lunes, 3 de abril de 2017

04-09-2017 -Palm Sunday - A

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Llegamos al millón de visitas en nuestro blog. Gracias de corazón.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre de 2014, José Antonio Pagola nos visitó  en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos  la conferencia: Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción.
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------
Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------


HOMILIA - ES

09-04-2017
Domingo de Ramos – A
Mateo 26,14–27,66

NADA LE PUDO DETENER

La ejecución del Bautista no fue algo casual. Según una idea muy extendida en el pueblo judío, el destino que espera al profeta es la incomprensión, el rechazo y, en muchos casos, la muerte. Probablemente, Jesús contó desde muy pronto con la posibilidad de un final violento.
Pero Jesús no fue un suicida. Tampoco buscaba el martirio. Nunca quiso el sufrimiento ni para él ni para nadie. Dedicó su vida a combatirlo en la enfermedad, las injusticias, la marginación o la desesperanza. Vivió entregado a «buscar el reino de Dios y su justicia»: ese mundo más digno y dichoso para todos que busca su Padre.
Si Jesús acepta la persecución y el martirio es por fidelidad a ese proyecto de Dios, que no quiere ver sufrir a sus hijos e hijas. Por eso no corre hacia la muerte, pero tampoco se echa atrás. No huye ante las amenazas; tampoco modifica su mensaje ni se desdice de sus afirmaciones en defensa de los últimos.
Le habría sido fácil evitar la ejecución. Habría bastado con callarse y no insistir en lo que podía irritar en el templo o en el palacio del prefecto romano. No lo hizo. Siguió su camino. Prefirió ser ejecutado antes que traicionar su conciencia y ser infiel al proyecto de Dios, su Padre.
Aprendió a vivir en un clima de inseguridad, conflictos y acusaciones. Día a día se fue reafirmando en su misión y siguió anunciando con claridad su mensaje. Se atrevió a difundirlo no solo en las aldeas retiradas de Galilea, sino en el entorno peligroso del templo. Nada lo detuvo.
Morirá fiel al Dios en el que ha confiado siempre. Seguirá acogiendo a todos, incluso a pecadores e indeseables. Si terminan rechazándolo, morirá como un «excluido», pero con su muerte confirmará lo que ha sido su vida entera: confianza total en un Dios que no rechaza ni excluye a nadie de su perdón.
Seguirá buscando el reino de Dios y su justicia, identificándose con los más pobres y despreciados. Si un día lo ejecutan en el suplicio de la cruz, reservado para esclavos, morirá como el más pobre y despreciado, pero con su muerte sellará para siempre su fe en un Dios que quiere la salvación del ser humano de todo lo que le esclaviza.
Los seguidores de Jesús descubrimos el Misterio último de Dios encarnado en su amor y entrega extrema al ser humano. En el amor de ese crucificado está Dios mismo identificado con todos los que sufren, gritando contra todas las injusticias y perdonando a los verdugos de todos los tiempos. En este Dios se puede creer o no creer, pero no es posible burlarse de él. En él confiamos los cristianos. Nada lo detendrá en su empeño por salvar a sus hijos e hijas.

José Antonio Pagola

HOMILIA - EU

2017-04-09
Erramu Igandea – A
Mateo 26,14─27,66

EZ ZION EZERK ATZERA EGINARAZI

Joan Bataiatzailea hiltzea ez zen izan ezusteko bat. Judu-herrian oso hedatua zen ideia baten arabera, profetaren zoria ulertezina izatea da, ukatua izatea eta, kasu askotan, heriotzara galdua izatea. Segur aski, oso garaiz barruntatu zuen Jesusek beretzat indarkeriazko azken bat.
Jesus ez zen izan suizida bat, ez zen ibili martiritzaren bila. Ez zuen sekula sufrimendua opa izan, ez beretzat, ez beste inorentzat. Bizitza osoan saiatu zen haren kontra, bai gaixotasunean, bai zuzengabekerian, bai bazterkerian edo etsipenean. «Jainkoaren erreinua eta haren zuzentasuna bilatzea» izan zuen bere asmo guztia: zeruko Aitak gogoko duen mundu duinago eta zoriontsuago baten bilatzeari emanik bizi izan zen.
Pertsekuzioa eta martiritza onartzen baditu, bere seme-alabak sufritzen ikusi nahi ez dituen Jainkoaren asmori leial izateagatik izan da. Horregatik, ez doa heriotzaren bila, baina atzera ere ez du egin. Ez du ihes egin mehatxuen aurrean, ez du aldatu edo leundu bere mezua ere.
Aise ihes egiten ahal zion Jesusek eraila izateari. Aski izango zuen isiltzea eta ez azpimarratzea tenpluan edo erromatar prefektuaren jauregian haserrea eragin zezakeen ezer. Baina ez. Bere bideari jarraitu zion. Nahiago izan zuen heriotza bere kontzientziari saldukeria egitea baino, Jainkoaren, bere Aitaren, asmori desleial izatea baino.
Segurtasun-faltaren, gatazkaren eta salaketen giroan bizitzen ikasi zuen. Eguna joan eguna etorri, bere gogoa bere egitekoari estuago lotuz joan zen, eta bere mezua argi eta garbi hots egiten. Mezu hura zabaltzera ausartu zen, ez Galileako herrixka baztertuetan bakarrik, baita tenpluaren ingurune arriskutsuan ere. Ez zion ezerk atzera eginarazi.
Jainkoari leial zelako hil zuten, harengan ezarria baitzuen beti bere konfiantza. Guztiei onarpena eskaintzen jarraitu zuen, baita bekatariei eta desiraezin zirenei ere. Berari uko egitera iristen badira, «baztertu» bat bezala hilko da, baina bizitza osoan zer izan den baietsiko du heriotza horrek: inor zapuzten ez duen eta bere barkazioa inori ukatzen ez dion Jainkoagan izan duen erabateko konfiantza du.
Jainkoaren eta haren erreinuaren bila jarraituko du, bat eginez pobreenak eta mespretxatuenak direnekin. Egun batean gurutzean, esklaboei dagokien tormentuan, hiltzen badute, pobre eta mespretxatu bat bezala hilko da; baina betiko zigilatuko du bere heriotzaz Jainkoagan duen konfiantza, hark salbazioa opa baitie gizon-emakume guztiei esklabotza guztitik.
Jesusengan, haren jarraitzaileok errealitatearen azken Misterioa aurkitu dugu, gizakiari dion maitasunean eta erabateko eskaintzan haragitua den Misterioa. Gurutziltzatua izan den horren maitasunean Jainkoa bera ageri zaigu, sufritzen ari diren guztiekin bat eginik, zuzengabekeria guztien kontra oihuka eta aldi guztietako borreroei barkatzen. Jainko honengan sinetsi daiteke edo ez, baina ezin egin zaio isekarik. Honengan dugu kristauok geure konfiantza. Ezerk ez dio atzera eragingo bere seme-alabak salbatzeko eginahalean.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA - CA

09-04-2017
Diumenge de Rams – A
Mateu 26,14–27,66

RES EL VA PODER ATURAR

L’execució del Baptista no va ser una cosa casual. Segons una idea molt estesa en el poble jueu, el destí que espera al profeta és la incomprensió, el rebuig i, en molts casos, la mort. Probablement, Jesús va comptar des de molt aviat amb la possibilitat d’un final violent.
Però Jesús no va ser un suïcida. Tampoc buscava el martiri. Mai va voler el sofriment ni per a ell ni per a ningú. Va dedicar la seva vida a combatre’l en la malaltia, les injustícies, la marginació o la desesperança. Va viure entregat a «cercar el regne de Déu i la seva justícia»: aquest món més digne i més feliç per a tothom que busca el seu Pare.
Si Jesús accepta la persecució i el martiri és per fidelitat a aquest projecte de Déu, que no vol veure patir els seus fills i filles. Per això no corre cap a la mort, però tampoc es fa enrere. No fuig davant les amenaces; tampoc modifica el seu missatge ni es desdiu de les seves afirmacions en defensa dels últims.
Li hauria estat fàcil evitar l’execució. N’hi hauria hagut prou amb callar i no insistir en el que podia irritar al temple o al palau del prefecte romà. No ho va fer. Va seguir el seu camí. Va preferir ser executat abans que trair la seva consciència i ser infidel al projecte de Déu, el seu Pare.
Va aprendre a viure en un clima d’inseguretat, conflictes i acusacions. Dia a dia es va anar reafirmant en la seva missió i va seguir anunciant amb claredat el seu missatge. Es va atrevir a fer-ne difusió no només en els llogarets retirades de Galilea, sinó en l’entorn perillós del temple. Res el va detenir.
Morirà fidel al Déu en què ha confiat sempre. Seguirà acollint tothom, fins i tot a pecadors i indesitjables. Si acaben rebutjant-lo, morirà com un «exclòs», però amb la seva mort confirmarà el que ha estat la seva vida sencera: confiança total en un Déu que no rebutja ni exclou ningú del seu perdó.
Seguirà buscant el regne de Déu i la seva justícia, identificant-se amb els més pobres i menyspreats. Si un dia l’executen en el suplici de la creu, reservat per a esclaus, morirà com el més pobre i menyspreat, però amb la seva mort segellarà per sempre la seva fe en un Déu que vol la salvació de l’ésser humà de tot allò que l’esclavitza.
Els seguidors de Jesús descobrim el Misteri últim de Déu encarnat en el seu amor i lliurament extrem a l’ésser humà. En l’amor d’aquest crucificat hi ha Déu mateix identificat amb tots els que pateixen, cridant contra totes les injustícies i perdonant els botxins de tots els temps. En aquest Déu s’hi pot creure o no creure-hi, però no és possible burlar-se’n. En ell confiem els cristians. Res no l’aturarà en el seu afany per salvar els seus fills i filles.

José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat

HOMILIA - GL

09-04-2017
Domingo de Ramos – A
Mateu 26,14–27,66

NADA O PUIDO DETER

A execución do Bautista non foi algo casual. Segundo unha idea moi estendida no pobo xudeu, o destino que espera ao profeta é a incomprensión, o rexeitamento e, en moitos casos, a morte. Probabelmente, Xesús contou desde ben axiña coa posibilidade dun final violento.
Pero Xesús non foi un suicida. Tampouco buscaba o martirio. Nunca quixo o sufrimento nin para el nin para ninguén. Dedicou a súa vida a combatelo na enfermidade, nas inxustizas, na marxinación ou na desesperanza. Viviu entregado a «buscar o reino de Deus e a súa xustiza»: ese mundo máis digno e ditoso para todos que busca o seu Pai.
Se Xesús acepta a persecución e o martirio é por fidelidade a ese proxecto de Deus: que non quer ver sufrir aos seus fillos e fillas. Por iso non corre cara á morte, pero tampouco se bota para atrás. Non foxe ante as ameazas; tampouco modifica a súa mensaxe nin se desdí das súas afirmacións na defensa dos últimos.
Éralle fácil evitar a execución. Abondaría con calar e non insistir no que podía irritar no templo ou no palacio do prefecto romano. Non o fixo. Seguiu o seu camiño. Preferiu ser executado antes que traizoar a súa conciencia e ser infiel ao proxecto de Deus, o seu Pai.
Aprendeu a vivir nun clima de inseguridade, conflitos e acusacións. Día a día foise reafirmando na súa misión e seguiu anunciando con claridade a súa mensaxe. Atreveuse a difundila non só nas aldeas apartadas de Galilea, senón na contorna perigosa do templo. Nada o detivo.
Morrerá fiel ao Deus no que confiou sempre. Seguirá acollendo a todos, ata a pecadores e indesexábeis. Se terminan rexeitándoo, morrerá coma un «excluído», pero coa súa morte confirmará o que foi a súa vida enteira: confianza total nun Deus que non rexeita nin exclúe a ninguén do seu perdón.
Seguirá buscando o reino de Deus e a súa xustiza, identificándose cos máis pobres e desprezados. Se un día o executan no suplicio da cruz, reservado para escravos, morrerá coma o máis pobre e desprezado, pero coa súa morte selará para sempre a súa fe nun Deus que quere a salvación do ser humano de todo canto o esclaviza.
Os seguidores de Xesús descubrimos o Misterio último de Deus encarnado no seu amor e entrega extrema ao ser humano. No amor dese crucificado está Deus mesmo identificado con todos os que sofren, gritando contra todas as inxustizas e perdoando aos verdugos de todos os tempos. Neste Deus pódese crer ou non crer, pero non é posíbel burlarse del. Nel confiamos os cristiáns. Nada o deterá no seu empeño por salvar aos seus fillos e fillas.

José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire

HOMILIA -IT

09-04-2017
Domenica delle Palme – A
Matteo 26,14–27,66

NIENTE POTÉ TRATTENERLO

L’esecuzione del Battista non fu qualcosa di casuale. Secondo un’idea molto diffusa nel popolo giudeo, il destino che spetta al profeta è l’incomprensione, il rifiuto e, in molti casi, la morte. Probabilmente Gesù tenne conto molto presto della possibilità di una fine violenta.
Ma Gesù non fu un suicida. E non cercava nemmeno il martirio. Non volle mai la sofferenza né per sé né per nessuno. Dedicò la vita a combatterla nella malattia, nell’ingiustizia, nell’emarginazione o nella disperazione. Visse impegnato a «cercare il regno di Dio e la sua giustizia»: quel mondo più degno e felice per tutti che cerca il Padre suo.
Se Gesù accetta la persecuzione e il martirio è per fedeltà a quel progetto di Dio, che non vuole veder soffrire i suoi figli e le sue figlie. Per questo non corre verso la morte, ma nemmeno si tira indietro. Non fugge di fronte alle minacce; nemmeno modifica il suo messaggio né ritratta le sue affermazioni in difesa degli ultimi.
Gli sarebbe stato facile evitare l’esecuzione. Sarebbe bastato tacere o non insistere in quello che poteva irritare nel tempio o nel palazzo del prefetto romano. Non lo fece. Continuò il suo cammino. Preferì essere giustiziato piuttosto che tradire la sua coscienza ed essere infedele al progetto di Dio, suo Padre.
Imparò a vivere in un clima di insicurezza, conflitti e accuse. Giorno per giorno si andò riconfermando nella sua missione e continuò ad annunciare con chiarezza il suo messaggio. Osò diffonderlo non solo nei villaggi sperduti di Galilea, ma nei dintorni pericolosi del tempio. Nulla lo trattenne.
Morirà fedele al Dio in cui ha confidato sempre. Continuerà ad accogliere tutti, anche i peccatori e gli indesiderabili. Se finiscono col rifiutarlo, morirà come un «escluso», ma con la sua morte confermerà quel che è stata la sua intera vita: fiducia totale in un Dio che non rifiuta né esclude nessuno dal suo perdono.
Continuerà a cercare il Regno di Dio e la sua giustizia, identificandosi con i più poveri e disprezzati. Se un giorno lo giustiziano con il supplizio della croce, riservato agli schiavi, morirà come il più povero e disprezzato, ma con la sua morte sigillerà per sempre la sua fede in un Dio che vuole la salvezza dell’essere umano da tutto quello che lo schiavizza.
Noi seguaci di Gesù scopriamo il Mistero ultimo della realtà incarnata nel suo amore e nella consegna estrema all’essere umano. Nell’amore di questo crocifisso c’è Dio stesso identificato con tutti quelli che soffrono, gridando contro tutte le ingiustizie e perdonando agli aguzzini di tutti i tempi. In questo Dio si può credere o non credere, però non è possibile ridere di lui. In lui noi cristiani confidiamo. Nulla lo tratterrà nel suo impegno di salvare i suoi figli.

José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo

HOMILIA - FR

09-04-2017
Dimanche de Rameaux – A
Matthieu 26,14–27,66

RIEN NE PUT L’ARRÊTER

L’exécution de Jean Baptiste ne fut pas un hasard. D’après une idée très répandue dans le peuple juif, la fin à laquelle un prophète peut s’attendre c’est l’incompréhension, le rejet et, très souvent, la mort. Il est probable que Jésus ait envisagé très tôt la possibilité d’un final violent.
Mais Jésus n’était pas un suicidaire et ne cherchait pas non plus le martyre. Il n’a jamais voulu la souffrance ni pour lui ni pour personne. Il consacre sa vie à la combattre dans la maladie, dans les injustices, dans la marginalisation ou dans le désespoir. Il livre sa vie pour «chercher le règne de Dieu et sa justice»: ce monde plus digne et plus heureux que son Père veut pour tous.
Si Jésus accepte la persécution et le martyre c’est par fidélité à ce projet de Dieu, qui ne veut pas voir souffrir ses fils et ses filles. C’est pourquoi il ne court pas vers la mort mais il ne récule pas non plus devant elle. Il ne fuit pas devant les ménaces; il ne modifie pas non plus son message ni se dédit de ses affirmations en défense des plus petits.
Il lui aurait été facile d’éviter l’exécution. Il aurait suffit de se taire et de ne pas insister sur ce qui pouvait irriter soit dans le temple soit dans le palais du préfet romain. Mais il n’agit pas ainsi. Il suit son chemin. Il a préféré être exécuté à trahir sa conscience en étant infidéle au projet de Dieu, son Père.
Il a appris à vivre dans un climat d’insécurité, de conflits et d’accusations. Jour après jour il se maintient dans sa mission et continue d’annoncer clairement son message. Il ose le diffuser non seulement dans les hameaux réculés de Galilée mais aussi dans le milieu dangereux du temple. Rien ne l’arrête.
Il va mourir fidèle à ce Dieu en qui il a toujours mis sa confiance. Il continuera d’accueillir tout le monde, même les pécheurs et les indésirables. Si finalement il est rejeté, il moura comme un «exclu», mais il aura confirmé avec sa mort ce qu’a été sa vie entière: confiance totale en ce Dieu qui ne rejette ni exclut personne de son pardon.
Il continuera à chercher le règne de Dieu et sa justice, en s’identifiant aux plus pauvres et aux méprisés, Si un jour il est exécuté dans le suplice de la croix, réservé aux esclaves, il mourra comme le plus pauvre et méprisé, mais il aura scellé pour toujours avec sa mort sa foi en ce Dieu qui veut libérer l’être humain de tout ce qui le rend esclave.
Nous, disciples de Jésus, nous découvrons le Mystère ultime de Dieu incarné dans son amour et dans le don jusqu’au bout de sa vie à l’être humain. Dans l’amour de ce crucifié c’est Dieu lui-même qui est présent, s’identifiant à tous ceux qui souffrent et qui crient contre toutes les injustices, en pardonnant aux bourreux de tous les temps. On peut croire ou ne pas croire en ce Dieu, mais il n’est pas possible de s’en moquer. C’est en lui que nous, chrétiens, nous mettons notre confiance. Rien ne pourra l’arrêter dans son engagement à sauver ses fils et ses filles.

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna

HOMILIA - PT

09-04-2017
Domingo de Ramos – A
Mateus 26,14–27,66

NADA O PODE DETER

A execução do Baptista não foi algo casual. Segundo uma ideia muito disseminada pelo povo judeu, o destino que espera o profeta é a incompreensão, a rejeição e, em muitos casos, a morte. Provavelmente, Jesus contou desde muito cedo com a possibilidade de um final violento.
Mas Jesus não foi um suicida. Tampouco procurava o martírio. Nunca quis o sofrimento nem para Ele nem para ninguém. Dedicou a Sua vida a combater a doença, as injustiças, a marginalização ou o desespero. Viveu entregue a «procurar o reino de Deus e a Sua justiça»: esse mundo mais digno e ditoso para todos que procura o Seu Pai.
Se Jesus aceita a perseguição e o martírio é por fidelidade a esse projeto de Deus, que não quer ver sofrer os Seus filhos e filhas. Por isso não corre para a morte, mas tampouco se atira para trás. Não foge ante as ameaças; tampouco modifica a Sua mensagem nem se desdiz das Suas afirmações na defesa dos últimos.
Seria fácil evitar a execução. Bastaria calar-se e não insistir no que podia irritar o templo ou o palácio do prefeito romano. Não o fez. Seguiu o Seu caminho. Preferiu ser executado antes que trair a Sua consciência e ser infiel ao projeto de Deus, Seu Pai.
Aprendeu a viver num clima de insegurança, conflitos e acusações. Dia a dia foi-se reafirmando na Sua missão e continuou anunciando com clareza a Sua mensagem. Atreveu-se a difundir não só nas aldeias retiradas da Galileia, mas nos arredores perigosos do templo. Nada O deteve.
Morrerá fiel ao Deus em quem sempre confiou. Continuará a acolher todos, inclusive a pecadores e indesejáveis. Se acabam por O rejeitar, morrerá como um «excluido», mas com a Sua morte confirmará o que foi a toda a Sua vida: confiança total num Deus que não rejeita nem exclui ninguém do Seu perdão.
Continuará a procurar o reino de Deus e a Sua justiça, identificando-se com os mais pobres e desprezados. Se um dia O executam no suplício da cruz, reservada para escravos, morrerá como o mais pobre e desprezado, mas com a Sua morte selará para sempre a Sua fé num Deus que quer a salvação do ser humano de tudo o que o escraviza.
Os seguidores de Jesus descobrimos o Mistério último de Deus encarnado no Seu amor e entrega extrema ao ser humano. No amor desse crucificado está Deus mesmo identificado com todos os que sofrem, gritando contra todas as injustiças e perdoando os verdugos de todos os tempos. Neste Deus pode-se acreditar ou não acreditar, mas não é possível zombar-se Dele. Nele confiamos os cristãos. Nada o deterá no Seu empenho de salvar os Seus filhos e filhas.

José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez

HOMILIA - EN

04-09-2017
Palm Sunday – A
Matthew 26,14–27,66

NOTHING COULD STOP HIM

The Baptist’s execution wasn’t just by chance. According to an idea common among the Jewish people, the destiny awaiting a prophet is incomprehension, rejection, and all too often, death. Early on, Jesus probably counted on the possibility of a violent end.
But Jesus wasn’t suicidal. Nor was he seeking martyrdom. He never wanted suffering – either for himself or for anyone else. He dedicated his life to fight suffering in sickness, injustice, marginalization and hopelessness. He was totally given to «seeking God’s Reign and God’s justice»: that more dignified and happy world that his Father seeks.
If he accepts persecution and martyrdom, it’s out of faithfulness to the project of a God who doesn’t want to see God’s sons and daughters suffer. That’s why Jesus doesn’t run toward death, but also doesn’t hold back. He doesn’t flee in the face of threats, nor does he change or water down his affirmations in defense of the least.
It would have been easy for him to avoid execution. He could have done so by keeping quiet and not insisting on things that could upset people in the temple or in the palace of the Roman prefect. But no. He holds fast to his path. He prefers to be put to death rather than betray his conscience and be unfaithful to his Father God’s project.
He learned to live in a climate of insecurity, conflicts and accusations. Day by day he continued reaffirming his mission and kept announcing his message clearly. He dared to spread it not just in the far-flung villages of Galilee, but in the dangerous context of the temple. Nothing stopped him.
He will die faithful to the God in whom he has always trusted. He will keep welcoming everyone, even sinners and the unwanted. If they end up rejecting him, he will die as an «excluded», but with his death he will confirm what his whole life has been about: complete confidence in a God who doesn’t reject or exclude anyone from forgiveness.
He will keep seeking God’s Reign and God’s justice, identifying himself with the poorest and the most scorned people. If someday they kill him with the death penalty of the cross, a fate reserved for slaves, he will die like those who are poorest and most scorned, but his death will seal forever his faith in a God who wants to save human beings from all that enslaves them.
Jesus’ followers discover the final Mystery of reality, incarnated in his love and extreme self-giving for humanity. In the love of this crucified man God identifies Self with all those who suffer, God cries out against all injustice and forgives executioners of every time. One can believe in this God or not, but it’s not possible to ridicule this God. We Christians trust in this God. Nothing will stop God in the effort to save God’s children.

José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


No hay comentarios:

Publicar un comentario