lunes, 22 de enero de 2018

01-28-2018 - 4nd Sunday in Ordinary Time – B

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Llegamos al millón de visitas en nuestro blog. Gracias de corazón.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre de 2014, José Antonio Pagola nos visitó  en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos  la conferencia: Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción.
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------
Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------

ES - CURADOR
CA - GUARIDOR
GL - CURADOR
PT - CURADOR
EN - HEALER

HOMILIA – ES

28-01-2018
Domingo 4 Tiempo ordinario – B
Marcos 1,21-28

CURADOR

Según Marcos, la primera actuación pública de Jesús fue la curación de un hombre poseído por un espíritu maligno en la sinagoga de Cafarnaún. Es una escena sobrecogedora, narrada para que, desde el comienzo, los lectores descubran la fuerza curadora y liberadora de Jesús.

Es sábado y el pueblo se encuentra reunido en la sinagoga para escuchar el comentario de la Ley explicado por los escribas. Por primera vez Jesús va a proclamar la Buena Noticia de Dios precisamente en el lugar donde se enseñan oficialmente al pueblo las tradiciones religiosas de Israel.

La gente queda sorprendida al escucharle. Tienen la impresión de que hasta ahora han estado escuchando noticias viejas, dichas sin autoridad. Jesús es diferente. No repite lo que ha oído a otros. Habla con autoridad. Anuncia con libertad y sin miedos un Dios bueno.

De pronto, un hombre se pone a gritar: «¿Has venido a destruirnos?». Al escuchar el mensaje de Jesús se ha sentido amenazado. Su mundo religioso se le derrumba. Se nos dice que está poseído por un «espíritu inmundo», hostil a Dios. ¿Qué fuerzas extrañas le impiden seguir escuchando a Jesús? ¿Qué experiencias dañinas y perversas le bloquean el camino hacia el Dios bueno que anuncia Jesús?

Jesús no se acobarda. Ve al pobre hombre oprimido por el mal y grita: «¡Cállate y sal de este hombre!». Ordena que se callen esas voces malignas que no le dejan encontrarse con Dios ni consigo mismo. Que recupere el silencio que sana lo más profundo del ser humano.

El narrador describe la curación de manera dramática. En un último esfuerzo por destruirlo, el espíritu «lo retorció violentamente y, dando un fuerte alarido, salió de él». Jesús ha logrado liberar al hombre de su violencia interior. Ha puesto fin a las tinieblas y al miedo a Dios. En adelante podrá escuchar la Buena Noticia de Jesús.

No pocas personas viven en su interior de imágenes falsas de Dios que les hacen vivir sin dignidad y sin verdad. Lo sienten no como una presencia amistosa que invita a vivir de manera creativa, sino como una sombra amenazadora que controla su existencia. Jesús siempre empieza a curarnos liberándonos de un Dios opresor.

Sus palabras despiertan la confianza y hacen desaparecer los miedos. Sus parábolas atraen hacia el amor de Dios, no hacia el sometimiento ciego a la Ley. Su presencia hace crecer la libertad, no las servidumbres; suscita el amor a la vida, no el resentimiento. Jesús cura porque nos enseña a vivir solo de la bondad, el perdón y el amor, que no excluye a nadie. Sana porque nos libera del poder de las cosas, del autoengaño y de la egolatría.

José Antonio Pagola

HOMILIA – EU

2018-01-28
Urteko 4. igandea – B
Markos 1,21-28

SENDATZAILEA

Markosen arabera, espiritu gaiztoak hartua zuen gizon bat sendatzea izan zen Jesusen jendaurreko lehen ekintza, Kafarnaumeko sinagogan. Pasadizo txundigarria da, irakurlea, hasieratik beretik, Jesusen indar sendatzaile eta askatzaileaz jabetu dadin.

Larunbata da eta herria sinagogan dago elkartua, lege-maisuek Legeaz egindako iruzkina entzuteko. Lehen aldiz aldarrikatu du Jesusek Jainkoaren Berri Ona, preseski Israelen tradizio erlijiosoak ofizialki irakasten diren lekuan.

Jendea harriturik gelditu da berari entzutean. Inpresioa dute, ordu arte albiste zaharrak entzun izan dituztela, aginpiderik gabe jaulkiak. Besterik da Jesus. Ez du errepikatzen besteri entzuna. Aginpidez mintzo da. Askatasunez eta beldurrik gabe iragartzen du Jainko Onbera.

Bat-batean gizon bat oihuka hasi da: «Gu galtzera etorri al zara?». Jesusen mezua entzutean, mehatxupean ikusi du bere burua. Bere mundu erlijiosoak gainbehera egin du. Ebanjelariak diosku «espiritu gaiztoak», Jainkoaren kontrakoak, hartua dela gizona. Zein indar arrotzek eragozten dio Jesusi entzuten jarraitzea? Zer esperientzia kaltegarri eta zitalek hesitzen diote Jesus hots egiten ari den Jainko Onberaganako bidea?

Jesus ez da aztoratu. Gizon gizajoa gaitzak menderatua ikusi du, eta oihu degio: «Hago isilik eta irten hadi gizon honen baitatik». Isiltzeko agindu die Jainkoarekin eta bere buruarekin topo egitea eragozten dien ahots gaizto horiei. Berreskura dezala, esaten dio gizonari, gizakiaren hondoaren hondoena saneatzen duen isiltasuna.

Era dramatikoan kontatu du sendatzea kontalariak. Suntsitzeko azken ahalegina eginez, espirituak gizona «bihur-bihurri egin eta, oihu bortitza botaz, irten zen». Gizona bere barne indarkeriatik askatzea lortu du Jesusek. Ilunari eta Jainkoarekiko ikarari hesia jarri die. Orduz gero entzun ahal izango du Jesusen Berri Ona.

Ez dira gutxi beren baitan Jainkoaz irudi faltsuak dituzten gizon-emakumeak, duintasunez eta egiaz bizitzea eragozten dietela. Modu kreatzailean bizitzera gonbidatzen duen presentzia adiskidetsutzat hartu ordez, beren bizitza kontrolatzen ari den itzal mehatxatzailetzat hartzen dute Jainkoa. Jainko zapaltzailetik askatuz hasten da Jesus beti sendatzen.

Beraren hitzak konfiantza ematen du eta ikara galtzen. Beraren parabolek Jainkoarekiko maitasunera zaramatzate, eta ez legeari itsuki atxikitzera. Beraren presentziak askatasuna handiarazten du, eta ez mendetasuna; bizia maitatzea sustatzen du, eta ez erresumina. Jesusek sendatzen badu, inor baztertu gabe onberatasuna, barkazioa eta maitasuna bizitzen erakusten duelako da. Saneatzen badu, gauzen, buru-engainuaren eta egolatriaren boteretik askatzen duelako da.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA – CA

28-01-2018
Diumenge 4 durant l’any – B
Marc 1,21-28

GUARIDOR

Segons Marc, la primera actuació pública de Jesús va ser la guarició d’un home posseït d’un esperit maligne a la sinagoga de Cafarnaüm. És una escena colpidora, narrada perquè, des del començament, els lectors descobreixin la força guaridora i alliberadora de Jesús.

És dissabte i el poble es troba reunit a la sinagoga per escoltar el comentari de la Llei explicat pels escribes. Per primera vegada Jesús proclamarà la Bona Notícia de Déu precisament en el lloc on s’ensenyen oficialment al poble les tradicions religioses d’Israel.

La gent queda sorpresa en escoltar-lo. Tenen la impressió que fins ara han estat escoltant notícies velles, dites sense autoritat. Jesús és diferent. No repeteix el que ha sentit a uns altres. Parla amb autoritat. Anuncia amb llibertat i sense pors un Déu bo.

Tot d’una, un home es posa a cridar: «Has vingut a destruir-nos?». En escoltar el missatge de Jesús s’ha sentit amenaçat. El seu món religiós se li ensorra. Se’ns diu que està posseït d’un «esperit maligne», hostil a Déu. Quines forces estranyes li impedeixen seguir escoltant Jesús? Quines experiències nocives i perverses li bloquegen el camí cap al Déu bo que anuncia Jesús?

Jesús no s’acovardeix. Veu al pobre home oprimit pel mal i crida: «Calla i surt d’aquest home!». Ordena que callin aquestes veus malignes que no el deixen trobar-se amb Déu ni amb si mateix. Que recuperi el silenci que guareix el més profund de l’ésser humà.

El narrador descriu la guarició de manera dramàtica. En un últim esforç per destruir-lo, l’esperit «el sacsejà violentament, llançà un gran xiscle, i en va sortir». Jesús ha aconseguit alliberar l’home de la seva violència interior. Ha posat fi a les tenebres i a la por de Déu. D’ara endavant podrà escoltar la Bona Notícia de Jesús.

No poques persones viuen en el seu interior d’imatges falses de Déu que els fan viure sense dignitat i sense veritat. El senten no com una presència amistosa que convida a viure de manera creativa, sinó com una ombra amenaçadora que controla la seva existència. Jesús sempre comença a guarir-nos alliberant-nos d’un Déu opressor.

Les seves paraules desperten la confiança i fan desaparèixer les pors. Les seves paràboles atreuen cap a l’amor de Déu, no cap a la submissió cega a la Llei. La seva presència fa créixer la llibertat, no les servituds; suscita l’amor a la vida, no el ressentiment. Jesús guareix perquè ens ensenya a viure només de la bondat, el perdó i l’amor, que no exclou ningú. Guareix perquè ens allibera del poder de les coses, de l’autoengany i de l’egolatria.

José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat

HOMILIA – GL

28-01-2018
Domingo 4 Tempo ordinario – B
Marcos 1,21-28

CURADOR

Segundo Marcos, a primeira actuación pública de Xesús foi a curación dun home posuído por un espírito maligno na sinagoga de Cafarnaún. É unha escena asombrosa, narrada para que, desde o comezo, os lectores descubran a forza curadora, sanante e liberadora de Xesús.

É sábado e o pobo atópase reunido na sinagoga para escoitaren o comentario da Lei explicado por os escribas. Por primeira vez Xesús vai proclamar a Boa Noticia de Deus, precisamente no lugar onde se ensinan oficialmente ao pobo as tradicións relixiosas de Israel.

A xente fica sorprendida ao escoitalo. Teñen a impresión de que ata agora estiveron a escoitar noticias vellas, ditas sen autoridade. Xesús é diferente. Non repite o que oíu a outros. Fala con autoridade. Anuncia con liberdade e sen medos un Deus bo.

De súpeto, un home ponse a gritar: «viñeches destruírnos?». Ao escoitar a mensaxe de Xesús sentiuse ameazado. Derrúbaselle o seu mundo relixioso. Dísenos que está posuído por un «espírito inmundo», hostil a Deus. Que forzas estrañas lle impiden seguir escoitando a Xesús? Que experiencias daniñas e perversas lle bloquean o camiño cara ao Deus bo que anuncia Xesús?

Xesús non se acovarda. Ve aquel pobre home oprimido polo mal e grita: «Cala! E sal deste home!». Ordena que calen esas voces malignas que non o deixan atoparse con Deus nin consigo mesmo. Que recupere o silencio que sanda o máis profundo do ser humano.

O narrador describe a curación de xeito dramático. Nun último esforzo por destruílo, o espírito «retorceuno violentamente e, dando un forte alarido, saíu del». Xesús logrou liberar ao home da súa violencia interior. Puxo fin ás tebras e ao medo a Deus. En diante poderá escoitar a Boa Noticia de Xesús.

Non poucas persoas viven de imaxes falsas de Deus no seu interior que lles fan viviren sen dignidade e sen verdade. Sénteno non como unha presenza amigábel que invita a vivir de xeito creativo, senón coma unha sombra ameazadora que controla a súa existencia. Xesús sempre empeza por curarnos liberándonos dun Deus opresor.

As súas palabras espertan a confianza e fan desaparecer os medos. As súas parábolas atraen cara ao amor de Deus, non cara ao sometemento cego á Lei. A súa presenza fai crecer a liberdade, non as servidumes; suscita o amor á vida, non o resentimento. Xesús cura porque nos ensina a vivirmos só da bondade, o perdón e o amor, que non exclúe a ninguén. Sanda porque nos libera do poder das cousas, do autoengano e da egolatría.

José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire

HOMILIA –IT

28-01-2018
Domenica 4 Tempo ordinario – B
Marco 1,21-28

GUARITORE

Secondo Marco, il primo intervento pubblico di Gesù fu la guarigione di un uomo posseduto da uno spirito maligno nella sinagoga di Cafarnao. È una scena impressionante, narrata perché, fin dall’inizio, i lettori scoprano la forza guaritrice e liberatrice di Gesù.

È sabato e la gente si trova riunita nella sinagoga per ascoltare il commento alla Legge spiegato dagli scribi. Per la prima volta Gesù proclamerà la Buona Notizia di Dio proprio nel luogo dove si insegnano ufficialmente al popolo le tradizioni religiose di Israele.

La gente, nell’ascoltarlo, rimane stupita. Hanno l’impressione che fino ad ora hanno ascoltato notizie vecchie, dette senza autorità. Gesù è diverso. Non ripete quello che ha udito da altri. Parla con autorità. Annuncia con libertà e senza paure un Dio buono.

All’improvviso, un uomo cominciò a gridare: «Sei venuto a rovinarci?». Nell’ascoltare il messaggio di Gesù, si è sentito minacciato. Il suo mondo religioso crolla. Ci viene detto che è posseduto da uno «spirito impuro», ostile a Dio. Quali forze strane gli impediscono di continuare ad ascoltare Gesù? Quali esperienze dannose e perverse gli bloccano la strada verso il Dio buono che annuncia Gesù?

Gesù non si spaventa. Vede il pover’uomo oppresso dal male e grida: «Taci! Esci da quest’uomo!». Ordina che tacciano quelle voci maligne che non lo lasciano incontrare con Dio né con se stesso. Recuperi il silenzio che sana l’intimo dell’essere umano.

Il narratore descrive la guarigione in maniera drammatica. In un ultimo sforzo per distruggerlo, lo spirito «straziandolo e gridando forte, uscì da lui». Gesù è riuscito a liberare l’uomo dalla sua violenza interiore. Ha posto fine alle tenebre e alla paura di Dio. Ormai potrà ascoltare la Buona Notizia di Gesù.

Non poche persone vivono nel loro interno di immagini false di Dio, che le fanno vivere senza dignità e senza verità. Lo sentono non come una presenza amichevole che invita a vivere in maniera creativa, ma come un’ombra minacciosa che controlla la loro esistenza. Gesù inizia sempre a guarire liberando da un Dio oppressore.

Le sue parole risvegliano la fiducia e fanno scomparire le paure. Le sue parabole attirano verso l’amore di Dio, non verso la sottomissione cieca alla Legge. La sua presenza fa crescere la libertà, non le schiavitù; suscita l’amore alla vita, non il risentimento. Gesù guarisce perché insegna a vivere solo della bontà, del perdono e dell’amore che non esclude nessuno. Sana perché ci libera dal potere delle cose, dell’autoinganno e dell’egolatria.

José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo

HOMILIA – FR

28-01-2018
Dimanche 4 Temps ordinaire – B
Marc 1,21-28

GUÉRISSEUR

Selon Marc, la première action publique de Jésus fut la guérison d’un homme possédé par un esprit mauvais à la synagogue de Capharnaüm. C’est une scène émouvante, dont la narration a pour but de permettre aux lecteurs, dès le début, de découvrir la force curative et libératrice de Jésus.

C’est le Sabbat et le peuple est rassemblé à la synagogue pour entendre le commentaire de la Loi expliquée par les scribes. C’est la première fois que Jésus va proclamer la Bonne Nouvelle de Dieu, justement dans le lieu où l’on enseigne officiellement au peuple les traditions religieuses d’Israël.

En l’écoutant, les gens sont surpris. Ils ont l’impression de n’avoir entendu jusqu’à maintenant que de vieilles nouvelles, prononcées sans autorité. Jésus est différent. Il ne répète pas ce qu’il a entendu dire à d’autres. Il parle avec autorité. Il annonce sans peur et en toute liberté un Dieu bon.

Soudain, un homme se met à crier: «Es-tu venu nous détruire?». Il s’est senti menacé en entendant le message de Jésus. Son monde religieux s’écroule. Il nous est dit qu’il était possédé par un «esprit mauvais», hostile à Dieu. Quelles forces étranges l’empêchent de continuer à écouter Jésus? Quelles expériences nuisibles et perverses le bloquent sur le chemin qui conduit vers le Dieu bon annoncé par Jésus?

Jésus ne se dérobe pas. Il voit ce pauvre homme opprimé par le mal et il crie: «Tais-toi et sors de cet homme!». Il ordonne à ces voix malignes qui l’empêchent de rencontrer Dieu et de se rencontrer soi-même, de se taire. Qu’il recouvre ce silence qui guérit le plus profond de l’être humain.

Le narrateur décrit sa guérison d’une manière dramatique. Dans un dernier effort pour le détruire, l’esprit «le secoua violemment et, en poussant un grand cri, il sortit de lui». Jésus a réussi à libérer l’homme de sa violence intérieure. Il a mis fin aux ténèbres et à la peur devant Dieu. Désormais, il pourra entendre la Bonne Nouvelle de Jésus.

Elles sont nombreuses les personnes portant dans leur coeur de fausses images de Dieu qui les font vivre sans dignité et sans vérité. Ils ressentent Dieu non pas comme une présence amicale qui invite à vivre de manière créative, mais comme une ombre menaçante qui contrôle leur existence. Jésus commence toujours à nous guérir en nous libérant d’un Dieu oppresseur.

Ses paroles éveillent la confiance et font disparaître les peurs. Ses paraboles attirent vers l’amour de Dieu, et non pas vers une soumission aveugle à la Loi. Sa présence fait grandir la liberté, pas les servitudes; elle suscite l’amour de la vie, pas le ressentiment. Jésus guérit parce qu’il nous nous apprend à vivre uniquement de bonté, de pardon et d’un amour qui n’exclut personne. Il guérit parce qu’il nous libère du pouvoir des choses, de l’auto-tromperie et de l’égolâtrie.

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna


HOMILIA – PT

28-01-2018
Domingo 4 Tempo ordinário – B
Marcos 1,21-28

CURADOR

Segundo Marcos, a primeira actuação pública de Jesus foi a cura de um homem possuído por um espírito maligno na sinagoga de Cafarnaum. É uma cena avassaladora, narrada para que, desde o início, os leitores descubrem o poder de cura e de libertação de Jesus.

É sábado e o povo encontra-se reunido na sinagoga para escutar o comentário da Lei explicado pelos escribas. Pela primeira vez Jesus vai proclamar a Boa Nova de Deus precisamente no local onde se ensina oficialmente o povo das tradições religiosas de Israel.

As pessoas ficam surpreendidas ao escutá-Lo. Têm a impressão de que até agora têm estado a escutar notícias velhas, ditas sem autoridade. Jesus é diferente. Não repete o que ouviu a outros. Fala com autoridade. Anuncia com liberdade e sem medos um Deus bom.

De repente, um homem põe-se a gritar: «Vieste destruir-nos?». Ao escutar a mensagem de Jesus sentiu-se ameaçado. O seu mundo religioso desmorona-se. Diz-nos que está possuído por um «espírito imundo», hostil a Deus. ¿Que forças estranhas o impedem de continuar a escutar Jesus? Que experiencias más e perversas bloqueiam o caminho até ao Deus bom que anuncia Jesus?

Jesus não se acobarda. Vê o pobre homem oprimido pelo mal e grita: «Cala-te e sai deste homem!». Ordena que se calem essas vozes malignas que não lhe deixam encontrar-se com Deus nem consigo mesmo. Que recupere o silêncio que cura o mais profundo do ser humano.

O narrador descreve a cura de forma dramática. Num último esforço para o destruir, o espírito «retorceu violentamente e, fazendo um forte alarido, saiu dele». Jesus conseguiu libertar o homem da sua violência interior. Colocou um fim às trevas e ao medo a Deus. Daqui em diante poderá escutar a Boa Nova de Jesus.

Não poucas pessoas vivem no seu interior de imagens falsas de Deus que lhes fazem viver sem dignidade e sem verdade. Sentem-no, não como una presencia amistosa que convida a viver de forma criativa, mas como uma sombra ameaçadora que controla a sua existência. Jesus sempre começa a curar-nos libertando-nos de um Deus opressor.

As Suas palavras despertam a confiança e fazem desaparecer os medos. As Suas parábolas atraem para o amor de Deus, não para a submissão cega da Lei. A Sua presença faz crescer a liberdade, não as servidões; suscita o amor à vida, não o ressentimento. Jesus cura porque nos ensina a viver apenas da bondade, do perdão e do amor, que não exclui ninguém. Cura, porque nos liberta do poder das coisas, do autoengano e da egolatria.

José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez

HOMILIA – EN

01-28-2018
4th Sunday in Ordinary Time – B
Mark 1,21-28

HEALER

According to Mark, Jesus’ first public action was the healing of a man possessed by an evil spirit in the synagogue of Capernaum. It’s a gripping scene, narrated so that right from the start its readers discover the healing and freeing power of Jesus.

It’s the Sabbath and the people are meeting in the synagogue to hear the commentary of the Law explained by the scribes. For the first time Jesus is going to proclaim the Good News of God precisely in the place where they officially teach Israel’s religious traditions to the people.

They end up surprised at what they hear. They have the impression that up until now they have been listening to old news, spoken without authority. Jesus is different. He doesn’t repeat what he has heard from others. He speaks with authority. He announces a good God freely and without fear.

Suddenly a man starts to shout: «Have you come to destroy us?». As he listened to Jesus’ message he felt threatened. His religious world is falling down. It’s said that he’s possessed by an «unclean spirit», hostile to God. What strange forces keep him from listening to Jesus any more? What damaging and perverse experiences block his path toward the good God that Jesus is announcing?

Jesus isn’t afraid. He sees the poor man oppressed by evil and he shouts: «Be quiet! Come out of him!». He orders these evil voices to be silenced because they don’t allow the man to meet God or even meet himself. Let him recover the silence that heals what deepest in the human being.

The narrator describes the healing in a dramatic fashion. In one last attempt to destroy the man, the spirit «threw the man into convulsion and with a loud cry went out of him». Jesus accomplishes the freeing of the man from his inner violence. He has put an end to the darkness and the fear of God. From now on he will be able to hear the Good News of Jesus.

Quite a few persons live out false images of God in their heart, images that make them live without dignity and without truth. They feel God not as a kindly presence that invites them to live creatively, but as a threatening shadow that controls their existence. Jesus always begins to heal us by freeing us from an oppressive God.

His words awaken trust and make fear disappear. His parables attract toward God’s love, not toward a blind submission to the Law. His presence makes liberty grow, not slavery; he raises up love for life, not resentment. Jesus heals because he teaches us to live only out of goodness, forgiveness, and love that excludes no one. He heals because he frees us from the power of things, of self-deception, of egomania.

José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


No hay comentarios:

Publicar un comentario