lunes, 2 de julio de 2018

07-08-2018 -14th Sunday in Ordinary Time – B

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hemos llegado a los dos millones de visitas al blog. Gracias de corazón.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre de 2014, José Antonio Pagola nos visitó  en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos  la conferencia: Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción.
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------
Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------



HOMILIA - ES

08-07-2018
Domingo 14 Tiempo ordinario – B
Marcos 6,1-6

RECHAZADO ENTRE LOS SUYOS

Jesús no es un sacerdote del Templo, ocupado en cuidar y promover la religión. Tampoco lo confunde nadie con un maestro de la Ley, dedicado a defender la Torá de Moisés. Los campesinos de Galilea ven en sus gestos curadores y en sus palabras de fuego la actuación de un profeta movido por el Espíritu de Dios.

Jesús sabe que le espera una vida difícil y conflictiva. Los dirigentes religiosos se le enfrentarán. Es el destino de todo profeta. No sospecha todavía que será rechazado precisamente entre los suyos, los que mejor lo conocen desde niño.

Al parecer, el rechazo de Jesús en su pueblo de Nazaret era muy comentado entre los primeros cristianos. Tres evangelistas recogen el episodio con todo detalle. Según Marcos, Jesús llega a Nazaret acompañado de discípulos y con fama de profeta curador. Sus vecinos no saben qué pensar.

Al llegar el sábado, Jesús entra en la pequeña sinagoga del pueblo y «empieza a enseñar». Sus vecinos y familiares apenas le escuchan. Entre ellos nacen toda clase de preguntas. Conocen a Jesús desde niño: es un vecino más. ¿Dónde ha aprendido ese mensaje sorprendente del reino de Dios? ¿De quién ha recibido esa fuerza para curar? Marcos dice que Jesús «los tenía desconcertados». ¿Por qué?

Aquellos campesinos creen que lo saben todo de Jesús. Se han hecho una idea de él desde niño. En lugar de acogerlo tal como se presenta ante ellos quedan bloqueados por la imagen que tienen de él. Esa imagen les impide abrirse al misterio que se encierra en Jesús. Se resisten a descubrir en él la cercanía salvadora de Dios.

Pero hay algo más. Acogerlo como profeta significa estar dispuestos a escuchar el mensaje que les dirige en nombre de Dios. Y esto puede traerles problemas. Ellos tienen su sinagoga, sus libros sagrados y sus tradiciones. Viven con paz su religión. La presencia profética de Jesús puede romper la tranquilidad de la aldea.

Los cristianos tenemos imágenes bastante diferentes de Jesús. No todas coinciden con la que tenían los que lo conocieron de cerca y lo siguieron. Cada uno nos hacemos nuestra idea de él. Esta imagen condiciona nuestra forma de vivir la fe. Si nuestra imagen de Jesús es pobre, parcial o distorsionada, nuestra fe será pobre, parcial o distorsionada.

¿Por qué nos esforzamos tan poco en conocer a Jesús?

¿Por qué nos escandaliza recordar sus rasgos humanos?

¿Por qué nos resistimos a confesar que Dios se ha encarnado en un profeta?

¿Intuimos tal vez que su vida profética nos obligaría a transformar profundamente nuestras comunidades y nuestra vida?

José Antonio Pagola

HOMILIA - EU

2018-07-08
Urteko 14. igandea – B
Markos 6,1-6

BEREEN ARTEAN UKATUA

Jesus ez da Tenpluko apaiz bat, erlijioa zaintzera eta sustatzera emana. Ez du hartzen inork Lege-maisutzat ere, Moisesen Tora defenditzera emandakotzat. Galileako baserri-jendeak, haren keinu sendatzaileetan eta haren suzko hitzetan, Jainkoaren Espirituak eragina den profeta baten jarduera ikusten du.

Jesusek badaki bizitza zaila eta gatazkatsua izango duela. Erlijio-buruzagiek aurre egin diote. Profeta ororen zoria da. Ez du barruntatzen artean, hain xuxen bereek egingo diotela uko, haurtzarotik hobekien ezagutzen dutenek.

Esan daiteke, Nazareteko herrian Jesusi egin zioten ukoa oso komentatua izan zela lehen kristauen artean. Hiru ebanjelarik xeheki jaso dute pasadizoa. Markosen arabera, ikasle-talde bat lagun duela iritsi da Jesus Nazaretera, eta profeta sendatzaile baten fama duela. Jesusen auzotarrek ez dakite zer pentsatu.

Larunbata iristean, herriko sinagoga txikira doa Jesus. Eta «irakasten hasi da». Auzokoek eta familiartekoek doi-doi entzuten diote. Galdera-mota asko dituzte beren artean. Haurtzarotik dute ezaguna Jesus: auzotar bat gehiago da. Non ikasi du mezu harrigarri hori Jainkoaren erreinuaz? Nondik datorkio sendatzeko ahalmen hori? Markosek dio, «guztiz nahasirik zeuzkala». Zergatik?

Landa-jende hark uste du dena dakiela Jesusez. Haurtzarotik moldatu dute hartaz beren ideia. Beren aurrean agertu zaien bezala onartu ordez, hartaz duten irudiak blokeatu egin ditu. Irudi horrek ez die utzi Jesusen baitan den misterioari bihotza irekitzen. Gogor egin diote harengan Jainkoaren hurbiltasun salbatzailea ikusteari.

Bada besterik ere. Profetatzat onartzeak, Jainkoaren izenean agertu dien mezua entzuteko prest egotea eskatuko lieke. Eta horrek arazoak ekartzen ahal lizkieke. Beren sinagoga dute, beren liburu sakratuak eta beren tradizioak. Bakean bizi dute beren erlijioa. Jesusen presentzia profetikoak herrixkako bakea hausten ahal du.

Kristauek irudi aski desberdinak ditugu Jesusez. Denak ez datoz bat hurbiletik ezagutu eta jarraitu ziotenen irudiarekin. Nork bere irudia dugu Jesusez. Irudi honek baldintzatzen du fedea bizitzeko era. Jesusez dugun irudia pobrea, erdizkakoa edo desitxuratua bada, pobrea, erdizkakoa edo desitxuratua izango da gure fedea.

Zergatik saiatzen gara hain gutxi Jesus ezagutzen?

Zergatik eskandalizatzen gaitu haren giza ezaugarriak gogoratzeak?

Zergatik egiten diogu gogor Jainkoa Profeta batengan haragitu dela aitortzeari?

Haren bizitza profetikoak geure elkarteak eta gu geu sakon eraldatzera behartuko gintuzkeela barruntatzen dugulako ote?

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA - CA

08-07-2018
Diumenge 14 durant l’any – B
Marc 6,1-6

REBUTJAT ENTRE ELS SEUS

Jesús no és un sacerdot del Temple, ocupat en cuidar i promoure la religió. Tampoc el confon ningú amb un mestre de la Llei, dedicat a defensar la Torà de Moisès. Els pagesos de Galilea veuen en els seus gestos guaridors i en les seves paraules de foc l’actuació d’un profeta mogut per l’Esperit de Déu.

Jesús sap que l’espera una vida difícil i conflictiva. Els dirigents religiosos se li enfrontaran. És el destí de tot profeta. No sospita encara que serà rebutjat precisament entre els seus, els que millor el coneixen des de nen.

Pel que sembla, el rebuig de Jesús al seu poble de Natzaret era molt comentat entre els primers cristians. Tres evangelistes recullen l’episodi amb tot detall. Segons Marc, Jesús arriba a Natzaret acompanyat de deixebles i amb fama de profeta guaridor. Els seus veïns no saben què pensar.

En arribar el dissabte, Jesús entra a la petita sinagoga del poble i «es posa a ensenyar». Els seus veïns i familiars gairebé ni l’escolten. Entre ells neixen tota mena de preguntes. Coneixen Jesús des de nen: és un veí més. On ha après aquest missatge sorprenent del regne de Déu? De qui ha rebut aquesta força per curar? Marc diu que Jesús «els tenia desconcertats». Per què?

Aquells pagesos creuen que ho saben tot de Jesús. S’han fet una idea d’ell des de petit. En lloc d’acollir-lo tal com es presenta davant d’ells queden bloquejats per la imatge que tenen d’ell. Aquesta imatge els impedeix obrir-se al misteri que hi ha en Jesús. Es resisteixen a descobrir en ell la proximitat salvadora de Déu.

Però hi ha alguna cosa més. Acollir-lo com a profeta significa estar disposats a escoltar el missatge que els adreça en nom de Déu. I això pot portar-los problemes. Ells tenen la seva sinagoga, els seus llibres sagrats i les seves tradicions. Viuen amb pau la seva religió. La presència profètica de Jesús pot trencar la tranquil·litat del llogaret.

Els cristians tenim imatges força diferents de Jesús. No totes coincideixen amb la que tenien els que el van conèixer de prop i el van seguir. Cadascú de nosaltres ens fem la nostra idea d’ell. Aquesta imatge condiciona la nostra manera de viure la fe. Si la nostra imatge de Jesús és pobre, parcial o distorsionada, la nostra fe serà pobre, parcial o distorsionada.

Per què ens esforcem tan poc a conèixer Jesús?

Per què ens escandalitza recordar els seus trets humans?

Per què ens resistim a confessar que Déu s’ha encarnat en un profeta?

¿Intuïm potser que la seva vida profètica ens obligaria a transformar profundament les nostres comunitats i la nostra vida?

José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat

HOMILIA - GL

08-07-2018
Domingo 14 Tempo ordinario – B
Marcos 6,1-6

REXEITADO ENTRE OS SEUS

Xesús non é un sacerdote do Templo, ocupado en coidar e promover a relixión. Tampouco o confunde ninguén cun mestre da Lei, dedicado a defender a Torá de Moisés. Os campesiños de Galilea ven nos seus xestos curadores e nas súas palabras de fogo a actuación dun profeta movido polo Espírito de Deus.

Xesús sabe que lle espera unha vida difícil e conflitiva. Os dirixentes relixiosos enfrontaránselle. É o destino de todo profeta. Porén non sospeita aínda que será rexeitado precisamente entre os seus, os que mellor o coñecen desde neno.

Ao parecer, o rexeitamento de Xesús no seu pobo de Nazaret era moi comentado entre os primeiros cristiáns. Tres evanxelistas recollen o episodio con todo detalle. Segundo Marcos, Xesús chega a Nazaret acompañado de discípulos e con fama de profeta curador. Os seus veciños non saben o que pensaren.

Ao chegar o sábado, Xesús entra na pequena sinagoga do pobo e «empeza a ensinar». Os seus veciños e familiares case non o escoitan. Entre eles nacen toda clase de preguntas. Coñecen a Xesús desde neno: é un veciño máis. Onde aprendeu esa mensaxe sorprendente do reino de Deus? De quen recibiu esa forza para curar? Marcos di que Xesús os «tiña desconcertados». Por que?

Aqueles campesiños creen que o saben todo de Xesús. Fixeron del unha idea desde neno. En lugar de acollelo tal como se presenta diante deles, fican bloqueados pola imaxe que teñen del. Esa imaxe impídelles abrírense ao misterio que se encerra en Xesús. Resístense a descubriren nel a proximidade salvadora de Deus.

Aínda hai algo máis. Acollelo como profeta significa estar dispostos a escoitar a mensaxe que lles dirixe en nome de Deus. E isto pode traerlles problemas. Eles teñen a súa sinagoga, os seus libros sagrados e as súas tradicións. Viven con paz a súa relixión. A presenza profética de Xesús pode romperlles a tranquilidade da aldea.

Os cristiáns temos imaxes bastante diferentes de Xesús. Non todas coinciden coa que tiñan os que o coñeceron de cerca e o seguiron. Cada un facémonos del a nosa idea. Esta imaxe condiciona a nosa forma de vivirmos a fe. Se a nosa imaxe de Xesús é pobre, parcial ou distorsionada, a nosa fe tamén será pobre, parcial ou distorsionada.

Por que nos esforzamos tan pouco en coñecer a Xesús?

Por que nos escandaliza recordar os seus trazos humanos?

Por que nos resistimos a confesar que Deus se encarnou nun profeta?

Intuímos talvez que a súa vida profética nos obrigaría a transformar profundamente as nosas comunidades e a nosa vida?

José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire

HOMILIA -IT

08-07-2018
Domenica 14 Tempo ordinario – B
Marco 6,1-6

RESPINTO FRA I SUOI

Gesù non è un sacerdote del Tempio, impegnato nel curare e promuovere la religione. Nessuno lo prende per un maestro della Legge, dedito a difendere la Torah di Mosè. I contadini di Galilea vedono nei suoi gesti di guarigione e nelle sue parole di fuoco l’agire di un profeta mosso dallo Spirito di Dio.

Gesù sa che lo aspetta una vita difficile e conflittuale. I leaders religiosi gli si opporranno. È la fine di ogni profeta. Non sospetta ancora che verrà rifiutato proprio dai suoi, quelli che lo conoscono fin dall’infanzia.

Del rifiuto di Gesù nel suo villaggio di Nazareth si parlava molto fra i primi cristiani. Tre evangelisti raccolgono la scena nei minimi particolari. Secondo Marco, Gesù arriva a Nazareth accompagnato da un gruppo di discepoli e con fama di profeta guaritore. I suoi compaesani non sanno cosa pensare.

Arrivato il sabato, Gesù entra nella piccola sinagoga del paese e «cominciò a insegnare». I suoi vicini e parenti quasi non lo ascoltano. Fra di loro sorge ogni sorta di domande. Conoscono Gesù da piccolo: è solo un vicino. Dove ha imparato quel sorprendente messaggio del Regno di Dio? Da chi ha ricevuto la forza per guarire? Marco dice che «si scandalizzavano di lui». Perché?

Quei contadini pensano di sapere tutto di Gesù. Se ne sono fatti un’idea da quando era un bambino. Invece di accoglierlo come si presenta davanti a loro, rimangono bloccati dall’immagine che hanno di lui e che impedisce loro di aprirsi al mistero nascosto in Gesù. Resistono a scoprire in lui la vicinanza salvatrice di Dio.

Ma c’è qualcos’altro. Accoglierlo come profeta significa essere disposti ad ascoltare il messaggio che rivolge loro in nome di Dio. E questo può creare dei problemi. Essi hanno la loro sinagoga, i loro libri sacri e le loro tradizioni. Vivono in pace la loro religione. La presenza profetica di Gesù può disturbare la tranquillità del villaggio.

Noi cristiani abbiamo immagini di Gesù abbastanza differenti. Non tutti sono d’accordo con l’immagine che avevano quelli lo avevano conosciuto da vicino e lo seguirono. Ciascuno di noi si fa la propria idea di lui. Quest’immagine condiziona il nostro modo di vivere la fede. Se la nostra immagine di Gesù è povera, parziale o distorta, la nostra fede sarà povera, parziale o distorta.

Perché ci sforziamo così poco di conoscere Gesù?

Perché ci scandalizza ricordare i suoi tratti umani?

Perché opponiamo resistenza a confessare che Dio si è incarnato in un profeta?

Forse intuiamo che la sua vita profetica ci obbligherebbe a trasformare profondamente le nostre comunità e la nostra vita?

José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo

HOMILIA - FR

08-07-2018
Dimanche 14 Temps ordinaire – B
Marc 6,1-6

REJETÉ PARMI LES SIENS

Jésus n’est pas un prêtre du Temple, occupé à protéger et à promouvoir la religion. Personne non plus, ne le prend pour un maître de la Loi, consacré à défendre la Torah de Moïse. Les paysans de Galilée découvrent à travers ses gestes de guérison et à travers ses paroles de feu, l’action d’un prophète poussé par l’Esprit de Dieu.

Jésus est conscient de la vie difficile et conflictuelle qui l’attend. Les chefs religieux vont l’affronter. C’est-là la destinée de tous les prophètes. Il ne soupçonne pas encore qu’il sera rejeté précisément par les siens, ceux qui le connaissent le mieux depuis son enfance.

Il semble que, parmi les premiers chrétiens, le rejet subi par Jésus dans son village de Nazareth était très commenté. Ils sont trois les évangélistes qui recueillent cet épisode avec toute sorte de détails. D’après Marc, Jésus, accompagné de ses disciples, vient à Nazareth où il a une réputation de prophète et de guérisseur. Ses voisins ne savent pas qu’en penser.

Lorsque le jour du sabbat arrive, Jésus entre dans la petite synagogue du village et «commence à enseigner». C’est à peine si ses voisins et ses parents l’écoutent. Ils se posent toute sorte de questions à son sujet. Ils connaissent Jésus depuis son enfance: il n’est qu’un voisin de plus. Où a-t-il appris ce message surprenant du royaume de Dieu? De qui a-t-il reçu cette force de guérison? Marc nous dit qu’ils «étaient déconcertés» face à Jésus. Pourquoi?

Ces paysans-là pensent tout connaître sur Jésus. Depuis son enfance, ils se sont déjà fait une idée sur lui. Au lieu de l’accueillir tel qu’il se présente devant eux, ils se bloquent à cause de l’image qu’ils ont gardée de lui. Cette image les empêche de s’ouvrir au mystère caché en Jésus. Ils refusent de découvrir en lui la proximité salvatrice de Dieu.

Mais il y a quelque chose de plus. L’accueillir comme un prophète signifie être prêts à écouter le message qu’il leur adresse au nom de Dieu. Et cela pourrait leur causer des ennuis. Eux, ils ont déjà leur synagogue, leurs livres sacrés et leurs traditions. Ils vivent leur religion pacifiquement. La présence prophétique de Jésus peut briser la tranquillité de leur village.

Nous, chrétiens, nous avons des images assez diverses sur Jésus. Elles ne coïncident pas toutes avec celle qu’en avaient ceux qui l’ont connu de près et qui l’ont suivi. Chacun de nous se fait une idée sur lui. Cette image conditionne notre manière de vivre la foi. Si notre image de Jésus est pauvre, partielle et déformée, notre foi sera aussi pauvre, partielle et déformée.

Pourquoi faisons-nous si peu d’effort pour connaître Jésus?

Pourquoi le rappel de ses traits humains nous scandalise?

Pourquoi refusons-nous de confesser que Dieu s’est incarné dans un prophète?

C’est peut-être parce que nous avons l’intuition que sa vie prophétique pourrait nous obliger à transformer en profondeur nos communautés et notre propre vie?

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna

HOMILIA - PT

08-07-2018
Domingo 14 Tempo ordinário – B
Marcos 6,1-6

REGEITADO ENTRE OS SEUS

Jesus não é um sacerdote do Templo, ocupado em cuidar e promover a religião. Tampouco o confunde ninguém com um Mestre da Lei, dedicado a defender a Torá de Moisés. Os camponeses da Galileia vêm nos Seus gestos curadores e nas Suas palavras de fogo a actuação de um profeta movido pelo Espírito de Deus.

Jesus sabe que lhe espera uma vida difícil e conflituosa. Os dirigentes religiosos irão enfrenta-Lo. É o destino de todo o profeta. Não suspeita todavia que será regeitado precisamente entre os seus, os que melhor o conhecem desde criança.

Ao que parece, a rejeição de Jesus no Seu povo de Nazaré era muito comentada entre os primeiros cristãos. Três evangelistas recolhem o episódio com todo o detalhe. Segundo Marcos, Jesus chega a Nazaré acompanhado de discípulos e com fama de profeta curador. Os Seus vizinhos não sabem que pensar.

Ao chegar ao sábado, Jesus entra na pequena sinagoga da povoação e «começa a ensinar». Os Seus vizinhos e familiares apenas o escutam. Entre eles nasce todo o tipo de preguntas. Conhecem Jesus desde criança: é um vizinho mais. Onde aprendeu essa mensagem surpreendente do reino de Deus? De quem recebeu essa força para curar? Marcos diz que Jesus «deixava-os desconcertados». Porquê?

Aqueles camponeses acreditam que sabem tudo de Jesus. Fizeram uma ideia Dele desde criança. Em lugar de o acolher tal como se apresenta ante eles ficam bloqueados pela imagem que têm Dele. Essa imagem impede-os de se abrir ao mistério que se encerra em Jesus. Resistem a descobrir Nele a proximidade salvadora de Deus.

Mas há algo mais. Acolhe-Lo como profeta significa estar dispostos a escutar a mensagem que lhes dirige em nome de Deus. E isso pode trazer-lhes problemas. Eles têm a sua sinagoga, os seus livros sagrados e as suas tradições. Vivem com paz a sua religião. A presença profética de Jesus pode romper a tranquilidade da aldeia.

Os cristãos, temos imagens bastante diferentes de Jesus. Nem todas coincidem com a que tinham os que o conheceram de perto e o seguiram. Cada um de nós faz a sua ideia ele. Esta imagem condiciona a nossa forma de viver a fé. Se a nossa imagem de Jesus é pobre, parcial ou destorcida, a nossa fé será pobre, parcial ou alterada.

Porque nos esforçamos tão pouco em conhecer Jesus?

Porque nos escandaliza recordar os Seus traços humanos?

Porque nos resistimos a confessar que Deus se encarnou num profeta?

Intuímos talvez que a Sua vida profética nos obrigaria a transformar profundamente as nossas comunidades e a nossa vida?

José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez

HOMILIA - EN

07-08-2018
14th Sunday in Ordinary Time – B
Mark 6,1-6

REJECTED BY HIS OWN

Jesus isn’t a Temple priest, busy about taking care of and promoting religion. Nor does anyone confuse him with a Teacher of the Law, dedicated to defend the Torah of Moses. The Galilean villagers see in his healing actions and in his words of fire the actions of a prophet moved by God’s Spirit.

Jesus knows that a difficult life of conflict awaits him. The religious leaders will confront him. It’s the destiny of every prophet. He doesn’t yet suspect that he will be rejected precisely by his own people, those who know him best from his childhood.

It seems that Jesus’ rejection in his village of Nazareth was often commented upon by early Christians. Three Gospel writers recount the episode in great detail. According to Mark, Jesus arrives at Nazareth accompanied by his disciples and with the reputation of being a prophetic healer. His neighbors don’t know what to think.

When the Sabbath arrives, Jesus enters into the small village synagogue and «begins to teach». His neighbors and relatives hardly listen to him. Within them all kinds of questions are arising. They know Jesus from childhood: he’s one more neighbor. Where has he learned that surprising message about God’s reign? From whom has he received that power to heal? Mark says that Jesus «had them upset». Why?

Those villagers believe that they know all about Jesus. They have an idea of him from his childhood. Instead of welcoming him as he presents himself before them, they get stuck by the image they have of him. That image keeps them from opening themselves up to the mystery that Jesus contains. They resist discovering that in him the saving God has drawn near.

But there’s something more. To receive him as a prophet means being ready to listen to the message he’s directing to them in God’s name. And this can lead to problems. They have their synagogue, their sacred books and their traditions. They live their religion in peace. Jesus’ prophetic presence can break the tranquility of their village.

We Christians have plenty of different images of Jesus. Not all of them coincide with the image of those who knew Jesus up close and followed him. Each one of us has our own idea of him. This image conditions our way of living our faith. If our image of Jesus is poor, partial or distorted, our faith will be poor, partial or distorted.

Why do we push ourselves so little to know Jesus?

Why does it scandalize us to recall his human features?

Why do we resist confessing that God has been made incarnate in a prophet?

Do we maybe sense that his prophetic life would oblige us to profoundly change our communities and our life?

José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


No hay comentarios:

Publicar un comentario