ES - QUÉ DECIMOS NOSOTROS
EU - ETA GUK ZER DIOGU
CA - QUÈ DIEM NOSALTRES
FR - QUE DISONS-NOUS?
PT - QUE DIZEMOS NÓS
HOMILIA - ES
24 de agosto de
2014
21 Tiempo ordinario
(A)
Mateo 16, 13-20
QUÉ
DECIMOS NOSOTROS
También hoy nos dirige Jesús a
los cristianos la misma pregunta que hizo un día a sus discípulos: “Y vosotros,
¿quién decís que soy yo?”. No nos pregunta solo para que nos pronunciemos sobre
su identidad misteriosa, sino también para que revisemos nuestra relación con
él. ¿Qué le podemos responder desde nuestras comunidades?
¿Conocemos cada vez mejor a
Jesús, o lo tenemos “encerrado en nuestros viejos esquemas aburridos” de
siempre? ¿Somos comunidades vivas, interesadas en poner a Jesús en el centro de
nuestra vida y de nuestras actividades, o vivimos estancados en la rutina y la
mediocridad?
¿Amamos a Jesús con pasión o se
ha convertido para nosotros en un personaje gastado al que seguimos invocando
mientras en nuestro corazón va creciendo la indiferencia y el olvido? ¿Quienes
se acercan a nuestras comunidades pueden sentir la fuerza y el atractivo que
tiene para nosotros?
¿No sentimos discípulos y
discípulas de Jesús? ¿Estamos aprendiendo a vivir con su estilo de vida en
medio de la sociedad actual, o nos dejamos arrastrar por cualquier reclamo más
apetecible para nuestros intereses? ¿Nos da igual vivir de cualquier manera, o
hemos hecho de nuestra comunidad una escuela para aprender a vivir como Jesús?
¿Estamos aprendiendo a mirar la
vida como la miraba Jesús? ¿Miramos desde nuestras comunidades a los
necesitados y excluidos con compasión y responsabilidad, o nos encerramos en
nuestras celebraciones, indiferentes al sufrimiento de los más desvalidos y
olvidados: los que fueron siempre los predilectos de Jesús?
¿Seguimos a Jesús colaborando con
él en el proyecto humanizador del Padre, o seguimos pensando que lo más
importante del cristianismo es preocuparnos exclusivamente de nuestra
salvación? ¿Estamos convencidos de que el modo de seguir a Jesús es vivir cada
día haciendo la vida más humana y más dichosa para todos?
¿Vivimos el domingo cristiano
celebrando la resurrección de Jesús, u organizamos nuestro fin de semana vacío
de todo sentido cristiano? ¿Hemos aprendido a encontrar a Jesús en el silencio
del corazón, o sentimos que nuestra fe se va apagando ahogada por el ruido y el
vacío que hay dentro de nosotros?
¿Creemos en Jesús resucitado que
camina con nosotros lleno de vida? ¿Vivimos acogiendo en nuestras comunidades
la paz que nos dejó en herencia a sus seguidores? ¿Creemos que Jesús nos ama
con un amor que nunca acabará? ¿Creemos en su fuerza renovadora? ¿Sabemos ser
testigos del misterio de esperanza que llevamos dentro de nosotros?
José Antonio Pagola
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS.
Difunde la fe en Jesús, el Cristo.
Pásalo.
HOMILIA - EU
2014ko abuztuaren
24a
Urteko 21. igandea
A
Mateo 16,13-20
ETA GUK ZER DIOGU
Behin
batean ikasleei egin zien galdera bera digu egiten Jesusek gaur guri: «Eta
zuek, ni nor naizela diozue?» Ez digu galdetzen, haren nortasun misteriotsuaz
zer erantzungo bakarrik, baizik eta berarekiko gure harremanei berrikusi bat
ematera eragin nahi digu. Zer erantzuten al diogu geure elkarteetatik?
Egunetik
egunera hobeto ezagutzen al dugu Jesus, ala betiko «geure eskema zahar
aspergarrietan hesiturik» daukagu bera? Elkarte bizi al gara, arduratzen al
gara Jesus geure bizitzaren eta jardunbideen erdi-erdian jartzeaz, ala
lokarturik bizi gara ohikerian eta erdipurdi eginik?
Sutsuki
maite al dugu Jesus, ala pertsonaia ajeatua bihurtu da, dei egiten dioguna,
baina gure bihotzean axolarik eza eta hartaz ahaztea haziz doazelarik? Gure
elkarteetan hurbiltzen direnek senti ote dezakete, guretzat benetako indarra
eta tiramena dituela Jesusek?
Jesusen
ikasle sentitzen al gara? Ari al gara ikasten, haren biziera dela medio, gaur
egungo geure gizarte honetan bizitzen, ala geure probetxurako gustagarriago den
edozein gauza erakargarriren ondoren joaten gara? Bost axola al zaigu nolanahi
bizitzea, ala, Jesus bezala bizitzen ikasteko, eskola bihurtu dugu geure
elkartea?
Ikasten
ari al gara, Jesusek begiratzen zion bezala, geure bizitza nola begiratuko?
Premian eta baztertuak direnei errukiz eta erantzukizunez begiratzen al diegu
geure elkarteetatik, ala geure ospakizunetan hesitzen gara, elbarrienak eta
ahaztuenak, Jesusek beti hobesten zituen haiek, direnen sufrimenduari
ezikusiarena eginez?
Aitaren
egitasmoan, Jesusen lankide izaten jarraitzen al dugu mundua gizatarrago
bihurtzeko, ala pentsatzen jarraitzen dugu ezen kristautasunak duen gauzarik
inportanteena nor bere salbazioaz arduratzea dela soil-soilik? Konbentziturik
al gaude ezen Jesusi jarraitzeko era, eguna joan eguna etorri, gizon-emakume
guztien bizitza gizakoiago eta zoriontsuago egiten saiatzea dela?
Kristauen
igandea bizi, Jesusen piztuera ospatuz bizitzen al dugu, ala asteburua inolako
kristau-zentzurik gabe antolatzen jarraitzen dugu? Ikasi al dugu Jesus
bihotzaren isiltasunean aurkitzen, ala sentitzen hasiak gara gure fedea itzaliz
doala, geure baitan ditugun zarata eta hutsunea direla medio?
Sinesten
al dugu, biziaz bete-beterik, gurekin ibili dabilen Jesus berpiztuagan? Bere
jarraitzaileoi ondare utzi zigun bakeari harrera ona egiten jarraitzen al dugu
geure elkarteetan? Sinesten al dugu, sekula amaituko ez den maitasunez maite
gaituela Jesusek? Sinesten al dugu indar eraberritzailea duela horrek? Ba al
dakigu, geure baitan daramagun esperantzaren misterioaren lekuko izaten?
José Antonio Pagola
BERRI ONAK Sare Ebanjelizatzailea.
Zabaldu Jesusekiko, Kristorekiko, fedea.
Bidali hau.
HOMILIA - CA
24 d'agost de 2014
Diumenge XXI durant
l'any (A)
Mateu 16, 13-20
QUÈ DIEM NOSALTRES
També
avui Jesús ens adreça als cristians la mateixa pregunta que va fer un dia als
seus deixebles: "I vosaltres, qui dieu que sóc?" No ens pregunta
només perquè ens pronunciem sobre la seva identitat misteriosa, sinó també
perquè revisem la nostra relació amb ell. Què li podem respondre des de les
nostres comunitats?
Coneixem
cada vegada millor Jesús, o el tenim "tancat en els nostres vells esquemes
avorrits" de sempre? Som comunitats vives, interessades a posar Jesús en
el centre de la nostra vida i de les nostres activitats, o vivim estancats en
la rutina i la mediocritat?
¿Estimem
Jesús amb passió o s'ha convertit per a nosaltres en un personatge gastat al
qual seguim invocant mentre en el nostre cor va creixent la indiferència i
l'oblit? Els qui s'apropen a les nostres comunitats poden sentir la força i
l'atractiu que té per a nosaltres?
Ens
sentim homes i dones deixebles de Jesús? Estem aprenent a viure amb el seu
estil de vida enmig de la societat actual, o ens deixem arrossegar per
qualsevol reclam més desitjable per als nostres interessos? Ens és igual viure
de qualsevol manera, o hem fet de la nostra comunitat una escola per aprendre a
viure com Jesús?
Estem
aprenent a mirar la vida com la mirava Jesús? ¿Mirem des de les nostres
comunitats els necessitats i exclosos amb compassió i responsabilitat, o ens
tanquem en les nostres celebracions, indiferents al patiment dels més
desvalguts i oblidats: els que van ser sempre els predilectes de Jesús?
Seguim
Jesús col•laborant amb ell en el projecte humanitzador del Pare, o seguim
pensant que el més important del cristianisme és preocupar-nos exclusivament de
la nostra salvació? Estem convençuts que la manera de seguir Jesús és viure
cada dia fent la vida més humana i més feliç per a tothom?
Vivim
el diumenge cristià celebrant la resurrecció de Jesús, o organitzem el nostre
cap de setmana buit de tot sentit cristià? Hem après a trobar Jesús en el silenci
del cor, o sentim que la nostra fe es va apagant ofegada pel soroll i el buit
que hi ha dins nostre?
Creiem
en Jesús ressuscitat que camina amb nosaltres ple de vida? Vivim acollint en
les nostres comunitats la pau que ens va deixar en herència als seus seguidors?
Creiem que Jesús ens estima amb un amor que mai s'acabarà? Creiem en la seva
força renovadora? Sabem ser testimonis del misteri d'esperança que portem dins
nostre?
José Antonio Pagola
Xarxa evangelitzadora BONES NOTÍCIES.
Difon la fe en Jesús, el Crist.
Passa-ho!
HOMILIA - GL
DOMINGO 24-08-2014
21º T.O. (A)
Mt 16, 13-20
QUE DICIMOS NÓS
Tamén
hoxe Xesús nos dirixe aos cristiáns a mesma pregunta que fixo un día aos seus
discípulos: “E vós, quen dicides que son eu?” Non nos pregunta só para que nos
pronunciemos sobre a súa identidade misteriosa, senón tamén para que revisemos
a nosa relación con el. Que lle podemos responder desde as nosas comunidades?
Coñecemos
cada vez mellor a Xesús, ou témolo “encerrado nos nosos vellos esquemas
aburridos” de sempre? Somos comunidades vivas, interesadas en poñer a Xesús no
centro da nosa vida e das nosas actividades, ou vivimos estancados na rutina e
a mediocridade?
Amamos
a Xesús con paixón ou converteuse para nós nunha personaxe gastada á que
seguimos invocando mentres no noso corazón vai crecendo a indiferenza e o
esquecemento? Quen se achegan ás nosas comunidades poden sentir a forza e o
atractivo que ten para nós?
Sentímonos
discípulos e discípulas de Xesús? Estamos aprendendo a vivirmos co seu estilo
de vida no medio da sociedade actual, ou deixámonos arrastrar por calquera
reclamo máis apetecíbel para os nosos intereses? Dános igual vivirmos de
calquera xeito, ou fixemos da nosa comunidade unha escola para aprendermos a
vivir como Xesús?
Estamos
aprendendo a mirarmo a vida como a miraba Xesús? Miramos desde as nosas
comunidades aos necesitados e excluídos con compaixón e responsabilidade, ou
encerrámonos nas nosas celebracións,
indiferentes ao sufrimento dos máis desvalidos e esquecidos: os que foron
sempre os predilectos de Xesús?
Seguimos
a Xesús colaborando con el no proxecto humanizador do Pai, ou seguimos pensando
que o máis importante do cristianismo é preocupármonos exclusivamente da nosa
salvación? Estamos convencidos de que o modo de seguirmos a Xesús é vivirmos
cada día facendo a vida máis humana e máis ditosa para todos?
Vivimos
o domingo cristián celebrando a resurrección de Xesús, ou organizamos o noso fin
de semana baleiro de todo sentido cristián? Aprendemos a atopar a Xesús no
silencio do corazón, ou sentimos que a nosa fe vaise apagando afogada polo
ruído e o baleiro que hai dentro de nós?
Creemos en Xesús resucitado que
camiña connosco cheo de vida? Vivimos
acollendo nas nosas comunidades a paz que nos deixou en herdanza aos seus
seguidores? Cremos que Xesús nos ama cun amor que nunca acabará? Cremos na súa
forza renovadora? Sabemos ser testemuñas do misterio de esperanza que levamos
dentro de nós?
José Antonio Pagola
Traduciu: Xaquín Campo Freire
Red evangelizar unha boa noticia.
Estender a fe en Xesús Cristo.
Pase.
HOMILIA -IT
24 agosto 2014
XXI T. O. (A)
Mt 16, 13-20
CHE COSA DICIAMO NOI?
Ancora
oggi Gesù rivolge a noi cristiani la stessa domanda che fece un giorno ai suoi
discepoli: Ma voi, chi dite che io sia? Non ci interroga solo perché ci
pronunciamo sulla sua misteriosa identità, ma anche perché rivediamo la nostra
relazione con lui. Che possiamo rispondergli a partire dalle nostre comunità?
Conosciamo
sempre meglio Gesù, o l’abbiamo “chiuso nei nostri vecchi noiosi schemi” di
sempre? Siamo comunità vive, interessate a porre Gesù al centro della nostra
vita e delle nostre attività, o viviamo istallati nella routine e nella mediocrità?
Amiamo
Gesù con passione o è diventato per noi un personaggio usato che continuiamo a
invocare mentre nel nostro cuore va crescendo l’indifferenza e l’oblio? Chi si
avvicina alle nostre comunità può sentire la forza e l’attrattiva che ha per
noi?
Ci
sentiamo discepole e discepoli di Gesù? Stiamo imparando a vivere con il suo
stile di vita nella società attuale, o ci lasciamo trascinare da qualsiasi
richiamo più appetibile per i nostri interessi? Per noi è lo stesso vivere in
qualsiasi modo, o abbiamo fatto della nostra comunità una scuola per imparare a
vivere come Gesù?
Stiamo
imparando a guardare la vita come la guardava Gesù? Guardiamo dalle nostre
comunità ai bisognosi e agli esclusi con compassione e responsabilità, o ci
chiudiamo nelle nostre celebrazioni, indifferenti alla sofferenza dei più
sprovveduti e dimenticati: quelli che furono sempre i prediletti di Gesù?
Seguiamo
Gesù collaborando con lui nel progetto umanizzatore del Padre, o continuiamo a
pensare che la cosa più importante del cristianesimo è preoccuparci
esclusivamente della nostra salvezza? Siamo convinti che il modo di seguire
Gesù è vivere ogni giorno rendendo la vita più umana e più felice per tutti?
Viviamo
la domenica cristiana celebrando la risurrezione di Gesù, o organizziamo il
nostro fine settimana vuoto di ogni senso cristiano? Abbiamo imparato a trovare
Gesù nel silenzio del cuore, o sentiamo che la nostra fede si va spegnendo
affogata nel rumore e nel vuoto che c’è dentro di noi?
Crediamo
in Gesù risorto che cammina con noi pieno di vita? Viviamo accogliendo nelle
nostre comunità la pace che ha lasciato in eredità ai suoi seguaci? Crediamo
che Gesù ci ama con un amore che non finirà mai? Crediamo nella sua forza
rinnovatrice? Sappiamo essere testimoni del mistero di speranza che portiamo
dentro di noi?
José Antonio Pagola
Rete di evangelizzazione BUONE NOTIZIE.
Propaga la fede in Gesù, il Cristo.
Diffondilo.
HOMILIA - FR
24 août 2014
21 Temps
ordinaire (A)
Matthieu 16, 13-20
QUE DISONS-NOUS?
Aujourd’hui
aussi, Jésus nous adresse à nous, chrétiens, la même question qu’il a posée à ses disciples : ‘’Et vous,
que dites-vous ? Pour vous qui suis-je ? ‘’ Il ne nous questionne pas seulement
afin que nous nous prononcions sur son identité mystérieuse, mais aussi pour
que nous revoyions notre relation avec
lui. Quelle réponse pouvons-nous lui donner à partir de nos communautés ?
Connaissons-nous
Jésus de mieux en mieux ou
‘’l’avons-nous enfermé dans nos vieux schémas ennuyeux’’ de toujours ?
Sommes-nous des communautés vivantes, intéressées à mettre Jésus au cœur de notre vie et de nos
activités, ou vivons-nous plutôt bloqués dans la routine et dans la médiocrité
?
Aimons-nous
Jésus passionnément ou est-il devenu
pour nous un personnage dépassé que nous
continuons d’invoquer alors que l’indifférence et l’oubli gagnent du terrain
dans notre cœur ? Ceux qui approchent nos communautés, peuvent-ils sentir la
force et l’attrait que Jésus exerce sur
nous ?
Nous
sentons-nous simplement disciples, et disciples de Jésus? Savons-nous adopter
son style de vie au sein de la société
actuelle ou nous laissons-nous entraîner par n’importe quelle publicité plus
désirable pour nos intérêts ? Cela ne nous fait-il rien de vivre n’importe
comment ou avons-nous fait de notre communauté une école pour apprendre à
vivre comme Jésus ?
Avons-nous
appris à regarder la vie comme Jésus la regardait ? Avons-nous, à partir de nos
communautés, un regard de compassion et de responsabilité à l’égard des
nécessiteux et des exclus ? Ou nous enfermons-nous dans nos célébrations,
indifférents face à la souffrance des démunis et oubliés, alors qu’ils ont
toujours été les préférés de Jésus ?
Suivons-nous
Jésus tout en collaborant avec lui au projet humanisant du Père, ou
continuons-nous de penser que le plus important dans le christianisme c’est de
nous soucier exclusivement de notre salut ?
Sommes-nous convaincus que la meilleure manière de suivre Jésus est de
rendre, chaque jour, la vie plus humaine et plus heureuse pour tous ?
Vivons-nous
le dimanche chrétien en célébrant la Résurrection de Jésus ou organisons-nous
plutôt notre week-end vidé de tout sens chrétien ? Avons-nous appris à rencontrer
Jésus dans le silence de notre cœur, ou sentons-nous que notre foi va en
s’éteignant, étouffée par le bruit et par le vide qui nous habite ?
Croyons-nous
en Jésus ressuscité qui marche avec nous, plein de vie? Accueillons-nous dans
nos communautés la paix qu’il nous a léguée à nous, ses héritiers ? Croyons-nous que Jésus nous aime d’un amour
qui n’aura pas de fin ? Croyons-nous à sa force rénovatrice ? Savons-nous
témoigner du mystère de l’espérance que nous portons dans notre cœur ?
José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna, csv
Réseau d’évangélisation BONNES NOUVELLES.
Répands la foi en Jésus, le Christ.
Fais passer ce message !
HOMILIA - PT
24 de Agosto de
2014
21 Tempo ordinário
(A)
Mateus 16, 13-20
QUE DIZEMOS NÓS
Também
hoje nos dirige Jesus aos cristãos a mesma pregunta que fez um dia aos Seus
discípulos: “E vós, quem dizeis que Eu sou?”. Não nos pregunta só para que nos
pronunciemos sobre a Sua identidade misteriosa, mas também para que revejamos a
nossa relação com Ele. Que Lhe podemos responder a partir das nossas
comunidades?
Conhecemos
cada vez melhor Jesus, ou temo-Lo “encerrado nos nossos velhos esquemas
aborrecidos” de sempre? Somos comunidades vivas, interessadas em colocar Jesus
no centro da nossa vida e das nossas atividades, ou vivemos presos na rotina e
na mediocridade?
Amamos
Jesus com paixão ou converteu-se para nós numa personagem gasta a quem
continuamos a evocar enquanto no nosso coração vai crescendo a indiferença e o
esquecimento? Quem se aproxima das nossas comunidades pode sentir a força e o
atrativo que tem para nós?
Sentimo-nos
discípulos e discípulas de Jesus? Estamos a aprender a viver com o Seu estilo
de vida no meio da sociedade atual, ou deixamo-nos arrastrar por qualquer
reclame mais apetecível para os nossos interesses? É igual viver de qualquer
maneira, ou temos feito da nossa comunidade uma escola para aprender a viver
como Jesus?
Estamos
a aprender a olhar a vida como a olhava Jesus? Olhamos a partir das nossas
comunidades para os necessitados e excluídos, com compaixão e responsabilidade,
ou encerramo-nos nas nossas celebrações, indiferentes ao sofrimento dos mais
desvalidos e esquecidos: os que foram sempre os prediletos de Jesus?
Seguimos
Jesus colaborando com Ele no projeto humanizador do Pai, ou continuamos a
pensar que o mais importante do cristianismo é preocupar-nos exclusivamente na
nossa salvação? Estamos convencidos de que o modo de seguir Jesus é viver cada
dia fazendo a vida mais humana e mais ditosa para todos?
Vivemos
o domingo Cristão celebrando a ressurreição de Jesus, ou organizamos o nosso
fim-de-semana vazio de todo o sentido cristão? Temos aprendido a encontrar
Jesus no silêncio do coração, ou sentimos que a nossa fé se vai apagando afogada
pelo ruído e o vazio que há dentro de nós?
Acreditamos
em Jesus ressuscitado que caminha connosco cheio de vida? Vivemos acolhendo nas
nossas comunidades, a paz que nos deixou em herança aos Seus seguidores?
Acreditamos que Jesus nos ama com um amor que nunca acabará? Acreditamos na Sua
força renovadora? Sabemos ser testemunhas do mistério de esperança que levamos
dentro de nós?
José Antonio Pagola
Rede evangelizadora BUENAS NOTICIAS.
Difunde a fé em Jesus, o Cristo.
Passa-o.
HOMILIA - EN
Aug. 24, 2014
21st Sunday in Ordinary Time (A)
Matthew 16:13-20
WHAT DO WE SAY?
Even today Jesus directs the same question to
Christians that he made one day to his disciples: “And you, who do you say I
am?” He doesn’t ask us just so that we
make some statement about his mysterious identity, but also so that we
reevaluate our relationship with him.
What answer can we give from our Christian communities?
Do we know Jesus better each day, or do we keep him
“closed in by our old and worn-out categories” like always? Are we living communities, interested in
putting Jesus in the center of our lives and our activities, or are we stuck in
routine and mediocrity?
Do we love Jesus passionately, or has he been
converted for us into a used-up personality that we keep invoking, while
indifference and forgetfulness keep growing in our hearts? Can those who come to our communities feel
the power and attraction that he has for us?
Don’t we feel that we are Jesus’ disciples? Are we learning to live his way of life in
the midst of today’s society, or are we letting ourselves be swayed by whatever
is the slogan that most appeals to our whims?
Is it just the same to live however we want, or have we made our
community into a school to learn to live as Jesus did?
Are we learning to look at life as Jesus sees it? Do we look out from our communities upon the
needy and marginalized with compassion and responsibility, or do we close
ourselves into our celebrations, indifferent to the suffering of the most
disabled and forgotten: those who were always the ones especially loved by
Jesus?
Do we follow Jesus by working together with him in the
Father’s humanizing project, or do we keep thinking that the most important
part of being Christian is to worry only about our salvation? Are we convinced that the way to follow Jesus
is to live each day making life more human and more joy-filled for all?
Do we spend our Christian Sunday celebrating Jesus’
resurrection, or do we plan our weekend empty of any Christian meaning? Have we learned to meet Jesus in the silence
of the heart, or do we feel that our faith is sputtering, suffocated by the noise
and the emptiness that is within us?
Do we believe in the Risen Jesus who walks with us,
full of life? Do we go about in our
communities welcoming the peace that he left his followers as an
inheritance? Do we believe that Jesus
loves us with a love that never ends? Do
we believe in his renewing power? Do we
know how to be witnesses of the mystery of hope that we carry within us?
José Antonio Pagola
Evangelization Network BUENAS NOTICIAS.
Spread faith in Jesus the Christ.
Pass it on.
Para
ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
No hay comentarios:
Publicar un comentario