Inicio (Página inicial del blog de la Iglesia de Sopelana)
Jose Antonio Pagolaren Homiliak (Jose Antonio Pagolaren Homiliaren horria)
Homilias de Jose Antonio Pagola (Página Homilias de Jose Antonio Pagola)
Videos de conferencias de Jose Antonio Pagola (Página Conferencias de Jose Antonio Pagola)
José Antonio Pagola: He recibido con satisfacción la resolución definitiva de la Congregación Romana para la Doctrina de la Fe sobre mi libro, Jesús.Aproximación histórica.
Jose Antonio Pagolaren homiliak hainbat hizkuntzetan
Homilias de José Antonio Pagola en diferantes idiomas
Jose Antonio Pagola homilies in different languages
ES - VIVIR EN MINORÍA
CA - VIURE EN MINORIA
FR - VIVRE EN MINORITE
PT - VIVER EM MINORIA
HOMILIA - ES
11 de agosto de 2013
19 Tiempo ordinario(C)
Lucas 12, 32-48
VIVIR EN
MINORÍA
Lucas ha recopilado en su
evangelio unas palabras, llenas de afecto y cariño, dirigidas por Jesús a sus
seguidores y seguidoras. Con frecuencia, suelen pasar desapercibidas. Sin
embargo, leídas hoy con atención desde nuestras parroquias y comunidades cristianas,
cobran una sorprendente actualidad. Es lo que necesitamos escuchar de Jesús en
estos tiempos no fáciles para la fe.
“Mi pequeño rebaño”. Jesús mira
con ternura inmensa a su pequeño grupo de seguidores. Son pocos. Tienen
vocación de minoría. No han de pensar en grandezas. Así los imagina Jesús
siempre: como un poco de “levadura” oculto en la masa, una pequeña “luz” en medio
de la oscuridad, un puñado de “sal” para poner sabor a la vida.
Después de siglos de
“imperialismo cristiano”, los discípulos de Jesús hemos de aprender a vivir en
minoría. Es un error añorar una Iglesia poderosa y fuerte. Es un engaño buscar
poder mundano o pretender dominar la sociedad. El evangelio no se impone por la
fuerza. Lo contagian quienes viven al estilo de Jesús haciendo la vida más
humana.
“No tengas miedo”. Es la gran
preocupación de Jesús. No quiere ver a sus seguidores paralizados por el miedo
ni hundidos en el desaliento. No han de perder nunca la confianza y la paz.
También hoy somos un pequeño rebaño, pero podemos permanecer muy unidos a
Jesús, el Pastor que nos guía y nos defiende. El nos puede hacer vivir estos
tiempos con paz.
“Vuestro Padre ha tenido a bien
daros el reino”. Jesús se lo recuerda una vez más. No han de sentirse
huérfanos. Tienen a Dios como Padre. Él les ha confiado su proyecto del reino.
Es su gran regalo. Lo mejor que tenemos en nuestras comunidades: la tarea de
hacer la vida más humana y la esperanza de encaminar la historia hacia su
salvación definitiva.
“Vended vuestros bienes y dad
limosna”. Los seguidores de Jesús son un pequeño rebaño, pero nunca han de ser
una secta encerrada en sus propios intereses. No vivirán de espaldas a las
necesidades de nadie. Será comunidades de puertas abiertas. Compartirán sus
bienes con los que necesitan ayuda y solidaridad. Darán limosna, es decir
“misericordia”. Este es el significado original del término griego.
Los cristianos necesitaremos
todavía algún tiempo para aprender a vivir en minoría en medio de una sociedad
secular y plural. Pero hay algo que podemos y debemos hacer sin esperar a nada:
transformar el clima que se vive en nuestras comunidades y hacerlo más evangélico.
El Papa Francisco nos está señalando el camino con sus gestos y su estilo de
vida.
José Antonio Pagola
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS.
Contribuye a la renovación evangélica de la Iglesia.
Pásalo.
HOMILIA - EU
2013ko abuztuaren
11
Urteko 19. Igandea
C
Lukas 12,32-48
GUTXIENGO BATEN ZORIA BIZI
Lukasek
bere ebanjelioan hitz bereziak bildu ditu, Jesusek bere jarraitzaileei
zuzenduak, guztiz amultsu eta samurrak. Sarritan, oharkabeki irakurri edo
entzun ohi dira. Alabaina, gure parrokietan edo kristau-elkarteetan arretaz
irakurriz gero, egun-egunekoak dira harrigarriki. Horixe da Jesusengandik
entzun behar duguna fedea bizitzeko oso erosoa ez da aldi honetan.
«Ene
artalde koxkorra». Egundoko txeraz begiratzen dio Jesusek jarraitzaileen talde
txiki bati. Gutxi dira. Gutxiengo baten bokazioa dute. Ezin pentsatu dute gauza
handiosetan. Honela imajinatzen ditu Jesusek beti: «legamia» pixka bat bezala,
orean nahasia; «argi» txiki bat bezala, ilunpean; «gatz» eskutada bat bezala,
biziari gustua emateko.
«Kristau-inperialismoa»
mendetan bizi ondoren, Jesusen ikasleok gutxiengo baten zoria bizitzen ikasi
beharra dugu. Gauza okerra da Eliza boteretsu eta indartsu bat amestea. Gauza
engainagarria da mundutar boterearen bila ibiltzea edo gizartea dominatu nahi
izatea. Ebanjelioa ezin ezarri da indarrez. Jesusen erara bizi direnek
kutsatzen dute, bizitza gizakoiago eginez.
«Ez
izan beldurrik». Jesusen kezka handia da. Ez ditu ikusi nahi bere
jarraitzaileak beldurrak harrapaturik edota etsipenean lur jota. Ez dute galdu
behar sekula konfiantza eta bakea. Gaur egun ere artalde koxkor bat gara, baina
Jesusi oso atxikirik bizi gaitezke, gidatzen eta defendatzen gaituen artzaina
da hura. Geure aldi hau bakean bizitzeko modua eman diezaguke hark.
«Zuen
Aitari egoki iruditu zaio zuei erreinua ematea». Beste behin gogorarazi die
hori Jesusek. Ez dute sentitu behar umezurtz direnik. Aita dute Jainkoa. Hark
gomendatu die bere erreinuaren egitasmoa. Erregalu handia da. Geure elkarteetan
denik eta gauzarik hoberena da: bizitza gizakoiago egiteko eginkizuna, historia
bere behin betiko salbaziora bideratzeko esperantza.
«Saldu
zeuen ondasunak eta egin limosna». Jesusen jarraitzaileek artalde koxkor bat
dira, baina ezin izan dira sekula sekta bat, bere probetxu propioan hesitua.
Ezin bizi dira inoren premiari ezikusiarena eginez. Atea zabal-zabalik duten
elkarte izan behar dute. Beren ondasunak partekatuko dituzte laguntza- eta
solidaritate-beharrean direnekin. Limosna egingo dute, hau da, «errukia»
eskainiko. Hau da termino grekoaren jatorrizko esanahia.
Kristauek
alditxo bat beharko dugu oraino, gutxiengo baten zoria bizi ahal izateko,
gizarte sekular eta plural baten barnean. Baina bada atzeratu gabe egin
dezakegun eta egin behar dugun zerbait: geure elkarteetan bizi dugun giroa
aldatu eta ebanjelikoago bihurtu. Frantzisko aita santua bidea adierazten ari
zaigu bere keinuen eta bere bizieraren bidez.
José Antonio Pagola
BERRI ONAK Sare Ebanjelizatzailea.
Saia zaitez Eliza ebanjelikoago bihurtzen.
Bidali hau.
HOMILIA - CA
11 d’agost de 2013
Diumenge XIX durant
l’any(C)
Lluc 12, 32-48
VIURE EN MINORIA
Lluc
ha recopilat en el seu evangeli unes paraules, plenes d'afecte i d’estima, que
Jesús va adreçar als seus seguidors i seguidores. Amb freqüència, solen passar
desapercebudes. No obstant això, llegides avui amb atenció des de les nostres
parròquies i comunitats cristianes, cobren una sorprenent actualitat. És el que
necessitem escoltar de Jesús en aquests temps no fàcils per a la fe.
"Petit
ramat". Jesús mira amb tendresa immensa el seu petit grup de seguidors.
Són pocs. Tenen vocació de minoria. No han de pensar en grandeses. Així els
imagina Jesús sempre: com una mica de "llevat" ocult en la massa, una
petita "llum" enmig de la foscor, un grapat de "sal" per
posar sabor a la vida.
Després
de segles d '"imperialisme cristià", els deixebles de Jesús hem
d'aprendre a viure en minoria. És un error enyorar una Església poderosa i
forta. És un engany cercar poder mundà o pretendre dominar la societat.
L'evangeli no s'imposa per la força. L’encomanen els qui viuen a l'estil de
Jesús fent la vida més humana.
"No
tinguis por". És la gran preocupació de Jesús. No vol veure els seus
seguidors paralitzats per la por ni enfonsats en el desànim. No han de perdre
mai la confiança i la pau. També avui som un petit ramat, però podem romandre
molt units a Jesús, el Pastor que ens guia i ens defensa. Ell ens pot fer viure
aquests temps amb pau.
"El
vostre Pare es complau a donar-vos el Regne". Jesús els ho recorda un cop
més. No s’han de sentir orfes. Tenen a Déu com a Pare. Ell els ha confiat el
seu projecte del regne. És el seu gran regal. El millor que tenim a les
comunitats: la tasca de fer la vida més humana i l'esperança d'encaminar la
història cap a la seva salvació definitiva.
"Veneu
els vostres béns i doneu els diners com a almoina". Els seguidors de Jesús
són un petit ramat, però mai han de ser una secta tancada en els seus propis
interessos. No viuran d'esquena a les necessitats de ningú. Seran comunitats de
portes obertes. Compartiran els seus béns amb els que necessiten ajuda i
solidaritat. Donaran almoina, és a dir "misericòrdia". Aquest és el
significat original del terme grec.
Els
cristians necessitarem encara algun temps per aprendre a viure en minoria enmig
d'una societat secular i plural. Però hi ha alguna cosa que podem i hem de fer
sense esperar res: transformar el clima que es viu en les nostres comunitats i
fer-lo més evangèlic. El Papa Francesc ens està assenyalant el camí amb els seus
gestos i el seu estil de vida.
José Antonio Pagola
Xarxa evangelitzadora BONES NOTÍCIES.
Contribueix a la renovació evangèlica de
l'Església.
Passa-ho!
HOMILIA - GL
11 agosto 2013.-
19 tempo ordinario (C).
Lucas 12, 32-48.
VIVIRMOS
EN MINORÍA
Lucas recompilou no seu evanxeo
unhas palabras, cheas de afecto e agarimo, dirixidas por Xesús aos seus
seguidores e seguidoras. Con frecuencia, adoitan pasar desapercibidas. Con
todo, lidas hoxe con atención desde as nosas parroquias e comunidades cristiás,
cobran unha sorprendente actualidade. É o que necesitamos escoitar de Xesús
nestes tempos non fáciles para a fe.
“Meu pequeno rabaño”. Xesús mira
con tenrura inmensa ao seu pequeno grupo de seguidores. Son poucos. Teñen
vocación de minoría. Non han pensar en grandezas. Así os imaxina Xesús sempre:
como un pouco de “levedo” oculto na masa, unha pequena “luz” no medio da
escuridade, un puño de “sal” para pórlle sabor á vida.
Logo de séculos de “imperialismo
cristián”, os discípulos de Xesús temos de aprender a vivirmos en minoría. É un
erro ter señardade dunha Igrexa poderosa e forte. É un engano buscarmos poder
mundano ou pretendermos dominar a sociedade. O evanxeo non se impón pola forza.
Contáxiao quen vive ao estilo de Xesús facendo a vida máis humana.
“Non teñas medo”. É a gran preocupación
de Xesús. Non quere ver aos seus seguidores paralizados polo medo nin afundidos
no desalento. Non han perder nunca a confianza e a paz. Tamén hoxe somos un
pequeno rabaño, pero podemos permanecer moi unidos a Xesús, o Pastor que nos
guía e nos defende. El pódenos facer vivir estes tempos con paz.
“O voso Pai havos de dar o
reino”. Xesús recórdallelo unha vez máis. Non teñen de sentirse orfos. Teñen a
Deus como Pai. El confioulles o seu proxecto do reino. É o seu grande agasallo.
O mellor que temos nas nosas comunidades: a tarefa de facer a vida máis humana
e a esperanza de encamiñar a historia cara á súa salvación definitiva.
“Vendede os vosos bens e dade
esmola”. Os seguidores de Xesús son un pequeno rabaño, pero nunca han ser unha
seita encerrada nos seus propios intereses. Non vivirán de costas ás
necesidades de ninguén. Serán comunidades de portas abertas. Compartirán os
seus bens cos que necesitan axuda e solidariedade. Darán esmola, é dicir
“misericordia”. Este é o significado orixinal do termo grego.
Os cristiáns necesitaremos aínda
algún tempo para aprendermos a vivir en minoría no medio dunha sociedade
secular e plural. Pero hai algo que podemos e debemos facer sen esperarmos a
máis nada: transformarmos o clima que se vive nas nosas comunidades e facelo
máis evanxélico. O Papa Francisco estanos sinalando o camiño cos seus xestos e
o seu estilo de vida.
José Antonio Pagola
Rede Evanxelizadora BOAS
NOTICIAS
Contribúe a defender ás mulleres máis indefensas.
Pásao.
HOMILIA -IT
11 agosto 2013
XIX T. O. (C)
Lc 12, 32-48
VIVERE COME MINORANZA
Luca
ha raccolto nel suo Evangelo delle parole, piene di affetto e tenerezza,
rivolte da Gesù alle sue seguaci e ai suoi seguaci. Spesso passano inavvertite.
Tuttavia, lette oggi con attenzione nelle nostre parrocchie e comunità
cristiane, rivestono una sorprendente attualità. È quello che abbiamo bisogno
di ascoltare da Gesù in questi tempi non facili per la fede.
Mio
piccolo gregge. Gesù guarda con tenerezza immensa il suo piccolo gruppo di
seguaci. Sono pochi. Hanno vocazione di minoranza. Non devono pensare a
grandezze. Così Gesù li immagina sempre: come un po’ di “lievito” nascosto
nella massa, una piccola “luce” in mezzo all’oscurità, un pugnetto di “sale”
per dare sapore alla vita.
Dopo
secoli di “imperialismo cristiano”, noi discepoli di Gesù dobbiamo imparare a
vivere come minoranza. È un errore avere nostalgia di una Chiesa potente e
forte. È un inganno cercare potere mondano o pretendere di dominare la società.
L’Evangelo non s’impone con la forza. Lo contagiano quelli che vivono secondo
lo stile di Gesù, rendendo la vita più umana.
Non
temeré. È la grande preoccupazione di Gesù. Non vuole vedere i suoi seguaci
paralizzati dalla paura né sommersi nella tristezza. Non devono perdere mai la
fiducia e la pace. Anche oggi siamo un piccolo gregge, ma possiamo rimanere
molto uniti a Gesù, il Pastore che ci guida e ci difende. Egli ci può far
vivere questi tempi con pace.
Al
Padre vostro è piaciuto dare a voi il Regno. Gesù lo ricorda ancora una volta.
Non devono sentirsi orfani. Hanno Dio come Padre. Egli ha affidato loro il suo
progetto del Regno. È il suo grande regalo. È la cosa migliore che abbiamo
nelle nostre comunità: il compito di fare la vita più umana e la speranza di
avviare la storia verso la sua salvezza definitiva.
Vendete
ciò che possedete e datelo in elemosina. I seguaci di Gesù sono un piccolo
gregge, ma non devono essere mai una setta chiusa nei suoi propri interessi.
Non vivranno ignorando i bisogni di nessuno. Saranno comunità dalle porte
aperte. Condivideranno i loro beni con quelli che hanno bisogno di aiuto e
solidarietà. Daranno elemosina, cioè “misericordia”. Questo è il significato
originario del termine greco.
Noi
cristiani abbiamo ancora bisogno di tempo per imparare a vivere come minoranza
in mezzo a una società secolare e plurale. Ma c’è qualcosa che possiamo e
dobbiamo fare senza aspettare nulla: trasformare il clima che si vive nelle
nostre comunità e renderlo più evangelico. Papa Francesco ci sta indicando il
cammino con i suoi gesti e il suo stile di vita.
José Antonio Pagola
Rete evangelizzatrice BUONE NOTIZIE.
Contribuisci al rinnovamento evangelico della Chiesa.
Diffondilo.
HOMILIA - FR
11 août 2013
19 Temps ordinaire
(C)
Luc 12, 32-48
VIVRE EN MINORITE
Luc a
compilé dans son évangile quelques paroles, pleines d’affection et d’amour,
adressées par Jésus à ses disciples, hommes et femmes. Elles passent souvent
inaperçues. Cependant, en les lisant attentivement aujourd’hui dans nos
paroisses et dans nos communautés chrétiennes, elles retrouvent une actualité
surprenante. Nous avons besoin d’entendre ce genre de paroles de la part de
Jésus en ces temps difficiles pour la foi.
“Mon
petit troupeau”. Jésus regarde avec une
immense tendresse son petit groupe de disciples. Ils sont peu nombreux. Ils
sont voués à devenir une minorité. Ils n’ont pas à penser à des grandeurs.
Jésus les voit toujours comme une poignée de «
levain » caché dans la pâte, comme une petite « lumière » au milieu de
l’obscurité, comme une poignée de « sel » pour donner de la saveur à la vie.
Après
des siècles d’”impérialisme chrétien”, nous, disciples de Jésus, nous devons apprendre à vivre en minorité. C’est une erreur que de
regretter une Eglise puissante et forte.
C’est un leurre que de chercher le pouvoir mondain ou de prétendre
dominer la société. Ce n’est pas par la force que l’Evangile doit s’imposer. Il
est transmis plutôt par ceux qui vivent à la manière de Jésus en rendant la vie
plus humaine.
“N’aie
pas peur”. C’est la grande inquiétude de Jésus. Il ne veut pas voir ses
disciples paralysés par la peur ni plongés dans le désarroi. Ils ne doivent
jamais perdre la confiance ni la paix. Aujourd’hui aussi nous ne sommes qu’un
petit troupeau, mais nous pouvons rester très étroitement unis à Jésus, le
Pasteur qui nous guide et qui nous défend. Il peut nous aider à vivre ces temps
dans la paix.
“Il a
plu à votre Père de vous donner le royaume”. Jésus le leur rappelle encore une
fois. Ils ne devront pas se sentir orphelins. Ils ont Dieu pour Père. C’est lui
qui leur a confié son projet du royaume.
C’est là son grand cadeau. Ce que nous avons de mieux dans nos
communautés : la tâche de rendre la vie plus humaine avec l’espoir de conduire
l’histoire vers son salut définitif.
“Vendez
vos biens et faites des aumônes ». Les disciples de Jésus sont un petit
troupeau mais ils ne doivent jamais devenir une secte refermée sur ses propres
intérêts. Ils ne doivent pas tourner le dos aux besoins des autres. Ils
formeront des communautés aux portes ouvertes. Ils partageront leurs biens avec
ceux qui ont besoin de leur aide, de leur solidarité. Ils feront l’aumône,
c'est-à-dire, ils montreront leur « miséricorde ». C’est la signification
originelle du terme grec.
Nous
chrétiens, nous aurons encore besoin d’un temps pour apprendre à vivre en
minorité au cœur d’une société séculière et plurielle. Mais il y a encore quelque chose que nous
pouvons et que nous devons faire sans
plus attendre : transformer le climat actuel de nos communautés et le
rendre plus évangélique. Le Pape François est en train de nous montrer le
chemin avec ses gestes et son style de vie.
José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna, csv
Réseau d’évangélisation BONNES NOUVELLES.
Contribue au renouvellement évaangélique de l’Eglise.
Fais passer ce message !!
HOMILIA - PT
11 de Agosto de
2013
19 Tempo
ordinário(C)
Lucas 12, 32-48
VIVER EM MINORIA
Lucas
recompilou no seu evangelho umas palavras, cheias de afeto e carinho, dirigidas
por Jesus aos Seus seguidores e seguidoras. Com frequência, costumam passar
despercebidas. No entanto, lidas hoje com atenção desde as nossas paróquias e
comunidades cristãs, ganham uma surpreendente atualidade. É o que necessitamos
escutar de Jesus nestes tempos não fáceis para a fé.
“O
Meu pequeno rebanho”. Jesus olha com ternura imensa o Seu pequeno grupo de
seguidores. São poucos. Têm vocação de minoria. Não pensam em grandezas. Assim
as imagina Jesus sempre: como um pouco de “levadura” oculta na massa, uma
pequena “luz” no meio da escuridão, um punhado de “sal” para dar sabor à vida.
Depois
de séculos de “imperialismo cristão”, os discípulos de Jesus temos de aprender
a viver em minoria. É um erro desejar uma Igreja poderosa e forte. É um engano
procurar poder mundano ou pretender dominar a sociedade. O evangelho não se
impõe pela força. Contagia-o quem vive como Jesus fazendo a vida mais humana.
“Não
tenham medo”. É a grande preocupação de Jesus. Não quer ver as Seus seguidores
paralisados pelo medo nem afundados no desalento. Nunca hão-de perder nunca a
confiança e a paz. Também hoje somos um pequeno rebanho, mas podemos permanecer
muito unidos a Jesus, o Pastor que nos guia e nos defende. Ele pode-nos fazer
vive restes tempos com paz.
“O
Vosso Pai considerou por bem dar-vos o reino”. Jesus recorda-o uma vez mais.
Não hão de sentir-se órfãos. Têm a Deus como Pai. Ele confiou-lhes o Seu
projeto de reino. É a Sua grande oferta. O melhor que temos nas nossas
comunidades: a tarefa de fazer a vida mais humana e a esperança de encaminhar a
história para a sua salvação definitiva.
“Vendei
os vossos bens e dai esmola”. Os seguidores de Jesus são um pequeno rebanho,
mas nunca hão de ser uma seita encerrada nos seus próprios interesses. Não
viverão de costas às necessidades de ninguém. Serão comunidades de portas
abertas. Partilharão os seus bens com os que necessitam ajuda e solidariedade.
Darão esmola, quer dizer “misericórdia”. Este é o significado original do termo
grego.
Os
cristãos, necessitaremos todavia algum tempo para aprender a viver em minoria
no meio de uma sociedade secular e plural. Mas há algo que podemos e devemos
fazer sem esperar por ninguém: transformar o clima que se vive nas nossas
comunidades e faze-las mais evangélicas. O Papa Francisco está a indicar-nos o
caminho com os seus gestos e o seu estilo de vida.
José Antonio Pagola
Rede evangelizadora BUENAS NOTICIAS.
Contribui para a renovação evangélica da Igreja.
Passa-o.
HOMILIA - EN
August 11, 2013
19th Sunday in Ordinary Time – C
Luke 12:32-48
LIVING AS A MINORITY
In his Gospel, Luke has redacted a few words, full of
feeling and love, words directed by Jesus to his followers. All too often these
words pass us by unnoticed. Nevertheless
when they are read today attentively from the perspective of our parishes and
Christian communities, they offer a surprising timeliness. It’s what we need to
listen to concerning Jesus in these times that aren’t easy on faith.
“My little flock”. Jesus looks on his small group of
followers with immense tenderness. They
are few. They have the vocation of being
a minority. They don’t need to think about great things. It is thus that Jesus
always imagines them: as a little bit of ‘leaven’ hidden in the dough, a small
‘light’ in the midst of obscurity, a handful of ‘salt’ that gives taste to
life.
After centuries of ‘Christian imperialism’, Jesus’
disciples need to learn to live as a minority. It is wrong to long for a
powerful and strong Church. It is false to seek worldly power or play at
dominating society. The Gospel isn’t forced upon anyone. Those who live according to the style of
Jesus, making life more human, pass it on, infect others with it.
“Don’t be afraid”. This is Jesus great concern. He doesn’t want to see his followers
paralyzed by fear, or sunk into discouragement. They never need lose confidence
or peace. Even today we are a small flock, but we can stay very united to Jesus,
the Pastor who guides us and defends us. He can allow us to keep living
peacefully in these times.
“It has pleased your Father to give you the kingdom”.
Jesus reminds them one more time. They don’t need to feel themselves orphaned.
They have God as their Father. He has
confided to them his project of the kingdom. It is his great gift. This is the
best we have in our communities: the task of making life more human and the
hope of guiding history toward its definitive salvation.
“Sell your goods and give alms.” Jesus’ followers are
a small flock, but they never need to be a sect, closed in on their own
interests. They won’t live with their backs turned on the needs of others. They
will be communities of open doors. They will share their goods with those who
need help and solidarity. They will give alms, that is, ‘mercy’. This is the
original significance of the Greek term.
We Christians will still need some time in order to
learn to live as a minority in the middle of a secular and pluralistic society.
But there is something that we can and ought to do without waiting for anyone:
change the climate we live in within our communities, and make it more
Gospel-like. Pope Francis is marking the way for us with his actions and his
way of life.
José Antonio Pagola
Evangelization Network BUENAS NOTICIAS.
Be a part of the Gospel renovation of the Church.
Pass it on.
No hay comentarios:
Publicar un comentario