Inicio (Página inicial del blog de la Iglesia de Sopelana)
Jose Antonio Pagolaren Homiliak (Jose Antonio Pagolaren Homiliaren horria)
Homilias de Jose Antonio Pagola (Página Homilias de Jose Antonio Pagola)
Jose Antonio Pagolaren homiliak hainbat hizkuntzetan
Homilias de José Antonio Pagola en diferantes idiomas
Jose Antonio Pagola homilies in different languages
HOMILIA - ES
29 de abril de 2012
4 Pascua (B)
Juan 10, 11-18
VA CON
NOSOTROS
El símbolo de Jesús como pastor
bueno produce hoy en algunos cristianos cierto fastidio. No queremos ser
tratados como ovejas de un rebaño. No necesitamos a nadie que gobierne y
controle nuestra vida. Queremos ser respetados. No necesitamos de ningún
pastor.
No sentían así los primeros
cristianos. La figura de Jesús buen pastor se convirtió muy pronto en la imagen
más querida de Jesús. Ya en las catacumbas de Roma se le representa cargando
sobre sus hombros a la oveja perdida. Nadie está pensando en Jesús como un
pastor autoritario dedicado a vigilar y controlar a sus seguidores, sino como
un pastor bueno que cuida de ellas.
El "pastor bueno" se
preocupa de sus ovejas. Es su primer rasgo. No las abandona nunca. No las
olvida. Vive pendiente de ellas. Está siempre atento a las más débiles o enfermas.
No es como el pastor mercenario que, cuando ve algún peligro, huye para salvar
su vida abandonando al rebaño. No le importan las ovejas.
Jesús había dejado un recuerdo
imborrable. Los relatos evangélicos lo describen preocupado por los enfermos,
los marginados, los pequeños, los más indefensos y olvidados, los más perdidos.
No parece preocuparse de sí mismo. Siempre se le ve pensando en los demás. Le
importan sobre todo los más desvalidos.
Pero hay algo más. "El
pastor bueno da la vida por sus ovejas". Es el segundo rasgo. Hasta cinco
veces repite el evangelio de Juan este lenguaje. El amor de Jesús a la gente no
tiene límites. Ama a los demás más que a sí mismo. Ama a todos con amor de buen
pastor que no huye ante el peligro sino que da su vida por salvar al rebaño.
Por eso, la imagen de Jesús,
"pastor bueno", se convirtió muy pronto en un mensaje de consuelo y
confianza para sus seguidores. Los cristianos aprendieron a dirigirse a Jesús
con palabras tomadas del salmo 22: "El Señor es mi pastor, nada me
falta... aunque camine por cañadas oscuras, nada temo, porque tú vas conmigo...
Tu bondad y tu misericordia me acompañan todos los días de mi vida".
Los cristianos vivimos con
frecuencia una relación bastante pobre con Jesús. Necesitamos conocer una
experiencia más viva y entrañable. No creemos que él cuida de nosotros. Se nos
olvida que podemos acudir a él cuando nos sentimos cansados y sin fuerzas o
perdidos y desorientados.
Una Iglesia formada por
cristianos que se relacionan con un Jesús mal conocido, confesado solo de
manera doctrinal, un Jesús lejano cuya voz no se escucha bien en las
comunidades..., corre el riesgo de olvidar a su Pastor. Pero, ¿quién cuidará a
la Iglesia si no es su Pastor?
José Antonio Pagola
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Da a conocer al Buen Pastor. Pásalo.
HOMILIA - EU
2012ko apirilaren 29ª
Pazkoaldiko 4. igandea B
Joan 10,11-18
DAGOKIGUN
KONTUA DA
Jesus artzain ona delako sinboloa
gogaigarri zaio gaur egun, hein batean, zenbait kristauri. Ez dugu nahi artalde
bateko arditzat har gaitzaten. Ez dugu inork goberna gaitzan beharrik, ezta
gure bizitza inork kontrola dezan ere. Errespeta gaitzaten nahi dugu. Ez dugu
inongo artzainen premiarik.
Lehen kristauek ez zuten horrela
sentitzen. Jesus artzain onaren irudia oso garaiz bihurtu zen Jesusen
imajinarik gogokoen. Erromako katakonbetan, jada, ardi galdu bat lepoan duela
irudikatu zuten Jesus. Inork ez du hartu Jesus artzain autoritariotzat, bere
jarraitzaileak zaintzeari eta kontrolatzeari emandakotzat, baizik eta artatzen
dituen artzain ontzat.
«Artzain ona» bere ardiez
arduratzen da. Hori du bere lehen ezaugarria. Ez ditu bazter uzten sekula.
Ahulenei edo gaixoei begira bizi ohi da beti. Ez da artzain-morroia bezalako;
honek, arriskuren bat ikusi orduko, ihes egiten du, bere burua salbatzera,
artaldea bertan behera utzirik; honi ez zaizkio axola ardiak.
Oroitzapen ezabaezina utzia zuen
Jesusek. Ebanjelioetako kontakizunek honela deskribatu dute: gaixoez
arduraturik, baztertuez, txikiez, babesgabeenez eta ahaztuenez, galduenez
kezkaturik. Ematen du bere buruaz ez dela arduratzen. Beti gainerakoak buruan.
Batez ere, ezinduenak ditu axola.
Bada, ordea, besterik ere.
«Artzain onak bizia eman du bere ardientzat». Bigarren ezaugarria da. Bost
alditaraino errepikatu du Joanen ebanjelioak hizkuntza hau. Jesusek jendeari
dion maitasunak ez du mugarik. Bere burua baino gehiago maite ditu besteak.
Guztiak maite ditu artzain onaren maitasunez; ez du ihes egin arriskuaren
aurrean, baizik eta bizia eman du artaldea salbatzeko.
Horregatik, Jesusen irudia,
«artzain onarena», oso garaiz bihurtu zen, haren jarraitzaileentzat,
kontsolamenduaren eta konfiantzaren mezu. Kristauek Jesusengana jotzen ikasi,
22. salmotik hartutako hitz hauekin ikasi zuten: «Jauna dut artzain, ez dut
ezar falta… mendiarte ilunetan ibili behar badut ere, ez naiz ezeren beldur,
neurekin baitzaitut zu… Ene bizitzako egun orotan lagun ditut zure ontasuna eta
zure errukia».
Kristauok, sarritan, harreman
aski pobreak izan ohi ditugu Jesusekin. Esperientzia biziago eta bihozkoiago
baten premia izan ohi dugu. Ez dugu uste izaten hark artatzen, zaintzen
gaituela. Ahaztu egin ohi dugu harengana jo dezakegula, nekaturik eta indarrik
sentitzen garenean, edo galdurik eta norabiderik gabe.
Eliza bat, oker ezagutua edo
soilik doktrina bidez ezagutua den Jesusekin erlazionatzen diren kristauek
moldatua, elkarteetan ahotsa egoki entzuten ez zaion Jesusekin erlazionatuek
moldatua den Eliza bat…, bere Artzainaz ahazteko arriskuan bizi da. Alabaina,
zeinek zainduko Eliza, beronen Artzainak ez bada?
José Antonio Pagola
BERRI ONAK Sare Ebanjelizatzailea
Ezagutarazi Artzain Ona. Bidali hau.
HOMILIA - CA
29 d’abril de 2012
Diumenge IV de Pasqua (B)
Joan 10, 11-18
VA AMB
NOSALTRES
El símbol de Jesús com a pastor bo
produeix avui en alguns cristians un cert enuig. No volem ser tractats com
ovelles d'un ramat. No necessitem ningú que governi i controli la nostra vida.
Volem ser respectats. No necessitem cap pastor.
No ho sentien així els primers
cristians. La figura de Jesús bon pastor es va convertir molt aviat en la
imatge més estimada de Jesús. A les catacumbes de Roma és representat portant a
coll l'ovella perduda. Ningú està pensant en Jesús com un pastor autoritari
dedicat a vigilar i a controlar els seus seguidors, sinó com un pastor bo que
en té cura.
El "pastor bo" es
preocupa de les seves ovelles. És el seu primer tret característic. No les
abandona mai. No les oblida. Viu pendent d'elles. Està sempre atent a les més
febles o malaltes. No és com el pastor mercenari que, quan veu algun perill,
fuig per salvar la seva vida abandonant el ramat. Tant li fan les ovelles.
Jesús havia deixat un record
inesborrable. Els relats evangèlics el descriuen preocupat pels malalts, pels
marginats, pels petits, pels més indefensos i oblidats, els més perduts. No
sembla preocupar-se de si mateix. Sempre se’l veu pensant en els altres.
L’importen sobretot els més desvalguts.
Però hi ha alguna cosa més.
"El bon pastor dóna la vida per les seves ovelles". És el segon tret.
Fins a cinc vegades repeteix l'evangeli de Joan aquest llenguatge. L'amor de
Jesús a les persones no té límits. Estima els altres més que a si mateix.
Estima tothom amb amor de bon pastor que no fuig davant el perill sinó que dóna
la vida per salvar el ramat.
Per això, la imatge de Jesús,
"bon pastor", es va convertir molt aviat en un missatge de consol i
de confiança per als seus seguidors. Els cristians van aprendre a adreçar-se a
Jesús amb paraules preses del salm 22: "El Senyor és el meu pastor, no em
manca... ni que passi per la vall tenebrosa, no tinc por de cap mal. Tu,
Senyor, ets vora meu... Ben cert, tota la vida m'acompanyen la teva bondat i el
teu amor."
Els cristians vivim ben sovint
una relació bastant pobra amb Jesús. Necessitem conèixer una experiència més
viva i entranyable. No creiem que ell té cura de nosaltres. Se'ns oblida que
podem acudir-hi quan ens sentim cansats i sense forces o perduts i
desorientats.
Una Església formada per
cristians que es relacionen amb un Jesús mal conegut, confessat només de manera
doctrinal, un Jesús llunyà la veu del qual no s'escolta bé a les comunitats
..., corre el risc d'oblidar el seu Pastor. Però, qui tindrà cura de l'Església
si no és el seu Pastor?
José Antonio Pagola
Xarxa evangelitzadora BONES NOTÍCIES
Dóna a conèixer el Bon Pastor. Passa-ho!
HOMILIA - GL
29 de abril de 2012
4 Páscoa (B)
Xoán 10, 11-18
VAI
CONNOSCO
O símbolo de Xesús como pastor bo
produce hoxe en algúns cristiáns certo amolo. Non queremos ser tratados como
ovellas dun rabaño. Non necesitamos a ninguén que goberne e controle a nosa
vida. Queremos ser respectados. Non necesitamos de ningún pastor.
Non sentían así os primeiros
cristiáns. A figura de Xesús bo pastor converteuse ben axiña na imaxe mais
querida de Xesús. Xa nas catacumbas de Roma se lle representa carrexando sobre
os seus ombreiros á ovella perdida. Ninguén está a pensar en Xesús como un
pastor autoritario dedicado a vixiar e controlar aos seus seguidores, se non
como un pastor bo que coida delas.
O "pastor bo"
preocúpase das súas ovellas. É a súa primeira característica. Non as abandona
nunca. Non as esquece. Vive pendente delas. Está sempre atento ás mais débiles
ou enfermas. Non é como o pastor mercenario que, cando ve algún perigo, foxe
para salvar a súa vida abandonando ao rabaño. Non lle importan as ovellas.
Xesús deixara unha lembranza
indelébel. Os relatos evanxélicos descríbeno preocupado polos enfermos, os
marxinados, os pequenos, os mais indefensos e esquecidos, os mais perdidos. Non
semella preocuparse de si mesmo. Sempre se lle ve pensando nos demais.
Impórtanlle sobre todo os mais desvalidos.
Pero hai algo mais. "O
pastor bo dá a vida polas súas ovellas". É o segundo trazo. Até cinco
veces repite o evanxeo de Xoán esta linguaxe. O amor de Xesús á xente non ten
límites. Ama aos demais mais do que a si mesmo. Ama a todos con amor de bo
pastor e non foxe ante o perigo se non que dá a súa vida por salvar ao rabaño.
Por iso, a imaxe de Xesús,
"pastor bo", se converteu ben axiña nunha mensaxe de consolo e
confianza para os seus seguidores. Os cristiáns aprenderon a dirixirse a Xesús
con palabras tomadas do salmo 22: "O Señor é o meu pastor, nada me
falta... aínda que camiñe por vieiros escuros, nada temo, porque ti vas
comigo... A túa bondade e a túa misericordia acompáñanme todos os días da miña
vida".
Os cristiáns vivimos con
frecuencia unha relación abondo pobre con Xesús. Necesitamos coñecer unha
experiencia mais viva e entrañábel. Non cremos que el coida de nós.
Esquecésenos que podemos acudir a el cando nos sentimos cansados e sen forzas
ou perdidos e desorientados.
Unha Igrexa formada por cristiáns
que se relacionan con un Xesús mal coñecido, confesado só de maneira doutrinal,
un Xesús arredado cuxa voz non se escoita ben nas comunidades..., corre o risco
de esquecer ao seu Pastor. Pero, quen coidará da Igrexa se non é o seu Pastor?
José Antonio Pagola
Traduciu: Xaquín Campo Freire
Rede evanxelizadora BOAS NOTÍCIAS
Dá a coñecer ao Bo Pastor. Pásao
HOMILIA -IT
29 aprile 2012
IV Pasqua (B)
Gv 10, 11-18
CAMMINA
CON NOI
Il simbolo di Gesù come pastore
buono produce oggi in qualche cristiano un certo fastidio. Non vogliamo essere
trattati come pecore di un gregge. Non abbiamo bisogno di nessuno che governi e
controlli la nostra vita. Vogliamo essere rispettati. Non abbiamo bisogno di
nessun pastore.
Non sentivano così i primi
cristiani. La figura di Gesù buon pastore divenne molto presto l’immagine più
amata di Gesù. Già nelle catacombe di Roma lo si rappresenta carico sulle
spalle della pecorella smarrita. Nessuno pensa a Gesù come a un pastore autoritario
che vigila e controlla i suoi seguaci, ma come a un pastore buono che si cura
di loro.
Il buon pastore si preoccupa
delle sue pecore. È il suo primo tratto. Non le abbandona mai. Non le
dimentica. Ha ogni riguardo per loro. È sempre attento alle più deboli o
malate. Non è come il pastore mercenario che, quando vede qualche pericolo,
fugge per salvare la sua vita abbandonando il gregge. Non gli importa delle
pecore.
Gesù aveva lasciato un ricordo
incancellabile. I racconti evangelici lo descrivono preoccupato degli infermi,
degli emarginati, dei piccoli, dei più indifesi e dimenticati, dei più
smarriti. Non sembra preoccuparsi di se stesso. Lo si vede sempre che pensa
agli altri. Gli importano soprattutto i più derelitti.
Ma c’è qualcosa di più. Il buon
pastore dà la propria vita per le pecore. È il secondo tratto. Fino a cinque
volte l’evangelo di Giovanni ripete queste parole. L’amore di Gesù per la gente
non ha limiti. Ama gli altri più di se stesso. Ama tutti con l’amore del buon
pastore che non fugge di fronte al pericolo, ma dà la sua vita per salvare il
gregge.
Per questo l’immagine di Gesù
buon pastore divenne molto presto un messaggio di consolazione e fiducia per i
suoi seguaci. I cristiani impararono a rivolgersi a Gesù con parole prese dal salmo
22: “Il Signore è il mio pastore, non manco di nulla… se dovessi camminare in
una valle oscura, non temerei alcun male, perché tu sei con me… felicità e
grazia mi saranno compagne tutti i giorni della mia vita”.
Noi cristiani viviamo
frequentemente una relazione abbastanza povera con Gesù. Abbiamo bisogno di
conoscere un’esperienza più viva e profonda. Non crediamo che egli ha cura di
noi. Ci dimentichiamo che possiamo ricorrere a lui quando ci sentiamo stanchi e
senza forze o smarriti e disorientati.
Una Chiesa formata da cristiani
che si rapportano con un Gesù mal conosciuto, confessato solo in modo dottrinale, un Gesù lontano la cui voce
non si ode bene nelle comunità… corre il rischio di dimenticare il suo Pastore.
Ma chi avrà cura della Chiesa se non è il suo Pastore?
José Antonio Pagola
Rete
evangelizzatrice BUONE NOTIZIE
Fa’ conoscere il Buon Pastore
Diffondilo.
HOMILIA - FR
29
avril 2012
4 Pâques (B)
Jean 10, 11-18
IL MARCHE
AVEC NOUS
Le symbole de Jésus - bon pasteur- provoque
aujourd’hui chez certains chrétiens une certaine gêne. Nous ne voulons pas être
traités comme des brebis d’un troupeau. On ne veut pas que quelqu’un nous
gouverne et contrôle notre vie. On veut
être respecté. On n’a besoin d’aucun pasteur.
Ce n’était pas ainsi que les premiers chrétiens
ressentaient les choses. La figure de Jésus bon pasteur est devenue très tôt l’image la
plus appréciée de Jésus. Déjà dans les catacombes de Rome, on le présente
chargeant sur ses épaules la brebis perdue. Personne ne pense à Jésus comme un
pasteur autoritaire passant son temps à surveiller et à contrôler ses disciples mais à un pasteur bon qui prend soin de ses
brebis.
Le “bon pasteur” est soucieux de
ses brebis. C’est-là son premier trait
caractéristique. Il ne les abandonne jamais. Il ne les oublie pas. Il est toujours à leur service. Il est attentif aux
plus faibles ou au plus malades. Il n’est pas comme ce berger mercenaire qui,
voyant venir un quelconque danger, prend la fuite pour sauver sa vie en
abandonnant le troupeau. Pour lui, les brebis ont peu d’importance.
Jésus avait laissé un souvenir
inoubliable. Les récits évangéliques le décrivent comme une personne soucieuse des
malades, des marginalisés, des petits, des plus vulnérables et oubliés, des
plus perdus. Il ne semble pas se soucier de lui-même. On le voit toujours en
train de penser aux autres. Il se
soucie surtout des plus démunis.
Mais ce n’est pas tout: “Le bon pasteur donne sa vie
pour ses brebis”. C’est le deuxième trait caractéristique. C’est une parole que
l’évangile de Jean reprend jusqu’à cinq
fois. L’amour de Jésus pour les gens est
sans limite. Il aime les autres plus que lui-même. Il les aime tous d’un amour
de ce bon pasteur qui ne fuit pas face au danger mais qui donne sa vie pour sauver le troupeau.
C’est pourquoi, l’image de Jésus,
“bon pasteur”, est devenue très tôt pour ses disciples un message de consolation et de force. C’est
ainsi que les chrétiens ont appris à
s’adresser à Jésus avec les paroles
tirées du psaume 22 : « Le Seigneur est mon berger, rien ne me manque…même
si je traverse de sombres ravins, je ne crains rien car tu chemines avec moi…Ta
bonté et ta miséricorde m’accompagnent tous les jours de ma vie ».
Nous, chrétiens, nous vivons souvent une relation assez pauvre avec Jésus.
Nous avons besoin d’en faire une expérience plus vivante et plus intime. Nous
ne croyons pas qu’il prend soin de nous. Nous oublions que nous pouvons
recourir à lui lorsque nous nous sentons
fatigués et affaiblis ou perdus et désorientés.
Une Eglise constituée
des chrétiens qui ont un rapport
avec un Jésus mal connu, confessé seulement d’une façon doctrinale, un Jésus
lointain, dont la voix n’est pas bien entendue dans les communautés…, court le
risque d’oublier son Pasteur. Mais qui
prendra soin de son Eglise si ce
n’est pas son Pasteur ?
José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna, csv
Réseau d’évangélisation BONNES NOUVELLES
Fais connaître le Bon Pasteur !
Fais passer ce message !
HOMILIA - PT
29 de Abril de 2012
4 Pascoa (B)
João 10, 11-18
VAI
CONNOSCO
O símbolo de Jesus como Bom
Pastor produz hoje em alguns cristãos certo aborrecimento. Não queremos ser
tratados como ovelhas de um rebanho. Não necessitamos de ninguém que governe e
controle a nossa vida. Queremos ser respeitados. Não necessitamos de nenhum
pastor.
Não sentiam assim os primeiros
cristãos. A figura de Jesus Bom Pastor converteu-se muito rapidamente na imagem
mais querida de Jesus. Já nas catacumbas de Roma é representado carregando
sobre os Seus ombros a ovelha perdida. Ninguém pensa em Jesus como um pastor
autoritário dedicado a vigiar e controlar os Seus seguidores, mas como um bom
pastor que cuida delas.
O "Bom Pastor"
preocupa-se com as Suas ovelhas. É o Seu primeiro traço. Nunca as abandona. Não
as esquece. Vive pendente delas. Está sempre atento às mais débeis ou doentes.
Não é como o pastor mercenário que, quando vê algum perigo, foge para salvar a
sua vida abandonando o rebanho. Não quer saber das ovelhas.
Jesus tinha deixado uma
recordação inesquecível. Os relatos evangélicos descrevem-no bem, preocupado
com os doentes, os marginalizados, os pequenos, os mais indefesos e esquecidos,
os mais perdidos. Não parece preocupar-se por si mesmo. Sempre se vê pensando
nos outros. Preocupam-no sobretudo os mais desvalidos.
Mas há algo mais. "O Bom Pastor
dá a vida pelas Suas ovelhas". É o segundo traço. Até cinco vezes repete o
evangelho de João esta linguagem. O amor de Jesus às pessoas não tem limites.
Ama os outros mais do que a Si mesmo. Ama a todos com amor de Bom Pastor que
não foge ante o perigo mas que dá a Sua vida para salvar o rebanho.
Por isso, a imagem de Jesus, Bom
Pastor", converteu-se rapidamente numa mensagem de consolo e confiança
para os Seus seguidores. Os cristãos aprenderam a dirigir-se a Jesus com
palavras recolhidas do salmo 22: "O Senhor é o meu Pastor, nada me
falta... mesmo que caminhe por vales profundos, nada temo, porque Tu vais
comigo... A Tua bondade e a Tua misericórdia acompanham-me todos os dias da
minha vida".
Os cristãos, vivemos com
frequência uma relação bastante pobre com Jesus. Necessitamos conhecer uma
experiência mais viva e profunda. Não acreditamos que Ele cuida de nós.
Esquecemo-nos que podemos acudir a Ele quando nos sentimos cansados e sem
forças ou perdidos e desorientados.
Uma Igreja formada por cristãos
que se relacionam com um Jesus mal conhecido, apresentado apenas de forma
doutrinal, um Jesus longínquo cuja voz não se escuta bem nas comunidades...,
corre o risco de esquecer o seu Pastor. Mas, quem cuidará da Igreja se não é o
seu Pastor?
José Antonio Pagola
Rede
evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Dá
a conhecer o Bom Pastor. Passa-o.
HOMILIA - EN
April 29, 2012
IV Sunday of Easter (B)
Jo 10,11-18
“I KNOW MY OWN”
The symbol of Jesus as a Good Shepherd does not sound
acceptable for some Christians today. We don’t like to be treated like sheep in
a flock. We don’t need anyone to guide us and control our lives. We just want
to be respected. We don’t need a shepherd to guide us.
That was not the way the early Christians were or
felt. The figure of Jesus as a Good Shepherd, in fact, became a most admired
image of Jesus. Already in the Roman catacombs, Jesus is shown as a Good
Shepherd carrying a lost sheep on his shoulders. Nobody thought of Jesus as an
authoritarian shepherd that looked over and controlled his sheep, but simply a
Good Shepherd looking after all the sheep.
The Good Shepherd looks after his sheep. That is his
first concern. He never abandons them. He never forgets them. He is always
looking after the weak and the lame. He is not like the hired man who, seeing a
wolf, runs away leaving the sheep behind. He does not really care about the
sheep.
Jesus left unforgettable memories for the early
Christians. The Gospel stories describe him always worried about the sick, the
children and the least among the population. Jesus really never cared much
about his safety and always thought first about everyone else, beginning with
those most in need.
But there is something else. “The Good Shepherd lays
down his life for the sheep.” That is his second trait. The Gospel of John
repeats as many as five times this special trait. Jesus’ love for his people
has no limits. He loves everyone else more than himself. He loves everyone like
the Good Shepherd who risks his own life for his sheep.
That is why the image of Jesus as a Good Shepherd
became very soon the symbol and message of trust and confidence for all his
followers. The early Christians borrowed the words from Psalm 22 to speak of
Jesus: “The Lord is my shepherd, there is nothing I shall want… though I pass
through a gloomy valley, I fear no harm…beside me your rod and your staff are
there… Your goodness and kindness pursue me..’”
Christians often have a very poor relationship with
Jesus. We need to have much more living and human experiences with Him. We
don’t realize the fact that He looks after us, and we forget that we can always
go to Him every time we are tired, without hope and at a loss.
Any Church that is made up of Christians that ignore
the real nature and character of the person of Jesus and only know the dogmas
and doctrines taught by theologians, and don’t seem to hear that voice of Jesus
the Good Sheperd, as described in the Gospels, runs the risk of never recognizing
their Good Shepherd. And who can save the Church today except a truly Good
Shepherd?
José Antonio Pagola
Gospel Network GOOD NEWS
Preach about the Good Shepherd
No hay comentarios:
Publicar un comentario