lunes, 7 de septiembre de 2015

09/13/2015 - 24th Sunday in Ordinary Time (B)

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre, José Antonio Pagola nos visitó en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos la conferencia:
"Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción". 
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .

Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------


HOMILIA - ES

13-09-2015
24 Tiempo Ordinario – B
Marcos 8,27-35

RECONOCER A JESÚS EL CRISTO

El episodio ocupa un lugar central y decisivo en el relato de Marcos. Los discípulos llevan ya un tiempo conviviendo con Jesús. Ha llegado el momento en que se han de pronunciar con claridad. ¿A quién están siguiendo? ¿Qué es lo que descubren en Jesús? ¿Qué captan en su vida, su mensaje y su proyecto?
Desde que se han unido a él, viven interrogándose sobre su identidad. Lo que más les sorprende es la autoridad con que habla, la fuerza con que cura a los enfermos y el amor con que ofrece el perdón de Dios a los pecadores. ¿Quién es este hombre en quien sienten tan presente y tan cercano a Dios como Amigo de la vida y del perdón?
Entre la gente que no ha convivido con él se corren toda clase de rumores, pero a Jesús le interesa la posición de sus discípulos: «Y vosotros, ¿quién decís que soy yo?». No basta que entre ellos haya opiniones diferentes más o menos acertadas. Es fundamental que los que se han comprometido con su causa, reconozcan el misterio que se encierra en él. Si no es así, ¿quién mantendrá vivo su mensaje? ¿Qué será de su proyecto del reino de Dios? ¿En qué terminará aquel grupo que está tratando de poner en marcha?
Pero la cuestión es vital también para sus discípulos. Les afecta radicalmente. No es posible seguir a Jesús de manera inconsciente y ligera. Tienen que conocerlo cada vez con más hondura. Pedro, recogiendo las experiencias que han vivido junto a él hasta ese momento, le responde en nombre de todos: «Tú eres el Mesías».
La confesión de Pedro es todavía limitada. Los discípulos no conocen aún la crucifixión de Jesús a manos de sus adversarios. No pueden ni sospechar que será resucitado por el Padre como Hijo amado. No conocen experiencias que les permitan captar todo lo que se encierra en Jesús. Solo siguiéndolo de cerca, lo irán descubriendo con fe creciente.
Para los cristianos es vital reconocer y confesar cada vez con más hondura el misterio de Jesús el Cristo. Si ignora a Cristo, la Iglesia vive ignorándose a sí misma. Si no lo conoce, no puede conocer lo más esencial y decisivo de su tarea y misión. Pero, para conocer y confesar a Jesucristo, no basta llenar nuestra boca con títulos cristológicos admirables. Es necesario seguirlo de cerca y colaborar con él día a día. Esta es la principal tarea que hemos de promover en los grupos y comunidades cristianas.

José Antonio Pagola

HOMILIA - EU

2015-09-13
Urteko 24. igandea – B
Markos 8,27-35

JESUS KRISTO EZAGUTU

Gaurko pasarte hau erdigunea da eta funtsezkoa Markosen kontakizunean. Ikasleek denboralditxoa daramate jada Jesusekin bizitzen. Iritsia dute beren hautua argi eta garbi egiteko ordua. Zeinen jarraitzaile dira? Zer da Jesusengan aurkitu dutena? Zer atzeman dute haren bizitzan, haren mezuan, haren egitasmoan?
Harekin ibiltzen hasi diren momentutik, galde eta galde ari dira Jesusen nortasunaz. Hau da haren baitan sumatu duten gauzarik harrigarriena: hitz egitean nabari zaion aginpidea, gaixoak sendatzeko duen ahala, bekatariei Jainkoaren barkazioa eskaintzeko duen maitasuna. Nor da gizon hau, zeinengan hain presente eta hain hurbil sumatzen baitute Jainkoa, biziaren eta barkazioaren Adiskide bezala?
Harekin bizi izan ez den jendeagan mila zurrumurru dabil, baina bere ikasleen jarrera zaio axola Jesusi: «Eta zuek, nor naizela diozue?» Ez da aski haien artean iritzi desberdinak izatea, gutxi-asko zuzenak. Funtsezkoa da Jesusen arazoan bat egin dutenek haren baitako misterioa ezagut dezaten. Horrela ez bada, zeinek gordeko du bizirik haren mezua?, zer gertatuko zaio Jainkoaren erreinuaz hark duen egitasmoari?, zer izango da hark abian jarri nahi duen talde hartaz?
Ikasleentzat ere hil ala bizikoa da arazoa. Errotik doakie. Ezin jarraitu zaio Jesusi oharkabean eta kaskarin. Gero eta sakonkiago ezagutu beharra dute. Une hori arte bizi izan dituzten esperientziak bilduz, Pedrok erantzun dio guztien izenean: «Mesias zara zu».
Mugatua da, artean, Pedroren aitorpen hori. Ikasleek ez dute ezagutu, artean, Jesusek bere etsaien eskuz jasango duen gurutzeko heriotza. Ezin izan dute burutik pasatu ere Aitak Seme kutun bezala piztuko duela. Ez dute izan Jesusen baitan den guztia atzematea emango dien esperientziarik. Hurbiletik hari jarraituz bakarrik joango dira hura ezagutzen, gero eta fede handiagoz.
Kristauentzat ere hil ala bizikoa da Jesusen, Kristoren, misterioa gero eta sakonago ezagutu eta aitortzea. Elizak, Kristo ezagutzen ez badu, bere burua ere ez du ezagutuko. Kristo ezagutzen ez badu, ezin ezagutuko du bere egitekoaren eta bere eginkizunaren alderik funtsezkoena eta erabakitzaileena. Baina, Jesu Kristo ezagutu eta aitortzeko, ez da aski gure ahoa titulu kristologiko miresgarriez betetzea. Hari hurbiletik jarraitzea da beharrezkoa, eta haren lankide izatea egunez egun. Horra kristau-taldeetan eta elkarteetan eragin beharko genukeen zereginik nagusiena.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA - CA

13-09-2015
Diumenge 24 durant l’any – B
Marc 8,27-35

RECONÈIXER JESÚS EL CRIST

L’episodi ocupa un lloc central i decisiu en el relat de Marc. Els deixebles ja fa un temps que conviuen amb Jesús. Ha arribat el moment en què s’han de pronunciar amb claredat. A qui estan seguint? Què és el que descobreixen en Jesús? Què capten en la seva vida, el seu missatge i el seu projecte?
Des que s’han unit a ell, viuen interrogant-se sobre la seva identitat. El que més els sorprèn és l’autoritat amb que parla, la força amb que guareix els malalts i l’amor amb que ofereix el perdó de Déu als pecadors. Qui és aquest home en el que hi senten tan present i tan proper Déu com Amic de la vida i del perdó?
Entre la gent que no ha conviscut amb ell corren tota mena de rumors, però a Jesús li interessa la posició dels seus deixebles: «I vosaltres, qui dieu que sóc?». No n’hi ha prou que entre ells hi hagi opinions diferents més o menys encertades. És fonamental que els que s’han compromès amb la seva causa, reconeguin el misteri que es clou en ell. Si no és així, qui mantindrà viu el seu missatge? Què serà del seu projecte del regne de Déu? En què acabarà aquell grup que està intentant de posar en marxa?
Però la qüestió és vital també per als seus deixebles. Els afecta radicalment. No és possible seguir Jesús de manera inconscient i lleugera. L’han de conèixer cada vegada amb més profunditat. Pere, recollint les experiències que han viscut al seu costat fins a aquest moment, li respon en nom de tots: «Tu ets el Messies».
La confessió de Pere és encara limitada. Els deixebles no coneixen encara la crucifixió de Jesús a mans dels seus adversaris. No poden ni sospitar que serà ressuscitat pel Pare com a Fill estimat. No coneixen experiències que els permetin copsar tot el que representa Jesús. Només seguint-lo de prop, l’aniran descobrint amb fe creixent.
Per als cristians és vital reconèixer i confessar cada vegada amb més profunditat el misteri de Jesús el Crist. Si ignora Crist, l’Església viu ignorant-se a si mateixa. Si no el coneix, no pot conèixer el més essencial i decisiu de la seva tasca i missió. Però, per conèixer i confessar Jesucrist, no n’hi ha prou d’omplir la nostra boca amb títols cristològics admirables. Cal seguir-lo de prop i col·laborar amb ell dia a dia. Aquesta és la principal tasca que hem de promoure en els grups i comunitats cristianes.

José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat

HOMILIA - GL

13-09-2015
24 Tempo Ordinario – B
Marcos 8,27-35

RECOÑECERMOS A XESÚS O CRISTO

O episodio ocupa un lugar central e decisivo no relato de Marcos. Os discípulos levan xa un tempo convivindo con Xesús. chegou o momento no que se han pronunciaren con claridade. A quen están a seguir? Que é o que descobren en Xesús? Que captan na súa vida, na súa mensaxe e no seu proxecto?
Desde que se uniron a el, viven interrogándose sobre da súa identidade. O que máis lles sorprende é a autoridade con que fala, a forza con que cura aos enfermos e o amor con que ofrece o perdón de Deus aos pecadores. Quen é este home en quen senten tan presente e tan próximo a Deus como Amigo da vida e do perdón?
Por entre a xente que non conviviu con el corren toda clase de rumores, pero a Xesús interésalle a posición dos seus discípulos: «E vós, quen dicides que son eu?». Non chega con que entre eles haxa opinións diferentes máis ou menos acertadas. É fundamental que os que se comprometeron coa súa causa, recoñezan o misterio que se encerra nel. Se non é así, quen manterá viva a súa mensaxe? Que será do seu proxecto do reino de Deus? En que acabará aquel grupo que está tratando de poñer en marcha?
Pero a cuestión é vital tamén para os seus discípulos. Aféctalles radicalmente. Non é posíbel seguir a Xesús de xeito inconsciente e lixeira. Teñen que coñecelo cada vez con máis fondura. Pedro, recollendo as experiencias que viviron xunto del ata ese momento, respóndelle en nome de todos: «Ti es o Mesías».
A confesión de Pedro é aínda limitada. Os discípulos non coñecen aínda a crucifixión de Xesús a mans dos seus adversarios. Nin poden sospeitaren que será resucitado polo Pai como Fillo amado. Non coñecen experiencias que lles permitan captaren todo o que se encerra en Xesús. Só seguíndoo de pertiño, o irán descubrindo con fe crecente.
Para os cristiáns é vital recoñecermos e confesarmos cada vez con máis fondura o misterio de Xesús o Cristo. Se ignora a Cristo, a Igrexa vive ignorándose a si mesma. Se non o coñece, non pode coñecer o máis esencial e decisivo da súa tarefa e misión. Pero, para coñecer e confesar a Xesús Cristo, non basta encher a nosa boca con títulos cristolóxicos admirábeis. É necesario seguilo de cerca e colaborarmos con el día a día. Esta é a principal tarefa que temos de promover nos grupos e comunidades cristiás.

José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire

HOMILIA -IT

13-09-2015
24 Tempo Ordinario – B
Marco 8,27-35

RICONOSCERE GESÙ IL CRISTO

L’episodio occupa un posto centrale e decisivo nel racconto di Marco. I discepoli già da un po’ di tempo convivono con Gesù. È arrivato il momento che devono pronunciarsi con chiarezza. Chi stanno seguendo? Cos’è che scoprono in Gesù? Cosa colgono nella sua vita, nel suo messaggio e nel suo progetto?
Da quando si sono uniti a lui, vivono interrogandosi sulla sua identità. Quel che più li sorprende è l’autorità con la quale parla, la forza con la quale guarisce gli infermi e l’amore con cui offre il perdono di Dio ai peccatori. Chi è quest’uomo in cui sentono tanto presente e tanto vicino Dio come Amico della vita e del perdono?
Tra la gente che non ha vissuto con lui corre ogni genere di voci, ma a Gesù interessa la posizione dei suoi discepoli: «Ma voi, chi dite che io sia?». Non basta che tra di loro ci siano opinioni diverse più o meno accertate. È fondamentale che quelli che si sono impegnati nella sua causa, riconoscano il mistero racchiuso in lui. Se non è così, chi manterrà vivo il suo messaggio? Che sarà del suo progetto del Regno di Dio? Come finirà quel gruppo che sta cercando di mettere in marcia?
Ma la questione è vitale anche per i suoi discepoli. Li riguarda radicalmente. Non è possibile seguire Gesù in maniera incosciente e leggera. Devono conoscerlo con sempre maggiore profondità. Pietro, raccogliendo le esperienze che hanno vissuto insieme a lui fino a questo momento, gli risponde a nome di tutti: «Tu sei il Cristo».
La confessione di Pietro è ancora limitata. I discepoli non conoscono ancora la crocifissione di Gesù per mano dei suoi avversari. Non possono nemmeno sospettare che sarà risuscitato dal Padre come Figlio amato. Non conoscono esperienze che permettano loro di cogliere tutto quello che si racchiude in Gesù. Solo seguendolo da vicino lo andranno scoprendo con fede crescente.
Per i cristiani è vitale riconoscere e confessare con sempre più grande profondità il mistero di Gesù il Cristo. Se ignora Cristo, la Chiesa vive ignorando se stessa. Se non lo conosce, non può conoscere ciò che è più essenziale e decisivo del suo compito e della sua missione. Ma per conoscere e confessare Gesù Cristo, non basta riempire la nostra bocca di mirabili titoli cristologici. È necessario seguirlo da vicino e collaborare con lui giorno per giorno. Questo è il compito principale che dobbiamo promuovere nei gruppi e nelle comunità cristiane.

José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo

HOMILIA - FR

13-09-2015
24 Temps Ordinaire – B
Marc 8,27-35

RECONNAÎTRE JÉSUS LE CHRIST

L’épisode occupe un lieu central et décisif dans le récit de Marc. Cela fait déjà un bon moment que les disciples vivent avec Jésus. Le temps de se prononcer clairement est arrivé. Qui suivent-ils? Que découvrent-ils chez Jésus? Que saisissent-ils de sa vie, de son message, de son projet?
Depuis qu’ils ont adhéré à Jésus, ils s’interrogent continuellement sur son identité. Ce qui les surprend le plus c’est l’autorité avec laquelle il parle, la force avec laquelle il guérit les malades et l’amour avec lequel il offre aux pécheurs le pardon de Dieu. Qui est cet homme chez qui l’on ressent, si présent et si proche, ce Dieu, Ami de la vie et du pardon?
Parmi les gens qui n’ont pas vécu avec lui, toute sorte de rumeurs ont cours. Mais Jésus est intéressé par la position de ses disciples: «Et vous, que dites-vous, pour vous qui suis-je?» Il ne suffit pas qu’il y ait chez eux des opinions diverses, plus ou moins exactes. L’essentiel c’est que ceux qui se sont engagés avec sa cause reconnaissent le mystère enfermé en lui. S’il n’est pas ainsi, qui maintiendra vivant son message? Qu’arrivera-t-il de son projet du royaume de Dieu? Qu’adviendra-t-il du groupe qu’il essaie de mettre en route?
Mais la question vitale s’adresse aussi à ses disciples. Elle les touche radicalement. On ne peut pas suivre Jésus inconsciemment ou à la légère. Ils doivent le connaître de plus en plus profondément. Pierre, rassemblant les expériences vécues jusqu’à ce moment auprès de lui, lui répond au nom de tous: «Tu es le Messie».
La confession de Pierre est encore limitée. Les disciples ne connaissent pas encore la crucifixion de Jésus aux mains de ses adversaires. Ils ne peuvent même pas soupçonner qu’il sera ressuscité par le Père en tant que Fils aimé. Ils n’ont pas vécu des expériences leur permettant de saisir tout ce qui est caché en Jésus. Ce n’est qu’en le suivant de près, qu’ils pourront le découvrir avec une foi croissante.
Il est vital pour les chrétiens de reconnaître et de confesser avec de plus en plus de profondeur, le mystère de Jésus le Christ. Si elle ignore le Christ, l’Eglise vit en s’ignorant elle-même. Si elle ne le connaît pas, elle ne peut pas connaître le plus essentiel et décisif de sa tâche et de sa mission. Mais pour connaître et pour confesser Jésus-Christ, il ne suffit pas de remplir notre bouche d’admirables titres christologiques. Il faut le suivre de près et collaborer avec lui au jour le jour. C’est-là la première tâche à promouvoir dans nos groupes et dans nos communautés chrétiennes.

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna

HOMILIA - PT

13-09-2015
24 Tempo Ordinário – B
Marcos 8,27-35

RECONHECER A JESUS O CRISTO

O episódio ocupa um lugar central e decisivo no relato de Marcos. Os discípulos levam já algum tempo convivendo com Jesus. Chegou o momento em que se têm de pronunciar com claridade. A quem estão seguindo? Que é que descobrem em Jesus? Que captam nas suas vidas, a Sua mensagem e o Seu projecto?
Desde que se uniram a Ele, vivem interrogando-se sobre a Sua identidade. O que mais os surpreende é a autoridade com que Lhes fala, a força com que cura os doentes e o amor com que oferece o perdão de Deus aos pecadores. Quem é este homem em quem sentem tão presente e tão próximo a Deus como Amigo da vida e do perdão?
Entre as pessoas que não conviveram com Ele corre variados rumores, mas a Jesus interessa-lhe a posição dos Seus discípulos: «E vós, quem dizeis que Eu sou?». Não basta que entre eles haja opiniões diferentes mais ou menos acertadas. É fundamental que os que se comprometeram com a Sua causa, reconheçam o mistério que se encerra Nele. Si não é assim, quem manterá vivo a Sua mensagem? Que será do Seu projeto de reino de Deus? Em que terminará aquele grupo que está tratando de pôr em marcha?
Mas a questão é vital também para os Seus discípulos. Afeta-os radicalmente. Não é possível seguir Jesus de forma inconsciente e ligeira. Têm de o conhecer cada vez com mais profundidades. Pedro, recolhendo as experiências que viveram junto a Ele até esse momento, responde-Lhe em nome de todos: «Tu és o Messias».
A confissão de Pedro é todavia limitada. Os discípulos não conhecem ainda a crucificação de Jesus às mãos dos Seus adversários. Não podem nem suspeitar que será ressuscitado pelo Pai como Filho amado. Não conhecem experiências que lhes permitam captar tudo o que se encerra em Jesus. Só seguindo de perto, o irão descobrindo com fé crescente.
Para os cristãos é vital reconhecer e confessar cada vez com mais profundidade o mistério de Jesus o Cristo. Se se ignora a Cristo, a Igreja vive ignorando-se a si mesma. Si não O conhece, não pode conhecer o mais essencial e decisivo da Sua tarefa e missão. Mas, para conhecer e confessar a Jesus Cristo, não basta encher a nossa boca com títulos cristianológicos admiráveis. É necessário segui-lo de perto e colaborar com Ele dia a dia. Esta é a principal tarefa que temos de promover nos grupos e comunidades cristãs.

José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez

HOMILIA - EN

09-13-2015
24th Sunday in Ordinary Time – B
Mark 8,27-35

RECOGNIZING JESUS THE CHRIST

This episode holds a central and decisive place in Mark’s account. The disciples have spent some time now with Jesus. The time has come to declare clearly: Who are they following? What is it that they find in Jesus? What do they grasp of his life, his message and his project?
Ever since they’ve joined him, they go about questioning his identity. What surprises them most is the authority with which he speaks, the power with which he heals the sick, and the love with which he offers God’s forgiveness to sinners. Who is this man in whom they feel God so present and so close as a Friend of life and of forgiveness?
Among the people who haven’t been walking with him, there are all kinds of rumors; but Jesus is more interested in his disciples’ position: «But you, who do you say I am?». It’s not enough that among them are various opinions, some more and some less certain. What’s fundamental is that they who have committed themselves to his cause recognize the mystery he enfolds. If they don’t, who will keep his message alive? What will happen to his project of God’s Reign? Where will that group that he’s trying to get going, end up?
But the question is also vital for his disciples. It radically affects them. It’s not possible to follow Jesus in an unconscious and casual manner. They have to know him all the more deeply. Peter, recalling the experiences that they have shared with him up to this point, answers in the name of all of them: «You are the Christ».
Peter’s confession is still limited. The disciples don’t yet know about Jesus’ crucifixion at the hands of his enemies. They can’t even suspect that he’ll be raised up by the Father as the Beloved Son. They don’t have any experience that lets them grasp all that is enfolded in Jesus. They just follow him closely, gradually discovering this with growing faith.
For Christians it’s vital that they recognize and confess all the more deeply the mystery of Jesus the Christ. If the Church ignores Christ, she goes about ignoring her own self. If she doesn’t know him, she can’t know what’s most essential and decisive about her work and mission. But in order to know and confess Jesus the Christ, it’s not enough to fill our mouths with wonderful Christological titles. It’s necessary to follow him closely and work with him day by day. This is the principal task we must advocate in our groups and Christian communities.

José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


No hay comentarios:

Publicar un comentario