Quedáis todos invitados.
Guión de la conferencia.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola: EL recibido estafa Satisfacción la Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe sobre mi Libro, Jesús.Aproximación Histórica .
HOMILIA - ES
14 de septiembre de 2014
Exaltación de la Cruz (A )
Juan 3, 13-17
MIRAR CON
FE AL CRUCIFICADO
La fiesta que hoy celebramos los
cristianos es incomprensible y hasta disparatada para quien desconoce el
significado de la fe cristiana en el Crucificado. ¿Qué sentido puede tener
celebrar una fiesta que se llama “Exaltación de la Cruz” en una sociedad que
busca apasionadamente el “confort” la comodidad y el máximo bienestar?
Más de uno se preguntará cómo es
posible seguir todavía hoy exaltando la cruz. ¿No ha quedado ya superada para
siempre esa manera morbosa de vivir exaltando el dolor y buscando el
sufrimiento? ¿Hemos de seguir alimentando un cristianismo centrado en la agonía
del Calvario y las llagas del Crucificado?
Son sin duda preguntas muy
razonables que necesitan una respuesta clarificadora. Cuando los cristianos
miramos al Crucificado no ensalzamos el dolor, la tortura y la muerte, sino el
amor, la cercanía y la solidaridad de Dios que ha querido compartir nuestra
vida y nuestra muerte hasta el extremo.
No es el sufrimiento el que salva
sino el amor de Dios que se solidariza con la historia dolorosa del ser humano.
No es la sangre la que, en realidad, limpia nuestro pecado sino el amor
insondable de Dios que nos acoge como hijos. La crucifixión es el
acontecimiento en el que mejor se nos revela su amor.
Descubrir la grandeza de la Cruz
no es atribuir no sé qué misterioso poder o virtud al dolor, sino confesar la fuerza
salvadora del amor de Dios cuando, encarnado en Jesús, sale a reconciliar el
mundo consigo.
En esos brazos extendidos que ya
no pueden abrazar a los niños y en esas manos que ya no pueden acariciar a los
leprosos ni bendecir a los enfermos, los cristianos “contemplamos” a Dios con
sus brazos abiertos para acoger, abrazar y sostener nuestras pobres vidas,
rotas por tantos sufrimientos.
En ese rostro apagado por la
muerte, en esos ojos que ya no pueden mirar con ternura a las prostitutas, en
esa boca que ya no puede gritar su indignación por las víctimas de tantos
abusos e injusticias, en esos labios que no pueden pronunciar su perdón a los
pecadores, Dios nos está revelando como en ningún otro gesto su amor insondable
a la Humanidad.
Por eso, ser fiel al Crucificado
no es buscar cruces y sufrimientos, sino vivir como él en una actitud de
entrega y solidaridad aceptando si es necesario la crucifixión y los males que
nos pueden llegar como consecuencia. Esta fidelidad al Crucificado no es
dolorista sino esperanzada. A una vida “crucificada”, vivida con el mismo
espíritu de amor con que vivió Jesús, solo le espera resurrección.
José Antonio Pagola
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS.
Invita a mirar al Crucificado con fe.
Pásalo.
HOMILIA - EU
2014ko irailaren 14
Gurutze Santuaren
Gorapena A
Joan 3,13-17
GURUTZILTZATUARI FEDEZ BEGIRA
Kristauok
gaur ospatzen dugun jai hau ulertezina da; are gehiago, zentzurik gabea,
Gurutziltzatuagan kristau-fedeak duen esanahia ezagutzen ez duenarentzat. Zer esanahi
izan lezake «Gurutzearen Gorapena» deitzen dugun jai batek, modu bero-beroan
«konforta», erosotasuna eta ongizaterik gorenena bilatzen duen gizarte batean.
Batek
baino gehiagok egingo du galdera: nolatan bizi daiteke gaur oraino gurutzea
goratzen jarraitzea? Ez al da gainditua jada, oinazea era gaixoti horretan
goratuz bizitzea eta sufrimenduaren bila ibiltzea? Ardaztzat Kalbarioko
hilzoria eta Gurutziltzatuaren zauriak dituen kristautasuna elikatzen jarraitu
behar al dugu?
Egia
esan, arrazoizko galderak dira, argibide bat merezi dutenak. Kristauok
Gurutziltzatuari begira jartzen garenean, ez dugu goratzen, ez oinazea, ez
tortura, ez heriotza; baizik eta gure bizitza eta gure heriotza azkeneraino
partekatu nahi izan dituen Jainkoaren maitasuna, hurbiltasuna eta solidaritatea
goraipatu nahi ditugu.
Ez da
sufrimendua salbatu gaituena, baizik Jainkoaren maitasuna, Jainkoa gizakiaren
historia dolorezkoarekin solidarizatu izana. Ez da odola, egia esateko, gure
bekatua garbitu duena, baizik seme-alabatzat onartu gaituen Jainkoaren maitasun
imajinaezina. Bere maitasuna erarik hobenean agertu digun gertaera da gurutzeko
heriotza.
Gurutzearen
handitasunari begira jartzea, ez da berari auskalo zer ahalmen edo indar
misteriotsuren bat egoztea, baizik Jainkoaren beraren indar salbatzailea
aitortzea da, Jesus gizon egitean, mundua berekin adiskidetzera irten denean.
Jada
haurrak ezin besarkatu dituzten beso horiek zabalik eta jada lepradunak ezin
ferekatu dituzten eta gaixoak ezin bedeinkatu dituzten esku horiek ikustean,
kristauok Jainkoa «kontenplatzen» dugu, besoak zabalik, hainbat sufrimenduz
hautsia den gure bizitza pobre hau onartzeko, besarkatzeko eta sostengatzeko
prest.
Heriotzak
itzali duen aurpegi horretan, jada prostituituei samurtasunez ezin begiratu
dien begi horietan, hainbat abusuren eta injustiziaren biktimengatik bere
haserrea ezin oihukatu duen aho horretan, bekatarientzat bere barkazioa ezin
ahoskatu duten ezpain horietan, gizadiari dion bere maitasun imajinaezina ari
zaigu agertzen Jainkoa, beste inolako keinuz baino argiago.
Horregatik,
Gurutziltzatuari leial izatea, ez da gurutze eta sufrimendu bila ibiltzea,
baizik berak bezala bizitzen saiatzea eskaintza- eta solidaritate-jarrera,
onartuz, beharrezkoa izanez gero, ondorioz izan ditzakegun gurutzeko heriotza
edo bestelako gaitzak. Gurutziltzatuari leial izate hau ez da oinaze-irrika,
baizik esperantza-agiria. Bizitza «gurutziltzatu» baten azkena, Jesusek bizi
izan zuen bezala bizi izandakoaren zoria, piztuera da bakar-bakarrik.
José Antonio Pagola
BERRI ONAK Sare Ebanjelizatzailea.
Gonbitatu jendea Gurutziltzatuari fedez
begira jar dadin.
Bidali hau.
HOMILIA - CA
14 de setembre de
2014
Exaltació de la
Santa Creu (A )
Joan 3, 13-17
MIRAR AMB FE EL CRUCIFICAT
La
festa que avui celebrem els cristians és incomprensible i fins i tot absurda
per a qui desconeix el significat de la fe cristiana en el Crucificat. Quin
sentit pot tenir celebrar una festa que se'n diu "Exaltació de la
Creu" en una societat que cerca apassionadament el "confort" la
comoditat i el màxim de benestar?
Més
d'un es preguntarà com és possible seguir encara avui exaltant la creu. No ha
quedat ja superada per sempre aquesta manera morbosa de viure exaltant el dolor
i buscant el sofriment? Hem de continuar alimentant un cristianisme centrat en
l'agonia del Calvari i les nafres del Crucificat?
Són
sens dubte preguntes molt raonables que necessiten una resposta clarificadora.
Quan els cristians mirem el Crucificat no enaltim el dolor, la tortura i la
mort, sinó l'amor, la proximitat i la solidaritat de Déu que ha volgut
compartir la nostra vida i la nostra mort fins a l'extrem.
No és
el sofriment el que salva sinó l'amor de Déu que se solidaritza amb la història
dolorosa de l'ésser humà. No és la sang la que, en realitat, neteja el nostre
pecat sinó l'amor insondable de Déu que ens acull com a fills. La crucifixió és
l'esdeveniment en el que millor se'ns revela el seu amor.
Descobrir
la grandesa de la Creu no és atribuir no sé quin misteriós poder o virtut al
dolor, sinó confessar la força salvadora de l'amor de Déu quan, encarnat en
Jesús, surt a reconciliar el món amb ell.
En
aquests braços estesos que ja no poden abraçar els nens i en aquestes mans que
ja no poden acaronar els leprosos ni beneir els malalts, els cristians
"contemplem" Déu amb els braços oberts per acollir, abraçar i
sostenir les nostres pobres vides, trencades per tants de sofriments.
En
aquest rostre apagat per la mort, en aquests ulls que ja no poden mirar amb
tendresa les prostitutes, en aquella boca que ja no pot cridar la seva
indignació per les víctimes de tants abusos i injustícies, en aquests llavis
que no poden pronunciar el seu perdó als pecadors, Déu ens està revelant com en
cap altre gest el seu amor insondable a la Humanitat.
Per
això, ser fidel al Crucificat no és cercar creus i sofriments, sinó viure com
ell en una actitud d'entrega i de solidaritat acceptant si cal la crucifixió i
els mals que ens poden arribar com a conseqüència. Aquesta fidelitat al
Crucificat no és dolorista sinó esperançada. A una vida
"crucificada", viscuda amb el mateix esperit d'amor amb què va viure
Jesús, només li espera resurrecció.
José Antonio Pagola
Xarxa evangelitzadora BONES NOTÍCIES.
Convida a mirar el Crucificat amb fe.
Passa-ho!
HOMILIA - GL
DOMINGO 14-09-2014
Exaltación da Santa
Cruz.(A)
Xoán 3, 13-17
OLLAR CON FE AO CRUCIFICADO
A
festa que hoxe celebramos os cristiáns é incomprensíbel e ata disparatada para
quen descoñece o significado da fe cristiá no Crucificado. Que sentido pode ter
celebrarmos unha festa que se chama “Exaltación da Cruz” nunha sociedade que
busca apaixonadamente o “confort” a comodidade e o máximo benestar?
Máis
dun preguntarase como é posíbel seguir aínda hoxe exaltando a cruz? Non ficou
xa superado para sempre ese xeito morboso de vivirmos exaltando a dor e
buscando o sufrimento? Temos de seguir alimentando un cristianismo centrado na
agonía do Calvario e nas chagas do Crucificado?
Son
sen dúbida preguntas moi razoábeis que necesitan unha resposta clarificadora.
Cando os cristiáns ollamos para o Crucificado non enxalzamos a dor, a tortura e
a morte, senón o amor, a proximidade e a solidariedade de Deus que quixo
compartir a nosa vida e a nosa morte ata o extremo.
Non é
o sufrimento o que salva senón o amor de Deus quen se solidariza coa historia
dolorosa do ser humano. Non é o sangue o que, en realidade, limpa o noso pecado
senón o amor insondábel de Deus que nos acolle como fillos. A crucifixión é o
acontecemento no que mellor se nos revela o seu amor.
Descubrirmos
a grandeza da Cruz non é atribuírlle un non sei que misterioso poder ou virtude
á dor, senón confesarmos a forza salvadora do amor de Deus cando, encarnado en
Xesús, sae a reconciliar o mundo consigo.
Neses
brazos estendidos que xa non poden abrazar aos nenos e nesas mans que xa non
poden acariñar aos leprosos nin bendicir aos enfermos, os cristiáns
“contemplamos” a Deus cos seus brazos abertos para acoller, abrazar e soster as
nosas pobres vidas, rotas por tantos sufrimentos.
Nese
rostro apagado pola morte, neses ollos que xa non poden mirar con tenrura ás
prostitutas, nesa boca que xa non pode berrar a súa indignación polas vítimas
de tantos abusos e inxustizas, neses beizos que non poden pronunciar o seu
perdón aos pecadores, Deus estanos revelando como en ningún outro xesto o seu
amor insondábel á Humanidade.
Por
iso, ser fiel ao Crucificado non é buscarmos cruces e sufrimentos, senón
vivirmos coma el nunha actitude de entrega e solidariedade aceptando se é
necesario a crucifixión e os males que nos poden chegar como consecuencia. Esta
fidelidade ao Crucificado non é dolorista senón esperanzada. A unha vida
“crucificada”, vivida co mesmo espírito de amor con que viviu Xesús, só lle
espera resurrección.
José Antonio Pagola
Traduciu: Xaquín Campo Freire
Red evangelizar unha boa noticia.
Invítanos a ollar para a fe crucificado.
Pase.
HOMILIA -IT
14 settembre 2014
Esaltazione della
Croce (A )
Gv 3, 13-17
GUARDARE CON FEDE IL CROCIFISSO
La
festa che oggi celebriamo noi cristiani è incomprensibile e persino assurda per
chi non conosce il significato della fede cristiana nel Crocifisso. Che senso
può avere celebrare una festa che si chiama “Esaltazione della Croce” in una
società che cerca appassionatamente il “confort”, la comodità e il massimo
benessere?
Più
di uno si chiederà com’è possibile continuare ancora oggi a esaltare la Croce.
Non è ormai superato per sempre questo modo morboso di vivere esaltando il
dolore e cercando la sofferenza? Dobbiamo continuare ad alimentare un
cristianesimo incentrato sull’agonia del Calvario e le piaghe del Crocifisso?
Sono
queste indubbiamente domande molto ragionevoli che hanno bisogno di una
risposta chiarificatrice. Quando noi cristiani guardiamo il Crocifisso non
esaltiamo il dolore, la tortura e la morte, ma l’amore, la vicinanza e la
solidarietà di Dio che ha voluto condividere la nostra vita e la nostra morte
fino all’estremo.
Non è
la sofferenza che salva, ma l’amore di Dio che si fa solidale con la storia
dolorosa dell’essere umano. Non è il sangue che, in realtà, purifica il nostro
peccato, ma l’amore insondabile di Dio che ci accoglie come figli. La
crocifissione è l’evento che meglio ci rivela il suo amore.
Scoprire
la grandezza della Croce non è attribuire non so quale misterioso potere o
virtù al dolore, ma confessare la forza salvatrice dell’amore di Dio quando,
incarnato in Gesù, sale a riconciliare il mondo con lui.
In
quelle braccia distese che non possono più abbracciare i bambini e in quelle
mani che non possono più accarezzare i lebbrosi né benedire i malati, noi
cristiani “contempliamo” Dio con le sue braccia aperte per accogliere,
abbracciare e sostenere le nostre povere vite, rotte da tante sofferenze.
In
quel volto spento dalla morte, in quegli occhi che non possono più guardare con
tenerezza le prostitute, in quella bocca che non può più gridare la sua
indignazione per le vittime di tanti abusi e di tante ingiustizie, in quelle
labbra che non possono pronunziare il suo perdono ai peccatori, Dio ci sta
rivelando più di qualsiasi altro gesto il suo amore insondabile all’Umanità.
Per
questo, essere fedeli al Crocifisso non è cercare croci e sofferenze, ma vivere
come lui in un atteggiamento di dedizione e solidarietà accettando se
necessario la crocifissione e i mali che ci possono venire come conseguenza.
Questa fedeltà al Crocifisso non è dolorista, ma piena di speranza. Una vita
“crocifissa”, vissuta con lo stesso spirito d’amore con cui visse Gesù, troverà
solo risurrezione.
José Antonio Pagola
Rete di evangelizzazione BUONE NOTIZIE.
Invita a guardare il Crocifisso con fede.
Diffondilo.
HOMILIA - FR
14 septembre 2014
Exaltation de la
Croix (A)
Jean 3, 13-17
REGARDER AVEC FOI LE CRUCIFIE
La
fête que nous célébrons aujourd’hui, nous, chrétiens, est incompréhensible et même insensée pour
celui qui méconnait la signification de la foi chrétienne en Jésus crucifié.
Quel sens peut avoir, dans une société qui recherche passionnément le « confort
», la commodité et le maximum de bien-être,
la célébration d’une fête appelée « l’exaltation de la croix » ?
Plusieurs
peuvent se demander comment est-il possible encore aujourd’hui de continuer à
exalter la croix. N’est-elle pas définitivement dépassée cette manière
masochiste de vivre en exaltant la douleur et en cherchant la souffrance ?
Devons-nous continuer à promouvoir un christianisme centré sur l’agonie du Calvaire et sur les
plaies du Crucifié ?
Ce
sont-là, certainement des questions très raisonnables qui ont besoin d’une
réponse clarificatrice. Lorsque nous, chrétiens, nous regardons le Crucifié, ce
n’est pas la douleur, la torture et la mort que nous exaltons, mais l’amour, la
proximité et la solidarité de Dieu qui a voulu partager jusqu’au bout, notre vie et notre mort.
Ce
n’est pas la souffrance qui sauve mais l’amour d’un Dieu qui se rend solidaire
de l’histoire douloureuse de l’être humain. Ce n’est pas le sang qui, en
réalité, nous purifie de notre péché mais l’amour insondable de Dieu, qui nous
accueille comme ses enfants. La crucifixion est l’évènement où se révèle le
mieux son amour.
Découvrir
la grandeur de la Croix ne consiste pas
à attribuer je ne sais quel mystérieux pouvoir ou quelle énigmatique vertu à la
douleur, mais confesser la force salvatrice de l’amour de Dieu lorsque, incarné
en Jésus, il vient réconcilier le monde avec lui.
Dans
ces bras étendus qui ne peuvent plus embrasser les enfants et dans ces
mains qui ne peuvent plus caresser les
lépreux ni bénir les malades, nous, chrétiens, nous « contemplons » Dieu, les
bras ouverts, pour accueillir, embrasser
et soutenir nos pauvres vies, brisées par tant de souffrances.
Dans
ce visage éteint par la mort, dans ces yeux qui ne peuvent plus regarder avec
tendresse les prostituées, dans cette bouche qui ne peut plus crier son
indignation pour les victimes de tant d’abus et d’injustices, dans ces lèvres
qui ne peuvent plus prononcer le pardon des pécheurs, Dieu nous révèle, d’une
façon sans pareille, son amour insondable pour l’Humanité.
C’est
pourquoi la fidélité au Crucifié ne consiste pas à chercher des croix et des souffrances mais à vivre comme lui
dans une attitude de don de soi et de solidarité, en acceptant s’il le faut, la
crucifixion et les souffrances qui peuvent nous arriver comme conséquence.
Cette fidélité au Crucifié n’est pas « doloriste » mais pleine d’espérance.
Pour une vie « crucifiée », vécue avec
le même esprit d’amour que celui qui a animé la vie de Jésus, la seule issue
qui l’attend est la résurrection.
José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna, csv
Réseau d’évangélisation BONNES NOUVELLES.
Invite à regarder le Crucifié avec foi.
Fais passer ce message !
HOMILIA - PT
14 de Setembro de
2014
Exaltação da Cruz
(A)
João 3, 13-17
OLHAR COM FÉ O CRUCIFICADO
A
festa que hoje celebramos, os cristãos, é incompreensível e até disparatada
para quem desconhece o significado da fé cristã no Crucificado. Que sentido
pode ter celebrar uma festa que se chama “Exaltação da Cruz” numa sociedade que
procura apaixonadamente o conforto, a comodidade e o máximo bem-estar?
Mais
de um preguntará como é possível continuar todavia hoje a exaltar a cruz. Não
ficou já superado para sempre essa forma mórbida de viver exaltando a dor e
procurando o sofrimento? Temos de continuar a alimentar um cristianismo
centrado na agonia do Calvário e das chagas do Crucificado?
São
sem dúvida preguntas muito razoáveis que necessitam uma resposta clarificadora.
Quando os cristãos, olhamos o Crucificado não exaltamos a dor, a tortura e a
morte, mas o amor, a proximidade e a solidariedade de Deus que quis partilhar a
nossa vida e a nossa morte até ao extremo.
Não é
o sofrimento que salva, mas o amor de Deus que se solidariza com a história
dolorosa do ser humano. Não é o sangue que, na realidade, limpa o nosso pecado
mas o amor insondável de Deus que nos acolhe como filhos. A crucificação é o
acontecimento em que melhor nos revela o Seu amor.
Descobrir
a grandeza da Cruz não é atribuir não sei que misterioso poder ou virtude à
dor, mas confessar a força salvadora do amor de Deus quando, encarnado em
Jesus, quando sai a reconciliar o mundo consigo.
Nesses
braços estendidos que já não podem abraçar as crianças e nessas mãos que já não
podem acariciar os leprosos nem abençoar os doentes, os cristãos,
“contemplamos” Deus com os Seus braços abertos para acolher, abraçar e
sustentar as nossas pobres vidas, quebradas por tantos sofrimentos.
Nesse
rosto apagado pela morte, nesses olhos que já não podem olhar com ternura as
prostitutas, nessa boca que já não pode gritar a Sua indignação pelas vítimas
de tantos abusos e injustiças, nesses lábios que não podem pronunciar o Seu
perdão aos pecadores, Deus revela-nos como em nenhum outro gesto o Seu amor
insondável à Humanidade.
Por
isso, ser fiel ao Crucificado não é procurar cruzes e sofrimentos, mas viver
como Ele numa atitude de entrega e solidariedade aceitando se é necessário a
crucificação e os males que nos podem ocorrer como consequência. Esta
fidelidade ao Crucificado não é de dor mas de esperança. A uma vida
“crucificada”, vivida com o mesmo espírito de amor com que viveu Jesus, só lhe
espera a ressurreição.
José Antonio Pagola
Rede evangelizadora BUENAS NOTICIAS.
Convida a olhar o Crucificado com fé.
Passa-o.
HOMILIA - EN
Sept. 14, 2014
Exaltation of the Cross (A)
John 3:13-17
LOOK AT JESUS CRUCIFIED WITH FAITH
The feastday that we Christians celebrate today is
incomprehensible and even absurd for someone who doesn’t understand the
significance of our Christian faith in Jesus Crucified. What meaning could it have to celebrate a
feastday that is called “The Exaltation of the Cross” in a society that
passionately seeks comfort and maximum well-being?
More than one person will ask themselves how it’s
possible to keep exalting the cross still today. Hasn’t that morbid way of exalting pain and
seeking suffering been overcome once and for all? Do we need to keep feeding a Christianity
that’s centered on the agony of Calvary and the wounds of Jesus Crucified?
These are surely very reasonable questions that need
clarifying answers. When we Christians
look at Jesus Crucified we aren’t extolling pain, torture and death, but love,
and the nearness and solidarity of a God who has desired to share our life and
our death all the way to the end.
It isn’t the suffering that saves, but the love of a
God who lives in solidarity with the sad history of humanity. It isn’t the blood that actually cleanses our
sin, but the depthless love of a God who welcomes us as children. The crucifixion is the context in which God’s
love is best revealed to us.
To describe the greatness of the cross isn’t to
attribute some kind of mysterious power or virtue to pain, but to confess the
saving energy of God’s love when that love, incarnated in Jesus, comes to
reconcile the world to Godself.
In those extended arms that can no longer embrace
children and in those hands that can no longer caress lepers or bless the sick,
we Christians ‘contemplate’ God who has open arms to welcome, embrace, and
sustain our poor lives, broken by so much suffering.
In that face, now lifeless because of death, in those
eyes that can no longer look with kindness on prostitutes, in that mouth that
can no longer shout out indignation for the victims of so much abuse and
injustice, in those lips that can no longer pronounce forgiveness for sinners,
God is revealing to us as no other way could, God’s depthless love for
Humanity.
That’s why, to be faithful to Jesus Crucified, it’s
not about seeking crosses and suffering, but it’s about living as he did in an
attitude of self-giving and solidarity, accepting if necessary the crucifixion
and the evil that can reach us in consequence. This faithfulness to Jesus Crucified isn’t
saddening but hope-giving. The only
thing awaiting a life ‘crucified’, lived out with the same spirit of love that
Jesus lived, is the resurrection.
José Antonio Pagola
Evangelization Network BUENAS NOTICIAS.
Invite someone to look on Jesus Crucified with faith.
Pass it on.
Para
ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
No hay comentarios:
Publicar un comentario