Hemos llegado a los dos millones de visitas al blog. Gracias de corazón.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre de 2014, José Antonio Pagola nos visitó en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos la conferencia: Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción.
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola: EL recibido estafa Satisfacción la Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe sobre mi Libro, Jesús.Aproximación Histórica .
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------
Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
EU - BEREEN ARTEAN UKATUA
IT – RESPINTO FRA I SUOI
HOMILIA - ES
08-07-2018
Domingo 14 Tiempo ordinario – B
Marcos 6,1-6
RECHAZADO
ENTRE LOS SUYOS
Jesús no es un sacerdote del
Templo, ocupado en cuidar y promover la religión. Tampoco lo confunde nadie con
un maestro de la Ley, dedicado a defender la Torá de Moisés. Los campesinos de
Galilea ven en sus gestos curadores y en sus palabras de fuego la actuación de
un profeta movido por el Espíritu de Dios.
Jesús sabe que le espera una vida
difícil y conflictiva. Los dirigentes religiosos se le enfrentarán. Es el
destino de todo profeta. No sospecha todavía que será rechazado precisamente
entre los suyos, los que mejor lo conocen desde niño.
Al parecer, el rechazo de Jesús
en su pueblo de Nazaret era muy comentado entre los primeros cristianos. Tres
evangelistas recogen el episodio con todo detalle. Según Marcos, Jesús llega a
Nazaret acompañado de discípulos y con fama de profeta curador. Sus vecinos no
saben qué pensar.
Al llegar el sábado, Jesús entra
en la pequeña sinagoga del pueblo y «empieza a enseñar». Sus vecinos y
familiares apenas le escuchan. Entre ellos nacen toda clase de preguntas.
Conocen a Jesús desde niño: es un vecino más. ¿Dónde ha aprendido ese mensaje
sorprendente del reino de Dios? ¿De quién ha recibido esa fuerza para curar?
Marcos dice que Jesús «los tenía desconcertados». ¿Por qué?
Aquellos campesinos creen que lo
saben todo de Jesús. Se han hecho una idea de él desde niño. En lugar de
acogerlo tal como se presenta ante ellos quedan bloqueados por la imagen que
tienen de él. Esa imagen les impide abrirse al misterio que se encierra en
Jesús. Se resisten a descubrir en él la cercanía salvadora de Dios.
Pero hay algo más. Acogerlo como
profeta significa estar dispuestos a escuchar el mensaje que les dirige en
nombre de Dios. Y esto puede traerles problemas. Ellos tienen su sinagoga, sus
libros sagrados y sus tradiciones. Viven con paz su religión. La presencia
profética de Jesús puede romper la tranquilidad de la aldea.
Los cristianos tenemos imágenes
bastante diferentes de Jesús. No todas coinciden con la que tenían los que lo
conocieron de cerca y lo siguieron. Cada uno nos hacemos nuestra idea de él.
Esta imagen condiciona nuestra forma de vivir la fe. Si nuestra imagen de Jesús
es pobre, parcial o distorsionada, nuestra fe será pobre, parcial o
distorsionada.
¿Por qué nos esforzamos tan poco
en conocer a Jesús?
¿Por qué nos escandaliza recordar
sus rasgos humanos?
¿Por qué nos resistimos a
confesar que Dios se ha encarnado en un profeta?
¿Intuimos tal vez que su vida
profética nos obligaría a transformar profundamente nuestras comunidades y
nuestra vida?
José Antonio Pagola
HOMILIA - EU
2018-07-08
Urteko 14. igandea
– B
Markos 6,1-6
BEREEN ARTEAN UKATUA
Jesus
ez da Tenpluko apaiz bat, erlijioa zaintzera eta sustatzera emana. Ez du
hartzen inork Lege-maisutzat ere, Moisesen Tora defenditzera emandakotzat.
Galileako baserri-jendeak, haren keinu sendatzaileetan eta haren suzko
hitzetan, Jainkoaren Espirituak eragina den profeta baten jarduera ikusten du.
Jesusek
badaki bizitza zaila eta gatazkatsua izango duela. Erlijio-buruzagiek aurre
egin diote. Profeta ororen zoria da. Ez du barruntatzen artean, hain xuxen
bereek egingo diotela uko, haurtzarotik hobekien ezagutzen dutenek.
Esan
daiteke, Nazareteko herrian Jesusi egin zioten ukoa oso komentatua izan zela
lehen kristauen artean. Hiru ebanjelarik xeheki jaso dute pasadizoa. Markosen
arabera, ikasle-talde bat lagun duela iritsi da Jesus Nazaretera, eta profeta
sendatzaile baten fama duela. Jesusen auzotarrek ez dakite zer pentsatu.
Larunbata
iristean, herriko sinagoga txikira doa Jesus. Eta «irakasten hasi da». Auzokoek
eta familiartekoek doi-doi entzuten diote. Galdera-mota asko dituzte beren
artean. Haurtzarotik dute ezaguna Jesus: auzotar bat gehiago da. Non ikasi du
mezu harrigarri hori Jainkoaren erreinuaz? Nondik datorkio sendatzeko ahalmen
hori? Markosek dio, «guztiz nahasirik zeuzkala». Zergatik?
Landa-jende
hark uste du dena dakiela Jesusez. Haurtzarotik moldatu dute hartaz beren
ideia. Beren aurrean agertu zaien bezala onartu ordez, hartaz duten irudiak
blokeatu egin ditu. Irudi horrek ez die utzi Jesusen baitan den misterioari
bihotza irekitzen. Gogor egin diote harengan Jainkoaren hurbiltasun
salbatzailea ikusteari.
Bada
besterik ere. Profetatzat onartzeak, Jainkoaren izenean agertu dien mezua
entzuteko prest egotea eskatuko lieke. Eta horrek arazoak ekartzen ahal
lizkieke. Beren sinagoga dute, beren liburu sakratuak eta beren tradizioak.
Bakean bizi dute beren erlijioa. Jesusen presentzia profetikoak herrixkako
bakea hausten ahal du.
Kristauek
irudi aski desberdinak ditugu Jesusez. Denak ez datoz bat hurbiletik ezagutu
eta jarraitu ziotenen irudiarekin. Nork bere irudia dugu Jesusez. Irudi honek
baldintzatzen du fedea bizitzeko era. Jesusez dugun irudia pobrea, erdizkakoa
edo desitxuratua bada, pobrea, erdizkakoa edo desitxuratua izango da gure
fedea.
Zergatik
saiatzen gara hain gutxi Jesus ezagutzen?
Zergatik
eskandalizatzen gaitu haren giza ezaugarriak gogoratzeak?
Zergatik
egiten diogu gogor Jainkoa Profeta batengan haragitu dela aitortzeari?
Haren
bizitza profetikoak geure elkarteak eta gu geu sakon eraldatzera behartuko
gintuzkeela barruntatzen dugulako ote?
José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain
HOMILIA - CA
08-07-2018
Diumenge 14 durant
l’any – B
Marc 6,1-6
REBUTJAT ENTRE ELS SEUS
Jesús
no és un sacerdot del Temple, ocupat en cuidar i promoure la religió. Tampoc el
confon ningú amb un mestre de la Llei, dedicat a defensar la Torà de Moisès.
Els pagesos de Galilea veuen en els seus gestos guaridors i en les seves
paraules de foc l’actuació d’un profeta mogut per l’Esperit de Déu.
Jesús
sap que l’espera una vida difícil i conflictiva. Els dirigents religiosos se li
enfrontaran. És el destí de tot profeta. No sospita encara que serà rebutjat
precisament entre els seus, els que millor el coneixen des de nen.
Pel
que sembla, el rebuig de Jesús al seu poble de Natzaret era molt comentat entre
els primers cristians. Tres evangelistes recullen l’episodi amb tot detall.
Segons Marc, Jesús arriba a Natzaret acompanyat de deixebles i amb fama de
profeta guaridor. Els seus veïns no saben què pensar.
En
arribar el dissabte, Jesús entra a la petita sinagoga del poble i «es posa a
ensenyar». Els seus veïns i familiars gairebé ni l’escolten. Entre ells neixen
tota mena de preguntes. Coneixen Jesús des de nen: és un veí més. On ha après
aquest missatge sorprenent del regne de Déu? De qui ha rebut aquesta força per
curar? Marc diu que Jesús «els tenia desconcertats». Per què?
Aquells
pagesos creuen que ho saben tot de Jesús. S’han fet una idea d’ell des de
petit. En lloc d’acollir-lo tal com es presenta davant d’ells queden bloquejats
per la imatge que tenen d’ell. Aquesta imatge els impedeix obrir-se al misteri
que hi ha en Jesús. Es resisteixen a descobrir en ell la proximitat salvadora
de Déu.
Però
hi ha alguna cosa més. Acollir-lo com a profeta significa estar disposats a
escoltar el missatge que els adreça en nom de Déu. I això pot portar-los
problemes. Ells tenen la seva sinagoga, els seus llibres sagrats i les seves
tradicions. Viuen amb pau la seva religió. La presència profètica de Jesús pot
trencar la tranquil·litat del llogaret.
Els
cristians tenim imatges força diferents de Jesús. No totes coincideixen amb la
que tenien els que el van conèixer de prop i el van seguir. Cadascú de
nosaltres ens fem la nostra idea d’ell. Aquesta imatge condiciona la nostra
manera de viure la fe. Si la nostra imatge de Jesús és pobre, parcial o
distorsionada, la nostra fe serà pobre, parcial o distorsionada.
Per
què ens esforcem tan poc a conèixer Jesús?
Per
què ens escandalitza recordar els seus trets humans?
Per
què ens resistim a confessar que Déu s’ha encarnat en un profeta?
¿Intuïm
potser que la seva vida profètica ens obligaria a transformar profundament les
nostres comunitats i la nostra vida?
José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat
HOMILIA - GL
08-07-2018
Domingo 14 Tempo ordinario – B
Marcos 6,1-6
REXEITADO
ENTRE OS SEUS
Xesús non é un sacerdote do Templo,
ocupado en coidar e promover a relixión. Tampouco o confunde ninguén cun mestre
da Lei, dedicado a defender a Torá de Moisés. Os campesiños de Galilea ven nos
seus xestos curadores e nas súas palabras de fogo a actuación dun profeta
movido polo Espírito de Deus.
Xesús sabe que lle espera unha
vida difícil e conflitiva. Os dirixentes relixiosos enfrontaránselle. É o
destino de todo profeta. Porén non sospeita aínda que será rexeitado
precisamente entre os seus, os que mellor o coñecen desde neno.
Ao parecer, o rexeitamento de
Xesús no seu pobo de Nazaret era moi comentado entre os primeiros cristiáns.
Tres evanxelistas recollen o episodio con todo detalle. Segundo Marcos, Xesús
chega a Nazaret acompañado de discípulos e con fama de profeta curador. Os seus
veciños non saben o que pensaren.
Ao chegar o sábado, Xesús entra
na pequena sinagoga do pobo e «empeza a ensinar». Os seus veciños e familiares
case non o escoitan. Entre eles nacen toda clase de preguntas. Coñecen a Xesús
desde neno: é un veciño máis. Onde aprendeu esa mensaxe sorprendente do reino
de Deus? De quen recibiu esa forza para curar? Marcos di que Xesús os «tiña
desconcertados». Por que?
Aqueles campesiños creen que o
saben todo de Xesús. Fixeron del unha idea desde neno. En lugar de acollelo tal
como se presenta diante deles, fican bloqueados pola imaxe que teñen del. Esa
imaxe impídelles abrírense ao misterio que se encerra en Xesús. Resístense a
descubriren nel a proximidade salvadora de Deus.
Aínda hai algo máis. Acollelo
como profeta significa estar dispostos a escoitar a mensaxe que lles dirixe en
nome de Deus. E isto pode traerlles problemas. Eles teñen a súa sinagoga, os
seus libros sagrados e as súas tradicións. Viven con paz a súa relixión. A
presenza profética de Xesús pode romperlles a tranquilidade da aldea.
Os cristiáns temos imaxes
bastante diferentes de Xesús. Non todas coinciden coa que tiñan os que o
coñeceron de cerca e o seguiron. Cada un facémonos del a nosa idea. Esta imaxe
condiciona a nosa forma de vivirmos a fe. Se a nosa imaxe de Xesús é pobre,
parcial ou distorsionada, a nosa fe tamén será pobre, parcial ou distorsionada.
Por que nos esforzamos tan pouco
en coñecer a Xesús?
Por que nos escandaliza recordar
os seus trazos humanos?
Por que nos resistimos a confesar
que Deus se encarnou nun profeta?
Intuímos talvez que a súa vida
profética nos obrigaría a transformar profundamente as nosas comunidades e a
nosa vida?
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
HOMILIA -IT
08-07-2018
Domenica 14 Tempo ordinario
– B
Marco 6,1-6
RESPINTO FRA I SUOI
Gesù
non è un sacerdote del Tempio, impegnato nel curare e promuovere la religione.
Nessuno lo prende per un maestro della Legge, dedito a difendere la Torah di
Mosè. I contadini di Galilea vedono nei suoi gesti di guarigione e nelle sue
parole di fuoco l’agire di un profeta mosso dallo Spirito di Dio.
Gesù
sa che lo aspetta una vita difficile e conflittuale. I leaders religiosi gli si
opporranno. È la fine di ogni profeta. Non sospetta ancora che verrà rifiutato
proprio dai suoi, quelli che lo conoscono fin dall’infanzia.
Del
rifiuto di Gesù nel suo villaggio di Nazareth si parlava molto fra i primi
cristiani. Tre evangelisti raccolgono la scena nei minimi particolari. Secondo
Marco, Gesù arriva a Nazareth accompagnato da un gruppo di discepoli e con fama
di profeta guaritore. I suoi compaesani non sanno cosa pensare.
Arrivato
il sabato, Gesù entra nella piccola sinagoga del paese e «cominciò a
insegnare». I suoi vicini e parenti quasi non lo ascoltano. Fra di loro sorge
ogni sorta di domande. Conoscono Gesù da piccolo: è solo un vicino. Dove ha
imparato quel sorprendente messaggio del Regno di Dio? Da chi ha ricevuto la
forza per guarire? Marco dice che «si scandalizzavano di lui». Perché?
Quei
contadini pensano di sapere tutto di Gesù. Se ne sono fatti un’idea da quando
era un bambino. Invece di accoglierlo come si presenta davanti a loro,
rimangono bloccati dall’immagine che hanno di lui e che impedisce loro di
aprirsi al mistero nascosto in Gesù. Resistono a scoprire in lui la vicinanza
salvatrice di Dio.
Ma
c’è qualcos’altro. Accoglierlo come profeta significa essere disposti ad
ascoltare il messaggio che rivolge loro in nome di Dio. E questo può creare dei
problemi. Essi hanno la loro sinagoga, i loro libri sacri e le loro tradizioni.
Vivono in pace la loro religione. La presenza profetica di Gesù può disturbare
la tranquillità del villaggio.
Noi
cristiani abbiamo immagini di Gesù abbastanza differenti. Non tutti sono
d’accordo con l’immagine che avevano quelli lo avevano conosciuto da vicino e
lo seguirono. Ciascuno di noi si fa la propria idea di lui. Quest’immagine
condiziona il nostro modo di vivere la fede. Se la nostra immagine di Gesù è
povera, parziale o distorta, la nostra fede sarà povera, parziale o distorta.
Perché
ci sforziamo così poco di conoscere Gesù?
Perché
ci scandalizza ricordare i suoi tratti umani?
Perché
opponiamo resistenza a confessare che Dio si è incarnato in un profeta?
Forse
intuiamo che la sua vita profetica ci obbligherebbe a trasformare profondamente
le nostre comunità e la nostra vita?
José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo
HOMILIA - FR
08-07-2018
Dimanche 14 Temps
ordinaire – B
Marc 6,1-6
REJETÉ PARMI LES SIENS
Jésus
n’est pas un prêtre du Temple, occupé à protéger et à promouvoir la religion.
Personne non plus, ne le prend pour un maître de la Loi, consacré à défendre la
Torah de Moïse. Les paysans de Galilée découvrent à travers ses gestes de
guérison et à travers ses paroles de feu, l’action d’un prophète poussé par
l’Esprit de Dieu.
Jésus
est conscient de la vie difficile et conflictuelle qui l’attend. Les chefs
religieux vont l’affronter. C’est-là la destinée de tous les prophètes. Il ne
soupçonne pas encore qu’il sera rejeté précisément par les siens, ceux qui le
connaissent le mieux depuis son enfance.
Il
semble que, parmi les premiers chrétiens, le rejet subi par Jésus dans son
village de Nazareth était très commenté. Ils sont trois les évangélistes qui
recueillent cet épisode avec toute sorte de détails. D’après Marc, Jésus,
accompagné de ses disciples, vient à Nazareth où il a une réputation de
prophète et de guérisseur. Ses voisins ne savent pas qu’en penser.
Lorsque
le jour du sabbat arrive, Jésus entre dans la petite synagogue du village et
«commence à enseigner». C’est à peine si ses voisins et ses parents l’écoutent.
Ils se posent toute sorte de questions à son sujet. Ils connaissent Jésus
depuis son enfance: il n’est qu’un voisin de plus. Où a-t-il appris ce message
surprenant du royaume de Dieu? De qui a-t-il reçu cette force de guérison? Marc
nous dit qu’ils «étaient déconcertés» face à Jésus. Pourquoi?
Ces
paysans-là pensent tout connaître sur Jésus. Depuis son enfance, ils se sont
déjà fait une idée sur lui. Au lieu de l’accueillir tel qu’il se présente
devant eux, ils se bloquent à cause de l’image qu’ils ont gardée de lui. Cette
image les empêche de s’ouvrir au mystère caché en Jésus. Ils refusent de
découvrir en lui la proximité salvatrice de Dieu.
Mais
il y a quelque chose de plus. L’accueillir comme un prophète signifie être
prêts à écouter le message qu’il leur adresse au nom de Dieu. Et cela pourrait
leur causer des ennuis. Eux, ils ont déjà leur synagogue, leurs livres sacrés
et leurs traditions. Ils vivent leur religion pacifiquement. La présence
prophétique de Jésus peut briser la tranquillité de leur village.
Nous,
chrétiens, nous avons des images assez diverses sur Jésus. Elles ne coïncident
pas toutes avec celle qu’en avaient ceux qui l’ont connu de près et qui l’ont
suivi. Chacun de nous se fait une idée sur lui. Cette image conditionne notre
manière de vivre la foi. Si notre image de Jésus est pauvre, partielle et
déformée, notre foi sera aussi pauvre, partielle et déformée.
Pourquoi
faisons-nous si peu d’effort pour connaître Jésus?
Pourquoi
le rappel de ses traits humains nous scandalise?
Pourquoi
refusons-nous de confesser que Dieu s’est incarné dans un prophète?
C’est
peut-être parce que nous avons l’intuition que sa vie prophétique pourrait nous
obliger à transformer en profondeur nos communautés et notre propre vie?
José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna
HOMILIA - PT
08-07-2018
Domingo 14 Tempo
ordinário – B
Marcos 6,1-6
REGEITADO ENTRE OS SEUS
Jesus
não é um sacerdote do Templo, ocupado em cuidar e promover a religião. Tampouco
o confunde ninguém com um Mestre da Lei, dedicado a defender a Torá de Moisés.
Os camponeses da Galileia vêm nos Seus gestos curadores e nas Suas palavras de
fogo a actuação de um profeta movido pelo Espírito de Deus.
Jesus
sabe que lhe espera uma vida difícil e conflituosa. Os dirigentes religiosos
irão enfrenta-Lo. É o destino de todo o profeta. Não suspeita todavia que será
regeitado precisamente entre os seus, os que melhor o conhecem desde criança.
Ao
que parece, a rejeição de Jesus no Seu povo de Nazaré era muito comentada entre
os primeiros cristãos. Três evangelistas recolhem o episódio com todo o
detalhe. Segundo Marcos, Jesus chega a Nazaré acompanhado de discípulos e com
fama de profeta curador. Os Seus vizinhos não sabem que pensar.
Ao
chegar ao sábado, Jesus entra na pequena sinagoga da povoação e «começa a
ensinar». Os Seus vizinhos e familiares apenas o escutam. Entre eles nasce todo
o tipo de preguntas. Conhecem Jesus desde criança: é um vizinho mais. Onde
aprendeu essa mensagem surpreendente do reino de Deus? De quem recebeu essa
força para curar? Marcos diz que Jesus «deixava-os desconcertados». Porquê?
Aqueles
camponeses acreditam que sabem tudo de Jesus. Fizeram uma ideia Dele desde
criança. Em lugar de o acolher tal como se apresenta ante eles ficam bloqueados
pela imagem que têm Dele. Essa imagem impede-os de se abrir ao mistério que se
encerra em Jesus. Resistem a descobrir Nele a proximidade salvadora de Deus.
Mas
há algo mais. Acolhe-Lo como profeta significa estar dispostos a escutar a
mensagem que lhes dirige em nome de Deus. E isso pode trazer-lhes problemas.
Eles têm a sua sinagoga, os seus livros sagrados e as suas tradições. Vivem com
paz a sua religião. A presença profética de Jesus pode romper a tranquilidade
da aldeia.
Os
cristãos, temos imagens bastante diferentes de Jesus. Nem todas coincidem com a
que tinham os que o conheceram de perto e o seguiram. Cada um de nós faz a sua
ideia ele. Esta imagem condiciona a nossa forma de viver a fé. Se a nossa
imagem de Jesus é pobre, parcial ou destorcida, a nossa fé será pobre, parcial
ou alterada.
Porque
nos esforçamos tão pouco em conhecer Jesus?
Porque
nos escandaliza recordar os Seus traços humanos?
Porque
nos resistimos a confessar que Deus se encarnou num profeta?
Intuímos
talvez que a Sua vida profética nos obrigaria a transformar profundamente as
nossas comunidades e a nossa vida?
José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez
HOMILIA - EN
07-08-2018
14th Sunday in Ordinary Time – B
Mark 6,1-6
REJECTED BY HIS OWN
Jesus isn’t a Temple priest, busy about taking care of
and promoting religion. Nor does anyone confuse him with a Teacher of the Law,
dedicated to defend the Torah of Moses. The Galilean villagers see in his
healing actions and in his words of fire the actions of a prophet moved by
God’s Spirit.
Jesus knows that a difficult life of conflict awaits
him. The religious leaders will confront him. It’s the destiny of every
prophet. He doesn’t yet suspect that he will be rejected precisely by his own
people, those who know him best from his childhood.
It seems that Jesus’ rejection in his village of
Nazareth was often commented upon by early Christians. Three Gospel writers
recount the episode in great detail. According to Mark, Jesus arrives at
Nazareth accompanied by his disciples and with the reputation of being a
prophetic healer. His neighbors don’t know what to think.
When the Sabbath arrives, Jesus enters into the small
village synagogue and «begins to teach». His neighbors and relatives hardly
listen to him. Within them all kinds of questions are arising. They know Jesus
from childhood: he’s one more neighbor. Where has he learned that surprising
message about God’s reign? From whom has he received that power to heal? Mark
says that Jesus «had them upset». Why?
Those villagers believe that they know all about
Jesus. They have an idea of him from his childhood. Instead of welcoming him as
he presents himself before them, they get stuck by the image they have of him.
That image keeps them from opening themselves up to the mystery that Jesus
contains. They resist discovering that in him the saving God has drawn near.
But there’s something more. To receive him as a
prophet means being ready to listen to the message he’s directing to them in
God’s name. And this can lead to problems. They have their synagogue, their
sacred books and their traditions. They live their religion in peace. Jesus’
prophetic presence can break the tranquility of their village.
We Christians have plenty of different images of
Jesus. Not all of them coincide with the image of those who knew Jesus up close
and followed him. Each one of us has our own idea of him. This image conditions
our way of living our faith. If our image of Jesus is poor, partial or
distorted, our faith will be poor, partial or distorted.
Why do we push ourselves so little to know Jesus?
Why does it scandalize us to recall his human
features?
Why do we resist confessing that God has been made
incarnate in a prophet?
Do we maybe sense that his prophetic life would oblige
us to profoundly change our communities and our life?
José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf
Para
ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
No hay comentarios:
Publicar un comentario