and kindness pursue me..’”
Christians often have a very poor relationship with Jesus. We need to have much more living and human experiences with Him. We don’t realize the fact that He looks after us, and we forget that we can always go to Him every time we are tired, without hope and at a loss.
Any Church that is made up of Christians that ignore the real nature and character of the person of Jesus and only know the dogmas and doctrines taught by theologians, and don’t seem to hear that voice of Jesus the Good Sheperd, as described in the Gospels, runs the risk of never recognizing their Good Shepherd. And who can save the Church today except a truly Good Shepherd?

José Antonio Pagola

Gospel Network GOOD NEWS
Preach about the Good Shepherd

No hay comentarios:

Publicar un comentario