lunes, 9 de febrero de 2015

02/15/2015 - 6rd Sunday in Ordinary Time – B

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre, José Antonio Pagola nos visitó en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos la conferencia:
"Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción". 
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .

Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------


HOMILIA - ES

15/02/2015
6 Tiempo Ordinario – B
Marcos 1,40-45

DIOS ACOGE A LOS «IMPUROS»

De forma inesperada, un leproso «se acerca a Jesús». Según la ley, no puede entrar en contacto con nadie. Es un «impuro» y ha de vivir aislado. Tampoco puede entrar en el templo. ¿Cómo va a acoger Dios en su presencia a un ser tan repugnante? Su destino es vivir excluido. Así lo establece la ley.
A pesar de todo, este leproso desesperado se atreve a desafiar todas las normas. Sabe que está obrando mal. Por eso se pone de rodillas. No se arriesga a hablar con Jesús de frente. Desde el suelo, le hace esta súplica: «Si quieres, puedes limpiarme». Sabe que Jesús lo puede curar, pero ¿querrá limpiarlo?, ¿se atreverá a sacarlo de la exclusión a la que está sometido en nombre de Dios?
Sorprende la emoción que le produce a Jesús la cercanía del leproso. No se horroriza ni se echa atrás. Ante la situación de aquel pobre hombre, «se conmueve hasta las entrañas». La ternura lo desborda. ¿Cómo no va a querer limpiarlo él, que sólo vive movido por la compasión de Dios hacia sus hijos e hijas más indefensos y despreciados?
Sin dudarlo, «extiende la mano» hacia aquel hombre y «toca» su piel despreciada por los puros. Sabe que está prohibido por la ley y que, con este gesto, está reafirmando la trasgresión iniciada por el leproso. Sólo lo mueve la compasión: «Quiero: queda limpio».
Esto es lo que quiere el Dios encarnado en Jesús: limpiar el mundo de exclusiones que van contra su compasión de Padre. No es Dios quien excluye, sino nuestras leyes e instituciones. No es Dios quien margina, sino nosotros. En adelante, todos han de tener claro que a nadie se ha de excluir en nombre de Jesús.
Seguirle a él significa no horrorizarnos ante ningún impuro ni impura. No retirar a ningún «excluido» nuestra acogida. Para Jesús, lo primero es la persona que sufre y no la norma. Poner siempre por delante la norma es la mejor manera de ir perdiendo la sensibilidad de Jesús ante los despreciados y rechazados. La mejor manera de vivir sin compasión.
En pocos lugares es más reconocible el Espíritu de Jesús que en esas personas que ofrecen apoyo y amistad gratuita a prostitutas indefensas, que acompañan a sicóticos olvidados por todos, que defienden a homosexuales que no pueden vivir dignamente su condición… Ellos nos recuerdan que en el corazón de Dios caben todos.

José Antonio Pagola

HOMILIA - EU

2015/02/15
Urteko 6. Igandea – B
Markos 1,40-45

JAINKOAK «KUTSATUEI» HARRERA ONA

Ustekabean, lepradun bat «hurbildu zaio Jesusi». Legearen arabera, halakoak ezin du izan harremanik inorekin. «Kutsatua» da eta bakan bizi beharra du. Tenpluan ere ezin sartu da. Nolatan onartuko du Jainkok bere aurrean halako izaki nazkagarri bat? Bazterturik bizitzea du bere zoria. Hori du legearen agindua.
Halaz guztiz, lepradun hau, etsirik, ausartu egin da arau guztiei desafio egitera. Badaki oker ari dela. Horregatik jarri da belauniko. Ez da arriskatu Jesusekin aurrez aurre hitz egitera. Lurretik erregutu dio: «Nahi baduzu garbi nazakezu». Badaki Jesusek senda dezakeela, baina nahi izango ote du? Ausartuko ote da Jesus Jainkoaren izenean ezarria dioten baztertzetik ateratzen?
Harrigarria da lepraduna hurbil ikusteak Jesusi eragin dion zirrara. Ez du nazkarik sentitu, ez du egin atzera. Gizajo haren egoera ikustean «barneraino hunkitu da». Gainez egin dio bihotz-samurtasunak. Nolatan ez du, ba, nahi izango garbitzea, babesik txikiena eta mespretxurik handiena jasaten duten bere seme-alabekiko Jainkoak duen errukia bera bizi duelarik?
Duda txikienik gabe, gizon harengana «eskua luzatu» eta garbiek mespretxatzen duten haren narrua ukitu du. Badaki legeak debekatua duela hori egitea eta, keinu horrekin, lepradunak hasia duen lege-haustea baiesten ari dela. Errukia bakarrik du, ordea, gogoan: «Nahi dut: izan zaitez garbi».
Hona zer nahi duen Jesusengan haragitu den Jainkoak: Aita den aldetik bizi duen errukiaren aurka doazen baztertze guztietatik mundua garbitu. Bazterketak ez dira Jainkoaren gauza, baizik gure legeena, gure erakundeena. Inor marjinatzea ez dator Jainkoagandik, gugandik baizik. Aurrerantzean, denek izan beharko dute kontuan ezin dela inor baztertu Jesusen izenean.
Inongo kutsaturen aurrean ez nazkatzea esan nahi du Jesusi jarraitzeak. Inongo «bazterturi» gure abegi ona ez ukatzea. Lehenengo gauza, Jesusentzat, sufritzen ari den pertsona da, eta ez araua. Lehentasuna arauari ematea da modurik hoberena mespretxatuen eta ukatuen aurrean Jesusen sentiberatasuna galtzen joateko. Modurik hoberena errukirik gabe bizitzeko.
Gune gutxitan suma daiteke Jesusen Espiritua babesgabeko prostitutuei, guztiek ahaztuak dituzten hiesdunei sostengua eta adiskidetasuna eskaintzen dieten, beren izaera duintasunez ezin bizi duten homosexualak... defenditzen dituzten pertsonen baitan bezala. Jainkoaren bihotzean guztiek dutela lekua gogorarazten digute halakoek.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA - CA

15/02/2015
Diumenge 6 durant l’any – B
Marc 1,40-45

DÉU ACULL ELS «IMPURS»

De forma inesperada, un leprós «s’acosta a Jesús». Segons la llei, no pot entrar en contacte amb ningú. És un «impur» i ha de viure aïllat. Tampoc pot entrar al temple. Com pot ser que Déu aculli a la seva presència un ésser tan repugnant? El seu destí és viure exclòs. Així ho estableix la llei.
Malgrat tot, aquest leprós desesperat s’atreveix a desafiar totes les normes. Sap que està obrant malament. Per això s’agenolla. No s’arrisca a parlar amb Jesús de cara. Des de terra, li fa aquesta súplica: «Si vols, em pots purificar». Sap que Jesús el pot curar, però voldrà netejar-lo?, s’atrevirà a treure’l de l’exclusió a què està sotmès en nom de Déu?
Sorprèn l’emoció que li produeix a Jesús la proximitat del leprós. No s’horroritza ni es fa enrere. Davant la situació d’aquell pobre home, «se’n compadeix». La tendresa el desborda. Com no voldrà netejar-lo ell, que només viu mogut per la compassió de Déu envers els seus fills i filles més indefensos i menyspreats?
Sense dubtar-ho, «estén la mà» cap aquell home i «toca» la seva pell menyspreada pels purs. Sap que està prohibit per la llei i que, amb aquest gest, està reafirmant la transgressió iniciada pel leprós. Només el mou la compassió: «Ho vull, queda pur».
Això és el que vol el Déu encarnat en Jesús: netejar el món d’exclusions que van contra la seva compassió de Pare. No és Déu qui exclou, sinó les nostres lleis i institucions. No és Déu qui margina, sinó nosaltres. D’ara endavant, tothom ha de tenir clar que no s’ha d’excloure ningú en nom de Jesús.
Seguir-lo a ell significa no horroritzar-se davant cap impur ni impura. No retirar a cap «exclòs» el nostre acolliment. Per a Jesús, el primer és la persona que pateix i no la norma. Posar sempre per davant la norma és la millor manera d’anar perdent la sensibilitat de Jesús davant els menyspreats i rebutjats. La millor manera de viure sense compassió.
En pocs llocs es reconeix més bé l’Esperit de Jesús que en aquestes persones que ofereixen suport i amistat gratuïta a prostitutes indefenses, que acompanyen malalts de sida oblidats per tothom, que defensen homosexuals que no poden viure dignament la seva condició… Ells ens recorden que al cor de Déu hi caben tots.

José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat

HOMILIA - GL

15/02/2015
6 Tempo Ordinario – B
Marcos 1,40-45

DEUS ACOLLE AOS «IMPUROS»

De forma inesperada, un leproso «achégase a Xesús». Segundo a lei, non pode entrar en contacto con ninguén. É un «impuro» e ten de vivir illado. Tampouco pode entrar no templo. Como vai acoller Deus na súa presenza a un ser tan repugnante? O seu destino é vivir excluído. Así o establece a lei.
Malia todo, este leproso desesperado atrévese a desafiar todas as normas. Sabe que está obrando mal. Por iso ponse de xeonllos. Non se arrisca a falar con Xesús de fronte. Desde o chan, faille esta súplica: «Se queres, podes limparme». Sabe que Xesús o pode curar, pero quererá limpalo?, atreverase a sacar da exclusión á quen está sometido en nome de Deus?
Sorprende a emoción que lle produce a Xesús a proximidade do leproso. Non se arrepía nin se bota atrás. Ante a situación daquel pobre home, «conmóvese ata as entrañas». A tenrura desbórdao. Como non vai querer limpalo el, que só vive movido pola compaixón de Deus cara aos seus fillos e fillas máis indefensos e desprezados?
Sen dubidalo, «estende a man» cara a aquel home e «toca» a súa pel desprezada polos puros. Sabe que está prohibido pola lei e que, con este xesto, está reafirmando a transgresión iniciada polo leproso. Só o move a compaixón: «Quero: fica limpo».
Isto é o que quere o Deus encarnado en Xesús: limpar o mundo de exclusións que van contra a súa compaixón de Pai. Non é Deus quen exclúe, senón as nosas leis e institucións. Non é Deus quen marxina, senón nós. En diante, todos han ter claro que a ninguén se ha de excluír en nome de Xesús.
Seguilo a el significa non arrepiarnos ante ningún impuro nin impura. Non retirar a ningún «excluído»da nosa acollida. Para Xesús, o primeiro é a persoa que sofre e non a norma. Poñer sempre por diante a norma é o mellor xeito de ir perdendo a sensibilidade de Xesús ante os desprezados e rexeitados. O mellor xeito de vivir sen compaixón.
En poucos lugares é máis recoñecíbel o Espírito de Xesús que nesas persoas que ofrecen apoio e amizade gratuíta a prostitutas indefensas, que acompañan a enfermos de sida esquecidos por todos, que defenden a homosexuais que non poden viviren dignamente a súa condición? Eles recórdannos que no corazón de Deus caben todos.

José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire

HOMILIA -IT

15/02/2015
6 domenica Tempo Ordinario – B
Marco 1,29-39

DIO ACCOGLIE GLI “IMPURI”

In maniera inattesa, un lebbroso «si avvicina a Gesù». Secondo la legge, non può entrare in contatto con nessuno. È un “impuro” e deve vivere separato. Non può nemmeno entrare nel tempio. Come può Dio accogliere alla sua presenza un essere tanto ripugnante? Il suo destino è vivere escluso. Così stabilisce la legge.
Nonostante tutto, questo lebbroso disperato si azzarda a sfidare tutte le norme. Sa che sta agendo male. Per questo si mette in ginocchio. Non si azzarda a parlare con Gesù standogli di fronte. Dal suolo, gli fa questa supplica: «Se vuoi, puoi purificarmi». Sa che Gesù lo può guarire, ma vorrà purificarlo? Ardirà toglierlo dall’esclusione alla quale è sottomesso in nome di Dio?
Sorprende l’emozione che produce in Gesù la vicinanza del lebbroso. Non inorridisce né si tira indietro. Davanti alla situazione di quel pover’uomo, «si commuove fin nelle viscere». La sua tenerezza straripa. Come non vorrà purificarlo, lui che vive mosso soltanto dalla compassione di Dio verso le sue figlie e i suoi figli più indifesi e disprezzati?
Senza esitare, «stende la mano» verso quell’uomo e «tocca» la sua pelle disprezzata dai puri. Sa che è proibito dalla legge, e che, con questo gesto, sta riaffermando la trasgressione iniziata dal lebbroso. Lo muove solo la compassione: «Lo voglio: sii risanato».
Questo è ciò che vuole il Dio incarnato in Gesù: purificare il mondo dalle esclusioni che vanno contro la sua compassione di Padre. Chi esclude non è Dio, ma le nostre leggi e istituzioni. Chi emargina non è Dio, ma siamo noi. D’ora in avanti, tutti devono aver chiaro che nessuno si può escludere in nome di Gesù.
Seguire lui significa non inorridire davanti ad alcun impuro o impura. Non sottrarre a nessun «escluso» la nostra accoglienza. Per Gesù, viene prima la persona che soffre, non la norma. Porre sempre prima la norma è la maniera migliore per perdere la sensibilità di Gesù davanti ai disprezzati e ai rifiutati. La maniera migliore per vivere senza compassione.
In pochi luoghi è riconoscibile lo Spirito di Gesù più che in quelle persone che offrono appoggio e amicizia gratuita a prostitute indifese, che accompagnano malati di ADS dimenticati da tutti, che difendono omosessuali che non possono vivere degnamente la loro condizione… Essi ci ricordano che nel cuore di Gesù c’entrano tutti.

José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo

HOMILIA - FR

15/02/2015
6 Temps Ordinaire – B
Marc 1,40-45

DIEU ACCUEILLE LES «IMPURS»

Un lépreux «s’approche de Jésus» de façon inopinée. D’après la loi, il ne peut entrer en contact avec personne. C’est un «impur» et il doit rester isolé. Il ne peut pas non plus entrer dans le temple. Comment Dieu pourrait-il accueillir en sa présence un être si répugnant? Sa destinée est de vivre en exclu. C’est la loi qui l’établit ainsi.
Malgré tout, ce lépreux désespéré ose défier toutes les normes. Il sait qu’il agit mal. C’est pourquoi il se met à genoux. Il ne prend pas le risque de parler à Jésus en face. Prosterné, il lui adresse cette supplication: «Si tu le veux, tu peux me guérir». Il sait que Jésus a le pouvoir de le guérir, mais acceptera-t-il de le purifier? Osera-t-il le sortir de l’exclusion à laquelle il est soumis au nom de Dieu?
On est surpris par l’émotion que la proximité du lépreux suscite chez Jésus. Il n’est pas effrayé, il ne recule pas. Devant la situation de ce pauvre homme, «il frémit jusqu’aux entrailles». Il déborde de tendresse. Comment refusera-t-il de le purifier, lui dont la seule motivation vitale est la compassion de Dieu à l’égard de ses fils et de ses filles les plus vulnérables et méprisés?
Sans hésiter, «il étend la main» vers cet homme-là et «touche» sa peau méprisée par les purs. Il sait que c’est interdit par la loi et qu’avec ce geste il est en train de réaffirmer la transgression que le lépreux a commencée. Seule la compassion le pousse: «Je le veux: sois purifié».
Voilà ce que veut le Dieu incarné en Jésus: purifier le monde d’exclusions qui vont à l’encontre de sa compassion de Père. Ce n’est pas Dieu qui exclut mais nos lois et nos institutions. Ce n’est pas Dieu qui marginalise, mais nous-mêmes. Dorénavant, il doit être clair pour tout le monde que personne ne doit être exclu au nom de Jésus.
Le suivre signifie ne pas nous effrayer devant quiconque pur ou impur. Ne refuser notre accueil à aucun «exclu». Pour Jésus, c’est la personne qui est première et non pas la norme. Mettre toujours la norme en avant, voilà la meilleure manière de perdre la sensibilité de Jésus face aux méprisés et aux exclus. La meilleure manière de vivre sans compassion.
Peu nombreux sont les lieux où on peut reconnaître le mieux l’Esprit de Jésus, si ce n’est chez ces personnes qui offrent leur appui et leur amitié gratuite aux prostituées sans défense, qui accompagnent malades du sida oubliés de tous, qui défendent des homosexuels qui ne peuvent vivre leur condition dignement… Ils nous rappellent que dans le cœur de Dieu, il y a de la place pour tous.

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna

HOMILIA - PT

15/02/2015
6 Tempo Ordinario – B
Marcos 1,40-45

DEUS ACOLHE OS «IMPUROS»

De forma inesperada, um leproso «aproxima-se de Jesus». Segundo a lei, não pode entrar em contacto com ninguém. É um «impuro» e tem de viver isolado. Tampouco pode entrar no templo. Como pode Deus acolher na Sua presença a um ser tão repugnante? O seu destino é viver excluído. Assim o estabelece a lei.
Apesar de tudo, este leproso desesperado atreve-se a desafiar todas as normas. Sabe que está a agir mal. Por isso se coloca de joelhos. Não se arrisca a falar com Jesus de frente. Desde o chão, faz esta súplica: «Se queres, podes limpar-me». Sabe que Jesus o pode curar, mas quererá limpá-lo? Atrever-se-á a tirá-lo da exclusão a que está submetido em nome de Deus?
Surpreende a emoção que se produz em Jesus próximo do leproso. Não se horroriza nem recua. Ante a situação daquele pobre homem, «comove-se no Seu intimo». A ternura desborda. Como não irá querer limpá-lo, Ele que só vive movido pela compaixão de Deus para com os Seus filhos e filhas mais indefesos e desprezados?
Sem qualquer dúvida, «estende a mão» para aquele homem e «toca» a sua pele desprezada pelos puros. Sabe que está proibido pela lei e que, com este gesto, reafirma a transgressão iniciada pelo leproso. Só o move a compaixão: «Quero: fica limpo».
Isto é o que quer o Deus encarnado em Jesus: limpar o mundo de exclusões que vão contra a Sua compaixão de Pai. Não é Deus quem exclui, mas as nossas leis e instituições. Não é Deus quem margina, mas nós. De futuro, todos têm de ter claro que ninguém deve ser excluído em nome Jesus.
Segui-Lo significa não horrorizar-nos ante nenhum impuro nem impura. Não retirar a nenhum «excluído» o nosso acolhimento. Para Jesus, o primeiro lugar está a pessoa que sofre e não a regra. Colocar sempre à frente a regra é a melhor forma de ir perdendo a sensibilidade de Jesus ante os desprezados e rejeitados. A melhor forma de viver sem compaixão.
Em poucos lugares é mais reconhecível o Espírito de Jesus que nessas pessoas que oferecem apoio e amizade gratuita a prostitutas indefesas; os que acompanham doentes de aids esquecidos por todos, que defendem a homossexuais que não podem viver dignamente a sua condição… Eles recordam-nos que no coração de Deus cabem todos.

José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez

HOMILIA - EN

02/15/2015
6th Sunday in Ordinary Time – B
Mark 1,40-45

GOD WELCOMES THE «UNCLEAN»

Out of nowhere, a leper «comes up to Jesus». According to the Law, he can’t come into contact with anyone. He’s «unclean» and has to live isolated. He can never enter the Temple. How could God welcome a being so repugnant into God’s presence? His destiny is to live in exclusion. Thus says the Law.
In spite of everything, this hopeless leper dares to challenge all the norms. He knows that he’s doing wrong. That’s why he goes down on his knees. He doesn’t dare to speak with Jesus face to face. From down on the ground, he makes this plea: «If you are willing, you can cleanse me». He knows that Jesus can cure him, but will he want to cleanse him? Would Jesus dare to pull him out of the exclusion that he has been subjected to in God’s name?
It’s surprising to see the emotion that the leper’s approach raises in Jesus. He isn’t horrified nor does he draw back. In the face of this poor man’s situation, «he is moved from the depths of his heart». Gentleness overflows. How could he not want to cleanse him, being one who goes about moved by God’s compassion towards God’s sons and daughters who are most defenseless and rejected?
Without a moment’s hesitation, «he extends his hand» toward that man and «touches» his skin that is despised by the pure. He knows that it’s forbidden by the Law and that with this gesture he’s reaffirming the transgression that the leper initiated. Only compassion moves him: «I am willing. Be cleansed».
This is what the God who is incarnate in Jesus wants: to cleanse the world of exclusions that go against the Father’s compassion. It isn’t God who excludes, but our laws and institutions. It isn’t God who marginalizes: it’s us. From now on, all will see clearly that no one should be excluded in Jesus’ name.
To follow him means to not be horrified in the face of any unclean man or woman. We can’t withdraw our welcome from any «excluded». For Jesus, what’s most important is the person who suffers and not the norm. To constantly put the norm in first place is the best way to lose the sensitivity of Jesus in the face of the despised and rejected, the best way to live without compassion.
There are few places where Jesus’ Spirit is more recognizable than in those people who freely offer support and friendship to defenseless prostitutes, who accompany people with AIDS who have been forgotten by everyone, who defend gays who can’t live their condition with dignity… All of this reminds us that everyone fits in God’s heart.

José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


No hay comentarios:

Publicar un comentario