domingo, 15 de julio de 2012

07/22/2012 - 16 Sunday in Ordinary Time (B)

Inicio (Página inicial del blog de la Iglesia de Sopelana)
Jose Antonio Pagolaren Homiliak (Jose Antonio Pagolaren Homiliaren horria)
Homilias de Jose Antonio Pagola (Página Homilias de Jose Antonio Pagola)

Jose Antonio Pagolaren homiliak hainbat hizkuntzetan
Homilias de José Antonio Pagola en diferantes idiomas
Jose Antonio Pagola homilies in different languages
------------------------------------------------------------------------------------------------


ES - LA MIRADA DE JESÚS
EU - JESUSEN BEGIRATUA
CA - LA MIRADA DE JESÚS
GL - A MIRADA DE JESÚS
IT - LO SGUARDO DI GESÙ
FR - LE REGARD DE JESUS
PT - O OLHAR DE JESUS
EN - HE TOOK PITY ON THEM

HOMILIA - ES

22 de julio de 2012
16 Tiempo ordinario (B)
Marcos 6, 30-34

LA MIRADA DE JESÚS

Marcos describe con todo detalle la situación. Jesús se dirige en barca con sus discípulos hacia un lugar tranquilo y retirado. Quiere escucharles con calma, pues han vuelto cansados de su primera correría evangelizadora y desean compartir su experiencia con el Profeta que los ha enviado.
El propósito de Jesús queda frustrado. La gente descubre su intención y se les adelanta corriendo por la orilla. Cuando llegan al lugar, se encuentran con una multitud venida de todas las aldeas del entorno. ¿Cómo reaccionará Jesús?  
Marcos describe gráficamente su actuación: los discípulos han de aprender cómo han de tratar a la gente; en las comunidades cristianas se ha de recordar cómo era Jesús con esas personas perdidas en el anonimato, de las que nadie se preocupa. "Al desembarcar, Jesús vio la multitud, se conmovió porque andaban como ovejas sin pastor, y se puso a enseñarles con calma".
Lo primero que destaca el evangelista es la mirada de Jesús. No se irrita porque han interrumpido sus planes. Los mira detenidamente y se conmueve. Nunca le molesta la gente. Su corazón intuye la desorientación y el abandono en que se encuentran los campesinos de aquellas aldeas.
En la Iglesia hemos de aprender a mirar a la gente como la miraba Jesús: captando el sufrimiento, la soledad, el desconcierto o el abandono que sufren muchos y muchas. La compasión no brota de la atención a las normas o el recuerdo de nuestras obligaciones. Se despierta en nosotros cuando miramos atentamente a los que sufren.
Desde esa mirada Jesús descubre la necesidad más profunda de aquellas gentes: "andan como ovejas sin pastor". La enseñanza que reciben de los maestros y letrados de la ley no les ofrece el alimento que necesitan. Viven sin que nadie cuide realmente de ellas. No tienen un pastor que las guíe y las defienda.
Movido por su compasión, Jesús "se pone a enseñarles con calma". Sin prisas, se dedica pacientemente a enseñarles la Buena Noticia de Dios y su proyecto humanizador del reino. No lo hace por obligación. No piensa en sí mismo. Les comunica la Palabra de Dios, conmovido por la necesidad que tienen de un pastor.
No podemos permanecer indiferentes ante tanta gente que, dentro de nuestras comunidades cristianas, anda buscando un alimento más sólido que el que recibe. No hemos de aceptar como normal la desorientación religiosa dentro de la Iglesia. Hemos de reaccionar de manera lúcida y responsable. No pocos cristianos buscan ser mejor alimentados. Necesitan pastores que les transmitan la enseñanza de Jesús.

José Antonio Pagola

Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Difunde la mirada compasiva de Jesús. Pásalo.

HOMILIA - EU

2012ko uztailaren 22a
Urteko 16. Igandea B
Markos 6,30-34

JESUSEN BEGIRATUA

Xeheki kontatu du Markosek pasadizoa. Leku patxadatsu eta bakartu baterantz doa Jesus ontziz ikasleekin. Lasai entzun nahi die, nekaturik itzuli baitira beren lehen ibilaldi ebanjelizatzailetik, eta bidali dituen Profetarekin partekatu nahi baitute beren esperientzia.
Jesusen asmok, ordea, huts egin du. Jendeak antzeman dio nora doan eta, ertzetik korrika, aurrea hartu dio. Iritsi direnean, Jesus eta ikasleak inguruko herrixka guztietatik etorri den jendetzarekin egin dute topo. Zein izango ote Jesusen erreakzioa?
Markosek grafikoki deskribatu du haren jokabidea: ikasleek ikasi beharra dute jendea nola tratatu; kristau-elkarteetan gogoan izan beharko da nola jokatzen zuen Jesusek anonimatuan galdua zen jendearekin, inork kontuan hartzen ez zuenarekin. «Ontzitik ateratzean, Jesusek jendetza ikusi eta hunkitu zen, zeren artzainik gabeko ardiak bezala baitzebiltzan, eta irakasten hasi zitzaien, batere presarik gabe».
Ebanjelizatzaileak azpimarratzen duen lehenengo gauza, Jesusen begiratua da. Ez da haserretu bere asmoa huts eginarazi diotelako. Pausatuki jarri zaie begira eta hunkitu da. Jendea Jesusek ez du sekula gogaikarri. Haren bihotzak sumatu du herrixka haietako landa-jendea zein bide galdurik eta abandonaturik bizi den.
Jendeari Jesusek bezala begiratzen ikasi beharra dugu geure Elizan: askok jasaten duen sufrimena, bakartasuna, nahasmendua edo abandonua atzemanez. Errukia ez da sortzen arauez arduratzetik edo gure betebeharrak gogoan izatetik. Sufritzen dutenei adi-adi begiratzetik sortu ohi da.
Begiratu horrekin konturatu da Jesus jende haren premiarik sakonenaz: «artzainik gabeko ardiak bezala dabiltza». Maisuek eta legelariek eskaintzen dieten irakaspenak ez die ematen behar duten janaririk. Beraiez inor arduratzen ez dela bizi dira. Ez dute ez gidatu, ez defenda ditzakeen artzainik.
Errukiak eraginda, «batere presarik gabe hasi zaie irakasten». Presarik gabe, Jainkoaren Berri Ona eta erreinuaz duen egitasmo gizatarra irakasteari emanik biziko da. Ez da ari derrigorrez. Ez da ari bere buruari begira. Jainkoaren Hitza eman nahi die, bizi duten artzain baten premiak hunkiturik.
Ezin gelditu gara axolagabe, geure kristau-elkarteetan, hartzen duena baino janari sendoago baten bila dabilen jendea ikusirik. Ezin eman dugu normaltzat Eliza baitan ageri den norabide erlijiosoaren falta. Buru argiz eta erantzukizunez erreakzionatu behar dugu. Ez dira gutxi janari hobe baten bila dabiltzan kristauak. Jesusen irakaspena agertuko dieten artzainak behar dituzte.

José Antonio Pagola

BERRI ONAK Sare Ebanjelizatzailea
Zabaldu Jesusen begiratu errukiorra. Bidali hau.

HOMILIA - CA

22 de juliol de 2012
Diumenge XVI durant l'any (B)
Marc 6, 30-34

LA MIRADA DE JESÚS

Marc descriu amb tot detall la situació. Jesús es dirigeix en barca amb els seus deixebles cap a un lloc tranquil i retirat. Vol escoltar-los amb calma, ja que han tornat cansats de la seva primera volta evangelitzadora i volen compartir la seva experiència amb el Profeta que els ha enviat.
El propòsit de Jesús queda frustrat. La gent descobreix la seva intenció i se'ls avança corrent per la vora. Quan arriben al lloc, es troben amb una multitud vinguda de totes les aldees de l'entorn. Com reaccionarà Jesús?
Marc descriu gràficament la seva actuació: els deixebles han d'aprendre com han de tractar la gent, en les comunitats cristianes s'ha de recordar com era Jesús amb aquestes persones perdudes en l'anonimat, de les que ningú es preocupa. "En desembarcar, veié una gran gentada i se'n compadí, perquè eren com ovelles sense pastor, i es posà a instruir-los llargament".
El primer que destaca l'evangelista és la mirada de Jesús. No s'irrita perquè han interromput els seus plans. Els mira detingudament i es commou. Mai li molesta la gent. El seu cor intueix la desorientació i l'abandó en què es troben els camperols d'aquelles aldees.
A l'Església hem d'aprendre a mirar la gent com la mirava Jesús: captant el sofriment, la solitud, el desconcert o l'abandonament que pateixen molts i moltes. La compassió no brolla de l'atenció a les normes o el record de les nostres obligacions. Es desperta en nosaltres quan mirem atentament els qui pateixen.
Des d'aquesta mirada Jesús descobreix la necessitat més profunda d'aquella gent: "eren com ovelles sense pastor". L'ensenyament que reben dels mestres i lletrats de la llei no els ofereix l'aliment que necessiten. Viuen sense que ningú tingui cura realment d'elles. No tenen un pastor que les guiï i les defensi.
Mogut per la seva compassió, Jesús "es posà a instruir-los llargament". Sense presses, es dedica pacientment a ensenyar-los la Bona Notícia de Déu i el seu projecte humanitzador del regne. No ho fa per obligació. No pensa en si mateix. Els comunica la Paraula de Déu, commogut per la necessitat que tenen d'un pastor.
No podem romandre indiferents davant de tanta gent que, dins de les nostres comunitats cristianes, va cercant un aliment més sòlid que el que rep. No hem d'acceptar com a normal la desorientació religiosa dins de l'Església. Hem de reaccionar de manera lúcida i responsable. No pocs cristians busquen ser millor alimentats. Necessiten pastors que els transmetin l'ensenyament de Jesús.

José Antonio Pagola

Xarxa evangelitzadora BONES NOTÍCIES
Difon la mirada compassiva de Jesús. Passa-ho!

HOMILIA - GL

22 de xullo de 2012
16 Tempo ordinario (B)
Marcos 6, 30-34.

A MIRADA DE JESÚS

Marcos describe con todo detalle a situación. Xesús diríxese en barca cos seus discípulos cara a un lugar tranquilo e retirado. Quere escoitalos con calma, pois volveron cansados da súa primeira andaina evanxelizadora e desexan compartir a súa experiencia co Profeta que os enviou.
O propósito de Xesús ficaafrustrado. A xente descobre a súa intención e adiántaselles andando pola beira. Cando chegan ao lugar, atópanse cunha multitude vinda de todas as aldeas das contornas. Como reaccionará Xesús?
Marcos describe graficamente a súa actuación: os discípulos han aprender como teñen de tratar á xente; nas comunidades cristiás hase recordar como era Xesús con esas persoas perdidas no anonimato, das que ninguén se preocupa. "Ao desembarcar, Xesús viu a multitude, conmoveuse porque andaban como ovellas sen pastor, e púxose a ensinarlles con calma".
O primeiro a destacar polo evanxelista é a mirada de Xesús. Non se irrita porque interromperon os seus plans. Míraos detidamente e conmóvese. Nunca lle molesta a xente. O seu corazón intúe a desorientación e o abandono en que se atopan os campesiños daquelas aldeas.
Na Igrexa temos de aprender a mirar á xente como a miraba Xesús: captando o sufrimento, a soidade, o desconcerto ou o abandono que sofren moitos e moitas. A compaixón non brota da atención ás normas ou o recordo das nosas obrigacións. Espértase en nós cando miramos atentamente aos que sofren.
Desde esa mirada Xesús descobre a necesidade máis profunda daquelas xentes: "andan como ovellas sen pastor". O ensino que reciben dos mestres e letrados da lei non lles ofrece o alimento que necesitan. Viven sen que ninguén coide realmente delas. Non teñen un pastor que as guíe e as defénda.
Movido pola súa compaixón, Xesús "ponse a ensinarlles con calma". Sen présas, dedícase pacientemente a ensinarlles a Boa Noticia de Deus e o seu proxecto humanizador do reino. Non o fai por obrigación. Non pensa en si mesmo. Comunícalles a Palabra de Deus, conmovido pola necesidade que teñen dun pastor.
Non podemos permanecer indiferentes ante tanta xente que, dentro das nosas comunidades cristiás, anda buscando un alimento máis sólido que o que recibe. Non habemos aceptar como normal a desorientación relixiosa dentro da Igrexa. Temos de reaccionar de xeito lúcido e responsábel. Non poucos cristiáns buscan ser mellor alimentados. Necesitan pastores que lles transmitan o ensino de Xesús.

José Antonio Pagola
Traduciu: Xaquín Campo Freire.

Rede evanxelizadora BOAS NOTICIAS
Difunde a mirada compasiva de Xesús. Pásao.

HOMILIA -IT

22 luglio 2012
16 T. O. (B)
Mc 6, 30-34

LO SGUARDO DI GESÙ

Marco descrive dettagliatamente la situazione. Gesù si dirige in barca con i suoi discepoli verso un luogo tranquillo e appartato. Vuole ascoltarli con calma, poiché sono tornati stanchi dal loro primo giro di evangelizzazione e desiderano condividere la loro esperienza con il Profeta che li ha inviati.
Il proposito di Gesù resta frustrato. La gente scopre la sua intenzione e arriva prima di loro correndo per la riva. Quando giungono al luogo, si trovano con una moltitudine venuta da tutti i villaggi dei dintorni. Come reagirà Gesù?
Marco descrive graficamente il suo atteggiamento: i discepoli devono imparare come trattare la gente; nelle comunità cristiane si deve ricordare come era Gesù con le persone perse nell’anonimato, delle quali nessuno si preoccupa. Sceso dalla barca, egli vide una grande folla, ebbe compassione di loro, perché erano come pecore che non hanno pastore, e si mise a insegnare loro molte cose.
La prima cosa che rileva l’evangelista è lo sguardo di Gesù. Non si agita perché hanno interrotto i suoi piani. Li guarda tranquillamente e si commuove. Non lo disturba mai la gente. Il suo cuore intuisce il disorientamento e l’abbandono in cui si trovano i contadini di quei piccoli paesi.
Nella Chiesa dobbiamo imparare a guardare la gente come la guardava Gesù: scoprendo la sofferenza, la solitudine, lo smarrimento o l’abbandono che soffrono molte e molti. La compassione non nasce dall’attenzione alle norme o dal ricordare i nostri impegni. Si risveglia in noi quando guardiamo attentamente quelli che soffrono.
Con quello sguardo Gesù scopre il bisogno più profondo di quella gente: Erano come pecore che non hanno pastore. Gli insegnamenti che ricevono dai maestri e dai dottori della legge non offrono loro l’alimento di cui hanno bisogno. Vivono senza che nessuno si occupi realmente di loro. Non hanno un pastore che li guidi e li difenda.
Mosso dalla sua compassione, Gesù si mise a insegnare loro molte cose. Senza fretta, si dedica pazientemente a insegnare loro la Buona notizia di Dio e il suo progetto umanizzante del Regno. Non lo fa per obbligo. Non pensa a se stesso. Comunica loro la Parola di Dio, commosso dalla necessità che hanno di un pastore.
Non possiamo rimanere indifferenti di fronte a tanta gente che, nelle nostre comunità cristiane, è alla ricerca di un alimento più solido di quello che riceve. Non dobbiamo accettare come normale il disorientamento religioso all’interno della Chiesa. Dobbiamo reagire in maniera lucida e responsabile. Non pochi cristiani cercano di essere alimentati meglio. Hanno bisogno di pastori che trasmettano loro l’insegnamento di Gesù.

José Antonio Pagola

Rete evangelizzatrice BUONE NOTIZIE
Diffondi lo sguardo compassionevole di Gesù.
Passalo ad altri.

HOMILIA - FR

22 juillet 2012
16 Temps ordinaire (B)
Marc 6, 30-34

LE REGARD DE JESUS

Marc décrit  la situation avec nombre de détails. Jésus, accompagné de ses disciples, se dirige en bateau vers un lieu calme et reposant. Il veut les écouter calmement, car ils sont revenus fatigués de leur première tournée évangélisatrice et ils souhaitent partager leur expérience avec le Prophète qui les a envoyés.
Le plan de Jésus a échoué,  car les gens ont découvert son intention et l’ont devancé sur l’autre rive,  en courant.  Lorsqu’ils  y arrivent, ils se retrouvent face à une multitude venue de tous les villages alentour. Comment Jésus va-t-il réagir ?
Marc décrit d’une manière graphique  son action: les disciples doivent apprendre comment traiter les gens; il faudra se rappeler dans les communautés chrétiennes comment Jésus s’y prenait face à ces personnes  perdues dans l’anonymat, dont personne ne se soucie. « En débarquant, Jésus vit la multitude et il fut touché parce qu’ils étaient comme des brebis sans berger, et il se mit à les instruire  calmement».
La première chose que l’évangéliste met en relief c’est le regard de Jésus. Il ne se fâche pas parce que son programme a été bouleversé. Il les regarde calmement et il en est ému. Les gens ne le dérangent jamais. Son cœur devine leur désorientation et l’abandon dans lequel se trouvent les paysans de ces villages-là.
Dans l’Eglise, nous devons apprendre à regarder les gens comme Jésus les regardait : en saisissant la souffrance, la solitude, la désorientation et l’abandon subis par tant d’hommes et de femmes. Ce n’est pas de l’attention aux normes  ou du rappel de nos obligations que  jaillit la compassion. Elle s’éveille en nous lorsque nous regardons attentivement ceux qui souffrent.
C’est à partir de ce regard, que Jésus découvre le besoin le plus profond de ces gens-là: “ils marchent comme des brebis sans berger”. L’enseignement reçu (de la part) des scribes et des docteurs de la loi ne leur fournit pas la nourriture dont ils ont besoin. Ils vivent sans que personne ne prenne réellement soin d’eux.  Ils manquent d’un pasteur capable de les guider et de les défendre.
Poussé par sa compassion, Jésus “se met à les instruire calmement”.  Il prend tout son temps pour leur annoncer tranquillement la Bonne Nouvelle de Dieu et son projet humanisant du royaume.  Il ne le fait pas par obligation. Il ne pense pas à lui-même.  Il leur transmet la Parole de Dieu, ému par le besoin qu’ils éprouvent d’avoir un pasteur
On ne peut pas rester indifférent face à tant de personnes qui, à l’’intérieur de nos communautés chrétiennes, cherchent une nourriture plus consistante que celle qu’elles reçoivent. Il ne faut pas accepter comme quelque chose de normal la désorientation religieuse à l’intérieur de l’Eglise. Il nous faut réagir de manière lucide et responsable. Ils sont nombreux les chrétiens qui cherchent à être mieux nourris. Ils ont besoin des pasteurs capables de leur transmettre l’enseignement de Jésus.

José Antonio Pagola
Traducteur : Carlos Orduna, csv

Réseau d’évangélisation BONNES NOUVELLES
Répands le regard compatissant de Jésus.
Fais passer ce message !

HOMILIA - PT

22 de Julho de 2012
16 Tempo ordinário (B)
Marcos 6, 30-34

O OLHAR DE JESUS

Marcos descreve com todo o detalhe a situação. Jesus dirige-se numa barca com os Seus discípulos para um lugar tranquilo e retirado. Quer escutá-los com calma, pois voltaram cansados da sua primeira correria evangelizadora e desejam partilhar a sua experiência com o Profeta que os enviou.
O propósito de Jesus fica frustrado. As pessoas descobrem a Sua intenção e adianta-se correndo para a margem. Quando chegam ao local, encontram-se com uma multidão vinda de todas as aldeias em redor. Como reagirá Jesus?  
Marcos descreve graficamente a Sua atuação: os discípulos têm de aprender como tratar as pessoas; nas comunidades cristãs recordar-se-á como era Jesus com essas pessoas perdidas no anonimato, das que ninguém se preocupa. "Ao desembarcar, Jesus viu a multidão, comoveu-se porque andavam como ovelhas sem pastor, e pôs-se a ensinar com calma".
O primeiro que destaca o evangelista é o olhar de Jesus. Não se irrita porque interromperam os Seus planos. Olha-os detidamente e comove-se. Nunca o incomoda as pessoas. O Seu coração intui a desorientação e o abandono em que se encontram os camponeses daquelas aldeias.
Na igreja temos de aprender a olhar as pessoas como olhava Jesus: captando o sofrimento, a solidão, o desconcerto ou o abandono que sofrem muitos e muitas. A compaixão não brota da atenção às normas ou à recordação das nossas obrigações. Desperta-se em nós quando olhamos atentamente aos que sofrem.
Desde esse olhar Jesus descobre a necessidade mais profunda daquelas pessoas: "andam como ovelhas sem pastor". O ensinamento que recebem dos Mestres e letrados da lei não lhes oferece o alimento que necessitam. Vivem sem que ninguém cuide delas. Não têm um pastor que as guie e as defenda.
Movido pela Sua compaixão, Jesus "põem-se a ensina-los com calma". Sem pressas, dedica-se pacientemente a ensinar-lhes a Boa Nova de Deus e o Seu projeto humanizador do reino. Não o faz por obrigação. Não pensa em si mesmo. Comunica-lhes a Palavra de Deus, comovido pela necessidade que têm de um pastor.
Não podemos permanecer indiferentes ante tanta gente que, dentro das nossas comunidades cristãs, anda procurando um alimento mais sólido que o que recebe. Não temos de aceitar como normal a desorientação religiosa dentro da Igreja. Temos de reagir de forma lúcida e responsável. Não poucos cristãos procuram ser melhor alimentados. Necessitam pastores que lhes transmitam o ensinamento de Jesus.

José Antonio Pagola

Rede evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Difunde o olhar compassivo de Jesus. Passa-o.

HOMILIA - EN

July 22, 2012
XVI Ordinary Sunday (B)
Mk 6, 30-34

HE TOOK PITY ON THEM

Mark describes the scene in full detail. Jesus and his disciples went in a boat to a lonely place. He wants to have the chance to listen to them quietly after they have had their first apostolic experience. Certainly they will have lots of things to tell him.
Jesus’ plan is suddenly made impossible. People guessed where they were going, and “they hurried all to the place on foot and they reached it before them”. When Jesus and the apostles arrived, they found a large multitude of people who had come from all the villages around. How did Jesus react?
Marks describes everyone’s reaction very graphically: the disciples haven’t yet learned how to deal with the people; Christian communities had to learn about Jesus’ relationship with the common people, mostly unknown to everyone else, and who were not really cared for by anyone else.“ As Jesus stepped ashore, he saw a large crowd; and he took pity on them because they were like sheep without a shepherd, and he set himself to teach them at some length.”
What the gospel writer notices first is Jesus’ look and reaction. He is not disturbed or irritated after seeing all his plans upset. On the contrary, he looks at them attentively and is moved to pity. Jesus is never uncomfortable with people. He is truly compassionate and sees what they really need; he is fully aware of how disoriented and without future the village people of that time were.
All of us in the Church today must learn to look at people as Jesus did: He understood their suffering, their loneliness, the loss and hopelessness in which most of them were. Real compassion is not shown by simply following the rules and remembering our obligations. We show real compassion when we truly look out for those who are in real trouble.
It is from that perspective that Jesus discovered the real needs of those crowds: “they were like sheep without a shepherd.” The teachings they received from their temple Law keepers did not offer them the food they needed. They had really nobody who cared for them. They did not have a shepherd to guide and protect them.
Moved with pity, Jesus “set himself to teach them at some length.” Calmly, he began to teach them the Good News of God and his project of his kingdom. He is not obliged to do it. He forgets about his earlier plan and needs. He talks to them about God’s Word, motivated by the need of a shepherd that he sees in those crowds.
We cannot remain indifferent when we see so many people, within our own Christian communities, who are in need of something better than what they get. We cannot accept as normal the religious disorientation within our own Church. We must react in an enlightened and responsible manner. There are many Christians who need and expect better food. They need shepherds to guide and give them the real teachings of Jesus.

José Antonio Pagola

Gospel Network BUENAS NOTICIAS
Show the compassionate look of Jesus
Pass it on



No hay comentarios:

Publicar un comentario