El pasado 2 de octubre, José Antonio Pagola nos visitó en la Parroquia de San Pedro Apóstol de la Iglesia de Sopela, dándonos la conferencia:
"Volver a Jesucristo. Iniciar la reacción".
Pulsando aquí podréis disfrutar de ella.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
José Antonio Pagola: EL recibido estafa Satisfacción la Resolución definitiva de la Congregación Romana Parr la Doctrina de la Fe sobre mi Libro, Jesús.Aproximación Histórica .
EU - EGON BETI ERNE
IT - VEGLIATE SEMPRE
HOMILIA - ES
29-11-2015
1 Adviento – C
Lucas 21,25-28.34-36
ESTAD
SIEMPRE DESPIERTOS
Los discursos apocalípticos
recogidos en los evangelios reflejan los miedos y la incertidumbre de aquellas
primeras comunidades cristianas, frágiles y vulnerables, que vivían en medio
del vasto Imperio romano, entre conflictos y persecuciones, con un futuro
incierto, sin saber cuándo llegaría Jesús, su amado Señor.
También las exhortaciones de esos
discursos representan, en buena parte, las exhortaciones que se hacían unos a
otros, aquellos cristianos, recordando el mensaje de Jesús. Esa llamada a vivir
despiertos cuidando la oración y la confianza es un rasgo original y
característico de su Evangelio y de su oración.
Por eso, las palabras que
escuchamos hoy, después de muchos siglos, no están dirigidas a otros
destinatarios. Son llamadas que hemos de escuchar los que vivimos ahora en la
Iglesia de Jesús, en medio de las dificultades e incertidumbres de estos
tiempos.
La Iglesia actual marcha a veces
como una anciana «encorvada» por el peso de los siglos, las luchas y trabajos
del pasado. «Con la cabeza baja», consciente de sus errores y pecados, sin
poder mostrar con orgullo la gloria y el poder de otros tiempos.
Es el momento de escuchar la
llamada que Jesús nos hace a todos.
«Levantaos», animaos unos a otros. «Alzad la cabeza» con confianza. No miréis al futuro solo desde
vuestros cálculos y previsiones. «Se
acerca vuestra liberación». Un día ya no viviréis encorvados, oprimidos ni
tentados por el desaliento. Jesucristo es vuestro Liberador.
Pero hay maneras de vivir que
impiden a muchos caminar con la cabeza levantada confiando en esa liberación
definitiva. Por eso, «tened cuidado de
que no se os embote la mente». No os acostumbréis a vivir con un corazón
insensible y endurecido, buscando llenar vuestra vida de bienestar y placer, de
espaldas al Padre del Cielo y a sus hijos que sufren en la tierra. Ese estilo
de vida os hará cada vez menos humanos.
«Estad siempre despiertos». Despertad la fe en vuestras
comunidades. Estad más atentos a mi Evangelio. Cuidad mejor mi presencia en
medio de vosotros. No seáis comunidades dormidas. Vivid «pidiendo fuerza». ¿Cómo seguiremos los pasos de Jesús si el Padre
no nos sostiene? ¿Cómo podremos «mantenernos
en pie ante el Hijo del Hombre»?
José Antonio Pagola
HOMILIA - EU
2015-11-29
Abendualdiko 1. igandea
– C
Lukas
21,25-28.34-36
EGON BETI ERNE
Ebanjelioetan
datozen hitzaldi apokaliptikoek lehen kristau-elkarte haien beldurra eta
ziurtasunik eza islatzen dituzte; Erromatar Inperio handi haren barruan,
gatazka eta pertsekuzio artean, etorkizuna dilindan zutela, beren Jaun maitea,
Jesus, noiz iritsiko zen ez zekitela ahul eta zaurigarri bizi ziren.
Hitzaldi
horietako erreguak ere kristau haiek elkarri egin ohi zizkieten erreguen
oihartzun dira, batak besteari Jesusen mezua gogoraraziz bizi baitziren. Erne
bizitzeko dei hori ere, otoitza eta konfiantza zainduz, Jesusen Ebanjelioaren
eta haren otoitzaren jatorrizko ezaugarri berezia da.
Horregatik,
gaur egun entzungo ditugun hitz hauek, mende askoren ondoren, ez doaz gu beste
hartzaile batzuengana. Jesusen Elizan bizi garenoi doazkigu, gaur egungo
zailtasunen eta ziurtasun-ezaren baitan bizi garenoi.
Mendeen
zamagatik, iraganeko borroken eta lanaren eraginez makur-makur doan adin
handiko emakumearen antzera dabil egungo Eliza, tarteka. «Buru makur», bere
erroreak eta bekatuak gogoan, beste alde batzuetako aintza eta ahala
harrokeriaz erakutsi ezinik.
Horiek
horrela, Jesusek guztioi dagigun deia entzuteko garaia da.
«Jaiki zaitezte», bihotz eman elkarri. «Goratu burua» konfiantzaz. Ez jarri geroari begira zeuen kalkuluen
eta aurreikuspenen prismatikoz bakarrik. «Hurbil
da zuen askatasuna». Egun batean ez zarete biziko makur-makur eginik,
zapaldurik, etsipenak tentaturik. Jesu Kristo da zuen askatzailea.
Baina
badira bizimoduak, burua zut ibiltzea galarazten dutenak, behin betiko askapen
horretan konfiantza bizi ezinik. Horregatik, «izan ardura burua sorgortu ez dakizuen». Ez zaitezte ohitu
bizitzera burua sentiberatasunik gabe eta gogor duzuela, ez ibili zeuen bizitza
ongizateaz eta plazerez nola beteko bila, zeruko Aitari eta lurrean sufritzen
ari diren haren seme-alabei gibela emanez. Bizimolde horrek gero eta kaxkarrago
egingo zaituzte gizatasunean.
«Egon
beti erne». Esnarazi fedea zeuen elkarteetan. Izan adiago Ebanjelioari.
Zaindu hobeto Jesusen presentzia zeuen artean. Ez izan loak hartuak dituen
elkarte. Bizi zaitezte «indarra eskatuz».
Izan ere, nolatan izan Jesusen jarraitzaile baldin Aitak eusten ez badigu?
Nolatan «bizi zutik Gizonaren Semearen
aurrean»?
José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain
HOMILIA - CA
29-11-2015
Diumenge 1 d’Advent
– C
Lluc 21,25-28.34-36
VETLLEU EN TOT MOMENT
Els
discursos apocalíptics recollits en els evangelis reflecteixen les pors i la
incertesa d’aquelles primeres comunitats cristianes, fràgils i vulnerables, que
vivien enmig del vast Imperi romà, entre conflictes i persecucions, amb un
futur incert, sense saber quan arribaria Jesús, el seu estimat Senyor.
També
les exhortacions d’aquests discursos representen, en bona part, les
exhortacions que es feien els uns als altres aquells cristians recordant el
missatge de Jesús. Aquesta crida a viure desperts tenint cura de la pregària i
la confiança són un tret original i característic del seu Evangeli i de la seva
pregària.
Per
això, les paraules que escoltem avui, després de molts segles, no s’adrecen a
altres destinataris. Són crides que hem d’escoltar els que vivim ara a
l’Església de Jesús enmig de les dificultats i les incerteses d’aquests temps.
L’Església
actual marxa de vegades com una dona gran «encorbada» pel pes dels segles, les
lluites i treballs del passat. «Amb el cap cot», conscient dels seus errors i
pecats, sense poder mostrar amb orgull la glòria i el poder d’altres temps.
És el
moment d’escoltar la crida que Jesús ens fa a tots.
«Redreceu-vos», animeu-vos els uns als altres. «Alceu el cap» amb confiança. No mireu el futur només des dels
vostres càlculs i previsions. «El vostre
alliberament s’acosta». Un dia ja no viureu encorbats, oprimits ni temptats
pel desànim. Jesucrist és el vostre Alliberador.
Hi
ha, però, maneres de viure que impedeixen a molts caminar amb el cap alt
confiant en aquest alliberament definitiu. Per això, «estigueu alerta que no s’afeixugui el vostre cor». No us acostumeu
a viure amb un cor insensible i endurit, buscant omplir la vostra vida de
benestar i de plaer, d’esquena al Pare del Cel i als seus fills que pateixen a
la terra. Aquest estil de vida us farà cada vegada menys humans.
«Vetlleu en tot moment». Desperteu la fe en les vostres comunitats. Estigueu més
atents al meu Evangeli. Cuideu millor la meva presència enmig vostre. No sigueu
comunitats adormides. Viviu «demanant
força». Com seguirem els passos de Jesús si el Pare no ens sosté? Com
podrem «presentar-nos sense temor davant
el Fill de l’home»?
José Antonio Pagola
Traductor: Francesc Bragulat
HOMILIA - GL
29-11-2015
1 Advento – C
Lucas 21,25-28.34-36
ESTADE
SEMPRE ESPERTOS
Os discursos apocalípticos recollidos
nos evanxeos reflicten os medos e a incerteza daquelas primeiras comunidades
cristiás, fráxiles e vulnerábeis, que vivían no medio do vasto Imperio romano,
entre conflitos e persecucións, cun futuro incerto, sen saberen cando chegaría
Xesús, o seu amado Señor.
Tamén as exhortacións deses
discursos representan, en boa parte, as exhortacións que se facían uns a outros
aqueles cristiáns recordando a mensaxe de Xesús. Esa chamada a viviren espertos
coidando a oración e a confianza son un trazo orixinal e característico do seu
Evanxeo e da súa oración.
Por
iso, as palabras que escoitamos hoxe, logo de moitos séculos, non están
dirixidas a outros destinatarios. Son chamadas que temos de escoitar os que
vivimos agora na Igrexa de Xesús no medio das dificultades e incertezas destes
tempos.
A
Igrexa actual marcha ás veces coma unha anciá «encorvada» polo peso dos
séculos, as loitas e traballos do pasado. «Coa cabeza baixa», consciente dos
seus erros e pecados, sen poder mostrar con orgullo a gloria e o poder doutros
tempos.
É o
momento de escoitarmos a chamada que Xesús nos fai a todos.
«Levantádevos», animádevos uns a outros. «Alzade a cabeza» con confianza. Non miredes ao futuro só desde os vosos cálculos e
previsións. «Achégase
a vosa liberación». Un día xa non viviredes encurvados, oprimidos nin tentados polo
desalento. Xesús Cristo é o voso Liberador.
Pero hai xeitos de vivir que
impiden a moitos camiñaren coa cabeza levantada confiando nesa liberación
definitiva. Por iso, «tende
coidado de que non se vos embote a mente». Non vos afagades a vivirdes cun
corazón insensíbel e endurecido, buscando encherdes a vosa vida de benestar e
pracer, de costas ao Pai do Ceo e aos seus fillos que sofren na terra. Ese
estilo de vida faravos cada vez menos humanos.
«Estade sempre espertos». Espertade a fe nas vosas comunidades. Estade máis
atentos ao meu Evanxeo. Coidade mellor a miña presenza no medio de vós. Non
sexades comunidades durmidas. Vivide «pedindo forza». Como seguiremos os pasos
de Xesús se o Pai non nos sostén? Como poderemos «mantérmonos en pé ante o Fillo do Home»?
José Antonio Pagola
Tradutor: Xaquin Campo Freire
HOMILIA -IT
29-11-2015
1 Avvento – C
Luca 21,25-28.34-36
VEGLIATE SEMPRE
I
discorsi apocalittici raccolti negli Evangeli riflettono le paure e
l’incertezza di quelle prime comunità cristiane, fragili e vulnerabili, che
vivevano nel vasto Impero romano, tra conflitti e persecuzioni, con un futuro
incerto, senza sapere quando sarebbe arrivato Gesù, il loro amato Signore.
Anche
le esortazioni di questi discorsi rappresentano, in buona parte, le esortazioni
che si facevano gli uni gli altri quei cristiani, ricordando il messaggio di
Gesù. Quell’appello a vegliare, curando la preghiera e la fiducia, sono un
tratto originale e caratteristico del suo Evangelo e della sua preghiera.
Per
questo, le parole che ascoltiamo oggi, dopo molti secoli, non sono dirette ad
altri destinatari. Sono appelli che dobbiamo ascoltare noi che viviamo ora
nella Chiesa di Gesù in mezzo alle difficoltà e incertezze di questi tempi.
La
Chiesa attuale cammina a volte come un’anziana «curva» per il peso dei secoli,
le lotte e le fatiche del passato. «A testa bassa», cosciente dei suoi errori e
peccati, senza poter mostrare con orgoglio la gloria e il potere di altri
tempi.
È il
momento di ascoltare l’appello che Gesù fa a tutti noi.
«Risollevatevi», incoraggiatevi gli uni gli altri. «Alzate il capo» con fiducia. Non guardate al futuro solo a partire
dai vostri calcoli e previsioni. «La
vostra liberazione è vicina». Un giorno non vivrete più curvi, oppressi né
tentati dallo scoraggiamento. Gesù Cristo è il vostro Liberatore.
Ma ci
sono modi di vivere che impediscono a molti di camminare a testa alta
confidando in questa definitiva liberazione. Per questo, «state attenti a voi stessi, che i vostri cuori non si appesantiscano».
Non vi abituate a vivere con un cuore insensibile e indurito, cercando di
riempire la vita di benessere e piacere, di schiena al Padre del Cielo e ai
suoi figli che soffrono sulla terra. Questo stile di vita vi farà sempre meno
umani.
«Vegliate sempre». Risvegliate la fede nelle vostre comunità. Siate più
attenti al mio Evangelo. Curate meglio la mia presenza in mezzo a voi. Non
siate comunità addormentate. Vivete «chiedendo
forza». Come seguiremo i passi di Gesù se il Padre non ci sostiene? Come
potremo «comparire davanti al Figlio
dell’uomo»?
José Antonio Pagola
Traduzzione: Mercedes Cerezo
HOMILIA - FR
29-11-2015
1 Avent – C
Luc 21,25-28.34-36
RESTEZ TOUJOURS ÉVEILLÉS
Les
discours apocalyptiques recueillis dans les évangiles reflètent les peurs et
l’incertitude des premières communautés chrétiennes, fragiles et vulnérables,
qui vivaient au coeur du vaste Empire romain, au milieu de conflits et de
persécutions, dans l’incertitude de l’avenir et sans savoir quand Jésus, leur
Seigneur bien-aimé, allait arriver.
Les
exhortations contenues dans ces discours représentent en bonne partie les
exhortations que ces chrétiens-là se faisaient mutuellement pour rappeler le
message de Jésus. Cet appel à rester éveillés dans la prière vigilante et dans
la confiance constitue un trait caractéristique et original de son Evangile et
de sa prière.
C’est
pourquoi, les paroles que nous écoutons aujourd’hui, depuis des siècles, ne
s’adressent pas à d’autres destinataires. Ce sont des appels que nous avons à
écouter nous, qui vivons actuellement dans l’Eglise de Jésus au milieu des
difficultés et des incertitudes de notre temps.
L’Eglise
actuelle chemine parfois comme une vieille «courbée» par le poids des siècles,
par les luttes et les travaux du passé. La tête baissée, consciente de ses
erreurs et de ses péchés, sans pouvoir montrer fièrement la gloire et le
pouvoir des temps passés.
C’est
le moment d’écouter l’appel que Jésus nous lance à tous.
«Levez-vous», encouragez-vous mutuellement. «Relevez la tête» avec confiance. Ne regardez pas l’avenir
seulement à partir de vos calculs et de vos prévisions. «Votre libération approche». Un jour arrivera où vous ne vivrez
plus «courbés», opprimés ou tentés par
le découragement. Jésus Christ est votre Libérateur.
Mais
il existe des façons de vivre qui empêchent beaucoup de monde de cheminer la
tête haute, en faisant confiance à cette libération définitive. C’est pourquoi,
«faites attention à ce que votre coeur ne
s’alourdisse dans la débauche». Ne vous habituez pas à vivre avec un cœur
insensible et endurci, en cherchant à remplir votre vie de bien-être et de
plaisir et en tournant le dos au Père du Ciel et à ses fils qui souffrent sur
la terre. Ce style de vie vous rendra de plus en plus inhumains.
«Restez toujours éveillés». Eveillez la foi de vos communautés. Soyez plus
attentifs à mon Evangile. Faites davantage attention à ma présence au milieu de
vous. Ne soyez pas des communautés endormies. Vivez «en demandant la force». Comment pourrons-nous suivre les pas de
Jésus si le Père ne nous soutient pas? Comment pourrons-nous «paraître debout devant le Fils de l’homme»?
José Antonio Pagola
Traducteur: Carlos Orduna
HOMILIA - PT
29-11-2015
1 Advento – C
Lucas
21,25-28.34-36
ESTEJAM SEMPRE DESPERTOS
Os
discursos apocalípticos recolhidos nos evangelhos refletem os medos e a
incerteza daquelas primeiras comunidades cristãs, frágeis e vulneráveis, que
viviam no meio do vasto Império romano, entre conflitos e perseguições, com um
futuro incerto, sem saber quando chegaria Jesus, o Seu amado Senhor.
Também
as exortações desses discursos representam, em boa parte, as exortações que
faziam uns aos outros aqueles cristãos recordando a mensagem de Jesus. Essa chamada
a viver despertos cuidando da oração e da confiança são um traço original e
característico do Seu Evangelho e da Sua oração.
Por
isso, as palavras que escutamos hoje, depois de muitos séculos, não estão
dirigidas a outros destinatários. São chamadas que temos de escutar os que
vivemos agora na Igreja de Jesus no meio das dificuldades e incertezas destes
tempos.
A
Igreja atual marcha por vezes como uma anciã «curvada» pelo peso dos séculos,
as lutas e trabalhos do passado. «Com a cabeça baixa», consciente dos seus
erros e pecados, sem poder mostrar com orgulho a glória e o poder de outros
tempos.
Este
é o momento de escutar a chamada que Jesus nos faz a todos.
«Levantai-vos», animai-vos uns aos outros. «Erguei a cabeça» com confiança. Não olheis o futuro apenas a
partir dos vossos cálculos e previsões. «Aproxima-se
a vossa libertação». Um dia já não vivereis encurvados, oprimidos nem
tentados pelo desalento. Jesus Cristo é o vosso Libertador.
Mas
há formas de viver que impedem a muitos caminhar com a cabeça levantada
confiando nessa libertação definitiva. Por isso, «tende cuidado de que não se entorpeça a mente». Não vos acostumeis
a viver com um coração insensível e endurecido, procurando levar a vossa vida
de bem-estar e prazer, de costas ao Pai do Céu e aos Seus filhos que sofrem na
terra. Esse estilo de vida vos fará cada vez menos humanos.
«Estai sempre despertos». Despertai a fé nas vossas comunidades. Estai mais
atentos ao Meu Evangelho. Cuidai melhor da Minha presença no meio de vos. Não
sejais comunidades adormecidas. Vivei «pedindo
força». Como seguiremos os passos de Jesus se o Pai não nos sustem? Como
poderemos «manter-nos em pé ante o Filho
do Homem»?
José Antonio Pagola
Tradutor: Antonio Manuel Álvarez Perez
HOMILIA - EN
11-29-2015
1 Advent – C
Luke 21,25-28,34-36
STAY AWAKE
The apocalyptic discourses gathered by the Gospel
writers reflect the fears and the uncertainty of the early Christian
communities: fragile and vulnerable, living in the midst of the vast Roman
Empire, in conflicts and persecutions, with an uncertain future, without
knowing when Jesus, their beloved Lord, would come.
In addition, the encouragements of those discourses
represent for the most part the encouragements that those Christians gave to
one another, remembering Jesus’ message. That call to stay awake, taking care
to pray and to trust, is an original characteristic of his Gospel and of his
prayer.
That’s why the words we hear today, even after so many
centuries, aren’t meant for anyone else but us. They’re calls that we need to
listen to, we who live now in Jesus’ Church in the midst of the difficulties
and uncertainties of today.
Our Church today marches at times like a senior
citizen, «bent over» by the weight of the centuries, by the struggles and the
labors of the past. «With her face cast down», conscious of her errors and
sins, without being able to proudly show the glory and the power of times past.
This is the time to listen to the call that Jesus is
making to all of us.
«Rise up», encourage one another. «Lift up your head» with confidence. Don’t look at the future just
from your calculations and plans. «Your
liberation is near at hand». One day you won’t stay bent over, oppressed or
tested by discouragement. Jesus is your Liberator.
But there are ways of living that keep many from
walking with their heads raised, trusting in that definitive liberation. That’s
why we need to «take care not to be
deceived». We don’t need to get used to living with cold and hardened
hearts, seeking only to fill our lives with well-being and pleasure, turning
our backs to the Father in Heaven and to God’s children who suffer here on
earth. That style of living makes us all the more inhuman.
«Stay awake». Awaken the faith of your communities. Be more
attentive to my Gospel. Take better care of my presence in your midst. Don’t be
lethargic communities. Live «begging
energy». How will we follow Jesus’ footsteps if the Father doesn’t sustain
us? How will we be able to «stand up
before the Son of Man»?
José Antonio Pagola
Translator: Fr. Jay VonHandorf
Para
ver videos de las Conferencias de José Antonio Pagola
No hay comentarios:
Publicar un comentario