lunes, 29 de junio de 2015

07/05/2015 - 14th Sunday in Ordinary Time (B)

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
El pasado 2 de octubre, José Antonio Pagola nos visitó en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos la conferencia:
"Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción". 
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola:  EL recibido estafa Satisfacción la  Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe  sobre mi Libro,  Jesús.Aproximación Histórica .

Pulsando en la lista de los títulos de las homilías en diferentes idiomas podemos leer más homilías de años anteriores.
-------------------------------------------------- ----------------------------------------------


HOMILIA - ES

05-07-2015
14 Tiempo Ordinario – B
Marcos 6,1-6

NO DESPRECIAR AL PROFETA

El relato no deja de ser sorprendente. Jesús fue rechazado precisamente en su propio pueblo, entre aquellos que creían conocerlo mejor que nadie. Llega a Nazaret, acompañado de sus discípulos, y nadie sale a su encuentro, como sucede a veces en otros lugares. Tampoco lo presentan a los enfermos de la aldea para que los cure.
Su presencia solo despierta en ellos asombro. No saben quién le ha podido enseñar un mensaje tan lleno de sabiduría. Tampoco se explican de dónde proviene la fuerza curadora de sus manos. Lo único que saben es que Jesús es un trabajador nacido en una familia de su aldea. Todo lo demás «les resulta escandaloso».
Jesús se siente «despreciado»: los suyos no le aceptan como portador del mensaje y de la salvación de Dios. Se han hecho una idea de su vecino Jesús y se resisten a abrirse al misterio que se encierra en su persona. Jesús les recuerda un refrán que, probablemente, conocen todos: «No desprecian a un profeta más que en su tierra, entre sus parientes y en su casa».
Al mismo tiempo, Jesús «se extraña de su falta de fe». Es la primera vez que experimenta un rechazo colectivo, no de los dirigentes religiosos, sino de todo su pueblo. No se esperaba esto de los suyos. Su incredulidad llega incluso a bloquear su capacidad de curar: «no pudo hacer allí ningún milagro, solo curó a algunos enfermos».
Marcos no narra este episodio para satisfacer la curiosidad de sus lectores, sino para advertir a las comunidades cristianas que Jesús puede ser rechazado precisamente por quienes creen conocerlo mejor: los que se encierran en sus ideas preconcebidas sin abrirse ni a la novedad de su mensaje ni al misterio de su persona.

•¿Cómo estamos acogiendo a Jesús los que nos creemos «suyos»?
•En medio de un mundo que se ha hecho adulto, ¿no es nuestra fe demasiado infantil y superficial?
•¿No vivimos demasiado indiferentes a la novedad revolucionaria de su mensaje?
•¿No es extraña nuestra falta de fe en su fuerza transformadora?
•¿No tenemos el riesgo de apagar su Espíritu y despreciar su Profecía?
•Esta era la preocupación de Pablo de Tarso: «No apaguéis el Espíritu, no despreciéis el don de Profecía. Revisadlo todo y quedaos solo con lo bueno» (1 Tes 5,19-21). ¿No necesitamos algo de esto los cristianos de nuestros días?

José Antonio Pagola

HOMILIA - EU

2015-07-05
Urteko 14. igandea – B
Markos 6,1-6

EZ GUTXIETSI PROFETA

Kontakizun honek ez du harritzeko indar-faltarik. Jesus preseski bere herrian gutxietsi zuten, beste inork ez bezala ezagutzen zutela uste zutenen artean. Nazaretera iritsi da Jesus, ikasleak lagun dituela, eta inor ez zaio bidera atera; beste toki batzuetan gertatzen den ez bezala da han. Herriko gaixorik ere ez diote aurkeztu senda dezan.
Hara joan denean, harridura baizik ez du sortu. Ez dakite norengandik duen hain jakintsuki agertzen ari den mezu hura. Ez diote antzeman nondik duen haren eskuak duen sendatzeko indar hura ere. Dakiten gauza bakarra, Jesus herriko familia batean jaioa den langile bat dela. Gainerako guztia «eskandalagarri gertatu zaie».
«Gutxietsia» ikusi du Jesusek bere burua: bereek ez dute aitortu Jainkoaren mezuaren eta salbazioaren emailetzat. Beren ideia egina dute beren auzoko Jesusez eta gogor egin diote Jesusek bere baitan duen misterioari irekitzeari. Hargatik, segur aski guztiek ezagutzen duten esaera hau gogorarazi die Jesusek: «Profeta bat ez dute gutxiesten bere herrian baizik, bere ahaideen eta bere etxean baizik».
Aldi berean, Jesus «harritu egin da haien fede-faltaz». Lehenengo aldiz bizi izan du talde oso baten ukoa, ez buruzagi erlijiosoena, baizik bere jaioterri osoarena. Ez zuen espero horrelakorik bereengandik. Gainera, haien sinesgabetasunak blokeatu egin du Jesusek duen sendatzeko ahalbidea bera ere: «ezin izan zuen han miraririk egin; bakar-bakarrik, eskuak gainean ezarri eta gaixo gutxi batzuk sendatu zituen».
Markosek ez dakar pasadizo hau bere irakurleen jakin-mina asetzeko. Aitzitik, honetaz jarri nahi izan ditu kristau-elkarteak jakinaren gainean: Jesusi uko egin, hobekien ezagutzen dutela uste dutenek egin diezaioketela uko: aldez aurretiko beren ideietan hesitzen direnek, Jesusen mezuaren berritasunari eta Jesusen beraren misterioari irekitzeko gai ez direlarik.

•Nolako harrera ari gara egiten Jesusi «harenak» garela uste dugunok?
•Adindun egina den mundu honetan, ez ote da gure fedea haur-mailan gelditu, ez ote da axalekoa?
•Ez ote gara bizi axolagabeegi Jesusen mezuaren berritasun iraultzailearen aurrean?
•Ez ote da arraroa haren indar eraldatzaileaz dugun fede-falta?
•Ez ote gara bizi haren Espiritua itzaltzeko eta haren Profezia gutxiesteko arriskuan?
•Horixe da Tartsoko Pauloren kezka: «Ez ezazue itzali Espiritua, ez gutxietsi Profezi dohaina. Aztertu guztia eta gorde on dena bakarrik» (1 Tes 5,19-21). Ez ote dugu horrelako zerbaiten beharra geure egunotako kristauok?

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

HOMILIA - CA

05-07-2015
Diumenge 14 durant l’any – B
Marc 6,1-6

NO MENYSPREEU EL PROFETA

El relat no deixa de ser sorprenent. Jesús va ser rebutjat precisament al seu propi poble, entre aquells que creien conèixer-lo millor que ningú. Arriba a Natzaret, acompanyat dels seus deixebles, i ningú surt al seu encontre, com succeeix de vegades en altres llocs. Tampoc li presenten els malalts del poble perquè els curi.
La seva presència només desperta en ells sorpresa. No saben qui li ha pogut ensenyar un missatge tan ple de saviesa. Tampoc s’expliquen d’on prové la força guaridora de les seves mans. L’únic que saben és que Jesús és un treballador nascut en una família del seu poble. Tota la resta «els resulta escandalós».
Jesús se sent «menyspreat»: els seus no l’accepten com a portador del missatge i de la salvació de Déu. S’han fet una idea del seu veí Jesús i es resisteixen a obrir-se al misteri que hi ha en la seva persona. Jesús els recorda un refrany que, probablement, coneixen tots: «Un profeta només és menyspreat al seu poble, entre els seus parents i a casa seva».
Al mateix temps, Jesús «es sorpren que no tinguin fe». És la primera vegada que experimenta un rebuig col·lectiu, no dels dirigents religiosos, sinó de tot el seu poble. No s’esperava això dels seus. La seva incredulitat arriba fins i tot a bloquejar la seva capacitat de guarir: «no pogué fer allí cap miracle; tan sols va curar uns quants malalts».
Marc no explica aquest episodi per satisfer la curiositat dels seus lectors, sinó per advertir les comunitats cristianes que Jesús pot ser rebutjat precisament pels qui creuen conèixer-lo millor: els que es tanquen en les seves idees preconcebudes sense obrir-se ni a la novetat del seu missatge ni al misteri de la seva persona.

•Com estem acollint Jesús els qui ens creiem «seus»?
•Enmig d’un món que s’ha fet adult, no és la nostra fe massa infantil i superficial?
•No vivim massa indiferents a la novetat revolucionària del seu missatge?
•No és estranya la nostra manca de fe en la seva força transformadora?
•No tenim el risc d’apagar el seu Esperit i menysprear la seva Profecia?
•Aquesta era la preocupació de Pau de Tars: «No sofoqueu l’Esperit, no menyspreeu els dons de profecia. Examineu-ho tot i quedeu-vos amb el que és bo» (1 Tes 5,19-21). No necessitem una mica d’això els cristians dels nostres dies?

José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat

HOMILIA - GL

05-07-2015
14 Tempo Ordinario – B
Marcos 6,1-6

NON DESPREZAR AO PROFETA

O relato non deixa de ser sorprendente. Xesús foi rexeitado precisamente no seu propio pobo, entre aqueles que crían coñecelo mellor do que ninguén. Chega a Nazaret, acompañado dos seus discípulos, e ninguén sae ao seu encontro, como sucede ás veces noutros lugares. Tampouco o presentan aos enfermos da aldea para que os cure.
A súa presenza só esperta neles asombro. Non saben quen lle puido ensinar unha mensaxe tan chea de sabedoría. Tampouco se explican de onde provén a forza curadora das súas mans. O único que saben é que Xesús é un traballador nado nunha familia da súa aldea. Todo o demais «resúltalles escandaloso».
Xesús séntese «desprezado»: os seus non o aceptan como portador da mensaxe e da salvación de Deus. Fixéronse unha idea do seu veciño Xesús e resístense a abrírense ao misterio que se encerra na súa persoa. Xesús recórdalles un refrán que, probablemente, coñecen todos: «Non desprezan a un profeta mais que na súa terra, entre os seus parentes e na súa casa».
Ao mesmo tempo, Xesús «estráñase da súa falta de fe». É a primeira vez que experimenta un rexeitamento colectivo, non dos dirixentes relixiosos, senón de todo o seu pobo. Non esperaba isto dos seus. A súa incredulidade chega ata a bloquear a súa capacidade de curar: «non puido facer alí ningún milagre, só curou algúns enfermos».
Marcos non narra este episodio para satisfacer a curiosidade dos seus lectores, senón para advertir ás comunidades cristiás que Xesús pode ser rexeitado precisamente por quen cre coñecelo mellor: os que se encerran nas súas ideas preconcibidas sen abrírense nin á novidade da súa mensaxe nin ao misterio da súa persoa.

•Como estamos acollendo a Xesús os que nos creemos «seus»?
•No medio dun mundo que se fixo adulto, non é a nosa fe demasiado infantil e superficial?
•Non vivimos demasiado indiferentes á novidade revolucionaria da súa mensaxe?
•Non é estraña a nosa falta de fe na súa forza transformadora?
•Non temos o risco de apagarmos o seu Espírito e desprezar a súa Profecía?
•Esta era a preocupación de Paulo de Tarso: «Non apaguedes o Espírito, non desprecedes o don de Profecía. Revisádeo todo e quedádevos só co bo» (1 Tes 5,19-21). Non necesitamos algo disto os cristiáns dos nosos días?

José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire

HOMILIA -IT

05-07-2015
14 Tempo Ordinario – B
Marco 6,1-6

NON DISPREZZARE IL PROFETA

Il racconto non cessa di essere sorprendente. Gesù fu rifiutato proprio nel suo stesso paese, fra quelli che credevano di conoscerlo più di tutti. Arriva a Nazaret, accompagnato dai suoi discepoli, e nessuno esce a incontrarlo, come accade a volte in altri luoghi. Non gli portano nemmeno i malati del villaggio perché li guarisca.
La sua presenza suscita in loro soltanto stupore. Non sanno chi gli ha potuto insegnare un messaggio così pieno di sapienza. Non si spiegano nemmeno da dove proviene la forza guaritrice delle sue mani. L’unica cosa che sanno è che Gesù è un operaio nato in una famiglia del loro villaggio. Tutto il resto «risulta loro scandaloso».
Gesù si sente «disprezzato»: i suoi non lo accettano come portatore del messaggio e della salvezza di Dio. Si sono fatti un’idea del loro compaesano Gesù e resistono ad aprirsi al mistero racchiuso nella sua persona. Gesù ricorda loro un ritornello che, probabilmente, conoscono tutti: «Un profeta non è disprezzato se non nella sua patria, tra i suoi parenti e in casa sua».
Nello stesso tempo, Gesù «si meraviglia della loro incredulità». È la prima volta che sperimenta un rifiuto collettivo, non dei capi religiosi, ma di tutto il suo paese. Non si aspettava questo dai suoi. La loro incredulità arriva anche a bloccare la sua capacità di guarire: «Non poté compiere nessun prodigio, ma solo impose le mani a pochi malati e li guarì».
Marco non narra questo episodio per soddisfare la curiosità dei suoi lettori, ma per avvertire le comunità cristiane che Gesù può essere rifiutato proprio da coloro che credono di conoscerlo meglio: quelli che si chiudono nelle loro idee preconcette senza aprirsi né alla novità del suo messaggio né al mistero della sua persona.

•Come stiamo accogliendo Gesù noi che ci crediamo i «suoi»?
•In un mondo che si è fatto adulto, la nostra fede non è troppo infantile e superficiale?
•Non viviamo troppo indifferenti alla novità rivoluzionaria del suo messaggio?
•Non è strana la nostra mancanza di fede nella sua forza trasformatrice?
•Non rischiamo di soffocare il suo Spirito e disprezzare la sua Profezia?
•Questa era la preoccupazione di Paolo di Tarso: «Non spegnete lo Spirito, non disprezzate le profezie. Vagliate ogni cosa e tenete ciò che è buono» (1 Tes 5, 19-21). Non abbiamo bisogno di qualcosa del genere noi cristiani di questo tempo?

José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo

HOMILIA - FR

05-07-2015
14 Temps Ordinaire – B
Marc 6,1-6

NE PAS MÉPRISER LE PROPHÈTE

Le récit ne cesse pas de nous surprendre. C’est justement dans son propre village, parmi ceux qui croyaient le connaître mieux que quiconque que Jésus est refusé. Il arrive à Nazareth, accompagné de ses disciples, et personne ne sort à sa rencontre, comme cela arrive parfois ailleurs. On ne lui présente pas non plus les malades du village pour qu’il les guérisse.
Sa présence n’éveille chez eux qu’étonnement. Ils ignorent qui a pu lui apprendre un message si rempli de sagesse. Ils ne s’expliquent pas non plus d’où vient la force curative de ses mains. La seule chose qu’ils savent c’est que Jésus est un travailleur né au sein d’une famille de leur village. Tout le reste «leur paraît scandaleux».
Jésus se sent «méprisé»: il n’est pas accepté par les siens comme porteur du message et du salut de Dieu. Ils se sont forgés une idée de leur voisin Jésus et ils refusent de s’ouvrir au mystère enfermé dans sa personne. Jésus leur rappelle un dicton connu sans doute de tous: «Un prophète n’est méprisé que dans son propre pays, parmi ses parents, chez lui».
Jésus s’étonne en même temps de «leur manque de foi». C’est la première fois qu’il éprouve un refus collectif, non pas des dirigeants religieux mais de tout son village. Il ne s’y attendait pas de leur part. Leur incrédulité bloque même sa capacité de guérir: «Il ne put faire aucun miracle, il ne guérit que quelques malades».
Marc n’écrit pas ce récit pour satisfaire la curiosité de ses lecteurs mais pour avertir les communautés chrétiennes que Jésus peut être renié précisément par ceux qui croient mieux le connaître: ceux qui s’enferment dans leurs idées préconçues et ne veulent s’ouvrir ni à la nouveauté de son message ni au mystère de sa personne.

•Comment accueillons-nous Jésus, nous qui nous croyons «des siens»?
•Au milieu d’un monde qui est devenu adulte, notre foi n’est-elle pas trop enfantine et superficielle?
•Ne sommes-nous pas trop indifférents à la nouveauté révolutionnaire de son message?
•N’est-il pas étrange notre manque de foi en sa force transformatrice?
•Ne courons-nous pas le risque d’éteindre son Esprit et de mépriser sa Prophétie?
•C’est là la préoccupation de Paul de Tarse: «N’éteignez pas l’Esprit, ne méprisez pas le don de Prophétie. Réexaminez tout et gardez ce qui est bon» (1 Tes 5,19-21). Nous, chrétiens de ce temps, n’avons-nous pas besoin de quelque chose de semblable?

José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna

HOMILIA - PT

05-07-2015
14 Tempo Ordinário – B
Marcos 6,1-6

NÃO DESPREZAR O PROFETA

O relato não deixa de ser surpreendente. Jesus foi rejeitado precisamente na Sua própria terra, entre aqueles que acreditavam conhece-Lo melhor que ninguém. Chega a Nazaré, acompanhado pelos Seus discípulos, e ninguém sai ao Seu encontro, como sucede por vezes noutros lugares. Tampouco lhe apresentam os doentes da aldeia para que os cure.
A Sua presença só desperta neles assombro. Não sabem quem Lhe poderá ter ensinado uma mensagem tão cheia de sabedoria. Tampouco sabem explicar de onde vem a força curadora das Suas mãos. O único que sabem é que é Jesus, um trabalhador nascido numa família da Sua aldeia. Tudo o mais «parece-lhes escandaloso».
Jesus sente-se «desprezado»: os seus não O aceitam como portador da mensagem e da salvação de Deus. Fizeram uma ideia do seu vizinho Jesus e resistem a abrir-se ao mistério que se encerra na Sua pessoa. Jesus recorda-lhes provérbio que, provavelmente, conhecem todos: «Não desprezam um profeta mais que na sua terra, entre os seus parentes e em sua casa».
Ao mesmo tempo, Jesus «estranha a Sua falta de fé». É a primeira vez que experimenta uma rejeição colectiva, não dos dirigentes religiosos, mas de todo o Seu povo. Não esperava isto dos Seus. A Sua incredulidade chega inclusive a bloquear a Sua capacidade de curar: «não podo fazer ali nenhum milagre, só curou a alguns doentes».
Marcos não narra este episódio para satisfazer a curiosidade dos seus leitores, mas para advertir as comunidades cristãs que Jesus pode ser rejeitado precisamente por quem acredita conhecer melhor: os que se encerram nas suas ideias preconcebidas sem abrir-se nem à novidade da Sua mensagem nem ao mistério da sua pessoa.

•Como estamos acolhendo Jesus, os que nos cremos «Seus»?
•No meio de um mundo que se fez adulto, não a nossa fé demasiado infantil e superficial?
•Não vivemos demasiado indiferentes à novidade revolucionária da Sua mensagem?
•Não é estranha a nossa falta de fé na Sua força transformadora?
•Não temos o risco de apagar o Seu Espírito e desprezar a Sua Profecia?
•Esta é a preocupação de Paulo de Tarso: «Não apagueis o Espírito, não desprezeis o dom da Profecia. Revei tudo e ficai só com o bom» (1 Tes 5,19-21). Não necessitaremos de algo disto, os cristãos dos nossos dias?

José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez

HOMILIA - EN

07-05-2015
14th Sunday in Ordinary Time – B
Mark 6,1-6

DON’T DESPISE THE PROPHET

The story never fails to surprise us. Jesus was rejected precisely in his own town, among those who believed they knew him better than anyone else. He arrives at Nazareth, accompanied by his disciples, and no one comes out to meet him, as often happens in other places. Nor do they bring him the sick of the town to be cured.
His presence only awakens astonishment in them. They don’t know who could have taught him a message so full of wisdom. Nor can they explain where the healing power of his hands springs from. They only thing they know is that Jesus is a worker who was born in a family from their town. Everything else «appears shocking to them».
Jesus feels himself «rejected»: his own don’t accept him as the bringer of God’s message and salvation. They have in their heads an idea of who their neighbor Jesus is and they resist opening themselves to the mystery that is present in him. Jesus reminds them of a saying that they all most probably know: «A prophet is despised only in his own country, among his own relations and in his own house».
At the same time, Jesus is «amazed at their lack of faith». This is the first time that he experiences a community rejection, not by the religious leaders, but by everyone in his home town. He wasn’t expecting this of his own. His disbelief even goes so far as to block his ability to heal: «he could work no miracle there, except that he cured a few sick people».
Mark doesn’t tell this episode in order to satisfy his readers’ curiosity, but to warn the Christian communities that Jesus can be rejected exactly by those who believe they know him best: those who have preconceived ideas in their heads and won’t open themselves to the newness of his message or to the mystery of his person.

•How are we about welcoming Jesus, we who believe ourselves to be «his own»?
•In the midst of a world that has become so advanced, isn’t our faith all too infantile and superficial?
•Isn’t our lack of faith in his transforming power strange?
•Don’t we run the risk of stifling his Spirit and despising his Prophecy?
•This was Paul of Tarsus’s worry: «Do not stifle the Spirit or despise the gift of prophecy with contempt; test everything and hold on to what is good» (1 Thes 5,19-21). Don’t we Christians of today need something of this?

José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf




Blog:               http://sopelakoeliza.blogspot.com

Para ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
                        http://iglesiadesopelana3v.blogspot.com


No hay comentarios:

Publicar un comentario