martes, 6 de agosto de 2013

08/11/2013 - 19 sunday of Ordinary time (C)

Inicio (Página inicial del blog de la Iglesia de Sopelana)
Jose Antonio Pagolaren Homiliak (Jose Antonio Pagolaren Homiliaren horria)
Homilias de Jose Antonio Pagola (Página Homilias de Jose Antonio Pagola)
Videos de conferencias de Jose Antonio Pagola (Página Conferencias de Jose Antonio Pagola)
Jose Antonio Pagolaren homiliak hainbat hizkuntzetan
Homilias de José Antonio Pagola en diferantes idiomas
Jose Antonio Pagola homilies in different languages
------------------------------------------------------------------------------------------------


HOMILIA - ES

11 de agosto de 2013
19 Tiempo ordinario(C)
Lucas 12, 32-48

VIVIR EN MINORÍA

Lucas ha recopilado en su evangelio unas palabras, llenas de afecto y cariño, dirigidas por Jesús a sus seguidores y seguidoras. Con frecuencia, suelen pasar desapercibidas. Sin embargo, leídas hoy con atención desde nuestras parroquias y comunidades cristianas, cobran una sorprendente actualidad. Es lo que necesitamos escuchar de Jesús en estos tiempos no fáciles para la fe.
“Mi pequeño rebaño”. Jesús mira con ternura inmensa a su pequeño grupo de seguidores. Son pocos. Tienen vocación de minoría. No han de pensar en grandezas. Así los imagina Jesús siempre: como un poco de “levadura” oculto en la masa, una pequeña “luz” en medio de la oscuridad, un puñado de “sal” para poner sabor a la vida.
Después de siglos de “imperialismo cristiano”, los discípulos de Jesús hemos de aprender a vivir en minoría. Es un error añorar una Iglesia poderosa y fuerte. Es un engaño buscar poder mundano o pretender dominar la sociedad. El evangelio no se impone por la fuerza. Lo contagian quienes viven al estilo de Jesús haciendo la vida más humana.
“No tengas miedo”. Es la gran preocupación de Jesús. No quiere ver a sus seguidores paralizados por el miedo ni hundidos en el desaliento. No han de perder nunca la confianza y la paz. También hoy somos un pequeño rebaño, pero podemos permanecer muy unidos a Jesús, el Pastor que nos guía y nos defiende. El nos puede hacer vivir estos tiempos con paz.
“Vuestro Padre ha tenido a bien daros el reino”. Jesús se lo recuerda una vez más. No han de sentirse huérfanos. Tienen a Dios como Padre. Él les ha confiado su proyecto del reino. Es su gran regalo. Lo mejor que tenemos en nuestras comunidades: la tarea de hacer la vida más humana y la esperanza de encaminar la historia hacia su salvación definitiva.
“Vended vuestros bienes y dad limosna”. Los seguidores de Jesús son un pequeño rebaño, pero nunca han de ser una secta encerrada en sus propios intereses. No vivirán de espaldas a las necesidades de nadie. Será comunidades de puertas abiertas. Compartirán sus bienes con los que necesitan ayuda y solidaridad. Darán limosna, es decir “misericordia”. Este es el significado original del término griego.
Los cristianos necesitaremos todavía algún tiempo para aprender a vivir en minoría en medio de una sociedad secular y plural. Pero hay algo que podemos y debemos hacer sin esperar a nada: transformar el clima que se vive en nuestras comunidades y hacerlo más evangélico. El Papa Francisco nos está señalando el camino con sus gestos y su estilo de vida.

José Antonio Pagola

Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS.
Contribuye a la renovación evangélica de la Iglesia.
Pásalo.

HOMILIA - EU

2013ko abuztuaren 11
Urteko 19. Igandea C
Lukas 12,32-48

GUTXIENGO BATEN ZORIA BIZI

Lukasek bere ebanjelioan hitz bereziak bildu ditu, Jesusek bere jarraitzaileei zuzenduak, guztiz amultsu eta samurrak. Sarritan, oharkabeki irakurri edo entzun ohi dira. Alabaina, gure parrokietan edo kristau-elkarteetan arretaz irakurriz gero, egun-egunekoak dira harrigarriki. Horixe da Jesusengandik entzun behar duguna fedea bizitzeko oso erosoa ez da aldi honetan.
«Ene artalde koxkorra». Egundoko txeraz begiratzen dio Jesusek jarraitzaileen talde txiki bati. Gutxi dira. Gutxiengo baten bokazioa dute. Ezin pentsatu dute gauza handiosetan. Honela imajinatzen ditu Jesusek beti: «legamia» pixka bat bezala, orean nahasia; «argi» txiki bat bezala, ilunpean; «gatz» eskutada bat bezala, biziari gustua emateko.
«Kristau-inperialismoa» mendetan bizi ondoren, Jesusen ikasleok gutxiengo baten zoria bizitzen ikasi beharra dugu. Gauza okerra da Eliza boteretsu eta indartsu bat amestea. Gauza engainagarria da mundutar boterearen bila ibiltzea edo gizartea dominatu nahi izatea. Ebanjelioa ezin ezarri da indarrez. Jesusen erara bizi direnek kutsatzen dute, bizitza gizakoiago eginez.
«Ez izan beldurrik». Jesusen kezka handia da. Ez ditu ikusi nahi bere jarraitzaileak beldurrak harrapaturik edota etsipenean lur jota. Ez dute galdu behar sekula konfiantza eta bakea. Gaur egun ere artalde koxkor bat gara, baina Jesusi oso atxikirik bizi gaitezke, gidatzen eta defendatzen gaituen artzaina da hura. Geure aldi hau bakean bizitzeko modua eman diezaguke hark.
«Zuen Aitari egoki iruditu zaio zuei erreinua ematea». Beste behin gogorarazi die hori Jesusek. Ez dute sentitu behar umezurtz direnik. Aita dute Jainkoa. Hark gomendatu die bere erreinuaren egitasmoa. Erregalu handia da. Geure elkarteetan denik eta gauzarik hoberena da: bizitza gizakoiago egiteko eginkizuna, historia bere behin betiko salbaziora bideratzeko esperantza.
«Saldu zeuen ondasunak eta egin limosna». Jesusen jarraitzaileek artalde koxkor bat dira, baina ezin izan dira sekula sekta bat, bere probetxu propioan hesitua. Ezin bizi dira inoren premiari ezikusiarena eginez. Atea zabal-zabalik duten elkarte izan behar dute. Beren ondasunak partekatuko dituzte laguntza- eta solidaritate-beharrean direnekin. Limosna egingo dute, hau da, «errukia» eskainiko. Hau da termino grekoaren jatorrizko esanahia.
Kristauek alditxo bat beharko dugu oraino, gutxiengo baten zoria bizi ahal izateko, gizarte sekular eta plural baten barnean. Baina bada atzeratu gabe egin dezakegun eta egin behar dugun zerbait: geure elkarteetan bizi dugun giroa aldatu eta ebanjelikoago bihurtu. Frantzisko aita santua bidea adierazten ari zaigu bere keinuen eta bere bizieraren bidez.

José Antonio Pagola

BERRI ONAK Sare Ebanjelizatzailea.
Saia zaitez Eliza ebanjelikoago bihurtzen.
Bidali hau.

HOMILIA - CA

11 d’agost de 2013
Diumenge XIX durant l’any(C)
Lluc 12, 32-48

VIURE EN MINORIA

Lluc ha recopilat en el seu evangeli unes paraules, plenes d'afecte i d’estima, que Jesús va adreçar als seus seguidors i seguidores. Amb freqüència, solen passar desapercebudes. No obstant això, llegides avui amb atenció des de les nostres parròquies i comunitats cristianes, cobren una sorprenent actualitat. És el que necessitem escoltar de Jesús en aquests temps no fàcils per a la fe.
"Petit ramat". Jesús mira amb tendresa immensa el seu petit grup de seguidors. Són pocs. Tenen vocació de minoria. No han de pensar en grandeses. Així els imagina Jesús sempre: com una mica de "llevat" ocult en la massa, una petita "llum" enmig de la foscor, un grapat de "sal" per posar sabor a la vida.
Després de segles d '"imperialisme cristià", els deixebles de Jesús hem d'aprendre a viure en minoria. És un error enyorar una Església poderosa i forta. És un engany cercar poder mundà o pretendre dominar la societat. L'evangeli no s'imposa per la força. L’encomanen els qui viuen a l'estil de Jesús fent la vida més humana.
"No tinguis por". És la gran preocupació de Jesús. No vol veure els seus seguidors paralitzats per la por ni enfonsats en el desànim. No han de perdre mai la confiança i la pau. També avui som un petit ramat, però podem romandre molt units a Jesús, el Pastor que ens guia i ens defensa. Ell ens pot fer viure aquests temps amb pau.
"El vostre Pare es complau a donar-vos el Regne". Jesús els ho recorda un cop més. No s’han de sentir orfes. Tenen a Déu com a Pare. Ell els ha confiat el seu projecte del regne. És el seu gran regal. El millor que tenim a les comunitats: la tasca de fer la vida més humana i l'esperança d'encaminar la història cap a la seva salvació definitiva.
"Veneu els vostres béns i doneu els diners com a almoina". Els seguidors de Jesús són un petit ramat, però mai han de ser una secta tancada en els seus propis interessos. No viuran d'esquena a les necessitats de ningú. Seran comunitats de portes obertes. Compartiran els seus béns amb els que necessiten ajuda i solidaritat. Donaran almoina, és a dir "misericòrdia". Aquest és el significat original del terme grec.
Els cristians necessitarem encara algun temps per aprendre a viure en minoria enmig d'una societat secular i plural. Però hi ha alguna cosa que podem i hem de fer sense esperar res: transformar el clima que es viu en les nostres comunitats i fer-lo més evangèlic. El Papa Francesc ens està assenyalant el camí amb els seus gestos i el seu estil de vida.

José Antonio Pagola

Xarxa evangelitzadora BONES NOTÍCIES.
Contribueix a la renovació evangèlica de l'Església.
Passa-ho!

HOMILIA - GL

11 agosto 2013.-
19 tempo ordinario (C).
Lucas 12, 32-48.

VIVIRMOS EN MINORÍA

Lucas recompilou no seu evanxeo unhas palabras, cheas de afecto e agarimo, dirixidas por Xesús aos seus seguidores e seguidoras. Con frecuencia, adoitan pasar desapercibidas. Con todo, lidas hoxe con atención desde as nosas parroquias e comunidades cristiás, cobran unha sorprendente actualidade. É o que necesitamos escoitar de Xesús nestes tempos non fáciles para a fe.
“Meu pequeno rabaño”. Xesús mira con tenrura inmensa ao seu pequeno grupo de seguidores. Son poucos. Teñen vocación de minoría. Non han pensar en grandezas. Así os imaxina Xesús sempre: como un pouco de “levedo” oculto na masa, unha pequena “luz” no medio da escuridade, un puño de “sal” para pórlle sabor á vida.
Logo de séculos de “imperialismo cristián”, os discípulos de Xesús temos de aprender a vivirmos en minoría. É un erro ter señardade dunha Igrexa poderosa e forte. É un engano buscarmos poder mundano ou pretendermos dominar a sociedade. O evanxeo non se impón pola forza. Contáxiao quen vive ao estilo de Xesús facendo a vida máis humana.
“Non teñas medo”. É a gran preocupación de Xesús. Non quere ver aos seus seguidores paralizados polo medo nin afundidos no desalento. Non han perder nunca a confianza e a paz. Tamén hoxe somos un pequeno rabaño, pero podemos permanecer moi unidos a Xesús, o Pastor que nos guía e nos defende. El pódenos facer vivir estes tempos con paz.
“O voso Pai havos de dar o reino”. Xesús recórdallelo unha vez máis. Non teñen de sentirse orfos. Teñen a Deus como Pai. El confioulles o seu proxecto do reino. É o seu grande agasallo. O mellor que temos nas nosas comunidades: a tarefa de facer a vida máis humana e a esperanza de encamiñar a historia cara á súa salvación definitiva.
“Vendede os vosos bens e dade esmola”. Os seguidores de Xesús son un pequeno rabaño, pero nunca han ser unha seita encerrada nos seus propios intereses. Non vivirán de costas ás necesidades de ninguén. Serán comunidades de portas abertas. Compartirán os seus bens cos que necesitan axuda e solidariedade. Darán esmola, é dicir “misericordia”. Este é o significado orixinal do termo grego.
Os cristiáns necesitaremos aínda algún tempo para aprendermos a vivir en minoría no medio dunha sociedade secular e plural. Pero hai algo que podemos e debemos facer sen esperarmos a máis nada: transformarmos o clima que se vive nas nosas comunidades e facelo máis evanxélico. O Papa Francisco estanos sinalando o camiño cos seus xestos e o seu estilo de vida.

José Antonio Pagola

Rede Evanxelizadora  BOAS NOTICIAS
Contribúe a defender ás mulleres máis indefensas.
Pásao.

HOMILIA -IT

11 agosto 2013
XIX T. O. (C)
Lc 12, 32-48

VIVERE COME MINORANZA

Luca ha raccolto nel suo Evangelo delle parole, piene di affetto e tenerezza, rivolte da Gesù alle sue seguaci e ai suoi seguaci. Spesso passano inavvertite. Tuttavia, lette oggi con attenzione nelle nostre parrocchie e comunità cristiane, rivestono una sorprendente attualità. È quello che abbiamo bisogno di ascoltare da Gesù in questi tempi non facili per la fede.
Mio piccolo gregge. Gesù guarda con tenerezza immensa il suo piccolo gruppo di seguaci. Sono pochi. Hanno vocazione di minoranza. Non devono pensare a grandezze. Così Gesù li immagina sempre: come un po’ di “lievito” nascosto nella massa, una piccola “luce” in mezzo all’oscurità, un pugnetto di “sale” per dare sapore alla vita.
Dopo secoli di “imperialismo cristiano”, noi discepoli di Gesù dobbiamo imparare a vivere come minoranza. È un errore avere nostalgia di una Chiesa potente e forte. È un inganno cercare potere mondano o pretendere di dominare la società. L’Evangelo non s’impone con la forza. Lo contagiano quelli che vivono secondo lo stile di Gesù, rendendo la vita più umana.
Non temeré. È la grande preoccupazione di Gesù. Non vuole vedere i suoi seguaci paralizzati dalla paura né sommersi nella tristezza. Non devono perdere mai la fiducia e la pace. Anche oggi siamo un piccolo gregge, ma possiamo rimanere molto uniti a Gesù, il Pastore che ci guida e ci difende. Egli ci può far vivere questi tempi con pace.
Al Padre vostro è piaciuto dare a voi il Regno. Gesù lo ricorda ancora una volta. Non devono sentirsi orfani. Hanno Dio come Padre. Egli ha affidato loro il suo progetto del Regno. È il suo grande regalo. È la cosa migliore che abbiamo nelle nostre comunità: il compito di fare la vita più umana e la speranza di avviare la storia verso la sua salvezza definitiva.
Vendete ciò che possedete e datelo in elemosina. I seguaci di Gesù sono un piccolo gregge, ma non devono essere mai una setta chiusa nei suoi propri interessi. Non vivranno ignorando i bisogni di nessuno. Saranno comunità dalle porte aperte. Condivideranno i loro beni con quelli che hanno bisogno di aiuto e solidarietà. Daranno elemosina, cioè “misericordia”. Questo è il significato originario del termine greco.
Noi cristiani abbiamo ancora bisogno di tempo per imparare a vivere come minoranza in mezzo a una società secolare e plurale. Ma c’è qualcosa che possiamo e dobbiamo fare senza aspettare nulla: trasformare il clima che si vive nelle nostre comunità e renderlo più evangelico. Papa Francesco ci sta indicando il cammino con i suoi gesti e il suo stile di vita.

José Antonio Pagola

Rete evangelizzatrice BUONE NOTIZIE.
Contribuisci al rinnovamento evangelico della Chiesa.
Diffondilo.

HOMILIA - FR

11 août 2013
19 Temps ordinaire (C)
Luc 12, 32-48

VIVRE EN MINORITE

Luc a compilé dans son évangile quelques paroles, pleines d’affection et d’amour, adressées par Jésus à ses disciples, hommes et femmes. Elles passent souvent inaperçues. Cependant, en les lisant attentivement aujourd’hui dans nos paroisses et dans nos communautés chrétiennes, elles retrouvent une actualité surprenante. Nous avons besoin d’entendre ce genre de paroles de la part de Jésus en ces temps difficiles pour la foi.
“Mon petit troupeau”.  Jésus regarde avec une immense tendresse son petit groupe de disciples. Ils sont peu nombreux. Ils sont voués à devenir une minorité. Ils n’ont pas à penser à des grandeurs. Jésus les voit toujours comme une poignée de «  levain » caché dans la pâte, comme une petite « lumière » au milieu de l’obscurité, comme une poignée de « sel » pour donner de la saveur à la vie.
Après des siècles d’”impérialisme chrétien”, nous, disciples de Jésus, nous  devons apprendre  à vivre en minorité. C’est une erreur que de regretter une Eglise puissante et forte.  C’est un leurre que de chercher le pouvoir mondain ou de prétendre dominer la société. Ce n’est pas par la force que l’Evangile doit s’imposer. Il est transmis plutôt par ceux qui vivent à la manière de Jésus en rendant la vie plus humaine.
“N’aie pas peur”. C’est la grande inquiétude de Jésus. Il ne veut pas voir ses disciples paralysés par la peur ni plongés dans le désarroi. Ils ne doivent jamais perdre la confiance ni la paix. Aujourd’hui aussi nous ne sommes qu’un petit troupeau, mais nous pouvons rester très étroitement unis à Jésus, le Pasteur qui nous guide et qui nous défend. Il peut nous aider à vivre ces temps dans la paix.
“Il a plu à votre Père de vous donner le royaume”. Jésus le leur rappelle encore une fois. Ils ne devront pas se sentir orphelins. Ils ont Dieu pour Père. C’est lui qui leur a confié son projet du royaume.  C’est là son grand cadeau. Ce que nous avons de mieux dans nos communautés : la tâche de rendre la vie plus humaine avec l’espoir de conduire l’histoire vers  son salut définitif.
“Vendez vos biens et faites des aumônes ». Les disciples de Jésus sont un petit troupeau mais ils ne doivent jamais devenir une secte refermée sur ses propres intérêts. Ils ne doivent pas tourner le dos aux besoins des autres. Ils formeront des communautés aux portes ouvertes. Ils partageront leurs biens avec ceux qui ont besoin de leur aide, de leur solidarité. Ils feront l’aumône, c'est-à-dire, ils montreront leur « miséricorde ». C’est la signification originelle du terme grec.
Nous chrétiens, nous aurons encore besoin d’un temps pour apprendre à vivre en minorité au cœur d’une société séculière et plurielle.  Mais il y a encore quelque chose que nous pouvons et que nous devons faire sans  plus attendre : transformer le climat actuel de nos communautés et le rendre plus évangélique. Le Pape François est en train de nous montrer le chemin avec ses gestes et son style de vie.

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna, csv

Réseau d’évangélisation BONNES NOUVELLES.
Contribue au renouvellement évaangélique de  l’Eglise.
Fais passer ce message !!

HOMILIA - PT

11 de Agosto de 2013
19 Tempo ordinário(C)
Lucas 12, 32-48

VIVER EM MINORIA

Lucas recompilou no seu evangelho umas palavras, cheias de afeto e carinho, dirigidas por Jesus aos Seus seguidores e seguidoras. Com frequência, costumam passar despercebidas. No entanto, lidas hoje com atenção desde as nossas paróquias e comunidades cristãs, ganham uma surpreendente atualidade. É o que necessitamos escutar de Jesus nestes tempos não fáceis para a fé.
“O Meu pequeno rebanho”. Jesus olha com ternura imensa o Seu pequeno grupo de seguidores. São poucos. Têm vocação de minoria. Não pensam em grandezas. Assim as imagina Jesus sempre: como um pouco de “levadura” oculta na massa, uma pequena “luz” no meio da escuridão, um punhado de “sal” para dar sabor à vida.
Depois de séculos de “imperialismo cristão”, os discípulos de Jesus temos de aprender a viver em minoria. É um erro desejar uma Igreja poderosa e forte. É um engano procurar poder mundano ou pretender dominar a sociedade. O evangelho não se impõe pela força. Contagia-o quem vive como Jesus fazendo a vida mais humana.
“Não tenham medo”. É a grande preocupação de Jesus. Não quer ver as Seus seguidores paralisados pelo medo nem afundados no desalento. Nunca hão-de perder nunca a confiança e a paz. Também hoje somos um pequeno rebanho, mas podemos permanecer muito unidos a Jesus, o Pastor que nos guia e nos defende. Ele pode-nos fazer vive restes tempos com paz.
“O Vosso Pai considerou por bem dar-vos o reino”. Jesus recorda-o uma vez mais. Não hão de sentir-se órfãos. Têm a Deus como Pai. Ele confiou-lhes o Seu projeto de reino. É a Sua grande oferta. O melhor que temos nas nossas comunidades: a tarefa de fazer a vida mais humana e a esperança de encaminhar a história para a sua salvação definitiva.
“Vendei os vossos bens e dai esmola”. Os seguidores de Jesus são um pequeno rebanho, mas nunca hão de ser uma seita encerrada nos seus próprios interesses. Não viverão de costas às necessidades de ninguém. Serão comunidades de portas abertas. Partilharão os seus bens com os que necessitam ajuda e solidariedade. Darão esmola, quer dizer “misericórdia”. Este é o significado original do termo grego.
Os cristãos, necessitaremos todavia algum tempo para aprender a viver em minoria no meio de uma sociedade secular e plural. Mas há algo que podemos e devemos fazer sem esperar por ninguém: transformar o clima que se vive nas nossas comunidades e faze-las mais evangélicas. O Papa Francisco está a indicar-nos o caminho com os seus gestos e o seu estilo de vida.

José Antonio Pagola

Rede evangelizadora BUENAS NOTICIAS.
Contribui para a renovação evangélica da Igreja.
Passa-o.

HOMILIA - EN

August 11, 2013
19th Sunday in Ordinary Time – C
Luke 12:32-48

LIVING AS A MINORITY

In his Gospel, Luke has redacted a few words, full of feeling and love, words directed by Jesus to his followers. All too often these words pass us by unnoticed.  Nevertheless when they are read today attentively from the perspective of our parishes and Christian communities, they offer a surprising timeliness. It’s what we need to listen to concerning Jesus in these times that aren’t easy on faith.
“My little flock”. Jesus looks on his small group of followers with immense tenderness.  They are few.  They have the vocation of being a minority. They don’t need to think about great things. It is thus that Jesus always imagines them: as a little bit of ‘leaven’ hidden in the dough, a small ‘light’ in the midst of obscurity, a handful of ‘salt’ that gives taste to life.
After centuries of ‘Christian imperialism’, Jesus’ disciples need to learn to live as a minority. It is wrong to long for a powerful and strong Church. It is false to seek worldly power or play at dominating society. The Gospel isn’t forced upon anyone.  Those who live according to the style of Jesus, making life more human, pass it on, infect others with it.
“Don’t be afraid”. This is Jesus great concern.  He doesn’t want to see his followers paralyzed by fear, or sunk into discouragement. They never need lose confidence or peace. Even today we are a small flock, but we can stay very united to Jesus, the Pastor who guides us and defends us. He can allow us to keep living peacefully in these times.
“It has pleased your Father to give you the kingdom”. Jesus reminds them one more time. They don’t need to feel themselves orphaned. They have God as their Father.  He has confided to them his project of the kingdom. It is his great gift. This is the best we have in our communities: the task of making life more human and the hope of guiding history toward its definitive salvation.
“Sell your goods and give alms.” Jesus’ followers are a small flock, but they never need to be a sect, closed in on their own interests. They won’t live with their backs turned on the needs of others. They will be communities of open doors. They will share their goods with those who need help and solidarity. They will give alms, that is, ‘mercy’. This is the original significance of the Greek term.
We Christians will still need some time in order to learn to live as a minority in the middle of a secular and pluralistic society. But there is something that we can and ought to do without waiting for anyone: change the climate we live in within our communities, and make it more Gospel-like. Pope Francis is marking the way for us with his actions and his way of life.

José Antonio Pagola

Evangelization Network BUENAS NOTICIAS.
Be a part of the Gospel renovation of the Church.
Pass it on.



No hay comentarios:

Publicar un comentario