El pasado 2 de octubre, José Antonio Pagola nos visitó en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos la conferencia:
"Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción".
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola: EL recibido estafa Satisfacción la Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe sobre mi Libro, Jesús.Aproximación Histórica .
HOMILIA - ES
15/02/2015
6 Tiempo Ordinario – B
Marcos 1,40-45
DIOS
ACOGE A LOS «IMPUROS»
De forma inesperada, un leproso
«se acerca a Jesús». Según la ley, no puede entrar en contacto con nadie. Es un
«impuro» y ha de vivir aislado. Tampoco puede entrar en el templo. ¿Cómo va a
acoger Dios en su presencia a un ser tan repugnante? Su destino es vivir
excluido. Así lo establece la ley.
A pesar de todo, este leproso
desesperado se atreve a desafiar todas las normas. Sabe que está obrando mal.
Por eso se pone de rodillas. No se arriesga a hablar con Jesús de frente. Desde
el suelo, le hace esta súplica: «Si quieres, puedes limpiarme». Sabe que Jesús
lo puede curar, pero ¿querrá limpiarlo?, ¿se atreverá a sacarlo de la exclusión
a la que está sometido en nombre de Dios?
Sorprende la emoción que le
produce a Jesús la cercanía del leproso. No se horroriza ni se echa atrás. Ante
la situación de aquel pobre hombre, «se conmueve hasta las entrañas». La
ternura lo desborda. ¿Cómo no va a querer limpiarlo él, que sólo vive movido
por la compasión de Dios hacia sus hijos e hijas más indefensos y despreciados?
Sin dudarlo, «extiende la mano»
hacia aquel hombre y «toca» su piel despreciada por los puros. Sabe que está
prohibido por la ley y que, con este gesto, está reafirmando la trasgresión
iniciada por el leproso. Sólo lo mueve la compasión: «Quiero: queda limpio».
Esto es lo que quiere el Dios
encarnado en Jesús: limpiar el mundo de exclusiones que van contra su compasión
de Padre. No es Dios quien excluye, sino nuestras leyes e instituciones. No es
Dios quien margina, sino nosotros. En adelante, todos han de tener claro que a
nadie se ha de excluir en nombre de Jesús.
Seguirle a él significa no
horrorizarnos ante ningún impuro ni impura. No retirar a ningún «excluido»
nuestra acogida. Para Jesús, lo primero es la persona que sufre y no la norma.
Poner siempre por delante la norma es la mejor manera de ir perdiendo la
sensibilidad de Jesús ante los despreciados y rechazados. La mejor manera de
vivir sin compasión.
En pocos lugares es más
reconocible el Espíritu de Jesús que en esas personas que ofrecen apoyo y
amistad gratuita a prostitutas indefensas, que acompañan a sicóticos olvidados
por todos, que defienden a homosexuales que no pueden vivir dignamente su
condición… Ellos nos recuerdan que en el corazón de Dios caben todos.
José Antonio Pagola
HOMILIA - EU
2015/02/15
Urteko 6. Igandea –
B
Markos 1,40-45
JAINKOAK «KUTSATUEI» HARRERA ONA
Ustekabean,
lepradun bat «hurbildu zaio Jesusi». Legearen arabera, halakoak ezin du izan
harremanik inorekin. «Kutsatua» da eta bakan bizi beharra du. Tenpluan ere ezin
sartu da. Nolatan onartuko du Jainkok bere aurrean halako izaki nazkagarri bat?
Bazterturik bizitzea du bere zoria. Hori du legearen agindua.
Halaz
guztiz, lepradun hau, etsirik, ausartu egin da arau guztiei desafio egitera.
Badaki oker ari dela. Horregatik jarri da belauniko. Ez da arriskatu Jesusekin
aurrez aurre hitz egitera. Lurretik erregutu dio: «Nahi baduzu garbi nazakezu».
Badaki Jesusek senda dezakeela, baina nahi izango ote du? Ausartuko ote da
Jesus Jainkoaren izenean ezarria dioten baztertzetik ateratzen?
Harrigarria
da lepraduna hurbil ikusteak Jesusi eragin dion zirrara. Ez du nazkarik
sentitu, ez du egin atzera. Gizajo haren egoera ikustean «barneraino hunkitu
da». Gainez egin dio bihotz-samurtasunak. Nolatan ez du, ba, nahi izango
garbitzea, babesik txikiena eta mespretxurik handiena jasaten duten bere
seme-alabekiko Jainkoak duen errukia bera bizi duelarik?
Duda
txikienik gabe, gizon harengana «eskua luzatu» eta garbiek mespretxatzen duten
haren narrua ukitu du. Badaki legeak debekatua duela hori egitea eta, keinu
horrekin, lepradunak hasia duen lege-haustea baiesten ari dela. Errukia
bakarrik du, ordea, gogoan: «Nahi dut: izan zaitez garbi».
Hona
zer nahi duen Jesusengan haragitu den Jainkoak: Aita den aldetik bizi duen
errukiaren aurka doazen baztertze guztietatik mundua garbitu. Bazterketak ez
dira Jainkoaren gauza, baizik gure legeena, gure erakundeena. Inor marjinatzea
ez dator Jainkoagandik, gugandik baizik. Aurrerantzean, denek izan beharko dute
kontuan ezin dela inor baztertu Jesusen izenean.
Inongo
kutsaturen aurrean ez nazkatzea esan nahi du Jesusi jarraitzeak. Inongo
«bazterturi» gure abegi ona ez ukatzea. Lehenengo gauza, Jesusentzat, sufritzen
ari den pertsona da, eta ez araua. Lehentasuna arauari ematea da modurik
hoberena mespretxatuen eta ukatuen aurrean Jesusen sentiberatasuna galtzen
joateko. Modurik hoberena errukirik gabe bizitzeko.
Gune
gutxitan suma daiteke Jesusen Espiritua babesgabeko prostitutuei, guztiek
ahaztuak dituzten hiesdunei sostengua eta adiskidetasuna eskaintzen dieten,
beren izaera duintasunez ezin bizi duten homosexualak... defenditzen dituzten
pertsonen baitan bezala. Jainkoaren bihotzean guztiek dutela lekua gogorarazten
digute halakoek.
José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain
HOMILIA - CA
15/02/2015
Diumenge 6 durant
l’any – B
Marc 1,40-45
DÉU ACULL ELS «IMPURS»
De
forma inesperada, un leprós «s’acosta a Jesús». Segons la llei, no pot entrar
en contacte amb ningú. És un «impur» i ha de viure aïllat. Tampoc pot entrar al
temple. Com pot ser que Déu aculli a la seva presència un ésser tan repugnant?
El seu destí és viure exclòs. Així ho estableix la llei.
Malgrat
tot, aquest leprós desesperat s’atreveix a desafiar totes les normes. Sap que
està obrant malament. Per això s’agenolla. No s’arrisca a parlar amb Jesús de
cara. Des de terra, li fa aquesta súplica: «Si vols, em pots purificar». Sap
que Jesús el pot curar, però voldrà netejar-lo?, s’atrevirà a treure’l de
l’exclusió a què està sotmès en nom de Déu?
Sorprèn
l’emoció que li produeix a Jesús la proximitat del leprós. No s’horroritza ni
es fa enrere. Davant la situació d’aquell pobre home, «se’n compadeix». La
tendresa el desborda. Com no voldrà netejar-lo ell, que només viu mogut per la
compassió de Déu envers els seus fills i filles més indefensos i menyspreats?
Sense
dubtar-ho, «estén la mà» cap aquell home i «toca» la seva pell menyspreada pels
purs. Sap que està prohibit per la llei i que, amb aquest gest, està reafirmant
la transgressió iniciada pel leprós. Només el mou la compassió: «Ho vull, queda
pur».
Això
és el que vol el Déu encarnat en Jesús: netejar el món d’exclusions que van
contra la seva compassió de Pare. No és Déu qui exclou, sinó les nostres lleis
i institucions. No és Déu qui margina, sinó nosaltres. D’ara endavant, tothom
ha de tenir clar que no s’ha d’excloure ningú en nom de Jesús.
Seguir-lo
a ell significa no horroritzar-se davant cap impur ni impura. No retirar a cap
«exclòs» el nostre acolliment. Per a Jesús, el primer és la persona que pateix
i no la norma. Posar sempre per davant la norma és la millor manera d’anar
perdent la sensibilitat de Jesús davant els menyspreats i rebutjats. La millor
manera de viure sense compassió.
En
pocs llocs es reconeix més bé l’Esperit de Jesús que en aquestes persones que
ofereixen suport i amistat gratuïta a prostitutes indefenses, que acompanyen
malalts de sida oblidats per tothom, que defensen homosexuals que no poden viure
dignament la seva condició… Ells ens recorden que al cor de Déu hi caben tots.
José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat
HOMILIA - GL
15/02/2015
6 Tempo Ordinario –
B
Marcos 1,40-45
DEUS ACOLLE AOS «IMPUROS»
De
forma inesperada, un leproso «achégase a Xesús». Segundo a lei, non pode entrar
en contacto con ninguén. É un «impuro» e ten de vivir illado. Tampouco pode entrar
no templo. Como vai acoller Deus na súa presenza a un ser tan repugnante? O seu
destino é vivir excluído. Así o establece a lei.
Malia
todo, este leproso desesperado atrévese a desafiar todas as normas. Sabe que
está obrando mal. Por iso ponse de xeonllos. Non se arrisca a falar con Xesús
de fronte. Desde o chan, faille esta súplica: «Se queres, podes limparme». Sabe
que Xesús o pode curar, pero quererá limpalo?, atreverase a sacar da exclusión
á quen está sometido en nome de Deus?
Sorprende a emoción que lle
produce a Xesús a proximidade do leproso. Non se arrepía nin se bota atrás.
Ante a situación daquel pobre home, «conmóvese ata as entrañas». A tenrura desbórdao. Como non vai querer limpalo el, que
só vive movido pola compaixón de Deus cara aos seus fillos e fillas máis
indefensos e desprezados?
Sen
dubidalo, «estende a man» cara a aquel home e «toca» a súa pel desprezada polos
puros. Sabe que está prohibido pola lei e que, con este xesto, está reafirmando
a transgresión iniciada polo leproso. Só o move a compaixón: «Quero: fica
limpo».
Isto
é o que quere o Deus encarnado en Xesús: limpar o mundo de exclusións que van
contra a súa compaixón de Pai. Non é Deus quen exclúe, senón as nosas leis e
institucións. Non é Deus quen marxina, senón nós. En
diante, todos han ter claro que a ninguén se ha de excluír en nome de Xesús.
Seguilo a el significa non
arrepiarnos ante ningún impuro nin impura. Non retirar a ningún «excluído»da nosa acollida. Para
Xesús, o primeiro é a persoa que sofre e non a norma. Poñer sempre por diante a
norma é o mellor xeito de ir perdendo a sensibilidade de Xesús ante os
desprezados e rexeitados. O mellor xeito de vivir sen compaixón.
En poucos lugares é máis
recoñecíbel o Espírito de Xesús que nesas persoas que ofrecen apoio e amizade
gratuíta a prostitutas indefensas, que acompañan a enfermos de sida esquecidos
por todos, que defenden a homosexuais que non poden viviren dignamente a súa
condición? Eles recórdannos que no corazón de Deus caben todos.
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
HOMILIA -IT
15/02/2015
6 domenica Tempo
Ordinario – B
Marco 1,29-39
DIO ACCOGLIE GLI “IMPURI”
In
maniera inattesa, un lebbroso «si avvicina a Gesù». Secondo la legge, non può
entrare in contatto con nessuno. È un “impuro” e deve vivere separato. Non può
nemmeno entrare nel tempio. Come può Dio accogliere alla sua presenza un essere
tanto ripugnante? Il suo destino è vivere escluso. Così stabilisce la legge.
Nonostante
tutto, questo lebbroso disperato si azzarda a sfidare tutte le norme. Sa che
sta agendo male. Per questo si mette in ginocchio. Non si azzarda a parlare con
Gesù standogli di fronte. Dal suolo, gli fa questa supplica: «Se vuoi, puoi
purificarmi». Sa che Gesù lo può guarire, ma vorrà purificarlo? Ardirà
toglierlo dall’esclusione alla quale è sottomesso in nome di Dio?
Sorprende
l’emozione che produce in Gesù la vicinanza del lebbroso. Non inorridisce né si
tira indietro. Davanti alla situazione di quel pover’uomo, «si commuove fin
nelle viscere». La sua tenerezza straripa. Come non vorrà purificarlo, lui che
vive mosso soltanto dalla compassione di Dio verso le sue figlie e i suoi figli
più indifesi e disprezzati?
Senza
esitare, «stende la mano» verso quell’uomo e «tocca» la sua pelle disprezzata
dai puri. Sa che è proibito dalla legge, e che, con questo gesto, sta
riaffermando la trasgressione iniziata dal lebbroso. Lo muove solo la
compassione: «Lo voglio: sii risanato».
Questo
è ciò che vuole il Dio incarnato in Gesù: purificare il mondo dalle esclusioni
che vanno contro la sua compassione di Padre. Chi esclude non è Dio, ma le
nostre leggi e istituzioni. Chi emargina non è Dio, ma siamo noi. D’ora in
avanti, tutti devono aver chiaro che nessuno si può escludere in nome di Gesù.
Seguire
lui significa non inorridire davanti ad alcun impuro o impura. Non sottrarre a
nessun «escluso» la nostra accoglienza. Per Gesù, viene prima la persona che
soffre, non la norma. Porre sempre prima la norma è la maniera migliore per
perdere la sensibilità di Gesù davanti ai disprezzati e ai rifiutati. La
maniera migliore per vivere senza compassione.
In
pochi luoghi è riconoscibile lo Spirito di Gesù più che in quelle persone che
offrono appoggio e amicizia gratuita a prostitute indifese, che accompagnano
malati di ADS dimenticati da tutti, che difendono omosessuali che non possono
vivere degnamente la loro condizione… Essi ci ricordano che nel cuore di Gesù
c’entrano tutti.
José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo
HOMILIA - FR
15/02/2015
6 Temps Ordinaire –
B
Marc 1,40-45
DIEU ACCUEILLE LES «IMPURS»
Un
lépreux «s’approche de Jésus» de façon inopinée. D’après la loi, il ne peut
entrer en contact avec personne. C’est un «impur» et il doit rester isolé. Il
ne peut pas non plus entrer dans le temple. Comment Dieu pourrait-il accueillir
en sa présence un être si répugnant? Sa destinée est de vivre en exclu. C’est
la loi qui l’établit ainsi.
Malgré
tout, ce lépreux désespéré ose défier toutes les normes. Il sait qu’il agit
mal. C’est pourquoi il se met à genoux. Il ne prend pas le risque de parler à Jésus
en face. Prosterné, il lui adresse cette supplication: «Si tu le veux, tu peux
me guérir». Il sait que Jésus a le pouvoir de le guérir, mais acceptera-t-il de
le purifier? Osera-t-il le sortir de l’exclusion à laquelle il est soumis au
nom de Dieu?
On
est surpris par l’émotion que la proximité du lépreux suscite chez Jésus. Il
n’est pas effrayé, il ne recule pas. Devant la situation de ce pauvre homme,
«il frémit jusqu’aux entrailles». Il déborde de tendresse. Comment
refusera-t-il de le purifier, lui dont la seule motivation vitale est la
compassion de Dieu à l’égard de ses fils et de ses filles les plus vulnérables
et méprisés?
Sans
hésiter, «il étend la main» vers cet homme-là et «touche» sa peau méprisée par
les purs. Il sait que c’est interdit par la loi et qu’avec ce geste il est en
train de réaffirmer la transgression que le lépreux a commencée. Seule la
compassion le pousse: «Je le veux: sois purifié».
Voilà
ce que veut le Dieu incarné en Jésus: purifier le monde d’exclusions qui vont à
l’encontre de sa compassion de Père. Ce n’est pas Dieu qui exclut mais nos lois
et nos institutions. Ce n’est pas Dieu qui marginalise, mais nous-mêmes.
Dorénavant, il doit être clair pour tout le monde que personne ne doit être
exclu au nom de Jésus.
Le
suivre signifie ne pas nous effrayer devant quiconque pur ou impur. Ne refuser
notre accueil à aucun «exclu». Pour Jésus, c’est la personne qui est première
et non pas la norme. Mettre toujours la norme en avant, voilà la meilleure
manière de perdre la sensibilité de Jésus face aux méprisés et aux exclus. La
meilleure manière de vivre sans compassion.
Peu
nombreux sont les lieux où on peut reconnaître le mieux l’Esprit de Jésus, si
ce n’est chez ces personnes qui offrent leur appui et leur amitié gratuite aux
prostituées sans défense, qui accompagnent malades du sida oubliés de tous, qui
défendent des homosexuels qui ne peuvent vivre leur condition dignement… Ils
nous rappellent que dans le cœur de Dieu, il y a de la place pour tous.
José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna
HOMILIA - PT
15/02/2015
6 Tempo Ordinario –
B
Marcos 1,40-45
DEUS ACOLHE OS «IMPUROS»
De
forma inesperada, um leproso «aproxima-se de Jesus». Segundo a lei, não pode
entrar em contacto com ninguém. É um «impuro» e tem de viver isolado. Tampouco
pode entrar no templo. Como pode Deus acolher na Sua presença a um ser tão
repugnante? O seu destino é viver excluído. Assim o estabelece a lei.
Apesar
de tudo, este leproso desesperado atreve-se a desafiar todas as normas. Sabe
que está a agir mal. Por isso se coloca de joelhos. Não se arrisca a falar com
Jesus de frente. Desde o chão, faz esta súplica: «Se queres, podes limpar-me».
Sabe que Jesus o pode curar, mas quererá limpá-lo? Atrever-se-á a tirá-lo da
exclusão a que está submetido em nome de Deus?
Surpreende
a emoção que se produz em Jesus próximo do leproso. Não se horroriza nem recua.
Ante a situação daquele pobre homem, «comove-se no Seu intimo». A ternura
desborda. Como não irá querer limpá-lo, Ele que só vive movido pela compaixão
de Deus para com os Seus filhos e filhas mais indefesos e desprezados?
Sem
qualquer dúvida, «estende a mão» para aquele homem e «toca» a sua pele
desprezada pelos puros. Sabe que está proibido pela lei e que, com este gesto,
reafirma a transgressão iniciada pelo leproso. Só o move a compaixão: «Quero:
fica limpo».
Isto
é o que quer o Deus encarnado em Jesus: limpar o mundo de exclusões que vão
contra a Sua compaixão de Pai. Não é Deus quem exclui, mas as nossas leis e
instituições. Não é Deus quem margina, mas nós. De futuro, todos têm de ter
claro que ninguém deve ser excluído em nome Jesus.
Segui-Lo
significa não horrorizar-nos ante nenhum impuro nem impura. Não retirar a
nenhum «excluído» o nosso acolhimento. Para Jesus, o primeiro lugar está a
pessoa que sofre e não a regra. Colocar sempre à frente a regra é a melhor
forma de ir perdendo a sensibilidade de Jesus ante os desprezados e rejeitados.
A melhor forma de viver sem compaixão.
Em
poucos lugares é mais reconhecível o Espírito de Jesus que nessas pessoas que
oferecem apoio e amizade gratuita a prostitutas indefesas; os que acompanham
doentes de aids esquecidos por todos, que defendem a homossexuais que não podem
viver dignamente a sua condição… Eles recordam-nos que no coração de Deus cabem
todos.
José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez
HOMILIA - EN
02/15/2015
6th Sunday in Ordinary Time – B
Mark 1,40-45
GOD WELCOMES THE «UNCLEAN»
Out of nowhere, a leper «comes up to Jesus». According
to the Law, he can’t come into contact with anyone. He’s «unclean» and has to
live isolated. He can never enter the Temple. How could God welcome a being so
repugnant into God’s presence? His destiny is to live in exclusion. Thus says
the Law.
In spite of everything, this hopeless leper dares to
challenge all the norms. He knows that he’s doing wrong. That’s why he goes
down on his knees. He doesn’t dare to speak with Jesus face to face. From down
on the ground, he makes this plea: «If you are willing, you can cleanse me». He
knows that Jesus can cure him, but will he want to cleanse him? Would Jesus
dare to pull him out of the exclusion that he has been subjected to in God’s
name?
It’s surprising to see the emotion that the leper’s
approach raises in Jesus. He isn’t horrified nor does he draw back. In the face
of this poor man’s situation, «he is moved from the depths of his heart».
Gentleness overflows. How could he not want to cleanse him, being one who goes
about moved by God’s compassion towards God’s sons and daughters who are most
defenseless and rejected?
Without a moment’s hesitation, «he extends his hand»
toward that man and «touches» his skin that is despised by the pure. He knows
that it’s forbidden by the Law and that with this gesture he’s reaffirming the
transgression that the leper initiated. Only compassion moves him: «I am
willing. Be cleansed».
This is what the God who is incarnate in Jesus wants:
to cleanse the world of exclusions that go against the Father’s compassion. It
isn’t God who excludes, but our laws and institutions. It isn’t God who
marginalizes: it’s us. From now on, all will see clearly that no one should be
excluded in Jesus’ name.
To follow him means to not be horrified in the face of
any unclean man or woman. We can’t withdraw our welcome from any «excluded».
For Jesus, what’s most important is the person who suffers and not the norm. To
constantly put the norm in first place is the best way to lose the sensitivity
of Jesus in the face of the despised and rejected, the best way to live without
compassion.
There are few places where Jesus’ Spirit is more
recognizable than in those people who freely offer support and friendship to
defenseless prostitutes, who accompany people with AIDS who have been forgotten
by everyone, who defend gays who can’t live their condition with dignity… All
of this reminds us that everyone fits in God’s heart.
José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf
Para
ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
No hay comentarios:
Publicar un comentario