lunes, 25 de agosto de 2014

08/31/2014 - 22th Sunday in Ordinary Time (A)

José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .

Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------


HOMILIA - ES

31 de agosto de 2014
22 Tiempo ordinario(A)
Mateo 16, 21-27

APRENDER A PERDER

El dicho está recogido en todos los evangelios y se repite hasta seis veces: “Si uno quiere salvar su vida, la perderá, pero el que la pierde por mí, la encontrará”. Jesús no está hablando de un tema religioso. Está planteando a sus discípulos cuál es el verdadero valor de la vida.
El dicho está expresado de manera paradójica y provocativa. Hay dos maneras muy diferentes de orientar la vida: una conduce a la salvación, la otra a la perdición. Jesús invita a todos a seguir el camino que parece más duro y menos atractivo, pues conduce al ser humano a la salvación definitiva.
El primer camino consiste en aferrarse a la vida viviendo exclusivamente para uno mismo: hacer del propio “yo” la razón última y el objetivo supremo de la existencia. Este modo de vivir, buscando siempre la propia ganancia o ventaja, conduce al ser humano a la perdición.
El segundo camino consiste en saber perder, viviendo como Jesús, abiertos al objetivo último del proyecto humanizador del Padre: saber renunciar a la propia seguridad o ganancia, buscando no solo el propio bien sino también el bien de los demás. Este modo generoso de vivir conduce al ser humano a su salvación.
Jesús está hablando desde su fe en un Dios Salvador, pero sus palabras son una grave advertencia para todos. ¿Qué futuro le espera a una Humanidad dividida y fragmentada, donde los poderes económicos buscan su propio beneficio; los países, su propio bienestar; los individuos, su propio interés?
La lógica que dirige en estos momentos la marcha del mundo es irracional. Los pueblos y los individuos estamos cayendo poco a poco en la esclavitud del “tener siempre más”. Todo es poco para sentirnos satisfechos. Para vivir bien, necesitamos siempre más productividad, más consumo, más bienestar material, más poder sobre los demás.
Buscamos insaciablemente bienestar, pero ¿no nos estamos deshumanizando siempre un poco más? Queremos “progresar” cada vez más, pero, ¿qué progreso es este que nos lleva a abandonar a millones de seres humano en la miseria, el hambre y la desnutrición? ¿Cuántos años podremos disfrutar de nuestro bienestar, cerrando nuestras fronteras a los hambrientos?
Si los países privilegiados solo buscamos “salvar” nuestro nivel de bienestar, si no queremos perder nuestro potencial económico, jamás daremos pasos hacia una solidaridad a nivel mundial. Pero no nos engañemos. El mundo será cada vez más inseguro y más inhabitable para todos, también para nosotros. Para salvar la vida humana en el mundo, hemos de aprender a perder.

José Antonio Pagola

Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS.
Difunde el mensaje liberador de Jesús.
Pásalo.

HOMILIA - EU

2014ko abuztuaren 31
Urteko 22. igandea A
Mateo 16,21-27

GALTZEN IKASI

Esapide hori ebanjelio guztiek jaso dute eta sei aldiz errepikatu: «Norbaitek bere bizia salbatu nahi badu, galdu egingo du, baina nigatik galduko duenak aurkituko du». Jesus ez da mintzo gai erlijioso batez. Biziaren egiazko balioa zein den ari zaie planteatzen ikasleei.
Era paradoxikoan eta zirikatzailean adierazia da esapidea. Bizia orientatzeko bi era oso desberdin dira: batak salbaziora zarama, besteak hondamendira. Gogorrena eta gustagarritasun txikiena duela ematen duen bidea jarraitzera gonbidatzen gaitu Jesusek, hori baita gizakiarentzat behin betiko salbaziora iristeko bidea.
Lehenengo bidea biziari atxikitzean datza, nor beretzat bakarrik biziz: nork bere «neu»a bizitzaren azken arrazoi eta goreneko xede eginez. Bizitzeko era honek, beti norberaren irabazia edo probetsua bilatuz, hondamendira darama gizakia.
Bigarren bidea galtzen jakitean datza, Jesus bezala biziz, Aitaren egitasmo gizatartzailearen azken xedeari irekirik: norberaren segurtasunari edo irabaziari uko egiten jakinez; bilatuz, ez norberaren ongia bakarrik, baizik eta besteena ere bai. Bihotz zabaleko bizitzeko era honek salbaziora darama gizakia.
Jainko Salbatzaileagan duen fedetik mintzo da Jesus; haren hitzak oharpen zorrotz dira gizon-emakume guztientzat. Zer etorkizun izango du zatitua eta puska-puska egina den Gizadi honek?, non botere ekonomikoek beren onura bilatzen baitute; lurraldeek, zeinek bere ongizatea; gizabanakoek, zeinek bere probetxua.
Irrazionala da gaur egun munduaren ibilbidea gidatzen duen logika. Herriak eta gizabanakoak pixkana pixkana «beti gehiago edukitzearen» esklabotzan erortzen ari gara. Gutxiegi da dena, geure burua aserik sentitu ahal izateko. Ondo bizitzeko, emankortasun handiagoa behar dugu beti, ongizate material handiagoa, botere handiagoa besteen gain.
Aseezinik irrikatzen dugu ongizatea; alabaina, ez al gara galtzen ari geure gizatasuna, beti zerbait gehiago? Gero eta «aurrerapen» handiagoa opa dugu; alabaina, zer aurrerapen da, milioika lagun miserian, goseak, elikatu gabe uztera garamatzan hau? Zenbat urtez gozatu ahal izango dugu geure ongizateaz, goseak direnei geure mugak ipiniz?
Lurralde pribilegiatuek geure ongizatearen maila «salbatzea» bakarrik gura badugu, ez badugu galdu nahi geure ahalbide ekonomikoa, ez dugu sekula joko mundu-mailako solidaritate baterantz. Baina ez gaitezen engaina. Munduak gero eta segurtasun eskasagoa izango du, eta bizigarritasun txikiagoa guztientzat, baita guretzat ere. Munduan giza bizitza salbatzeko, galtzen ikasi beharra dugu.

José Antonio Pagola

BERRI ONAK Sare Ebanjelizatzailea.
Zabaldu Jesusen mezu askatzailea.
Bidali hau.

HOMILIA - CA

31 d'agost de 2014
Diumenge XXII durant l'any(A)
Mateu 16, 21-27

APRENDRE A PERDRE

La dita és citada a tots els evangelis i es repeteix fins a sis vegades: "Qui vulgui salvar la seva vida, la perdrà, però el qui la perdi per mi, la trobarà". Jesús no està parlant d'un tema religiós. Està plantejant als seus deixebles quin és el veritable valor de la vida.
La dita està expressada de manera paradoxal i provocativa. Hi ha dues maneres molt diferents d'orientar la vida: una condueix a la salvació, l'altra a la perdició. Jesús convida a tots a seguir el camí que sembla més dur i menys atractiu, doncs condueix l'ésser humà a la salvació definitiva.
El primer camí consisteix a aferrar-se a la vida vivint exclusivament per a un mateix: fer del propi "jo" la raó última i l'objectiu suprem de l'existència. Aquesta manera de viure, buscant sempre el propi guany o avantatge, condueix l'ésser humà a la perdició.
El segon camí consisteix a saber perdre, vivint com Jesús, oberts a l'objectiu últim del projecte humanitzador del Pare: saber renunciar a la pròpia seguretat o guany, cercant no només el propi bé sinó també el bé dels altres. Aquesta manera generosa de viure condueix l'ésser humà a la seva salvació.
Jesús està parlant des de la seva fe en un Déu Salvador, però les seves paraules són una greu advertència per a tots. Quin futur li espera a una Humanitat dividida i fragmentada, on els poders econòmics busquen el seu propi benefici; els països, el seu propi benestar; els individus, el seu propi interès?
La lògica que dirigeix en aquests moments la marxa del món és irracional. Els pobles i els individus estem caient a poc a poc en l'esclavatge del "tenir sempre més". Tot és poc per a sentir-nos satisfets. Per viure bé, necessitem sempre més productivitat, més consum, més benestar material, més poder sobre els altres.
Cerquem benestar insaciablement, però ¿no ens estem deshumanitzant sempre una mica més? Volem "progressar" cada cop més, però, ¿quin progrés és aquest que ens porta a abandonar milions d'éssers humans en la misèria, la fam i la desnutrició? Quants anys podrem gaudir del nostre benestar, tancant les nostres fronteres als famolencs?
Si els països privilegiats només busquem "salvar" el nostre nivell de benestar, si no volem perdre el nostre potencial econòmic, mai donarem passos cap a una solidaritat a nivell mundial. Però no ens enganyem. El món serà cada vegada més insegur i més inhabitable per a tots, també per a nosaltres. Per salvar la vida humana en el món, hem d'aprendre a perdre.

José Antonio Pagola

Xarxa evangelitzadora BONES NOTÍCIES.
Difon el missatge alliberador de Jesús.
Passa-ho!

HOMILIA - GL

DOMINGO: 31-08-2014
22º T.O.(A)
Mt 16, 21-27

APRENDER A PERDER

O dito está recollido en todos os evanxeos e repítese ata seis veces: “Se un quere salvar a súa vida, perderaa, pero o que a perde por min, atoparaa”. Xesús non está falando dun tema relixioso. Está suscitando nos seus discípulos cal é o verdadeiro valor da vida.
O dito está expresado de xeito paradoxal e provocativo. Hai dous xeitos moi diferentes de orientar a vida: unha conduce á salvación, a outra á perdición. Xesús invita a todos a seguiren o camiño que parece máis duro e menos atractivo, pois conduce ao ser humano á salvación definitiva.
O primeiro camiño consiste en aferrarse á vida vivindo exclusivamente para un mesmo: facer do propio “eu” a razón última e o obxectivo supremo da existencia. Este modo de vivir, buscando sempre a propia ganancia ou vantaxe, conduce ao ser humano á perdición.
O segundo camiño consiste en saber perder, vivindo como Xesús, abertos ao obxectivo último do proxecto humanizador do Pai: saber renunciar á propia seguridade ou ganancia, buscando non só o propio ben senón tamén o ben dos demais. Este modo xeneroso de vivir conduce ao ser humano á súa salvación.
Xesús está falando desde a súa fe nun Deus Salvador, pero as súas palabras son unha grave advertencia para todos. Que futuro lle espera a unha Humanidade dividida e fragmentada, onde os poderes económicos buscan o seu propio beneficio; os países, o seu propio benestar; os individuos, o seu propio interese?
A lóxica que dirixe nestes momentos a marcha do mundo é irracional. Os pobos e os individuos estamos caendo aos poucos na escravitude do “ter sempre máis”. Todo é pouco para sentírmonos satisfeitos. Para vivirmos ben, necesitamos sempre máis produtividade, máis consumo, máis benestar material, máis poder sobre os demais.
Buscamos insaciabelmente benestar, pero non nos estamos deshumanizando sempre un pouco máis? Queremos “progresar” cada vez máis, pero, que progreso é este que nos leva a abandonarmos millóns de seres humano na miseria, na fame e na desnutrición? Cantos anos poderemos gozar do noso benestar, pechando as nosas fronteiras aos famentos?
Se os países privilexiados só buscamos “salvarmos” o noso nivel de benestar, se non queremos perdermos o noso potencial económico, xamais daremos pasos cara a unha solidariedade a nível mundial. Pero non nos enganemos. O mundo será cada vez máis inseguro e máis inhabitábel para todos, tamén para nós. Para salvar a vida humana no mundo, temos de aprendermos a perder.

José Antonio Pagola
Traduciu: Xaquín Campo Freire

Red evangelizar unha boa noticia.
Estender a mensaxe liberadora de Xesús.
Estender a Palabra!

HOMILIA -IT

31 agosto 2014
XXII T. O. (A)
Mt 16, 21-27

IMPARARE A PERDERE

Il detto è riportato in tutti gli evangeli e si ripete fino a sei volte: Chi vuole salvare la propria vita, la perderà; ma chi perderà la propria vita per causa mia, la troverà. Gesù non sta parlando di un tema religioso. Sta spiegando ai suoi discepoli qual è il vero valore della vita.
Il detto è espresso in maniera paradossale e provocante. Ci sono due modi molto diversi di orientare la vita: uno conduce alla salvezza, l’altro alla perdizione. Gesù invita tutti a seguire la via che sembra più dura e meno attraente, poiché conduce l’essere umano alla salvezza definitiva.
La prima via consiste nell’afferrarsi alla vita vivendo esclusivamente per se stessi: fare del proprio “io” la ragione ultima e l’obiettivo supremo dell’esistenza. Questo modo di vivere, cercando sempre il proprio guadagno o la propria fortuna, conduce l’essere umano alla perdizione.
La seconda via consiste nel saper perdere, vivendo come Gesù, aperti all’obiettivo ultimo del progetto umanizzatore del Padre: saper rinunciare alla propria sicurezza o al proprio guadagno, cercando non solo il proprio bene, ma anche il bene degli altri. Questo modo generoso di vivere conduce l’essere umano alla salvezza.
Gesù sta parlando a partire dalla sua fede in un Dio Salvatore, ma le sue parole sono un grave avvertimento per tutti. Che futuro può aspettarsi un’Umanità divisa e frammentata, dove i poteri economici cercano il loro proprio beneficio; i paesi, il loro proprio benessere; gli individui, il loro proprio interesse?
La logica che guida in questi momenti il cammino del mondo è irrazionale. Popoli e individui stiamo cadendo a poco a poco nella schiavitù “dell’avere sempre più”. Tutto è poco per sentirci soddisfatti. Per vivere bene, abbiamo bisogno di sempre più produttività, più consumo, più benessere materiale, più potere sugli altri.
Cerchiamo insaziabilmente benessere, ma non ci stiamo disumanizzando sempre di più? Vogliamo “progredire” sempre più, ma che progresso è questo che ci porta ad abbandonare milioni di esseri umani nella miseria, nella fame e nella denutrizione? Quanti anni potremo godere del nostro benessere chiudendo le nostre frontiere agli affamati?
Se paesi privilegiati cerchiamo solo di “salvare” il nostro livello di benessere, se non vogliamo perdere il nostro potenziale economico, non andremo mai verso una solidarietà a livello mondiale. Ma non inganniamoci. Il mondo sarà sempre più insicuro e più inabitabile per tutti, anche per noi. Per salvare la vita umana nel mondo, dobbiamo imparare a perdere.

José Antonio Pagola

Rete di evangelizzazione BUONE NOTIZIE.
Propaga il messaggio liberatore di Gesù.
Diffondilo.

HOMILIA - FR

31 août 2014
22 Temps ordinaire (A)
Matthieu 16, 21-27

APPRENDRE A PERDRE

C’est un dicton repris dans tous les évangiles et répété jusqu’à six fois : ‘’Si quelqu’un veut sauver sa vie la perdra mais celui qui la perd pour moi, la trouvera’’. Jésus ne parle pas d’un thème religieux. Il explique à ses disciples quelle est la véritable valeur de la vie.
Le dicton est exprimé d’une façon paradoxale et provocatrice. Il y a deux manières très différentes d’orienter sa vie : l’une conduit au salut, l’autre à la perdition. Jésus invite tout le monde à suivre le chemin qui semble le plus dur et le moins attrayant, car il conduit l’être humain vers le salut définitif.
Le premier chemin consiste  à s’accrocher à la vie en vivant exclusivement pour soi-même : faire de son propre ‘’moi’’ la raison ultime et l’objectif suprême de l’existence. Cette manière de vivre, en cherchant toujours son propre  profit ou son avantage, mène l’être humain à la perdition.
Le deuxième chemin consiste à savoir perdre, en vivant comme Jésus, ouverts à l’objectif ultime du projet humanisant du Père: savoir renoncer à sa propre sécurité ou à son propre profit, en cherchant, non seulement son bien personnel mais aussi le bien des autres. Cette manière généreuse de vivre mène l’être humain à son salut.
Jésus parle à partir de sa foi en un Dieu Sauveur, mais ses paroles sont un grave avertissement pour tous. Quel avenir peut attendre une Humanité  divisée et fragmentée, où les pouvoirs économiques cherchent leur propre bénéfice ; les pays, leur propre bien-être ; les individus, leur propre intérêt ?
La logique qui dirige en ces moments-ci la marche du monde est irrationnelle. Nous, les peuples et les individus, nous  sommes en train de tomber dans l’esclavage de ‘’l’avoir toujours plus’’. Tout est insuffisant pour nous sentir satisfaits. Pour bien vivre, nous avons toujours besoin de plus de productivité, plus de consommation, plus de bien-être matériel, plus de pouvoir sur les autres.
Nous recherchons insatiablement le bien-être, mais ne sommes-nous pas en train de nous déshumaniser toujours un peu plus ? Nous voulons ‘’progresser’’ de plus en plus, mais quel est ce progrès qui nous conduit à abandonner des millions d’êtres humains dans la misère, dans la famine ou dans la malnutrition ? Combien d’années pourrons-nous jouir de notre bien-être, en fermant nos frontières aux affamés ?
Si, nous,  les pays privilégiés, nous ne cherchons qu’à ‘’sauver’’ notre niveau de bien-être, si nous ne voulons pas perdre notre potentiel économique, nous ne ferons jamais de pas vers une solidarité au niveau mondial. Mais ne nous trompons pas. Le monde deviendra de plus en plus insécurisé, et de moins en moins habitable pour tous, pour nous inclus. Pour sauver la vie humaine dans le monde, nous devons apprendre à perdre.

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna, csv

Réseau d’évangélisation BONNES NOUVELLES.
Répands le message libérateur de Jésus.
Fais passer le message !

HOMILIA - PT

31 de Agosto de 2014
22 Tempo ordinário (A)
Mateus 16, 21-27

APRENDER A PERDER

A expressão está referida em todos os evangelhos e repete-se até seis vezes: “Se alguém quiser salvar a sua vida, perdê-la-á, mas quem a perder por mim, encontrá-la-á”. Jesus não está a falar de um tema religioso. Está a expor aos Seus discípulos qual é o verdadeiro valor da vida.
A expressão está referida de forma paradoxal e provocadora. Há duas formas muito diferentes de orientar a vida: uma conduz à salvação, a outra à perdição. Jesus convida todos a seguir o caminho que parece mais duro e menos atrativo, pois conduz o ser humano à salvação definitiva.
O primeiro caminho consiste em aferrar-se à vida, vivendo exclusivamente para o próprio: fazer do próprio “eu” a razão última e o objetivo supremo da existência. Este modo de viver, procurando sempre a própria ganância ou ventagem, conduz o ser humano à perdição.
O segundo caminho consiste em saber perder, vivendo como Jesus, abertos ao objetivo último do projeto humanizador do Pai: saber renunciar à própria segurança ou lucro, procurando não só o próprio bem mas também o bem de todos. Este modo generoso de viver conduz o ser humano à sua salvação.
Jesus fala da fé num Deus Salvador, mas as Suas palavras são uma grave advertência para todos. Que futuro espera a uma Humanidade dividida e fragmentada, onde os poderes económicos procuram o seu próprio benefício; os países, o seu próprio bem-estar; os indivíduos, o seu próprio interesse?
A lógica que dirige nestes momentos a marcha do mundo é irracional. Os povos e os indivíduos, estamos a cair pouco a pouco na escravidão do “ter sempre mais”. Tudo é pouco para nos sentirmos satisfeitos. Para viver bem, necessitamos sempre mais produtividade, mais consumo, mais bem-estar material, mais poder sobre os outros.
Procuramos insaciavelmente o bem-estar, mas não nos estamos a desumanizar sempre um pouco mais? Queremos “progredir” cada vez mais, mas, que progresso é este que nos leva a abandonar milhões de seres humanos na miséria, a fome e a desnutrição? Quantos anos poderemos disfrutar do nosso bem-estar, fechando as nossas fronteiras aos esfomeados?
Se os países privilegiados só procuram “salvar” o nosso nível de bem-estar, se não queremos perder o nosso potencial económico, jamais daremos passos para uma solidariedade a nível mundial. Mas não nos enganemos. O mundo será cada vez mais inseguro e mais inabitável para todos, também para nós. Para salvar a vida humana no mundo, temos de aprender a perder.

José Antonio Pagola

Rede evangelizadora BUENAS NOTICIAS.
Difunde a mensagem libertadora de Jesus.
Passa-o.


HOMILIA - EN

Aug. 31, 2014
22nd Sunday in Ordinary Time (A)
Matthew 16:21-27

LEARN TO LOSE

The saying is recorded in all the Gospels and gets repeated up to 6 times: “Anyone who wants to save his life will lose it; but anyone who loses his life for my sake will find it.”  Jesus isn’t talking about a religious theme.  He’s sharing with his disciples what is the true strength of living.
The saying is expressed is a paradoxical and provocative way.  There are two very different ways of directing our life: One leads to salvation, the other to destruction.  Jesus invites everyone to follow the path that seems harder and less attractive, since this one leads us to definitive salvation.
The first path consists of holding onto life, living exclusively for oneself: making the “I” the final reason and supreme objective of existence.  This manner of living - always seeking my own gain or advantage -leads me to destruction.
The second path consists of knowing how to lose, living as Jesus does, open to the final objective of the Father’s humanizing project: knowing how to renounce my own security or profit, seeking not just my own welfare but also that of others.  This generous way of living leads us to our salvation.
Jesus is speaking out of his faith in a Saving God, but his words are a serious warning for all.   What future awaits a divided and fragmented Humanity, where the economic powers seek their own benefit; countries, their own welfare; individuals, their own interests?
The logic that is guiding the path of the world at these moments is irrational.  We peoples and individuals are falling little by little into the slavery of “always having more”.  Having everything ends up being too little to satisfy us.  In order to live well, we need ever more productivity, more consumption, more material wellbeing, more power over others.
We seek wellbeing insatiably, but aren’t we constantly dehumanizing ourselves a little bit more?  We seek to ‘progress’ all the time, but what kind of progress leads us to abandon millions of fellow human beings to misery, hunger, malnutrition?  How many years can we enjoy our own welfare by closing our borders to the hungry?
If the privileged countries only seek to ‘save’ our level of wellbeing, if we don’t want to lose our economic potential, we will never take steps toward a worldwide solidarity.  But we shouldn’t deceive ourselves.  The world will be all the more insecure and inhabitable for everyone, including ourselves.  In order to save human life in the world, we need to learn to lose.

José Antonio Pagola

Evangelization Network BUENAS NOTICIAS.
Spread the liberating message of Jesus.
Pass it on.




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


No hay comentarios:

Publicar un comentario